Naomi Wolf: O subtelności potworów

Mój pierwszy post w tej trzyczęściowej serii o tym, jak zamanifestowało się otaczające nas zło, dotyczył elitarnej światowej klasy technokratów i ich dystansu do ludzi, których życie mogą zmiażdżyć; Zauważyłem też ich brak wiary lub lojalności wobec państwa narodowego. Argumentowałem, że do tej toksycznej mieszanki dochodzi pewność tej klasy ludzi, że najlepiej wiedzą o twoim życiu.

W tym eseju przedstawiłem argument, że otaczający nas teraz jest metafizycznym, pozornie szatańskim poziomem zła.

W tej serii esejów staram się wyjaśnić, w jaki sposób mili ludzie – i rzeczywiście ludzie Zachodu, którzy dorastali z postoświeceniowymi normami dotyczącymi praw człowieka i rządów prawa – mogą teraz całym sercem czynić zło.

Pytam, jak mogą celowo tłumić oddychanie dzieci; jak mogą wysyłać przyjaciół i kolegów do jedzenia na ulicy jak wyrzutków, albo wysyłać gliniarzy, by aresztowali kobietę i przestraszyli dziewięcioletnie dziecko, którego zbrodnią było to, że próbowali odwiedzić Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku bez "dokumenty tożsamości"?

W jaki sposób „mili” ludzie z humanitarnego Zachodu mogli znaleźć się na porządku dziennym w stanie Waszyngton zaledwie dwa tygodnie temu, plany przetrzymywania osób narażonych na „choroba zakaźna” w przymusowej kwarantannie, bez postawienia zarzutów lub procesu i uzależnione od nakaz sądowy i dobre zachowanie, aby się wydostać?

Wszystko to dzieje się teraz w Ameryce – w kraju ludzi, którzy od czasu Ustawy o Prawach Obywatelskich z 1964 r. mają zasadę równości rządzącą stosunkami międzyludzkimi jako kwestia prawa; naród, który w latach 1970. praktycznie w każdym stanie uchwalił prawa zabraniające maltretowania lub kar cielesnych wobec dzieci w szkołach publicznych; i lud, który został wychowany w kulturze wolności i uprzejmości w porównaniu z reżimami bezprawia lub totalitaryzmu, które jeszcze dwa lata temu skłaniały ich w większości do bycia, w skali od przyzwoitości do okrucieństwa, bardzo przyzwoitymi ludźmi.

Jak dobrzy ludzie mogli się z tym pogodzić?

Są lekcje z historii, których musimy się nauczyć lub ponownie nauczyć się i to szybko.

Niektórzy przywódcy i komentatorzy (w tym ja) z pasją i publicznie porównują te lata 2020-2022 na Zachodzie iw Australii do wczesnych lat nazistowskiego przywództwa. Chociaż spotykamy się z krytyką za to, że nie dam się o tym uciszyć. Należy pilnie zająć się podobieństwami.

Ludzie muszą ponownie przeczytać swoją nazistowską historię. Źle się mylą, żądając: „Jak śmiesz porównywać?”

Chociaż powszechna wyobraźnia epoki nazistowskiej zna obozy śmierci i pomyśl o nich, gdy przywołuje się nazistowską politykę, faktem jest, że wiele lat doprowadziło do tego horroru. Niemcy najechały Polskę w 1939 roku. Obozy zagłady powstały po latach dramatu nazistowskiego: 1941. [https://www.theholocaustexplained.org/how-and-why/how/creation-of-extermination-camps/]. Dr Josef Mengele „Anioł Śmierci” rozpoczął swoje eksperymenty medyczne w Auschwitz po 1943 r. [http://www.auschwitz.org/en/history/medical-experiments/josef-mengele]

Nikt rozsądny nie mówi o porównywaniu tego, przez co teraz przeżywamy, do tamtych lat i tych okropności.

Raczej wyraźne podobieństwa między naszym czasem na Zachodzie od 2020 roku a najwcześniejszymi latami polityki społeczeństwa obywatelskiego nazistowskich Niemiec dotyczą lat 1931-33, kiedy wprowadzono tak wiele okrutnych norm i polityk. Ale często byli oni nadzorowani przez kulturę lub zawodową, a nie przez patrole obozowe. To jest punkt, który robią lepiej poinformowani analitycy tych podobieństw.

