Oksymoron: trend chrześcijańskiego transhumanizmu

Tak zwany „transhumanizm chrześcijański” lub próba połączenia programu transhumanistycznego z nakazami teologii chrześcijańskiej, istnieje od na jakiś czas. Ale ostatnio nastąpił powrót zainteresowania projektem. Książka Transhumanizm religijny i jego krytycy, opublikowany w 2019 r., twierdzi, że dają „świadectwo z pierwszej ręki o wartości wizji transhumanistycznej postrzeganej przez umysł religijny”. Tom zawiera wkłady wielu chrześcijan. „Chrześcijańskie Stowarzyszenie Transhumanistyczne” (CTA), utworzona w 2014 r. jest aktywnie oddana promowaniu transhumanizmu jako środka „uczestniczenia z Bogiem w odkupieniu, pojednaniu i odnowie świata”.

Problem z tymi wysiłkami polega na tym, że światopogląd transhumanistyczny i wiara chrześcijańska są nie do pogodzenia. Nie można być „chrześcijańskim transhumanistą” – tak samo jak nie można być chrześcijańskim buddystą czy chrześcijańskim muzułmaninem. 

Transhumanizm to futurystyczny ruch społeczny. Jego zwolennicy wierzą, że nieśmiertelność można osiągnąć w cielesnym świecie dzięki cudom stosowanej technologii. Celem jest stanie się „H+” lub więcej niż człowiekiem. Do zwolenników transhumanizmu należą naukowcy, tacy jak Nick Bostrom z Oksfordu, guru Big Tech, tacy jak Ray Kurzweil, i popularyzatorzy, tacy jak kandydat na prezydenta 2016 r. Zoltan Istvan. Obiecują, że nadchodzi „osobliwość” – czas, kiedy crescendo postępu naukowego sprawi, że ruch będzie nie do powstrzymania, a transhumaniści przemienią się w superistoty, które będą mogły cieszyć się życiem fizycznym bez końca. 

Nie dziwi fakt, że transhumanizm stał się fenomenem. Społeczeństwo zachodnie staje się coraz bardziej zsekularyzowane, z wykładniczym wzrostem „braków” wśród młodych. Taka zmiana społeczna ma konsekwencje. Usunięcie Boga z ludzkiego równania rodzi beznadziejność i rodzi nihilizm. To jest kluczowa słabość współczesnego materializmu, którą transhumanizm stara się naprawić. Oferując swoim wyznawcom nadzieję na technologiczne ratunek przed ostatecznym unicestwieniem śmierci, transhumanizm oferuje niewierzącym postmodernistyczne podejście do obietnicy wiecznego życia, jaką daje wiarę. Mogę żyć wiecznie, żarliwie wierzy transhumanista, jeśli wystarczająco szybko opracujemy tę technologię. 

Jednak każda próba połączenia transhumanizmu i chrześcijaństwa jest błędna, ponieważ są to systemy sprzecznych wierzeń. Dogmat transhumanistyczny jest całkowicie materialistyczny. Koncentruje się na solipsystyce, jej cel jest eugeniczny. Co więcej, odrzuca podstawowe zasady chrześcijańskie, takie jak grzech, potrzebę boskiego przebaczenia, wartość odkupieńczego cierpienia i wiecznego zbawienia. Aby zaciemnić tę prawdę, witryna CTA wytrwale unika omawiania rzeczywistych zasad transhumanizmu. Zawiera nudne stwierdzenia, takie jak: „Wierzymy, żeMisja Boga obejmuje przemianę i odnowę stworzenia” oraz „Dążymy do wzrostu i postępu w każdym wymiarze naszego człowieczeństwa.W ten sposób CTA łączy dążenie do postępu technologicznego – który chrześcijanie z pewnością mogą wspierać – z obsesją transhumanizmu na punkcie technologii jako zbawiciela. 

Ani strona internetowa CTA nie omawia „środków”, które zwolennicy transhumanizmu planują użyć, aby osiągnąć tę utopijną wizję – nie wspominając o ich etycznych implikacjach. Na przykład niektórzy transhumaniści mają nadzieję, że: wielokrotnie odnawiają swoje ciała poprzez rozmnażanie klonów jako źródeł wymiany narządów. Inni planują zamrozić głowy kriogenicznie, aby umożliwić ewentualne chirurgiczne przytwierdzenie do innego ciała lub cyborga. Ale największą pasją transhumanistów jest wieczne ratowanie ich umysły— w przeciwieństwie do dusz, co nie jest koncepcją transhumanistyczną — poprzez wgrywanie do programów komputerowych koncepcji znanej jako „cyfrowa nieśmiertelność”. Nie to miał na myśli św. Paweł, gdy zapytał: „Śmierć, gdzie jest twoje żądło? Grób, gdzie twoje zwycięstwo? 

Transhumaniści nie tylko uważają, że życie jest za krótkie, ale że ludzkie możliwości są niewystarczające. Tak więc drugim wielkim celem transhumanizmu jest „wolność morfologiczna”, tj. radykalna poprawa jakości – nie poprzez samodyscyplinę, przyjęcie cnót lub skoncentrowane wysiłki na budowaniu charakteru, ale za pomocą środków materialistycznych, takich jak edycja genów, implanty mózgowe i łączenie z technologiami AI. 

Ostatecznym celem tych poszukiwań nie jest duchowość – nie teoza czy uświęcenie – ale stanie się superistotami w sensie materialistycznym. jako Istvan napisał w 2016 roku w Huffington Post"Musimy wymusić naszą ewolucję w teraźniejszości poprzez nasze rozumowanie, inwencję, a zwłaszcza naszą technologię naukową. Krótko mówiąc, musimy przyjąć transhumanizm – radykalną dziedzinę nauki, której celem jest przekształcenie ludzi, z braku lepszego słowa, w bogów”. Trudno pojąć, jak cokolwiek z tego zgadza się z wezwaniem chrześcijanina do pokory. 

Transhumaniści chcą manipulować nie tylko własnymi ciałami, ale także ciałami swoich dzieci. Mają nadzieję, że uda im się to osiągnąć poprzez inżynierię genetyczną i nienaturalne sposoby tworzenia rodziny. Według Transhumanistyczna Karta Praw, „Wszystkie czujące istoty mają prawo do wolności reprodukcyjnej, w tym za pomocą nowatorskich środków, takich jak tworzenie klonów umysłu, jednorodzicielskich dzieci lub życzliwa sztuczna inteligencja ogólna”. I nawet nie zagłębiłem się w to, w jaki sposób, przyznając prawa komputerom AI i proponując „ulepszenie” zwierząt do istot racjonalnych, ruch odrzuca pogląd chrześcijaństwa na ludzką wyjątkowość. 

Przeczytaj całą historię tutaj…