Chiny odrzucają technokrację, budując 19 „klastrów supercity”

Świat ma problem z popytem i źle sobie z tym radzi. Zamiast pozwolić sobie na krzywdę z powodu problematycznej polityki innych krajów, Chiny muszą pracować nad stworzeniem własnego popytu, wykorzystując w pełni swoją zdolność do eksperymentowania politycznego, planowania długoterminowego i pragmatycznego podejmowania decyzji.

W ciągu dekady od globalnego kryzysu gospodarczego 2008 gospodarki rozwinięte w dużym stopniu oparły się na łatwej polityce pieniężnej, mając nadzieję, że duże kwoty płynności i bardzo niskie stopy procentowe wygenerują wystarczający popyt, aby wyeliminować nadwyżkę mocy. Ale to podważyło wydajność, zachęciło do spekulacji, podsyciło bańki majątkowe i pogłębiło nierówności dochodów i bogactwa.

Ponieważ obywatele krajów rozwiniętych stają się coraz bardziej sfrustrowani tym stanem rzeczy, politycy - w szczególności prezydent USA Donald Trump - usiłowali ich uspokoić za pomocą ograniczeń imigracyjnych i protekcjonistycznych środków handlowych. Ale chociaż może to tymczasowo zaspokoić niektóre segmenty populacji tych krajów, ostatecznie pogorszy sytuację, ograniczając globalny popyt, pogłębiając nierównowagę strukturalną (w tym nierównowagę handlową) i ostatecznie doprowadzając do recesji dla wszystkich.

Wszystko to ma znaczące implikacje dla Chin, które stały się głównym celem taryf administracji Trumpa, pośród zarzutów, że jest odpowiedzialna za globalną nadwyżkę mocy produkcyjnych. W tym kontekście bardziej niż kiedykolwiek jest pilne, aby Chiny ograniczyły swoją zależność od popytu zagranicznego i wysokich poziomów inwestycji, wspierając zrównoważoną konsumpcję wewnętrzną. Sukces będzie zależał od dalszego stosowania przez Chiny tzw. „Metodologii BREEP”, w ramach której decydenci polityczni przeglądają, badają, eksperymentują, oceniają i popychają do przodu to, co działa, stale udoskonalając i dostosowując swoje narzędzia i taktykę.

Od 2000 długoterminowy plan Chin na rzecz zwiększenia dochodów, zmniejszenia nierówności i ochrony środowiska zależał od harmonijnego postępu innowacji i urbanizacji. W szczególności Chiny mają nadzieję na stworzenie zielonych i wydajnych klastrów miejskich zamieszkałych przez coraz lepiej wykształconych pracowników, którzy mogą konsumować w sposób zrównoważony.

Obecna teoria ekonomiczna daje niewiele wskazówek, jak osiągnąć właściwy krąg rosnącego dochodu i rosnącej wydajności, która jest niezbędna dla dynamicznych i dobrze prosperujących miast. Jednak stosując metodologię BREEP, Chiny nauczyły się, że odrzucenie uniwersalnych rozwiązań i promowanie konkurencji między miastami są cennym sposobem osiągnięcia przełomu w strategiach rozwoju.

W 2010 chińska rada stanu zidentyfikowała trzy główne klastry miejskie jako platformy startowe dla inteligentnej urbanizacji: Delta Jangcy (YRD), Delta Rzeki Perłowej (PRD) oraz klaster Pekin-Tianjin-Hebei (BTH). Do 2014 PRD przekształciło się w obszar Greater Bay Area (GBA), obejmując dziewięć miast wokół PRD w południowym Guangdong, a także Hongkong i Makau.

Jako ostatni Raport HSBC zauważa, że ​​każdy z trzech największych chińskich klastrów miejskich ma PKB wyższy niż PKB Hiszpanii; razem będą stanowić 45% całkowitego PKB Chin według 2025. Spośród nich, GBA jest najmniejszy pod względem liczby ludności, z milionem 70 mieszkańców, w porównaniu z milionem 120 w YRD i milionem 112 w BTH. Mimo to GBA wnosi do chińskiego PKB trylion 1.5 - ogółem 12% - i stanowi 37% całkowitego eksportu tego kraju. Wzrost PKB w klastrze jest znacznie wyższy niż w pozostałych Chinach.

GBA jest domem dla dużej koncentracji dynamicznych prywatnych firm, takich jak Tencent, Midea i Huawei. Jest to również najbardziej innowacyjny klaster miejski w Chinach, generujący ponad 50% międzynarodowych zgłoszeń patentowych w tym kraju. Według HSBC GBA to najmniej obciążony przez nieefektywne przedsiębiorstwa państwowe i nadwyżkę zdolności produkcyjnych.