Oświadczenie Sekretarza Generalnego ONZ na zakończenie COP27 w Egipcie

Dziękuję naszym gospodarzom – rządowi egipskiemu i prezydentowi COP27 Samehowi Shoukry – za gościnność.

Chcę również podziękować Simonowi Stiellowi i zespołowi ONZ ds. zmian klimatycznych za ich wysiłki.

Składam również hołd delegatom i członkom społeczeństwa obywatelskiego, którzy przybyli do Sharm el-Sheikh, aby nakłonić przywódców do podjęcia prawdziwych działań na rzecz klimatu. Tego właśnie potrzebujemy.

COP27 odbył się niedaleko góry Synaj, miejsca, które jest centralne dla wielu wyznań i dla historii Mojżesza lub Mojżesza.

To pasuje. Chaos klimatyczny to kryzys o biblijnych proporcjach.

Znaki są wszędzie. Zamiast płonącego krzaka mamy do czynienia z płonącą planetą.

Od początku tej konferencji towarzyszyły dwa nadrzędne tematy: sprawiedliwość i ambicja.

Sprawiedliwość dla tych na pierwszej linii frontu, którzy tak niewiele zrobili, by wywołać kryzys – w tym ofiar niedawnych powodzi w Pakistanie, które zalały jedną trzecią kraju.

Ambicja utrzymania limitu 1.5 stopnia przy życiu i odciągnięcia ludzkości od urwiska klimatycznego.

Ten COP zrobił ważny krok w kierunku sprawiedliwości.

Z zadowoleniem przyjmuję decyzję o utworzeniu funduszu strat i szkód oraz o uruchomieniu go w nadchodzącym okresie.

Oczywiście to nie wystarczy, ale jest to bardzo potrzebny sygnał polityczny do odbudowy nadszarpniętego zaufania.

Głosy tych, którzy stoją na pierwszej linii walki z kryzysem klimatycznym, muszą zostać wysłuchane.

System ONZ będzie wspierał te wysiłki na każdym etapie.

Sprawiedliwość powinna oznaczać także kilka innych rzeczy:

Wreszcie dotrzymanie długo odkładanej obietnicy 100 miliardów dolarów rocznie na finansowanie działań klimatycznych dla krajów rozwijających się;

Przejrzystość i wiarygodna mapa drogowa na rzecz podwójnego finansowania adaptacji;

Zmiana modeli biznesowych wielostronnych banków rozwoju i międzynarodowych instytucji finansowych.

Muszą zaakceptować większe ryzyko i systematycznie pozyskiwać finansowanie prywatne dla krajów rozwijających się po rozsądnych kosztach.

Ale powiedzmy sobie jasno.

Nasza planeta wciąż znajduje się w izbie przyjęć.

Musimy teraz radykalnie zredukować emisje – i jest to kwestia, której nie poruszono podczas COP.

Fundusz na pokrycie strat i szkód jest niezbędny – ale nie jest odpowiedzią, jeśli kryzys klimatyczny zmyje z mapy małe państwo wyspiarskie – lub zamieni cały kraj afrykański w pustynię.

Świat wciąż potrzebuje gigantycznego skoku w zakresie ambicji klimatycznych.

Czerwona linia, której nie wolno przekraczać, to linia, która prowadzi naszą planetę do granicy temperatury 1.5 stopnia.

Aby mieć jakąkolwiek nadzieję na utrzymanie się na poziomie 1.5, musimy masowo inwestować w odnawialne źródła energii i zakończyć nasze uzależnienie od paliw kopalnych.

Musimy uniknąć wyścigu energetycznego, w którym kraje rozwijające się kończą na ostatnim miejscu – tak jak to zrobiły w wyścigu o szczepionki przeciwko COVID-19.

Podwojenie zużycia paliw kopalnych to podwójne kłopoty.

Partnerstwa na rzecz Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej to ważne ścieżki przyspieszające stopniowe odchodzenie od węgla i zwiększanie skali odnawialnych źródeł energii.

Ale potrzebujemy znacznie więcej. Dlatego tak mocno naciskam na Pakt Solidarności Klimatycznej.

Pakt, w ramach którego wszystkie kraje podejmują dodatkowe wysiłki w celu ograniczenia emisji w tej dekadzie zgodnie z celem 1.5 stopnia.

Pakt mający na celu mobilizację – wraz z międzynarodowymi instytucjami finansowymi i sektorem prywatnym – wsparcia finansowego i technicznego dla dużych gospodarek wschodzących w celu przyspieszenia ich przejścia na energię odnawialną.

Jest to niezbędne, aby utrzymać limit 1.5 stopnia w zasięgu ręki – i aby każdy mógł odegrać swoją rolę.

COP27 kończy się dużą ilością pracy domowej i małą ilością czasu.

Jesteśmy już w połowie drogi między paryskim porozumieniem klimatycznym a terminem 2030.

Potrzebujemy wszystkich rąk na pokład, aby dążyć do sprawiedliwości i ambicji.

Obejmuje to również ambicję zakończenia samobójczej wojny z naturą, która podsyca kryzys klimatyczny, doprowadzając gatunki do wyginięcia i niszcząc ekosystemy.

Konferencja ONZ na temat różnorodności biologicznej, która odbędzie się w przyszłym miesiącu, to moment na przyjęcie ambitnych globalnych ram różnorodności biologicznej na następną dekadę, czerpiąc z mocy rozwiązań opartych na przyrodzie i kluczowej roli społeczności tubylczych.

Wreszcie sprawiedliwość i ambicje wymagają zasadniczego głosu społeczeństwa obywatelskiego.

Najważniejszym źródłem energii na świecie jest siła ludzi.

Dlatego tak ważne jest zrozumienie praw człowieka w działaniach na rzecz klimatu.

Zwolennicy klimatu – prowadzeni przez moralny głos młodych ludzi – utrzymali porządek obrad w najciemniejszych dniach.

Muszą być chronione.

Wszystkim im mówię, że podzielamy waszą frustrację. Ale potrzebujemy cię teraz bardziej niż kiedykolwiek.

W przeciwieństwie do opowieści z półwyspu Synaj, nie możemy czekać na cud ze szczytu góry.

Każdy z nas będzie musiał codziennie walczyć w okopach.

Wspólnie nie ustawajmy w walce o sprawiedliwość klimatyczną i ambicje klimatyczne.

Możemy i musimy wygrać tę walkę o nasze życie.

Przeczytaj całą historię tutaj…