Irlandia na skraju kryminalizacji mowy, przestępstw myślowych

Krytycy odpowiadają, że niejasny język ustawy może zostać wykorzystany do egzekwowania coraz bardziej budzącego się planu rządu irlandzkiego i wymuszania kagańca krytykom niepopularnej polityki rządu. 

Ustawodawstwo, ustawa o wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych (podżeganie do przemocy lub nienawiści i przestępstw z nienawiści), podkreśla podział między przywódcami Irlandii a wieloma jej mieszkańcami. Ustawa przechodzi przez parlament, zdobywając w zeszłym miesiącu akceptację w Dáil Éireann, izbie niższej Irlandii, stosunkiem głosów 110 do 14.  

Jednak obywatele Irlandii w fazie konsultacji w 2019 r. w przeważającej większości wyrazili zaniepokojenie, że propozycja stanowi niepotrzebne rozszerzenie istniejącego w tym kraju prawa dotyczącego przestępstw z nienawiści. Siedemdziesiąt trzy procent respondentów nie zgadzało się z potencjalnym naruszeniem wolności słowa przez ustawę i kwestionowało, co kwalifikuje się jako „mowa nienawiści”, szczególnie pytając, kto tworzy tę definicję. Mniej niż 25% ankietowanych poparło ustawę. 

Podkreślając ten podział, krytycy projektu zauważają, że od czasu podpisania ustawy o zakazie podżegania do nienawiści w 50 r. wniesiono mniej niż 1989 spraw. Zwolenniczka proponowanej ustawy, była minister sprawiedliwości Helen McEntee, przytoczyła te same statystyki jako dowód na „nieskuteczność” obowiązującego prawa. 

Trwająca kontrowersja otwiera okno na to, jak szybko Irlandia, która zalegalizowała aborcję dopiero w 2018 r., odchodzi od swoich długich tradycji religijnych w czasie, gdy przywódcy innych krajów europejskich i Stanów Zjednoczonych starają się stworzyć prawa, które karzą nie tylko za czyny, ale za myśli .  

W ciągu ostatnich 30 lat naród irlandzki stawał się coraz bardziej postępowy. W 2015 roku Szmaragdowa Wyspa zalegalizowała małżeństwa homoseksualne, zaledwie dwa lata po tym, jak postępowa awangarda Francji zrobiła to samo. W tym samym roku Irlandia znalazła się w pierwszej dziesiątce krajów najbardziej przyjaznych LGBT na świecie, a obecny taoiseach (irlandzkie słowo oznaczające premiera) Leo Varadkar jest jawnym gejem. Proponowana ustawa rozszerzyłaby zakres prawa z 10 roku, dodając płeć, płeć, pochodzenie i niepełnosprawność do listy chronionych kategorii, która już obejmuje rasę, kolor skóry, narodowość, religię (w tym „brak przekonań lub przekonań religijnych”), narodowość lub pochodzenie etniczne, pochodzenie, płeć, cechy płciowe, orientację seksualną lub niepełnosprawność. 

Ustawa dotyczy nie tylko publicznego prezentowania lub rozpowszechniania materiałów uznanych za nienawistne, ale także prywatnego przygotowywania, a nawet przechowywania materiałów uznanych za nienawistne, takich jak memy w telefonie lub książki na półce. Osobom skazanym za takie zarzuty grozi grzywna w wysokości do 5,000 EUR (około 5,400 USD) i od sześciu miesięcy do dwóch lat więzienia. Co więcej, jak zauważył McEntee, wyrok skazujący „pozwoli etykietce „przestępcy z nienawiści” podążać za przestępcą w sądzie, podczas weryfikacji gardy [policji] i tak dalej… ” 

Paul Murphy, członek lewicowej koalicji Ludzie przed zyskiem-Solidarność, ostrzegł nawet, że ustawa będzie ustanawiać prawo „stworzenia przestępstwa myślowego”. Konserwatywny przewodniczący Irlandzkiej Partii Wolności, Michael Leahy, powiedział RealClearInvestigations, że ustawa „stanowi najdalej idący i inwazyjny atak na wolność obywatelską i religijną, jaki miał miejsce w jakiejkolwiek zachodniej demokracji od czasów drugiej wojny światowej”.

