Zielona gospodarka Technocracy oznacza koniec własności

Technokracja, pierwotnie opracowana w 1930, jest zastępczym modelem ekonomicznym dla kapitalizmu i wolnej przedsiębiorczości, opartym na zużyciu i zużyciu energii zamiast podaży i popytu. Zrównoważony rozwój i zielona gospodarka są zasadniczo równoważnymi terminami stosowanymi przez ONZ, ale pierwotnie wymyślonymi przez członków elitarnej Komisji Trójstronnej. Ten pisarz twierdzi, że te ostatnie terminy są również zasadniczo równoważne oryginalnemu modelowi Technokracji, co zostało obszernie udokumentowane w książce Rośnie technokracja: koń trojański globalnej transformacji.

Nowy dokument zatytułowany „The End of Ownership” boleśnie uwydatnił kluczowy element technokracji, który wymaga całkowitej transformacji od bezpośredniej własności do użyteczności. Innymi słowy, zamiast posiadać rzeczy, po prostu wynajmujesz je lub dzierżawisz od odpowiednich stron, a zużycie energii jest automatycznie wliczane w cenę. Po części brzmi to na koniec prywatnej własności i prawa konsumenta do wyboru pożądanych produktów i stylu życia.

Połączenia Koniec własności ”Fabuła jest następująca:

Narodziny wysoce zrównoważonych źródeł energii i innych zasobów stanowią obosieczny miecz dla sektora biznesowego. Firma może pozostać żywotna i rentowna, jeśli produkty, które sprzedaje, reprezentują przełom technologiczny, ale ten sam duch innowacyjności może również oznaczać katastrofę dla jej wyników finansowych. Firmy nie chcą, abyś kupował jedną żarówkę, która może świecić przez całe życie; Chcą, żebyś w ciągu swojego życia kupował wiele żarówek. Dlatego rozwój i ostateczny sukces zrównoważonych produktów wymaga nowego modelu ekonomicznego. The End of Ownership podąża za architektem Thomasem Rau, który wprowadza w ruch jeden taki model.

Wkrótce po tym, jak Thomas Edison wynalazł żarówkę, zebrał się komitet, aby ocenić ekonomiczną wykonalność takiego produktu. Postanowili zmaksymalizować swoją rentowność, produkując żarówkę do spalania nie więcej niż w godzinach 1,000. Nakładając ograniczenia wydajności żarówkizapewnili, że będzie można sprzedać znacznie więcej żarówek. Zdaniem Rau, ich decyzja stworzyła również środowisko pełne odpadów, które stanowiło niepotrzebne obciążenie dla konsumenta.

Rau zwrócił się do firmy technologicznej Phillips z propozycją: opracuj rozwiązania oświetleniowe, które działają na korzyść konsumenta, i weź na siebie koszty energii. Teoretycznie korzyści takiego podejścia byłyby pożądane dla konsumenta, firmy i środowiska. Konsument zasadniczo płaci opłatę za wynajem swojego oświetlenia. Ponieważ firma oblicza rachunki za prąd, dostarczany przez nich produkt jest starannie zaprojektowany do działania z niezwykłą łatwością i wydajnością, aby utrzymać niskie koszty. Obecnie program jest wdrażany w całym sektorze biznesowym i skutkuje astronomicznymi oszczędnościami energii dla wszystkich zainteresowanych.

Prowokacyjny nowy ekonomiczny model energetyczny Rau ma dodatkowe zastosowania poza żarówką. Sektor budownictwa komunalnego wyraził zainteresowanie tworzeniem bardziej wydajnych urządzeń w swoich nieruchomościach jako sposobu na zaoszczędzenie pieniędzy dla najemców.

End of Ownership to ożywcze spojrzenie na potencjalną przyszłość, która może lepiej działać dla nas wszystkich. Co najcenniejsze, odsłania niepokojący prąd, który przepływa przez naszą współczesną kulturę: rzeczy, które posiadamy, mają tendencję do posiadania nas.

Architekt Thomas Rau został następnie wyróżniony w studium przypadku opublikowanym przez Phillips Lighting zatytułowanym Pay-per-Lux - zupełnie nowy sposób dostarczania światła.

Rau pierwotnie powiedział Phillipsowi:

„Słuchaj, każdego roku potrzebuję tyle godzin światła w mojej siedzibie. Zastanawiasz się, jak to zrobić. Jeśli myślisz, że potrzebujesz lampy, elektryczności lub czegokolwiek - w porządku. Ale nie chcę mieć z tym nic wspólnego. Nie interesuje mnie produkt, tylko wydajność. Chcę kupić światło i nic więcej ”.

Odkąd ukazał się powyższy film dokumentalny, Phillips mówi, że „Pay per Lux” zyskuje popularność na całym świecie, ponieważ inne agencje, architekci i firmy żądają tego samego poziomu usług.

Oświetlenie to jedno, ale koncepcja jest o wiele dalej idąca. Potrzebujesz lodówki, pralki lub suszarki? Klimatyzator, kuchenka czy kuchenka mikrofalowa? Wystarczy wypełnić listę kontrolną wymagań i wynająć urządzenie - z uwzględnieniem kosztów energii - i płacić co miesiąc tak długo, jak chcesz lub jesteś w stanie zapłacić.

Jeśli jeszcze nie przyszło ci to do głowy, jest to zasadniczo ten sam schemat, z którego korzystają już firmy telefonii komórkowej, aby sprzedawać ci usługi komunikacyjne: wypożyczasz telefon z dołączonymi minutami komórkowymi. Do tej pory nigdy, przenigdy nie słyszałem entuzjazmu konsumentów o tym, jak świetnie to działa. W rzeczywistości większość ludzi głośno narzeka na to, jak się czują, gdy ich „nosiciel” daje się wyszczerbić.

Ekstrapoluj koncepcję telefonu komórkowego na wszystkie inne energochłonne urządzenia w swoim życiu i po prostu pomyśl o możliwościach pogorszenia i bólu finansowego.

Mimo że programy te są sprzedawane jako oszczędzające pieniądze usługi rozszerzające opcje, Technocracy nie może mniej przejmować się konsumentami i tym, co płacą. Technokraci zajmują się tylko wyciśnięciem ostatniej możliwej wydajności z systemu ekonomicznego.

W rzeczywistości w 1939 Technokrat magazyn zdefiniował Technocracy w następujący sposób:

Technokracja jest nauką inżynierii społecznej, naukowym działaniem całego mechanizmu społecznego, mającego na celu produkcję i dystrybucję towarów i usług wśród całej populacji.

Czy rozumiesz, dlaczego pisarze tacy jak Huxley (Brave New World) i Orwell (Dziewiętnaście ósma czwarta) doszła do wniosku, że technokracja ostatecznie doprowadzi do tyranicznej dyktatury naukowej?