Chiny przekształciły się w autokratyczną technokrację pod koniec 1990 i przyjęły Agendę 21 i Zrównoważony Rozwój. Przekształcenie transportu miejskiego w rowery było pierwotnym celem Agendy 21. ⁃ Edytor TN
W ciągu pierwszych sześciu miesięcy istnienia Bluegogo, trzecia co do wielkości chińska firma zajmująca się wypożyczaniem rowerów, upadła Rowery 600,000 do chińskich miast. Dwadzieścia milionów ludzi zapisało się, aby z nich korzystać; inwestorzy przekazali firmie 58 milionów dolarów funduszy. Ale przy stawkach czynszów wynoszących zaledwie 0.07 USD za pół godziny dni Bluegogo były policzone iw zeszłym tygodniu firma zakończyła działalność. W liście z przeprosinami dyrektor generalny przyznał, że był „pełen arogancji”.
Nie jest jedyny. W ciągu 18 miesięcy bezdokowe wypożyczanie rowerów stało się jednym z najgorętszych trendów inwestycyjnych w Chinach, a dwóch największych graczy zgromadziło ponad 1 miliard dolarów w funduszach venture. odpowiednio. Te pieniądze sfinansowały rewolucję na zatłoczonych ulicach chińskich miast, dając mieszkańcom miast tanie, wolne od emisji dwutlenku węgla środki na szybkie przemieszczanie się. To, czego nie stworzył, to realny model biznesowy. Nieco ponad rok po boomie w Chinach na rowery, przyszłość branży wygląda niepewnie.
Zaledwie dwa lata temu pomysł, że rowery w znaczący sposób wrócą do chińskich miast, wydawałby się absurdalny. Dojazdy rowerowe, powszechne w dużych chińskich miastach jeszcze pod koniec lat 1990., były postrzegane jako przednowoczesne, ubogie i uciążliwe. Miasta zostały przeprojektowane, aby ułatwić korzystanie z samochodów, a nie rowerów czy pieszych. Dla tych, którzy nie mogli lub nie chcieli kupić samochodu, Chiny rozpoczęły największą rozbudowę transportu zbiorowego w historii.
[the_ad id = "11018 ″]
Jednak nawet miasta takie jak Szanghaj z doskonałym transportem publicznym stanęły w obliczu zawiłego problemu: „Ostatnia mila" kwestia. Większość ludzi chce iść mniej niż milę do pociągu lub autobusu (w USA jest to plik Ćwierć mili). W przeciwnym razie skorzystają z innej formy transportu, zwykle zmotoryzowanej. Problem od dawna opierał się prostym rozwiązaniom, szczególnie w Chinach, gdzie zanieczyszczenie powietrza sprawia, że ludzie są jeszcze mniej chętni do spacerów na zewnątrz.
Tradycyjne wypożyczanie rowerów, w ramach których użytkownicy wypożyczają rower ze stacji lub stojaka (najlepiej w pobliżu przystanku tranzytowego) i zwracają go na inny (najlepiej blisko domu), to ulubione rozwiązanie ostatniej mili w niektórych częściach USA i Europa. Dzięki wsparciu rządu rozkwitły nawet w kilku częściach Chin pod koniec XXI wieku. Jeszcze w 2000 r. Hangzhou było domem dla największej na świecie sieci rowerów publicznych z Stacje 3,572, Rowery 84,100 i średnio 310,000 użytkowników dziennie.
Może się to wydawać tak skuteczne, jak przynajmniej jedno badanie pokazał że wielu dojeżdżających do pracy nie korzystało z rowerów, ponieważ nie mogli wygodnie dostać się na stację. Dzielenie się rowerami bez doków wydawało się odpowiedzią. Rowery są wyposażone w GPS, a użytkownicy lokalizują je i wypożyczają za pośrednictwem aplikacji. Kiedy kończą jazdę, użytkownicy po prostu zostawiają je, aby zostały znalezione przez innego najemcę.
Koncepcja działa najlepiej, gdy w pobliżu znajduje się wiele rowerów, do których klienci mają dostęp. Chińskie firmy zajmujące się wypożyczaniem rowerów nie zawiodły. W sierpniu było 1.5 milionów wspólne motocykle dostępne w samym Szanghaju, a Chińczycy odbywali miliony przejażdżek dziennie. Góry wspólnych rowerów zgromadzonych poza stacjami metra w największych miastach Chin.
wpDiscuz