Dlaczego zrównoważony rozwój zawsze ma nienasycony apetyt na więcej danych

Zrównoważony rozwój znajduje się w centrum uwagi 2016, który oznacza początek Agendy 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju, inicjatywy mającej zarówno aspiracyjny, jak i transformacyjny charakter.

Pierwszym priorytetem dla wszystkich rządów krajowych w planowaniu nowych celów zrównoważonego rozwoju 17 (SDG) i powiązanych z nimi celów 169 jest zajęcie się mocnymi i słabymi stronami źródeł danych, aby szybko określić, jak najlepiej zająć się lukami, a także złożoność pomiaru. Szybki rozwój zdolności krajowych instytucji statystycznych będzie miał kluczowe znaczenie, ponieważ za lata 15 do końca agendy 2030 w regionie Azji i Pacyfiku będzie prawie pół miliarda ludzi, z których wszyscy powinni mieć wiarygodne dostęp do energii, żywności, wody, edukacji i zatrudnienia.

Dane są siłą napędową procesu decyzyjnego. Bez nich projektowanie, monitorowanie i ocena polityk na rzecz zrównoważonego rozwoju jest prawie niemożliwe. Zakres i głębia nowej agendy rozwoju pociąga za sobą złożone decyzje dotyczące przyszłości naszej planety, naszych społeczności i naszych gospodarek. Bez odpowiednich danych i informacji istnieje ryzyko, że nasze strategie zrównoważonego rozwoju będą tylko częściowo kompletne, a ich kontury będą podyktowane tym, co jest i nie jest dostępne. Spowolni to nie tylko proces wdrażania celów zrównoważonego rozwoju, ale także ograniczy ich potencjał transformacyjny. [podkreślenie dodane przez TN]

Zasadniczo oficjalne statystyki zapewniają wgląd w rozwój Azji i Pacyfiku, ale są one nieodpowiednie dla dalekosiężnych i zintegrowanych wymiarów agendy zrównoważonego rozwoju. Wskaźnik zdolności statystycznych Banku Światowego dla regionu Azji i Pacyfiku zapewnia dobre podstawy, na których można budować. W skali od zera (reprezentujący brak pojemności) do 100 (pełna pojemność), ocena 79 jest przypisana do aktualności statystyk, 70 dla adekwatności danych źródłowych i 62 dla zastosowanych metodologii. Istnieją jednak wyniki poszczególnych krajów tak niskie jak 20.

Wiemy na przykład, że miliony 490 ludzi w Azji i na Pacyfiku są niedożywione. Ale nie zawsze wiemy, gdzie się znajdują, dlaczego pozostają głodni, czy też nagłe wstrząsy lub stres. Nie wiemy też, jak dobrze działają istniejące interwencje polityczne.

Wiemy również, że milion mieszkańców 277 w naszym regionie nie ma dostępu do bezpiecznej wody pitnej, co dotyczy jednego na dziesięciu mieszkańców wsi. Nie wiemy, ile czasu zajmuje ludziom dotarcie do wody, ani jaka jest rzeczywista ilość czystej wody dostępnej do użycia.

Wiemy, że około pół miliarda ludzi w krajach Azji i Pacyfiku nie ma dostępu do energii elektrycznej, ale nie jesteśmy pewni, ile dokładnie. Szacunki różnią się od milionów 427 do milionów 621, w zależności od zastosowanej metody. Nie jest również jasne, ilu więcej cierpi z powodu nierzetelnego dostępu i czy niektóre grupy ludności mają bardziej niezawodny dostęp niż inne.

Wiemy, że między 1970 i 2014 klęski żywiołowe doprowadziły do ​​regionalnych strat ekonomicznych w wysokości 1.22 $ 50, ale ponieważ nie ma porozumienia co do tego, co faktycznie stanowi klęskę żywiołową, ile ich miało miejsce i ile osób zostało dotkniętych, liczby te mogą być niedoceniany nawet o XNUMX procent. Sytuację pogarsza fakt, że imponującemu wzrostowi gospodarczemu w regionie i rozwojowi społecznemu w ostatnich latach nie towarzyszyła podobna poprawa ochrony środowiska.

Udostępnianie danych na rzecz rozwoju wymaga większych i trwałych inwestycji w statystyki, organy statystyczne, rozwój instytucjonalny i partnerstwa. Szacunki dotyczące inwestycji wymaganych na całym świecie w celu skutecznego monitorowania agendy 2030 w ciągu najbliższych lat 15 wynoszą około 1 miliardów USD rocznie, ale koszty ekonomiczne, środowiskowe i społeczne braku realizacji tej inwestycji mogą być dosłownie nieobliczalne. [podkreślenie dodane przez TN] 

Przeczytaj całą historię tutaj…