Zieleń niszczy pradawne łąki Australii

To sezon na deszcze zielonych pieniędzy w Australii – Coral Community właśnie otrzymał miliard dolarów zielonych łapówek od premiera Morrisona (to po 141 mln dolarów od premiera Turnbulla nieco ponad 3 lata temu). Koale otrzymały od Morrisona 50 milionów dolarów, podczas gdy rząd Queensland kupił ogromną posiadłość do wypasu, aby przekształcić ją w park narodowy. I oczywiście Green Broadcasting Commission otrzymała dodatkowe 3.3 miliarda dolarów w ciągu 3 lat na promowanie swojego zielonego programu.

Duża część tego zielonego przeszczepu ma na celu przekupywanie zielonych wyborców przez rozpieszczane przez mięczaki drzewa i koralowce, z których oba są jednymi z długoterminowych ocalałych z Australii. Jednak te same miejskie zielenie powodują dziś największe zniszczenia środowiska naturalnego na niegdyś wspaniałych australijskich łąkach.

Kiedy Europejczycy po raz pierwszy zobaczyli Australię, większą część kraju pokrywały łąki i otwarte lasy. W 1770 roku ten wielki botanik Sir Joseph Banks donosił o „bardzo niewielu gatunkach drzew, ale każde miejsce było pokryte ogromną ilością trawy”. Wielu innych odkrywców i osadników dokonało podobnych obserwacji.

Na rozległych łąkach Australii żyją torbacze, emu, dropie, zięby i papugi. Były utrzymywane przez wieki przez aborygenów, którzy z wielu powodów rozpalali ogień w dowolnym miejscu. Ten reżim wielu małych, patchworkowych ognisk wytworzył i utrzymał murawy.

Pierwsi osadnicy dostrzegli wartość spalania w zimnych porach roku, aby uchronić ich właściwości przed ogniem i odmłodzić cenne rodzime trawy. Niestety w ostatnich dziesięcioleciach użycie ognia zostało stłumione przez zielonych i biurokratów, tak że dzisiejsze pożary są nieregularne, nieplanowane, gwałtowne i zwykle rozpalane w najgorszej porze roku przez pioruny lub podpalacze.

Chwasty i drzewa wkrótce atakują łąki zniszczone przez nieregularne, gwałtowne pożary.

Zniszczenie australijskich australijskich łąk zostało w ostatnich latach ogromnie wzmocnione przez zielonych ekstremistów, których celem jest usunięcie działalności człowieka z obszarów wiejskich Australii poprzez promowanie większej liczby parków narodowych, rezerwatów, koron, obszarów dziedzictwa i „Dzikich rzek”. Wprowadzone przez nich zakazy pozyskiwania drewna, polowań, wypasu i wykarczowania zamieniły wiele parków narodowych w raje chwastów i szkodników.

Zapobieganie częstym wypalaniom (kluczowe narzędzie używane przez pokolenia Aborygenów i wczesnych osadników do utrzymania trawiastego krajobrazu Australii) oraz rozprzestrzenianie się lasów z kredytem węglowym przyspieszają niszczenie naszych ziem preriowych.

Gdy łąki zostaną zaatakowane przez zarośla drzewiaste, szybko chronią one szkodliwe chwasty, takie jak lantana, zioło, opuncja i cierń, oraz szkodniki, takie jak króliki, lisy, dzikie psy, koty, jelenie i świnie.

Łąki mają innego podstępnego zielonego wroga – rozprzestrzenianie się duszących koców z dotowanych paneli słonecznych, które kradną promienie słoneczne, na których polegają wszystkie rośliny.

Wspaniałe trawy świata i ich jadalne nasiona żywią bezpośrednio lub pośrednio większość królestwa zwierząt. Celowe poświęcanie użytków zielonych na rzecz paneli słonecznych i chwastów drzewiastych to kolejna samobójcza polityka ekologiczna.

Przeczytaj całą historię tutaj…