Światowe Forum Ekonomiczne: kanały społecznościowe stanowią największe zagrożenie dla demokracji

W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci Internet zmienił społeczeństwo obywatelskie na niespotykaną dotąd skalę, kierując wspólne działania na zupełnie nowy poziom autonomii obywatelskiej.

Demokracja jest obecnie nie tylko rzadko wykorzystywana przy urnie wyborczej, ale jest przeżywana i doświadczana online codziennie.

Wiele zrobiono na temat demokratyzującego wpływu Internetu i jego emancypacyjnego wpływu na niedostatecznie reprezentowane i marginalizowane grupy żyjące w reżimach autorytarnych, gdzie pielęgnuje on sferę publiczną w sieci, która stanowi niezależną alternatywę dla ściśle kontrolowanych środowisk medialnych.

Według Harvarda Yochai Benkler, ta połączona w sieć sfera publiczna umożliwia oddolne ustalanie porządku obrad, powszechny dostęp do informacji i wolność od ingerencji rządu. Benkler wyjaśnia: „Różne formaty sfery publicznej w sieci dają każdemu możliwość wypowiedzenia się, zasięgnięcia informacji, przeprowadzenia dochodzenia bez konieczności uzyskiwania dostępu do zasobów dużej organizacji medialnej”.

Ponieważ coraz więcej członków społeczeństwa zachęca się obecnie do udziału w dyskursie publicznym i wypowiadania się na tematy, które uznają za budzące obawy opinii publicznej, Internet zwiększył znaczenie różnorodności poglądów obywateli. Jest to szczególnie widoczne, gdy dochodzi do konfliktów i sporów między różnymi grupami interesów politycznych lub obywatelskich. Ilekroć pojawia się kontrowersyjne oświadczenie o polityce, zawsze będzie istniała wysoce zmotywowana grupa ludzi, którzy korzystają z Internetu w celu wywarcia ogromnej presji na polityków w tych chwilach, wyrażając swoje niezadowolenie.

Ciała demokratyczne są zazwyczaj wybierane na okres od trzech do pięciu lat, ale opinie obywateli wydają się zmieniać codziennie, a czasem zmiany nastrojów stają się ogromne. Kiedy tysiące ludzi zaczynają tweetować na ten sam temat tego samego dnia, wiesz, że coś jest nie tak. Przy tak dużej dynamice i znaczącej różnorodności politycznej w elektoracie, w jaki sposób decydenci mogą osiągnąć konsensus, który mógłby zadowolić wszystkich? Jeśli nasi przedstawiciele nie są w stanie nadążyć za cyfrowym wyrażaniem nastrojów obywateli, czy to oznacza, że ​​instytucje, które istnieją dzisiaj, stały się nie do opanowania?

Jednocześnie poważnym błędem byłoby pomijanie tego głosy internetu jako coś, co nie ma związku z rzeczywistymi sytuacjami politycznymi. W ubiegłym miesiącu brytyjscy politycy i działacze walczyli o utrzymanie Wielkiej Brytanii w UE w ostatnim referendum musiałem nauczyć się tej lekcji na własnej skórze.

To, co wydarzyło się w Wielkiej Brytanii, było nie tylko katastrofą polityczną, ale także żywym przykładem tego, co dzieje się, gdy łączysz niekontrolowaną moc Internetu z utrzymujące się uczucie trzewi że zwykli ludzie stracili kontrolę nad polityką, która kształtuje ich życie. Kiedy ludzie czują, że ich demokratyczni przedstawiciele już im nie służą, zwracają się do Internetu. Szukają innych, którzy czują to samo, a jęki zamieniają się w ruchy.

W związku z tym główne przesłania kampanii „Odejdź” w mediach społecznościowych zaapelowały do ​​zwykłych wyborców o odrzucenie rządów biurokracji i „przejęcie kontroli” nad własnym krajem. Za pomocą bardzo prosty język, składające się głównie z kilku sylab, wiadomości te rozprzestrzeniają się bardzo szybko w Internecie i często są wzmacniane zabawnymi memy, zamiast rygorystycznych opinie ekspertów or statystyka.

Polaryzacja jako siła napędowa populizmu