ONZ rozszerza uprawnienia do zarządzania „ekstremalnymi globalnymi wstrząsami”

Organizacja Narodów Zjednoczonych opublikowała niedawno wytyczne dotyczące dwunastego zobowiązania w ramach naszej wspólnej agendy – Platformy kryzysowej. Zobowiązanie to ustanawia potrzebę poprawy gotowości w większej liczbie obszarów poza globalnymi kryzysami zdrowotnymi (takimi jak pandemie) i da ONZ szerokie uprawnienia w nowej sytuacji kryzysowej.

Platforma ratunkowa nie byłaby stałym organem ani podmiotem, ale zestawem protokołów, które można by aktywować w razie potrzeby.

Platforma Awaryjna odnosi się do zestawu protokołów, które mają zostać aktywowane w przypadku „złożonego globalnego szoku”. Po uruchomieniu platforma skupia przywódców z państw członkowskich, Organizacji Narodów Zjednoczonych, głównych grup członkowskich (takich jak G77, G20), międzynarodowych instytucji finansowych (MFW, Bank Światowy), organizacji regionalnych (np. UE, ASEAN), społeczeństwa obywatelskiego, sektor prywatny, przedsiębiorstwa, instytuty badawcze i inni eksperci.

Platforma ma spełniać następujące funkcje:

• Szybka, przewidywalna i zorganizowana reakcja międzynarodowa
• Maksymalizacja wyjątkowej roli zwołującej Organizacji Narodów Zjednoczonych
• Katalizowanie przywództwa politycznego poprzez sieci chętnych państw członkowskich;
• Wielosektorowa, interdyscyplinarna koordynacja w całym systemie wielostronnym
• Zaangażowanie wielu interesariuszy i odpowiedzialność w globalnej reakcji
• Wzmocniona odpowiedzialność za wywiązywanie się ze zobowiązań i zapewnienie spójności podejścia międzynarodowego

W przypadku złożonego wstrząsu wszystkie części systemu wielostronnego zostaną pociągnięte do odpowiedzialności za wdrożenie i będą działać zgodnie. Platforma będzie „udostępniać aktualne, dokładne dane, analizy i zalecenia dotyczące polityki, aby wspierać globalne rzecznictwo i budować międzynarodowy konsensus polityczny w sprawie dalszych działań”;

Zespół ekspertów technicznych będzie ściśle współpracował z panelem, a zasoby kadrowe zostaną udostępnione „natychmiast i automatycznie”.

Ponieważ niepodległość, terytorium i niezależność polityczna państw członkowskich nie mogą zostać naruszone, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych, obowiązkiem każdego narodu jest zrobienie tego, co jest konieczne, aby przeciwdziałać skutkom zidentyfikowanego kryzysu dla obywateli tego kraju.

„Złożony globalny szok” definiuje się jako „zdarzenie o poważnych destrukcyjnych konsekwencjach dla znacznej części światowej populacji, które prowadzi do wtórnych skutków w wielu sektorach”. Przykładami kryzysów tego rodzaju są COVID-19 i wzrost globalnych kosztów życia, który miał miejsce w 2022 r. (kryzys kosztów życia).

W przeglądzie Organizacja Narodów Zjednoczonych wymienia siedem możliwych przyszłych kryzysów, które mogą uzasadniać aktywację platformy.

1. Wydarzenia klimatyczne lub środowiskowe na dużą skalę
2. Przyszłe pandemie z kaskadowymi skutkami wtórnymi
3. Zdarzenia o dużym wpływie z udziałem czynnika biologicznego (zamierzone lub przypadkowe)
4. Zdarzenia prowadzące do zakłóceń w globalnym przepływie towarów, osób lub finansów
5. Destrukcyjne i/lub destrukcyjne działania na dużą skalę w cyberprzestrzeni lub zakłócenia globalnej łączności cyfrowej
6. Poważne wydarzenie w przestrzeni kosmicznej, które powoduje poważne zakłócenia w jednym lub kilku krytycznych systemach na Ziemi
7. Nieprzewidziane ryzyka (zdarzenia „czarnego łabędzia”)

W briefie politycznym stwierdza się, że takie globalne wstrząsy – oraz odpowiedź na nie - Może prowadzić do ograniczenia praw człowieka, w tym dyskryminacji strukturalnej i innych nierówności.

W raporcie dokonano przeglądu negatywnych konsekwencji, jakie COVID-19 miał dla każdego z globalnych celów. Między innymi zwiększyła biedę, doprowadziła do utraty pracy i „nierównej dystrybucji szczepionek”. Raport sugeruje, że skuteczna i skoordynowana na szczeblu międzynarodowym reakcja na przyszłe kryzysy może złagodzić każdy z tych negatywnych skutków.

…pandemia pokazała, że ​​rządy krajowe i globalny system wielostronny nie były odpowiednio przygotowane do skutecznego radzenia sobie ze skalą i złożonością tej sytuacji kryzysowej. Rezultatem była globalna reakcja na COVID-19, która była niewystarczająco skoordynowana i nie kierowała się międzynarodową solidarnością.

Aby lepiej przygotować się na wstrząsy, Organizacja Narodów Zjednoczonych poprawi również swoją strategiczną perspektywę, ustanawiając „Laboratorium przyszłości” i regularnie publikując globalne raporty o ryzyku. Celem jest, aby każdy na planecie miał dostęp do systemu, który ostrzega przed możliwymi kryzysami do roku 2027.

