Uwaga TN: Oto ekonomista, który napotyka na poważne pułapki i problemy partnerstwa publiczno-prywatnego, które są kluczowym narzędziem zrównoważonego rozwoju.
Ostatnio w kręgach rozwoju gospodarczego panuje tendencja do zachęcania do partnerstw publiczno-prywatnych. W tego rodzaju partnerstwie rząd współpracuje z prywatnym biznesem w celu realizacji pewnego rodzaju projektu.
Zazwyczaj rząd przekazuje pieniądze podatnikom bezpośrednio na rzecz firmy jako dotację na realizację projektu lub gwarantuje pożyczkę na sfinansowanie projektu. Dla polityka i biznesu tego rodzaju partnerstwo jest świetnym pomysłem - polityk bierze kredyt za „tworzenie” miejsc pracy, a firma ma pewną ochronę przed utratą pieniędzy.
Mam cztery obawy, które powinniśmy rozważyć przed zawarciem partnerstwa publiczno-prywatnego. Najpierw musimy zadać sobie pytanie, co podatnik dobrowolnie wybrałby wydać pieniądze zamiast tego projektu? W partnerstwach publiczno-prywatnych widzimy, że pieniądze podatników są wydawane na nowy projekt, ale nie widzimy danych, które podatnicy łącznie wydaliby te pieniądze, gdyby pozwolono im je zatrzymać.
Jest to ważne, ponieważ politycy chcą wziąć kredyt za tworzenie miejsc pracy. Musimy pamiętać, że wszystko, co robią, to tworzenie miejsc pracy w jednym obszarze kosztem miejsc pracy tworzonych w innym obszarze. Po prostu zmieniają miejsca pracy zamiast tworzyć nowe.
Po drugie, musimy uznać, że żyjemy w świecie niedoboru, w którym nie ma wystarczających zasobów, aby każdy mógł mieć wszystko, czego chce. Z tego powodu musimy zdecydować, które projekty realizować i, co równie ważne, które projekty nie realizować.
W gospodarce rynkowej mamy zyski i straty informujące firmy i banki, które projekty realizować, a które pożyczać pieniądze. Kiedy projekt jest opłacalny, ludzie dobrowolnie wydają pieniądze i mówią firmie, że podoba im się to, co robią. Jeśli firma traci pieniądze, ludzie mówią im, aby przestali marnować ograniczone zasoby, tworząc rzeczy, których nie chcemy.
Skąd politycy wiedzą, że projekt jest projektem, którego ludzie chcą? Proces polityczny, w przeciwieństwie do rynku, nie zapewnia dobrego sposobu wyrażania opinii. Kabina do głosowania jest naszym podstawowym środkiem do pociągnięcia do odpowiedzialności polityka, gdy nie podoba nam się to, co zrobił z naszymi pieniędzmi.
Ale głosujemy tylko raz w roku, dwa lata, cztery lata lub sześć lat, w zależności od urzędu. Nawet w najlepszym przypadku, gdy możemy głosować co roku, fakt, że nie głosujesz na kogoś, nie mówi mu, dlaczego na niego nie głosowałeś. Może nie być oczywiste, że stracili oni głosy z powodu projektu partnerstwa publiczno-prywatnego zamiast jakiejś innej kwestii.
Po trzecie, partnerstwa publiczno-prywatne mogą zniechęcać do produktywnego zachowania. Firmy zaczynają wydawać dużo zasobów, próbując zdobyć pieniądze podatników zamiast na działalność produkcyjną. Społeczeństwo jako całość jest w gorszej sytuacji, ponieważ wiele z tych firm, które wydają niewielkie środki na pieniądze podatników, tak naprawdę nie otrzymają pieniędzy.
Te firmy i społeczeństwo byłyby lepiej, gdyby ich energia była skoncentrowana na lepszym wykonywaniu pracy i zapewnieniu produktu lepszej jakości w lepszej cenie.
Model partnerstwa publiczno-prywatnego tworzy środowisko konkurowania o pieniądze rządowe, które szkodzi gospodarce.
Wreszcie mam obawy moralne. Kiedy politycy wydają pieniądze, zawsze wydają pieniądze innych ludzi. W przypadku partnerstw publiczno-prywatnych rząd wykorzystuje siłę opodatkowania, aby pobierać pieniądze od stosunkowo biednej osoby i przekazywać ją stosunkowo zamożnej osobie.
Zamiast zmuszać ludzi do płacenia za projekty poprzez opodatkowanie, powinniśmy pozwolić ludziom zatrzymać swoje pieniądze i dobrowolnie zdecydować się wydać je na to, czego chcą. Tylko wtedy będziemy mieli prawdziwy rozwój gospodarczy.
John Kessler jest adiunktem Fundacji Indiana Policy Review Foundation i kierownikiem Indiana University-Purdue University Fort Wayne Center for Economic Education, a także instruktorem ekonomii.
wpDiscuz