Oznacza to, że w ciągu tych lat masowe okrucieństwo społeczne i samo dwupoziomowe społeczeństwo, które utrwalało to okrucieństwo, było budowane i nadzorowane, tak jak dzisiaj, przez uprzejme instytucje społeczeństwa obywatelskiego, których zadaniem było warczenie i wyszczerzenie zębów.

Zwykłe, eskalujące okrucieństwo, kultura degradacji „innych” i dwuwarstwowe społeczeństwo zostały zbudowane w tych latach z pewnością na polecenie nazistowskiej polityki społecznej. Ale budowanie świata zła z tego, co było współczesnym społeczeństwem obywatelskim, jeśli było ono kruche, było również popierane, a nawet nadzorowane przez lekarzy, stowarzyszenia medyczne, dziennikarzy, znanych kompozytorów i filmowców, uniwersytety; przez sąsiadów, przez nauczycieli, przez sklepikarzy — na wiele lat przed obozem śmierci strażnicy mieli własne znacznie bardziej odrażające okrucieństwo.

przejmująca historia Amosa Elona, Szkoda tego wszystkiego. Historia Żydów w Niemczech w latach 1743-1933, ujawnia, jak wielu żydowskich liderów społeczeństwa obywatelskiego ostrzegało przed niezauważalnymi zmianami z dnia na dzień w kierunku zła. W 1931 r. doszło do przemocy ulicznej skierowanej na żydowskie witryny sklepowe i wybicia szyb. W innych przypadkach bito Żydów przy wyjściu z synagog. Komentator Theodor Wolff ostrzegł: „To po prostu nie może trwać dalej. Wszyscy porządni ludzie, niezależnie od partii, muszą tworzyć wspólny front […]”

Tak można powiedzieć dzisiaj.

Ale….ale przyzwoici ludzie wtedy tego nie robili; a wezwanie Wolffa do działania było bezskuteczne. Elon nazywa te lata „ostatnimi spazmami wolności”. [Elon, 387].

Wydawca Wolffa polecił mu „złagodzić swoje ostrzeżenia w interesie reklamy i obiegu”. [Elon, 388] Tak jak dzisiaj, ci, którzy podawali alarmy, byli tłumieni i cenzurowani.

Tak jak dzisiaj, przepisy nadzwyczajne były wtedy wzorcem pozwalającym na upadek demokracji. „Hitler chciał mieć pełne uprawnienia, takie jak Mussoliniego we Włoszech” — pisze Elon. „Dokładnie wiedział, co było potrzebne, aby przekształcić rząd w „legalną” dyktaturę: uprawnienia nadzwyczajne na podstawie artykułu 48”. [Elon, 389].

Sprawdź, czy zauważysz tutaj jakieś echa. Obecnie czterdzieści siedem stanów USA stosuje środki nadzwyczajne, które zawieszają lub omijają normalne prawne mechanizmy kontroli i równowagi, w tym Nowy Jork, stan, w którym piszę. Dzięki środkom nadzwyczajnym można zrobić prawie wszystko.

Fakt, że ludzie wydają się nie rozumieć, że większość kraju żyje w warunkach nadzwyczajnych, jest tym, co jest zdumiewające w naszej obecnej chwili. Dlatego ostatnio powtarzam, że zamach stanu już miało miejsce w Ameryce. Z definicji, kiedy żyjesz w warunkach nadzwyczajnych, nie masz już funkcjonującej demokracji.

W Niemczech, aby cofnąć się w czasie, kontynuowano demonicznie inteligentny inkrementalizm polityki nazistowskiej. W 1933 r., kiedy Adolph Hitler został mianowany kanclerzem nowego gabinetu, Hitler dał słowo, że „naziści pozostaną mniejszością w każdym przyszłym gabinecie”. [Elon, 391]. Jednak nawet w 1933 roku niektórzy prominentni Żydzi nadal wierzyli, że „nic nam się nie stanie”. [Elon 391].

