Mind Of A Technocrat: The Post-Human World

Głód, plaga i wojna. To były trzy plagi ludzkiej historii. Ale dziś ludzie w większości krajów częściej umierają z powodu jedzenia za dużo niż za mało, częściej umierają ze starości niż zarazy i częściej popełniają samobójstwa niż śmierć na wojnie.

Z głodem, plagą i wojną w półmroku - przynajmniej na razie - ludzkość skoncentruje się na osiągnięciu nieśmiertelności i trwałego szczęścia, zgodnie z nową książką Yuval Harari Homo Deus. Innymi słowy, aby zmienić się w bogów.

Poprzednie dzieło Harari, Sapiens, było oszałamiającą historią gatunku ludzkiego. Jego nowa książka to kolejna przygoda zmieniająca umysł, łącząca filozofię, historię, psychologię i futuryzm. Niedawno rozmawialiśmy o jego najbardziej zuchwałych prognozach. Ta rozmowa została zredagowana dla zwięzłości i przejrzystości.

Derek Thompson: W Homo Deus przewidujesz koniec pracy, koniec liberalnego indywidualizmu i koniec ludzkości. Weźmy je jeden po drugim.

Po pierwsze, praca. Masz sprytny i przerażający sposób patrzenia na polityczne implikacje masowej automatyzacji. Pod koniec 19 wieku Francja, Niemcy i Japonia zaoferowały swoim obywatelom bezpłatną opiekę zdrowotną. Ich celem nie było wyłącznie uszczęśliwienie ludzi, ale wzmocnienie ich potencjału wojskowego i przemysłowego. Innymi słowy, dobrobyt był konieczny, ponieważ ludzie byli potrzebni. Ale zadajesz przerażające pytanie: co stanie się z dobrobytem w przyszłości, w której rząd nie będzie już potrzebował ludzi?

Yuval Harari: To bardzo przerażający scenariusz. To nie science fiction. To się już dzieje.

Powodem zbudowania wszystkich tych masowych systemów usług społecznych było wsparcie silnej armii i silnych gospodarek. Już najbardziej zaawansowane armie nie potrzebują [tylu] ludzi. To samo może się zdarzyć w gospodarce cywilnej. Problemem jest motywacja: co jeśli rząd straci motywację do pomocy masom?

W Skandynawii tradycja państwa opiekuńczego jest tak zakorzeniona, że ​​być może nadal będą zapewniać opiekę nawet masom bezużytecznych ludzi. A co z Nigerią, Afryką Południową i Chinami? Zachęca się ich do świadczenia usług głównie w nadziei na zwiększenie dobrobytu [co wymaga] posiadania dużej liczby zdrowych i inteligentnych obywateli. Ale zabierz to, a możesz zostać z krajami elit, które nie dbają o populację.

Thompson: Ostatni punkt jest interesujący, ponieważ w Europie i Stanach Zjednoczonych odwrotność wydaje się bardziej prawdziwa: populacja nie dba o elitę ani nie uważa, że ​​jej potrzebuje. To część tego, w jaki sposób zdobyliśmy Trumpa i Brexita. Teraz widzisz te radykalnie prawicowe reakcje przeciwko establishmentowi, który ogarnia całą Europę. Dlaczego to się teraz dzieje?

Harari: To jest wielkie pytanie. Nie przewidziałem, że nadejdzie. Nie jestem ekspertem od patrzenia na sytuację polityczną w USA lub w Europie. Ale jeśli spojrzysz na obiektywny stan zdrowia i tak dalej, większość ludzi w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej ma lepsze warunki niż kiedyś. Ale czują się, jakby zostali odepchnięci na bok i tracili moc. I obawiają się, że ich dzieci będą miały gorsze życie niż dzisiaj. Myślę, że te obawy mogą być uzasadnione. Ale nie sądzę, żeby antidotum zadziałało. Trump nie pomoże wyborcom z Alabamy odzyskać władzę.

Thompson: Amerykanie mogą być bogatsi i lepiej wykształceni niż przed pokoleniem, z lepszą opieką zdrowotną i lepszymi możliwościami rozrywki. Ale fakt postępu nie wydaje się mieć znaczenia. Najważniejsza jest historia. Zwycięska historia Trumpa polegała na tym, że miasta Ameryki rozpadały się i „tylko ja mogę to naprawić”.

Harari: [Biali Amerykanie bez wyższego wykształcenia] są klasą podupadającą w ramach malejącej potęgi. Stany Zjednoczone tracą władzę w porównaniu z resztą świata, aw Stanach Zjednoczonych wyborcy Trump tracą swój status. Choć przeżywają lepsze warunki, dominujące u większości ludzi narracyjne ja opowiada historię upadku, która mówi, że przyszłość będzie gorsza niż teraźniejszość. A szczęście większości ludzi zależy od ich oczekiwań, a nie od warunków.

Przeczytaj całą historię tutaj…