ONZ: Może zobaczyć „nową normalność” po drugiej stronie 5-letniej globalnej depresji

Od COVID-19 po zakłócenia klimatu, od niesprawiedliwości rasowej po rosnące nierówności, jesteśmy światem w chaosie.

Jednocześnie jesteśmy społecznością międzynarodową z trwałą wizją - zawartą w Karcie Narodów Zjednoczonych, która obchodzi w tym roku 75. rocznicę jej powstania. Ta wizja lepszej przyszłości - oparta na wartościach równości, wzajemnego szacunku i współpracy międzynarodowej - pomogła nam uniknąć trzeciej wojny światowej, która miałaby katastrofalne skutki dla życia na naszej planecie.

Naszym wspólnym wyzwaniem jest ukierunkowanie zbiorowego ducha i dojście do tej chwili próby i próby.

Pandemia ujawniła poważne i systemowe nierówności zarówno wewnątrz krajów i społeczności, jak i między nimi. Mówiąc szerzej, podkreślił słabość świata - nie tylko w obliczu kolejnego zagrożenia zdrowia, ale także w naszej słabej reakcji na kryzys klimatyczny, bezprawie w cyberprzestrzeni i zagrożenia związane z rozprzestrzenianiem broni jądrowej. Wszędzie ludzie tracą zaufanie do instytucji i instytucji politycznych.

Sytuację nadzwyczajną pogarsza wiele innych głębokich kryzysów humanitarnych: konflikty, które trwają, a nawet nasilają się; rekordowa liczba osób zmuszonych do ucieczki z domu; roje szarańczy w Afryce i Azji Południowej; nadciągające susze w południowej Afryce i Ameryce Środkowej; wszystko w kontekście rosnących napięć geopolitycznych.

W obliczu tych słabości światowi przywódcy muszą być pokorni i uznać zasadnicze znaczenie jedności i solidarności.

Nikt nie jest w stanie przewidzieć, co będzie dalej, ale widzę dwa możliwe scenariusze.

Po pierwsze, „optymistyczna” możliwość.

W takim przypadku świat się załamał. Kraje globalnej północy opracowałyby skuteczną strategię wyjścia. Kraje rozwijające się otrzymałyby wystarczające wsparcie, a ich cechy demograficzne - a mianowicie ich młodzież - pomogłyby powstrzymać ten wpływ.

A może być może szczepionka pojawi się w ciągu najbliższych dziewięciu miesięcy i będzie rozpowszechniana jako globalne dobro publiczne, „szczepionka dla ludzi” dostępna i dostępna dla wszystkich.

Jeśli tak się stanie, a gospodarka zacznie się stopniowo rozwijać, możemy przejść do pewnego rodzaju normalności za dwa lub trzy lata.

Ale jest też drugi, bardziej ponury scenariusz, w którym kraje nie koordynują swoich działań. Ciągle pojawiają się nowe fale wirusa. Sytuacja w krajach rozwijających się eksploduje. Prace nad szczepionką są opóźnione - lub nawet jeśli szczepionka pojawi się stosunkowo szybko - staje się ona przedmiotem zaciekłej konkurencji i kraje o większej sile gospodarczej uzyskują do niej dostęp jako pierwsze, pozostawiając innych w tyle.

W tym scenariuszu mogliśmy również zobaczyć większy ruch w kierunku fragmentacji, populizmu i ksenofobii. Każdy kraj mógłby to zrobić samodzielnie lub w tzw. Koalicjach chętnych do podjęcia określonych wyzwań. Ostatecznie świat nie zdołałby zmobilizować takiego rodzaju zarządzania, jaki jest potrzebny do sprostania naszym wspólnym wyzwaniom.

Rezultatem może być globalna depresja, która może trwać co najmniej pięć lub siedem lat, zanim pojawi się nowa normalna, której natury nie można przewidzieć.

Bardzo trudno jest stwierdzić, czy zmierzamy w jednym, czy w drugim kierunku. Musimy pracować dla najlepszych i przygotować się na najgorsze.

Pandemia, choć okropna, musi być sygnałem alarmowym, który skłania wszystkich przywódców politycznych do zrozumienia, że ​​nasze założenia i podejścia muszą się zmienić, a podział ten stanowi zagrożenie dla wszystkich.

To zrozumienie może doprowadzić do uznania przez ludzi, że jedynym sposobem na rozwiązanie problemu globalnej niestabilności są znacznie solidniejsze mechanizmy globalnego zarządzania przy współpracy międzynarodowej.

Przecież nie możemy po prostu wrócić do systemów, które spowodowały obecny kryzys. Musimy lepiej się odbudowywać dzięki bardziej zrównoważonym, sprzyjającym włączeniu społecznemu społeczeństwu i gospodarkom równym płci.

Robiąc to, musimy na nowo wyobrazić sobie sposób, w jaki narody współpracują. Dzisiejszemu multilateralizmowi brakuje skali, ambicji i zębów - a niektóre instrumenty, które mają zęby, wykazują niewielki lub żaden apetyt na gryzienie, co widzieliśmy w trudnościach Rady Bezpieczeństwa.

Potrzebujemy usieciowanego multilateralizmu, w którym Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej agencje, Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, organizacje regionalne, takie jak Unia Afrykańska i Unia Europejska, organizacje handlowe i inne współpracują ze sobą ściślej i skuteczniej.

Potrzebujemy również bardziej inkluzywnego multilateralizmu. Dzisiejsze rządy nie są jedynymi graczami pod względem polityki i władzy. Społeczeństwo obywatelskie, biznes, władze lokalne, miasta i władze regionalne przejmują coraz większą rolę przywódczą w dzisiejszym świecie.

To z kolei pomoże doprowadzić do skutecznego multilateralizmu z mechanizmami, które są potrzebne, aby globalne zarządzanie działało tam, gdzie jest potrzebne.

Nowy, zintegrowany, zintegrowany, skuteczny multilateralizm, oparty na trwałych wartościach Karty Narodów Zjednoczonych, może wyrwać nas z naszego lunatycznego stanu i powstrzymać upadek w kierunku coraz większego niebezpieczeństwa.

Polityczni liderzy na całym świecie muszą wziąć pod uwagę to wezwanie do przebudzenia i zebrać się, aby zająć się niestabilnością świata, wzmocnić naszą zdolność do globalnego sprawowania rządów, dać zęby instytucjom wielostronnym oraz czerpać z siły jedności i solidarności, aby pokonać największy test nasze czasy.

Przeczytaj całą historię tutaj…