Forbes: Jak IoT umożliwia regulację za pomocą przycisku na odległość

Sztuczna inteligencja może być dziwnie głupia. Mój telefon z Androidem wciąż myśli, że jestem „skrzydłem Cruz” i nie zna moich dzieci. Pandora przecenia Kościół i Deadmau5 (bez obrazy).

Chociaż Alexa, Jeep Cherokees i usługi kart kredytowych można zhakować za pośrednictwem publicznego Internetu nie zaprojektowanego z myślą o bezpieczeństwie, gadżety sieciowe udostępnione przez Internet rzeczy (IoT) nadal olśniewają. Przytłaczająca liczba z nich zostanie ponownie pokazana w styczniu na targach Consumer Electronics Show 2020 (# CES2020).

Podstawową luką w zabezpieczeniach IoT nie są jednak hakerzy, ale polityka IoT.

Technologia, która przezwycięża „nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku” w zakresie dostarczania towarów i usług, powinna umożliwiać zmniejszenie i usprawnienie obciążeń regulacyjnych. Zamiast tego czasami grozi ekspansją władzy rządu.

Oznacza to, że ten sam IoT, który animuje obiekty, może również oznaczać natychmiastową regulację stanu niani na odległość - dronów, pojazdów, budynków, korzystania z mediów społecznościowych, edukacji i nie tylko.

Słyszałeś o dzieciach z wolnego wybiegu kontra rodzicielstwo helikopterów?

Społeczeństwo, które marzy o lataniu samochodów, może zamiast tego stanąć w obliczu rządu helikoptera; różnorodni biurokraci klikający i przesuwający się z daleka, używając IoT do kontrolowania IoT.

Tesla wysyła własne aktualizacje oprogramowania do samochodów swoich klientów. Zdecydowanie chcemy, aby takie rzeczy się wydarzyły - bardzo dużo.

Jednak, jak zauważył Jason Dorrier w Singularity Hub, „przepisy… zapisane w oprogramowaniu” mogą być bardzo atrakcyjne dla organów regulacyjnych. Na przykład zasada „zakazu dronów w promieniu 100 stóp od budynków federalnych” może być egzekwowana poprzez wymóg przesłania do obiektów sieciowych poprawek oprogramowania zmieniających współrzędne GPS i wyłączania ich w przypadku niezgodności.

Dorrier wymienił inne przykłady: łatki oprogramowania nakładające ograniczenia prędkości i strefy zakazu jazdy na pojazdy, zapobiegające ruszaniu samochodów bez zapięcia pasów bezpieczeństwa, a także nakazujące ustawienia termostatu i ograniczenia zużycia wody w budynkach.

Przedsiębiorca Marc Andreessen już dawno opisał oprogramowanie jedzące świat. Tytani w sektorach od „filmów przez rolnictwo po obronę narodową” to teraz firmy produkujące oprogramowanie, działające na oprogramowaniu i dostarczane jako usługi online.

Niestety, chociaż oprogramowanie zjadło modele biznesowe, nie je tradycyjnych odgórnych centralnych systemów regulacyjnych w sensie ich wypierania.

Te systemy przygotowują się zamiast tego do korzystania z Internetu Rzeczy.

Kolejny krok w tej „ewolucji” może wykraczać poza zasady nakazujące aktualizację lub łatanie oprogramowania, do niewybranych biurokratów, którzy po prostu robią to sami zdalnie, klikając i przesuwając, zamiast wprowadzać prawo lub regułę, niezależnie od Konstytucji. Korzystanie z poradników, nieformalnych dyrektyw i innych „ofert, których nie można odmówić”, jest już istotnym problemem regulacyjnym podkreślonym przez Konferencję Administracyjną Stanów Zjednoczonych. Internet przedmiotów może zwiększyć takie nadużycia.

Przeczytaj całą historię tutaj…