Aby uzyskać nakaz przeszukania, wystarczy przysięga policjanta złożona przed sędzią, że „istnieją uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że w dowolnym miejscu mogą znajdować się dowody mowy nienawiści lub odnoszące się do niej”. Policja jest upoważniona do konfiskaty dowolnego telefonu lub laptopa i żądania haseł i kluczy szyfrujących. Nieprzekazanie telefonu, laptopa, hasła lub klucza szyfrującego grozi grzywną w wysokości 5,000 euro i karą do jednego roku więzienia. 

Ustawa zawiera ponadto sekcję zawierającą surowsze kary za przestępstwa uznane za „zaostrzone przez nienawiść”. Standardowe przestępstwa będą wówczas podlegały surowszym karom, jeśli sędzia lub ława przysięgłych ustali, że oskarżony żywił „nienawiść” do domniemanej ofiary ze względu na chronioną cechę, nawet jeśli ta nienawiść nie była czynnikiem motywującym przestępstwo. W sprawach, w których przestępstwo jest „wzmocnione nienawiścią”, sądowi nakazuje się „wymierzyć karę wyższą niż ta, która zostałaby wymierzona w przypadku braku takiego czynnika”. 

Czym jest nienawiść? 

Kiedy Irlandczykom pozwolono przesyłać listy w odpowiedzi na projekt ustawy w 2019 r., prawie trzy czwarte respondentów twierdziło, że mowa nienawiści powinna obejmować tylko wiarygodne groźby lub podżeganie do przemocy, zgodnie z analizą opublikowaną przez Chwyt mediów. 

Niektórzy respondenci twierdzili, że dalsze przepisy dotyczące mowy nienawiści były orwellowską odpowiedzią pasującą tylko do reżimów totalitarnych. Jeden z respondentów napisał: „Dlaczego politycy nie mogą zostawić wystarczająco dobrze w spokoju? „Rok 1984” George'a Orwella nie jest instrukcją obsługi. To było ostrzeżenie. … Wydaje mi się, że ta proponowana ustawa została napisana, aby dać swobodę pewnym grupom mniejszościowym kosztem większości”. 

Pomimo przytłaczającej większości negatywnych odpowiedzi podczas konsultacji społecznych i niewielkiej liczby koniecznych postępowań w sprawie mowy nienawiści, irlandzki Departament Sprawiedliwości podał samą liczbę odpowiedzi jako wystarczający powód do kontynuowania legislacji. 

Jednym z fundamentalnych pytań związanych z nowym ustawodawstwem jest to, co faktycznie klasyfikuje się jako mowa nienawiści. Wybitny prawnik Gerard Casey, emerytowany profesor University College Dublin, ostro skrytykował zawartą w ustawie okólnik definicji nienawiści, mówiąc, że „wyraźnie zawodzi, ponieważ żadna spójna próba zdefiniowania terminu„ X ”nie może zawierać X w proponowanej definicji”. Powołując się na treść samego projektu ustawy, kontynuował: 

„Mówi się nam, że„ nienawiść ”oznacza nienawiść wobec osoby lub grupy osób w państwie lub gdzie indziej z powodu ich cech chronionych lub którejkolwiek z tych cech”. Jeśli ma to być definicja, to całkowicie zawodzi. Ale jeśli nie, to gdzie w ustawie można znaleźć definicję nienawiści?” 