Ale „Theodor Wolff był jednym z nielicznych, którzy ostrzegali, że nominacja Hitlera była tylko… pierwszy etap zamachu stanu na raty.[Moja kursywa][…] Wolff przewidział, że „gabinet, którego członkowie od tygodni i miesięcy głosili, że zbawienie — przez co rozumieją własne — jest na wyciągnięcie ręki, w formie zamach stanu, naruszenie konstytucji, eliminacja Reichstagu, kagańce opozycji i nieokiełznane rządy dyktatorskie… zrobi wszystko, co w jego mocy, by zastraszyć i uciszyć swoich przeciwników” [Elon 391].

„Dla milionów berlińczyków”, pisze Elon, „na początku nic się nie zmieniło […] Niewielu wydawało się świadomych przełomu, który właśnie przeszli” [Elon 391].

„Niewielu wydawało się świadomych…”

Pozwolę sobie podsumować, gdzie jesteśmy teraz w Ameryce, jak również na Zachodzie, na wypadek, gdybyś zbytnio się do tego przyzwyczaił, aby zobaczyć to wyraźnie. ostrzegałem w Koniec Ameryki: ostrzeżenie do młodego patrioty, że demokracje zwykle nie umierają, gdy na ulicach pojawia się scena filmowa z gęsią skórą brunatnych koszul. Mają tendencję do umierania raczej tak, jak opisał Elon – stopniowo, z dnia na dzień, zapadając się groteskowo w niektórych obszarach społeczeństwa i w odniesieniu do niektórych instytucji, nawet jeśli inne aspekty społeczeństwa i inne instytucje wyglądają i odczuwają, przynajmniej powierzchownie, dokładnie tak samo jak wcześniej.

To, że sceneria jest nam teraz znajoma, nie oznacza, że ​​nie ma rzeczywistości z 1931 roku, jeśli jeszcze nie z 1933 roku.

W tym kraju obywatele są zmuszani do wzięcia drugiego lub trzeciego eksperymentalnego zastrzyku terapii genowej, aby wrócić do szkoły lub zachować pracę jako kierowcy ciężarówek przekraczających granice, żołnierze i marynarze, piloci wojskowi i pracownicy szpitali. [https://www.defense.gov/News/News-Stories/Article/Article/2881481/service-members-must-be-vaccinated-or-face-consequences-dod-official-says/] Miliony innych pracowników po prostu ledwo uniknął tego przymusu; a miliony nie uniknęły tego przymusowego eksperymentu, w efekcie na nich, w niektórych częściach Europy. [https://apnews.com/article/austrian-parliament-covid-vaccine-mandate-8539164285f87443a8b80a213d2dacc0]

Nieletni są zmuszani do poddania się tej eksperymentalnej terapii genowej po prostu po to, by nadal grać w liceum w koszykówkę lub tenisa.

W VAERS odnotowuje się tysiące zdarzeń niepożądanych, w tym zgony wkrótce po szczepieniu, ale wymuszanie zastrzyków nadal trwa, mimo że nie ma to wpływu na przenoszenie i jest sprzeczne z wszelkimi obowiązującymi przepisami. [https://vaers.hhs.gov]

Głosy sprzeciwu wobec tyranii są masowo cenzurowane; podmioty przetwarzające płatności odmawiają przetwarzania środków podmiotów oferujących terapię medyczną. „Widok”, ta niegdyś przytulna grupa dziewczyn, właśnie wezwała do cenzury podcastera Joe Rogana. Muzyk Neil Young zaapelował również o udostępnienie usługi strumieniowego przesyłania muzyki Spotify, aby ocenzurować „dezinformację” Rogana. [https://www.wsj.com/articles/neil-youngs-music-is-being-taken-down-by-spotify-after-ultimatum-over-joe-rogan-11643230104] Echo wezwania do cenzury głosów opozycji w Internecie. Platformy dysydenckie, takie jak Parler, zostały wycofane z usług hostingowych lub procesorów płatności, co jest cyfrową wersją bojkotu firm. [https://www.forbes.com/sites/roberthart/2021/03/03/parler-sues-amazon-again-in-wake-of-deplatforming/?sh=58e2c725166d]