Wydawanie globalnych raportów o ryzyku wzorowane jest na partnerze ONZ Światowe Forum Ekonomiczne, który opublikował Globalne raporty o ryzyku rocznie od 2006 r., oraz Fundacja Global Challenges (partnerem ds Panel wysokiego szczebla ONZ ds. skutecznego multilateralizmu), który wydał Globalne zagrożenia katastroficzne (niektóre we współpracy z transhumanistą Nickiem Bostromem Instytut Przyszłości Ludzkości) rocznie od 2016 r.

Johan Rockström przemawia na We The Future, prezentowanym przez TED, Skoll Foundation i United Nations Foundation w TED World Theatre, 25 września 2018 r., Nowy Jork, NY. Zdjęcie: Ryan Lash / TED

Bliskie powiązania między tymi organizacjami wskazują, skąd będzie czerpana wiedza specjalistyczna. W ubiegłym roku członek zarządu Fundacji Global Challenges Johan Rockström, razem z Thomasa Homera Dixona od Kanadyjczyka Instytut Kaskady, zaproponował ustanowienie międzynarodowego programu badawczego dotyczącego „polikryzysów”, aby wesprzeć ONZ Laboratorium terminowe.

Proponujemy zatem ogólnoświatową współpracę naukową… Konsorcjum połączyłoby i wzmocniłoby istniejące grupy badawcze poprzez ogólnoświatowy projekt mający na celu opracowanie uogólnionej globalnej nauki o systemach; i działałoby jako międzynarodowe naukowe uzupełnienie proponowanego przez Sekretarza Generalnego Laboratorium Przyszłości ONZ, które integrowałoby „pracę całej ludzkości wokół prognozowania, megatrendów i zagrożeń”.

Konsorcjum ma na celu rozpoznanie mechanizmów przyczynowych, które mogą wywołać polikryzys i zaproponowanie możliwych do podjęcia działań w celu złagodzenia tego ryzyka. Tak się składa, że ​​dokładnie to zamierza zrobić Cascade Institute. Jak podano na ich stronie internetowej:

Korzystając z zaawansowanych metod mapowania i modelowania złożonych systemów globalnych, analizujemy interakcje między ryzykami systemowymi, przewidujemy przyszłe kryzysy i możliwości oraz opracowujemy interwencje o dużej dźwigni w systemach społecznych, które mogą szybko zmienić kurs ludzkości w kierunku sprawiedliwego i trwałego dobrobytu.

Zarówno świat fizyczny, jak i ludzkość są postrzegane jako system, na który można wpływać i kierować w pożądanym kierunku. Cascade Institute powstał wkrótce po ogłoszeniu pandemii w 2020 roku dzięki grantowi z Kanady Fundacja McConnella zidentyfikować kluczowe działania, które mogą złagodzić „zmianę klimatu”.

Rockström, który jest członkiem naukowej rady doradczej Cascade, wyznacza również granice ludzkiej działalności poprzez Komisja Ziemi   Doradca ds. Filantropii Rockefellera okazały projekt Sojusz Global Commons (podczas gdy Instytut Poczdamski prowadzi własny Laboratorium terminowe).

Można przypuszczać, że zarówno Rockström, jak i Homer-Dixon będą częścią wyłaniającego się kapłaństwa naukowego, które obliczy nośność planety, stworzy algorytmy analizujące dane z Futures Lab i na tej podstawie ostrzeże ONZ przed katastrofą globalną należy zająć się ryzykiem.

Proponuję, aby Zgromadzenie Ogólne nadało Sekretarzowi Generalnemu i systemowi Organizacji Narodów Zjednoczonych stałe upoważnienie do zwoływania i automatycznego uruchamiania Platformy Kryzysowej w przypadku przyszłego złożonego globalnego wstrząsu o wystarczającej skali, dotkliwości i zasięgu. (António Guterres)

Decyzję o zwołaniu Platformy Awaryjnej podejmuje Sekretarz Generalny w porozumieniu z Przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego, Przewodniczącym Rady Bezpieczeństwa, władzami krajowymi, organizacjami regionalnymi i odpowiednimi agencjami ONZ oraz innymi instytucjami wielostronnymi, mającymi szczególne obowiązki w zakresie konkretny kryzys. Platforma nie jest stała, ale jej mandat może zostać przedłużony przez Sekretarza Generalnego, jeśli uzna to za konieczne.

Wszystko jest ściśle powiązane z zorientowaną na przyszłość pracą ONZ, o której mowa w publikowanym jednocześnie dokumencie politycznym Myśleć i działać dla przyszłych pokoleń.

Decyzje w sprawie propozycji w Nasz wspólny program zostanie podjęta na światowym szczycie ONZ „Summit of the Future” we wrześniu 2024 r.

Krótko mówiąc, tworzy to mechanizm, który może stać się bardziej niebezpieczny dla ludzkości niż kryzysy, z którymi ma sobie poradzić. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nasze indywidualne ślady węglowe są uważane za tak niezrównoważone, że według Club of Rome, Instytut Poczdamski, Sojusz Global Commons, gwarantuje a Awaria planetarna. Nawet sekretarz generalny ONZ António Guterres przyjął tę retorykę.

Przywodzi to na myśl scenariusz „Świat fortecy” z gry Globalna Grupa Scenariuszy raport Wielkie przejście: obietnice i przynęty naszych czasów:

Wykorzystując odnowioną Organizację Narodów Zjednoczonych jako platformę, ogłaszany jest stan wyjątkowy na planecie. Kampania z przytłaczającą siłą, surowym wymiarem sprawiedliwości i drakońskimi środkami policji przetacza się przez gorące punkty konfliktu i niezadowolenia.

Przeczytaj całą historię tutaj…