Chociaż proponowane prawo jest w toku, irlandzka policja krajowa wprowadziła w 2019 r. „strategię różnorodności i integracji”, która obejmowała niejasną definicję nienawiści. Podstawowy dokument programu wyjaśnia incydent nienawiści jako każdy „incydent, który jest postrzegany przez jakąkolwiek osobę jako… motywowany wrogością lub uprzedzeniami”. Oznacza to, że zgodnie z nową policyjną definicją incydenty z nienawiści to wszelkie incydenty, w których dana osoba czuje, że jest nienawidzona. 

Zgodnie z tą definicją liczba zgłoszeń na policję o przestępstwach i incydentach z nienawiści gwałtownie wzrosła w ciągu ostatnich dwóch lat, z 24 zgłoszeń w 2021 r. do 97 w 2022 r. Ireland's nie jest jedynym organem ścigania, który tworzy własne pejoratywne definicje i etykiety niezależnie od władza ustawodawcza. Na przykład w Wielkiej Brytanii rządowy program antyterrorystyczny Prevent uznał klasyczne brytyjskie dzieła beletrystyki (w tym „Władcę Pierścieni” JRR Tolkiena i „Raj utracony” Johna Miltona) za materiały prawicowego ekstremizmu. Prevent miał pierwotnie za zadanie ocenić zagrożenia stwarzane przez islamskie ekstremistyczne organizacje terrorystyczne i został skrytykowany za to, że tylko 22% skupiło się na zagrożeniach islamskich. 

W Stanach Zjednoczonych FBI polegało na lewicowym Southern Poverty Law Center, które klasyfikuje „tożsamość chrześcijańską” i „radykalny tradycyjny katolicyzm” jako zagrożenia na równi z Ku Klux Klanem i neonazistami. Ta lista doprowadziła do tego, że biuro terenowe FBI w Richmond wdrożyło plan szpiegowania amerykańskich katolików, którzy uczestniczą w przedsoborowej formie Mszy św. rząd, został faktycznie wprowadzony w życie. Za radą partyzanckiej SPLC, FBI piętnowało całą grupę amerykańskich katolików jako „brutalnych ekstremistów motywowanych rasowo lub etnicznie”. 

Co to jest płeć? 

W świetle wzrostu transpłciowości kwestia płci w ustawodawstwie dotyczącym mowy nienawiści stała się szczególnie kontrowersyjna. 

Tekst proponowanej ustawy definiuje płeć jako „płeć osoby lub płeć, którą dana osoba wyraża jako preferowaną przez siebie płeć lub z którą identyfikuje się i obejmuje transpłciowość oraz płeć inną niż męska i żeńska”. 

Po raz kolejny profesor Casey zakwestionował terminologię ustawy: „Nie powiedziano nam, czym jest płeć; czym jest transpłciowość; jaka może być płeć inna niż męska lub żeńska lub ile ich może być; i jak którykolwiek z trzech wymienionych elementów związanych z płcią różni się od siebie lub odnosi się do siebie”. 

Irlandzki senator Michael McDowell również wyraził zaniepokojenie definicją płci zawartą w ustawie i napisał do ministra sprawiedliwości z prośbą o wyjaśnienie niektórych niejednoznacznych lub mglistych terminów zawartych w ustawie. Zapytał: „Czy transpłciowość jest płcią w rozumieniu prawa irlandzkiego?” Zauważył również, że irlandzka ustawa o uznawaniu płci z 2015 r., która umożliwia jednostkom legalną zmianę płci, jest zgodna z binarną strukturą męską/żeńską, co najwyraźniej zaprzecza uwzględnieniu w nowym ustawodawstwie „płci innej niż męska i żeńska”. 

Casey ostrzega, że ​​niejasna terminologia legislacyjna zostanie wykorzystana do uciszenia sprzeciwu, zauważając: „Transfobia, jako przestępstwo związane z mową nienawiści, uprzedza krytykę ideologii transpłciowej”. 

