Uwaga TN: Waluta energetyczna została pierwotnie zaproponowana przez ruch Technocracy we wczesnych 1930-ach. Współczesna paplanina dowodzi, że koncepcja jest wciąż żywa i ma się dobrze, i zawsze związana jest z ruchem Zrównoważonego Rozwoju. Ten redaktor szeroko mówił o technokracji jako zastępczym systemie gospodarczym oraz o tym, jak waluta energetyczna będzie jej siłą napędową. (Widzieć Rośnie technokracja: koń trojański globalnej transformacji do pełnej dyskusji)
Słynny brytyjski pisarz, wynalazca i futurysta Sir Arthur C. Clarkes przewidział w 2016 r. Zastąpienie pieniądza megawatogodzinną walutą wszechświata. Nie był pierwszym, który myślał w podobny sposób. Byli to Henry Ford (pieniądze zabezpieczone energią) i Thomas Edison (polityka monetarna i „dolar energii”). Współcześni badacze, zwłaszcza w USA i Rosji, również mówią o „walucie energetycznej” i „standardzie energetycznym”. Niektórzy z nich wymyślają nawet pomysły konkretnych opcji, które być może nadal nie stają się częstą praktyką dyskusyjną. W międzyczasie rok 2016 jest coraz bliżej. A co z przewidywaniami Arthura Clarke'a na to wszystko?
Często uważa się, że „waluta energetyczna” może się zmaterializować, podczas gdy wymiana pieniędzy to wciąż fantazja. Ale sytuacja wydaje się trochę wsteczna. Pieniądz konwencjonalny jest bliski zniesienia - przeważają karty plastikowe i zapisy elektroniczne. Te ostatnie można ogólnie powiązać z czymkolwiek, chociaż jeśli chodzi o globalny system finansowy, banki, struktury kredytowe, należy zauważyć, że zasadniczo nie zmieniają się one, aw tych ramach pieniądz nie znosi. Waluta energetyczna i standard energetyczny wyglądają jednak na dość trudne sprawy. „Każda” megawatogodzina (lub kilowatogodzina) jako waluta dąży do przywrócenia Złotego Standardu, „po prostu” elektroniczne certyfikaty energii odrzucają istniejące systemy finansowe i tak dalej (ze wszystkimi tego konsekwencjami), a „eko-dolar ”Jest uważany za nie do utrzymania w najbliższej przyszłości ze względu na niewystarczającą pojemność zielonej energii. W rzeczywistości różnorodność opinii i podejść jest znacznie szersza - na przykład sprawdź piśmiennictwo [1-6].
Ale w ten czy inny sposób wszystkie prowadzą do dość kłopotliwych schematów.
Niemniej jednak wydaje się, że swobodnie zbywalne certyfikaty energii odnawialnej lub zielone certyfikaty (REC), które są często nazywane „zieloną walutą” poza sektorem energii odnawialnej. Trudno sobie wyobrazić, aby prognozy na przyszłość dotyczyły konwencjonalnych paliw kopalnych. I jest mało prawdopodobne, że Arthur Clarke porzuciłby procesy zrównoważonego rozwoju, gdyby był dzisiaj wśród nas.
To może być bardzo interesujące, jeśli renomowana instytucja eksperymentalnie zastosuje REC jako środek płatniczy lub wprowadzi środek płatności w pakiecie do zielonych megawatogodzin (kilowatogodzin) z systemem śledzenia takim jak Europejskie Gwarancje Pochodzenia (GoO). Jednak taki eksperyment powinien opierać się nie tylko na możliwości potwierdzenia prognozy Arthura Clarke'a, ale także na kilku dodatkowych czynnikach. Poniżej moje uwagi w tym zakresie.
wpDiscuz