Przywódcy wzywają do odmowy opieki zdrowotnej jednej grupie obywateli; w niektórych obszarach Kanady przywódcy powiedzieli sklepom spożywczym, że zezwolenie tej grupie na zakup żywności jest opcjonalne. Dzieciom w Kanadzie mówi się: „Bez maski, bez głosu”. Już dwuletnie dzieci są poddawane w Nowym Jorku przez uśmiechniętą nową gubernator, kobietę, zakrywaniu twarzy, które ogranicza ich oddech i osłabia ich zdolność przyswajania mowy, nawiązywania więzi z innymi dziećmi oraz rozpoznawania i wyrażania emocji.

Niektórzy obywatele, określani jako „inni”, fałszywie nazywani zaraźliwymi i określani jako „nieczyści”, nie mogą wchodzić do budynków ani restauracji w Nowym Jorku, Waszyngtonie, San Francisco, Los Angeles. Wszystkich prosi się o ich nienawidzenie i urazę oraz irracjonalnie obwinianie ich za kłopotliwe położenie narodu.

Ludzie są proszeni o przyłączenie się do sekty i ofiarowanie swoich ciał; jeśli tego nie robią, są wykluczeni i odmawia się im życia towarzyskiego i awansu zawodowego.

Małe firmy, restauracje i kina; małe hotele i obiekty, małe nieruchomości, całe źródła utrzymania są miażdżone przez arbitralne dyktatury, przez niepohamowane uprawnienia Boards of Health i CDC do niszczenia całych sektorów, a tym samym do niszczenia lub w efekcie do przenoszenia całych klas aktywa z jednej grupy docelowej w ręce innej grupy: inwestorom instytucjonalnym, a raczej sojusznikom obecnych oligarchów.

W stanie Waszyngton, jak wspomniano powyżej, wysunięto propozycje — podobne do tych, które zostały uchwalone w Australii i innych miejscach — aby zatrzymać Amerykanów i przekształcić Izbę Zdrowia w podmioty posiadające uprawnienia policyjne; w efekcie powołać milicje w służbie niewybieralnych, nieodpowiedzialnych Izb Zdrowia. Amerykańscy „weryfikatorzy faktów” twierdzili, że to nieprawda, ale to prawda. [https://app.leg.wa.gov/wac/default.aspx?cite=246-100-040]

Mnożą się doniesienia o nieszczepionych leczonych nadużycie w szpitalach, a terapie, jak staje się jasne, zostały wstrzymane pod naciskiem agencji rządowych, od całej populacji, co prowadzi do niezliczonych zgonów, których można by uniknąć. Klasa leków, przeciwciała monoklonalne, została właśnie wycofana przez FDA z dostępu dla osób chorych [https://www.fda.gov/news-events/press-announcements/coronavirus-covid-19-update-fda-revokes- awaryjna autoryzacja użycia-monoklonalne-przeciwciało-bamlanivimab]. Podmioty medyczne, takie jak wcześniej szanowana Mayo Clinic, są pozywane, ponieważ odmawiają leczenia umierającemu mężczyźnie, o co błaga jego żona. [https://www.jacksonville.com/story/news/2022/01/14/mayo-clinic-lawsuit-to-allow-ivermectin-as-a-treatment-moves-out-of-duval/9120594002/] .

Jak to wszystko nazwać, jeśli nie wczesnym nazistowskim zestawem praktyk?

We wczesnych latach polityki nazistowskiej, jako magisterium Roberta Proctora 1990 Higiena rasowa: medycyna pod rządami nazistów podkreśla, że ​​to lekarze mieli za zadanie, przyznając im specjalny status i autorytet, wyróżnianie „życia niegodnego życia” i opracowywanie polityki opartej na rasie, która oddzielała „czystych” i uprzywilejowanych od „nieczystych”. lub „zdegenerowane” i ograniczone. W 1933 roku lekarze zaczęli sterylizować niesprawnych. Jak zauważają Michael A Grodin, MD, Erin L Miller, BA i Jonathan Miller, MA, w „The Nazi Physicians as Leaders in Eugenics and 'Euthanasia”: Lessons for Today”: „Seria powtarzających się tematów pojawiła się w nazizmie medycyna jako lekarze podjęła się misji oczyszczenia państwa: dewaluacji i dehumanizacji segmentów społeczeństwa, medykalizacji problemów społecznych i politycznych, szkolenia lekarzy w identyfikowaniu się z celami politycznymi rządu, lęku przed konsekwencjami odmowy współpracy z obywatelami autorytet, biurokratyzacja roli medycznej i brak troski o etykę lekarską i prawa człowieka”.

