Wolna mowa umiera, gdy rządy się kurczą

Nawet gdy świat zmaga się z pandemią i apodyktycznymi środkami w zakresie zdrowia publicznego, niektóre organy ustawodawcze korzystają z okazji, aby zaostrzyć śruby w wypowiedziach, których nie lubią. Kilka ustaw zostało uchwalonych, inne oczekują na rozpatrzenie, a jeden został wypatroszony przez sąd, ale wszystkie reprezentują nowe fronty w wysiłkach rządu zmierzających do wprowadzenia cenzury.

Dla zwolenników wolności słowa najszczęśliwszą przerwą mógł być los ustawy uchwalonej w maju przez francuskie Zgromadzenie Narodowe. Podczas gdy istniejące wymagania dają firmom 24 godziny na usunięcie treści, które rzekomo gloryfikują działalność terrorystów lub stanowią pornografię dziecięcą, według nowego prawa pierwszej godzina. Ponadto wydawcy internetowi mieliby dzień na usunięcie tak zwanej „mowy nienawiści”.

„Ten sam 24-godzinny obowiązek miałby zastosowanie do treści zgłaszanych za naruszenie prawa, które kryminalizuje wypowiedzi promujące, gloryfikujące lub usprawiedliwiające przemoc seksualną, zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości, zniewolenie lub współpracę z wrogiem; prawo, które penalizuje molestowanie seksualne; oraz prawo, które zakazuje pornografii tam, gdzie mogłaby ją zobaczyć nieletnia - między innymi ”, Raporty Jakub Schulz w Prawo. „Prawo nie przewidywało żadnych wyjątków; zasada 24 godzin obowiązywałaby nawet w przypadku problemów technicznych lub tymczasowego wzrostu liczby powiadomień ”.

W czerwcu francuski Trybunał Konstytucyjny obaliła zdecydowaną większość prawa jako niekonstytucyjne zagrożenie dla wolności wypowiedzi. Jak dotąd to jedyna dobra wiadomość.

Francuskie prawo dotyczące mowy nienawiści zostało zainspirowane osławionym prawem NetzDG w Niemczech, które nakłada na platformy internetowe odpowiedzialność za nielegalne treści.

„Niemiecka ustawa o egzekwowaniu prawa w sieci (NetzDG…) wymaga od firm mediów społecznościowych blokowania lub usuwania treści, które naruszają jedno z dwudziestu ograniczeń dotyczących nienawiści i zniesławiających wypowiedzi w niemieckim kodeksie karnym”, Diana Lee napisał dla kliniki wolności mediów i dostępu do informacji w Yale Law School. „W efekcie ustawa NetzDG werbuje firmy z mediów społecznościowych do służby rządowej jako organy regulujące treść”, a nad głowami wiszą miliony euro grzywien, jeśli zgadną źle.

Ten model delegowanej cenzury okazał się równie zaraźliwy jak epidemia wirusa, która objęła kilkanaście innych krajów.

„W związku z tym pojawia się pytanie, czy najbardziej wpływowa demokracja w Europie przyczyniła się do dalszej erozji globalnej wolności w Internecie, opracowując i legitymizując prototyp cenzury online przez proxy, który można łatwo dostosować do celów państw autorytarnych”, Justitia, duńska bankomat sądowy, ostrzegł w raporcie z 2019 roku.

Nic dziwnego, że kraje lubią Rosja, Turcja, Wenezuela naśladują natrętne prawodawstwo z innego miejsca - nie potrzebują zbytniej zachęty. Ale widzieliśmy już, że francuscy ustawodawcy poszli w ślady Niemiec, a prawodawcy w Wielkiej Brytanii są gotowi zrobić to samo.

„W niepowołanych rękach Internet może zostać wykorzystany do rozprzestrzeniania terrorystów i innych nielegalnych lub szkodliwych treści, podważania dyskursu obywatelskiego oraz wykorzystywania lub dokuczania innym ludziom” - powiedział w 2019 Brytyjska gazeta rządowa na temat „szkód w internecie”. W dokumencie konkretnie wymieniono NetzDG jako potencjalny model legislacyjny.

W zeszłym tygodniu brytyjscy prawodawcy dyskusji die,en bardzo szerokie uprawnienia, do których dąży rząd.

Ich propozycje „wprowadzają do prawa nowe pojęcie -„ legalne, ale szkodliwe ”dla wypowiedzi online”, przestrogi Ruth Smeeth z Index on Censorship. „Łączy to, co już jest nielegalne, takie jak podżeganie i groźby, z mową, z którą możemy się nie zgadzać, ale w wolnym społeczeństwie jest i powinno być legalne”.

Austria rozważa również prawo inspirowane ustawą NetzDG, które wymagałoby usunięcia „treści, których„ niezgodność z prawem jest już oczywista dla laika ”. wyjaśnia Martin J. Riedl, rodowity Austriak i doktorant. student University of Texas w Austin's School of Journalism and Media. Prawo dodatkowo zachęcałoby do przestrzegania prawa, „zabraniając swoim dłużnikom (np. Firmom reklamującym się na platformach) płacenia tego, co są winni platformom”, które nie są zgodne z prawem.

Oczekuje się, że zachęci to jeszcze bardziej ”nadmierne blokowanie”Przez platformy zaniepokojone, że grozi im finansowa kara śmierci, jeśli zgadną co do statusu prawnego treści.

Mimo to Austriacy mogą nie być w stanie prześcignąć swoich wzorców do naśladowania. Niemcy tego lata wprowadziły jeszcze bardziej restrykcyjną ustawę NetzDG dodanie obowiązkowych wymogów dotyczących zgłaszania „mowy nienawiści”.

Brazylijscy prawodawcy również rozważają przepisy, które zaczęły się jako inspirowane ustawą NetzDG, zanim przekształciły się w kampania przeciwko tak zwanym „fałszywym wiadomościom” (ponieważ najwyraźniej każda wymówka kontrolowania mowy jest dobrą wymówką, gdy pracujesz w rządzie).

„Jest niejasny, jeśli chodzi o to, co jest uważane za fałszywe wiadomości, które opisuje jako fałszywe lub wprowadzające w błąd treści, które mogą powodować szkody indywidualne lub zbiorowe” napisał Brazylijski dziennikarz Raphael Tsavkko Garcia dla Przegląd technologii MIT. „Ta dwuznaczność pozostawia w gestii państwa decyzję, jakie treści są uważane za fałszywe lub potencjalnie szkodliwe i mogą pozwolić rządzącym na manipulowanie definicją w celu osiągnięcia korzyści politycznych”.

Przeczytaj całą historię tutaj…