Rząd, we współpracy z większością krajowych mediów, promuje „ideologię transpłciową”. Na początku tego roku minister ds. dzieci Roderic O'Gorman promował lekcje na temat transpłciowości w klasach szkół podstawowych. Varadkar poparł propozycję O'Gormana, podobnie jak prezydent Michael Higgins. W 2020 roku O'Gorman prowadził również starania o zezwolenie nieletnim na przechodzenie operacji transpłciowych bez zgody rodziców. 

Poza tym chrześcijanie, którzy sprzeciwiają się zasadom ruchu transpłciowego z powodów religijnych, również padli ofiarą zarzutów nienawiści i bigoterii. W zeszłym roku katolicki ksiądz ks. Seán Sheehy wygłosił homilię, przypominając swoim parafianom o długo utrzymywanym nauczaniu Kościoła katolickiego na temat homoseksualizmu, transpłciowości i aborcji. Chociaż Sheehy głosił teologię katolicką w kościele katolickim, został uznany przez krajowe media za nienawistnego bigota. Dyrektor zarządu Narodowej Federacji LGBT, Adam Long, powiedział, że homilia Sheehy była „odrażająca”, dodając: „Okrywanie tych głęboko obraźliwych komentarzy jakimkolwiek przebraniem, czy to religijnym, czy innym, nie czyni go bardziej akceptowalnym”. Nawet ówczesny wicepremier Varadkar skomentował homilię, mówiąc, że czuje się wyróżniony komentarzami Sheehy'ego na temat homoseksualizmu. 

Zarządzany przez rząd nadawca RTÉ publicznie zażądał od Sheehy'ego przeprosin za jego kazania. Ksiądz odpowiedział: „Moja odpowiedź jest zasadniczo taka, że ​​przekazuję nauczanie Pisma Świętego i Kościoła dotyczące homoseksualnych związków seksualnych: że są one grzeszne i to wszystko. … Dlaczego miałbym przepraszać za prawdę?” 

Również w zeszłym roku nauczyciel Enoch Burke został uwięziony po tym, jak odmówił nazywania ucznia zaimkami, powołując się na swoją wiarę chrześcijańską. Był przetrzymywany za obrazę sądu i umieszczony w izolatce w dublińskim więzieniu Mountjoy, gdzie był przetrzymywany przez prawie cztery miesiące. Zaledwie kilka dni temu irlandzki Sąd Najwyższy orzekł, że pracodawca Burke'a słusznie zawiesił go za przestrzeganie jego chrześcijańskich przekonań. 

Bruksela, „Gdzie wolne narody idą na śmierć”

Jak dotąd żadna z głównych instytucji religijnych w Irlandii nie wydała oficjalnego publicznego oświadczenia w sprawie ustawodawstwa, chociaż zarówno Irlandzka Katolicka Konferencja Biskupów, jak i Irlandzki Kościół Prezbiteriański powiedziały RealClear, że „śledzą sytuację” i „obserwują ten konkretny element” uważnie przepisy”. 

Tekst ustawy o wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych (podżeganie do przemocy lub nienawiści i przestępstw z nienawiści) wyraźnie wyjaśnia, że ​​wywodzi się ona z dyrektywy Unii Europejskiej z 2008 r. mającej na celu wdrożenie bardziej rygorystycznych przepisów dotyczących mowy nienawiści. Dyrektywa ta stanowi: „Konieczne jest określenie wspólnego podejścia karnego w Unii Europejskiej do tego zjawiska [mowy nienawiści], aby zapewnić, że to samo zachowanie stanowi przestępstwo we wszystkich państwach członkowskich”. 

Założyciel Irlandzkiej Partii Wolności i przewodniczący Hermann Kelly wyjaśnił w wywiadzie: „Z irlandzkiego projektu jasno wynika, że ​​ustawodawstwo wymierzone w wolność słowa pochodzi z Brukseli – uniwersalnej stolicy Europy, gdzie wolne narody idą na śmierć. ”