W ciągu ostatnich dwóch lat problemy miejskie - od zrównoważonego rozwoju w środowisku zabudowanym po nierówności w miastach - stały się międzynarodowym priorytetem. Miasta z kolei odgrywają coraz ważniejszą rolę w polityce globalnej; rozwój dyplomacji miejskiej wykuł setki sieci miast i tysiące międzynarodowych inicjatyw.
Wydarzenia te zakłócają ustalony porządek polityczny. Miasta odnoszą się teraz bezpośrednio do globalnych instrumentów, traktatów i zobowiązań, często omijając państwa - co widać na kolejnych etapach zajęte przez wiele miast do wdrożenia porozumienie paryskie w sprawie zmian klimatu, pomimo sprzeciwu rządów centralnych.
Wysiłki te cieszą się coraz większym uznaniem - zwłaszcza przez ONZ (ONZ), która skupiła się na negocjacjach i porozumieniach o znaczeniu międzynarodowym, takich jak Sendai Framework redukcji ryzyka katastrof, powszechnie obowiązujący Cele rozwoju zrównoważonego(SDG) i Agenda Addis Abeba w sprawie finansowania zrównoważonego rozwoju.
Być może jednak najbardziej istotnym wydarzeniem było, kiedy 170 z państw członkowskich ONZ uzgodniło New Urban Agenda - mapa drogowa, która pokieruje rozwojem miast w ciągu najbliższych lat 30 - na stronie Siedlisko III konferencja w Quito, Ekwador w październiku, 2016.
Jednak proces prowadzący do Habitat III i poza nim rodził pytania, czy ONZ jest odpowiedni do celu, jeśli chodzi o sprostanie głównym globalnym wyzwaniom miejskim. Obawy te zmaterializowały się w powołanie niezależnego panelu w sprawie skuteczności UN-Habitat - agencji odpowiedzialnej za prace ONZ nad osadami ludzkimi i rozwojem miast.
Panel podał swoje ustalenia na stronie spotkanie na wysokim szczeblu Zgromadzenia Ogólnego ONZ (UNGA) we wrześniu 5 i 6, gdzie przemawiałem za środowiskiem akademickim, oferując swój wkład w zalecenia panelu wraz z wieloma innymi przedstawicielami i delegatami zaangażowanymi w ONZ-Habitat.
Czas na reformę
Dyskusje wyjaśniły, że reforma już się rozpoczęła, i są mile widziane na najwyższym szczeblu ONZ. Jak powiedziała zastępca sekretarza generalnego ONZ Amina Mohammed w swoim przemówieniu otwierającym, organizacja uznaje teraz, że „globalna reakcja na obietnicę urbanizacji była nieodpowiednia”.
Potrzebne są odważne zalecenia, ponieważ zbyt wiele pracy miejskiej w systemie ONZ jest rozproszone na różne oddziały organizacji. Stawka jest wysoka, ponieważ Mohammed postrzega reformę UN-Habitat jako „test lakmusowy na ambicje reform ONZ” - jak dotąd główny punkt zainteresowania nowego sekretarza generalnego ONZ António Guterresa, który objął urząd w styczniu 2017.
Mieszkam w Edmonton, średniej wielkości mieście w Albercie w Kanadzie. Nasz burmistrz i rada to garstka indoktrynowanych maniaków zrównoważonego rozwoju. Ludzie zaniedbali politykę miejską, myśląc, że cała władza leży na szczeblu prowincji / stanu i federacji. W rzeczywistości stale wybierani ponownie zasiadający w wyścigach miejskich zdobywają coraz więcej władzy i zmieniają nasze życie, czy nam się to podoba, czy nie. Nadszedł czas, aby konserwatyści nie byli zastraszani przez tych lokalnych polityków o globalistycznym planie. Być może jedynym sposobem na to jest rozpoczęcie budowy partii politycznych na szczeblu lokalnym.