Połowa niemieckich lekarzy wstąpiła do partii nazistowskiej.

„Dewaluacja i dehumanizacja segmentów społeczności”….

Proctor pokazuje, w jaki sposób stowarzyszenia medyczne przyjęły wzrost statusu i autorytetu lekarzy i jak wtedy, jak i teraz, „zdrowie publiczne” było anodyczną etykietą, pod którą wzniesiono wczesną strukturę pojawiających się horrorów. Pokazuje, jak przodowali lekarze.

Autor odnosi się nawet do „przepustki zdrowia” ustanowionej przez nazistowską politykę zdrowia publicznego, przepustki, która oddzielała tych, którzy mogli w pełni uczestniczyć w nazistowskim społeczeństwie, od tych, których wyróżniano z powodu deprywacji i obrzydzenia.

Proctor śledzi, w jaki sposób eugenika pozwalała na narastanie argumentów, podobnych do tych, które są dziś reanimowane, że „bezużyteczni zjadacze” lub „nienadający się” nie zasługują na jedzenie lub są obciążeniem dla zasobów publicznych i nie powinny być przeszkodą dla szpitali ani otrzymywać opieka medyczna.

Proctor pokazuje, jak krótki był to slajd od urzędników zdrowia publicznego identyfikujących „życie niegodne życia”, tych „bezużytecznych zjadaczy”, do tych samych urzędników posługujących się językiem „higieny” i bezpieczeństwa publicznego, którzy stworzyli pierwsze nazistowskie programy eutanazji — programy skierowane do osób, które zostały zidentyfikowane jako „mniej niż” lub w jakiś sposób upośledzone.

Wtedy, tak jak teraz, anodyczny język, czy to wokół „zdrowia publicznego” czy „higieny rasowej”, jak w latach 1930., czy wokół „zdrowia publicznego”, „bezpieczeństwa” i „redukcji szkód”, jak dzisiaj, ukrywał wtedy, a teraz ukrywa: prawdziwą naturę tego, co powinno być widzialnym, przyprawiającym o mdłości, codziennie rozprzestrzeniającym się złem.

Historycy, tacy jak Proctor, twierdzili, że glosy na temat zdrowia publicznego, powoływanie się na autorytet medyczny oraz podział i biurokratyzacja pozwoliły na rozkwit zła we wczesnej nazistowskiej przeszłości, mimo że zakorzeniło się ono w tym, co nadal miało być nowoczesnym społeczeństwem obywatelskim .

Twierdzę, że dokładnie te same rzeczy w podobnych postaciach, zamaskowane podobnym językiem, powtarzają się dzisiaj.

Jeśli nie obudzimy się i nie zobaczymy dokładnie, na czym stoimy, i nie przeczytamy szybko historii o demonicznym czasie, który jawnie odzwierciedla i na wiele sposobów zapowiada, gdzie jesteśmy — wtedy większość z nas będzie głupcami, nawet tak jak niektórzy z nas już potwory.

Jeśli nie wezwiemy na siłę i natychmiast potworów tam, gdzie je widzimy — gdzie chodzą pośród nas — czy noszą ładne kolczyki i skromnie siedzą u steru CDC, czy też zbierają się w białych kitlach, z całym swoim autorytetem, w Klinice Mayo, stojąc między umierającym mężczyzną a jego zdesperowaną żoną — na zawsze nie zasłużymy na błogosławieństwo Konstytucji i rządów prawa, które mają być naszym dziedzictwem.

I bez wątpienia następny rozdział na pewno będzie dla nas, podobnie jak dla innych w przeszłości, jeszcze ciemniejszy.