Tick, tik, tik: tsunami instrumentów pochodnych o wartości kwadrylionów dolarów

W piątek 10 marca bank Doliny Krzemowej (SVB) upadł i został przejęty przez federalne organy regulacyjne. SVB był 16^th największy bank w kraju, a jego bankructwo było drugim co do wielkości w historii Stanów Zjednoczonych, po Washington Mutual w 2008 roku. Pomimo swojej wielkości, SVB było nie jest „instytucją finansową o znaczeniu systemowym” (SIFI) zgodnie z definicją zawartą w ustawie Dodda-Franka, która wymaga od niewypłacalnych SIFI „wpłacania kaucji” pieniędzy swoich wierzycieli w celu dokapitalizowania się.

Technicznie rzecz biorąc, granica dla SIFI wynosi 250 miliardów dolarów w aktywach. Jednakże, powodu, dla którego nazywa się je „ważnymi systemowo”.” to nie wielkość ich aktywów, ale fakt, że ich upadek może doprowadzić do upadku całego systemu finansowego. To określenie wynika głównie z ich ekspozycji na instrumenty pochodne, globalne kasyno, które jest tak silnie ze sobą powiązane, że przypomina „domek z kart”. Wyciągnij jedną kartę, a cały dom się zawali. SVB posiadało instrumenty pochodne o wartości 27.7 mld USD, niemała suma, ale to tylko 05% z 55,387 55.387 miliardów dolarów (XNUMX bilionów dolarów) posiadanych przez JPMorgan, największy amerykański bank instrumentów pochodnych.

SVB może być kanarkiem w kopalni węgla zapowiadającym los innych nadmiernie rozbudowanych banków, ale jego upadek nie jest rodzajem „ryzyka systemowego”, które ma wywołać „zarazę”. Jak donosi CNN:

Pomimo początkowej paniki na Wall Street, analitycy stwierdzili, że upadek SVB raczej nie wywoła efektu domina, który ogarnął sektor bankowy podczas kryzysu finansowego.

„System jest tak dobrze skapitalizowany i płynny jak nigdy dotąd” — powiedział główny ekonomista Moody's, Mark Zandi. „Banki, które mają teraz kłopoty, są o wiele za małe, aby stanowić znaczące zagrożenie dla szerszego systemu”.

Zgodnie z FDIC nie później niż w poniedziałek rano wszyscy ubezpieczeni deponenci będą mieli pełny dostęp do swoich ubezpieczonych depozytów. Wypłaci nieubezpieczonym deponentom „zaliczkową dywidendę w ciągu następnego tygodnia”.

FDIC, Rezerwa Federalna i Departament Skarbu USA uzgodniły teraz tymczasową poprawkę, która będzie tematem innego artykułu. Tymczasem ta kolumna koncentruje się na instrumentach pochodnych i jest kontynuacją mojej kolumny z 23 lutego w sprawie przepisów dotyczących „za kaucją”. Ustawy Dodda Franka z 2010 r., która wyeliminowała ratowanie podatników, wymagając od niewypłacalnych SIFI dokapitalizowania się środkami swoich wierzycieli. „Wierzyciele” są zdefiniowani jako deponenci, ale depozyty poniżej 250,000 2 USD są chronione ubezpieczeniem FDIC. Jednak fundusz FDIC wystarczy na pokrycie tylko około 9.6% z 1930 bilionów dolarów amerykańskich ubezpieczonych depozytów. Ogólnokrajowy kryzys wywołujący panikę bankową w całym kraju, jak to miało miejsce na początku lat trzydziestych, zniszczyłby fundusz. Dzisiaj niektórzy eksperci finansowi przewidują kryzys tej wielkości na rynku instrumentów pochodnych wartych biliardy dolarów, z powodu szybko rosnących stóp procentowych. W tej kolumnie sprawdzamy, na ile jest to prawdopodobne i co można zrobić, aby temu zapobiec lub zejść z drogi.

„Finansowa broń masowego rażenia”

W 2002 megainwestor napisał Warren Buffett że instrumenty pochodne są „finansową bronią masowego rażenia”. W tym czasie ich łączna wartość „nominalna” (wartość aktywów bazowych, z których „derywaty” zostały „pochodne”) wynosiła szacuje się na 56 biliony dolarów. Investopedia zgłosiła w maju 2022 r że bańka na instrumentach pochodnych osiągnęła szacunkowo 600 bilionów dolarów według Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) i że całość często szacuje się na ponad 1 biliard dolarów. Nikt nie wie na pewno, bo większość transakcji odbywa się prywatnie.

Według stanu na III kwartał 2022 r.Kwartalne sprawozdanie z działalności w zakresie obrotu bankowego i instrumentów pochodnych” Office of the Comptroller of the Currency (federalnego organu nadzoru bankowego), łącznie 1,211 ubezpieczonych krajowych i stanowych banków komercyjnych i stowarzyszeń oszczędnościowych posiadało instrumenty pochodne, ale 88.6% z nich było skoncentrowanych tylko w czterech dużych bankach: JP Morgan Chase (54.3 bln USD), Goldman Sachs (51 bln USD), Citibank (46 bln USD), Bank of America (21.6 bln USD), a następnie Wells Fargo (12.2 bln USD). Pełna lista jest tutaj. Inaczej niż w latach 2008-09, kiedy dużymi obawami związanymi z instrumentami pochodnymi były papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką i swapy ryzyka kredytowego, obecnie największą i najbardziej ryzykowną kategorią są produkty na stopę procentową.

Pierwotnym celem instrumentów pochodnych była pomoc rolnikom i innym producentom w zarządzaniu ryzykiem dramatycznych zmian na rynkach surowców. Ale w ostatnim czasie eksplodowały w potężne narzędzia spekulacji lewarowanej (pożyczanie na hazard). W swojej podstawowej formie instrumenty pochodne to po prostu zakłady – gigantyczne kasyno, w którym gracze zabezpieczają się przed różnymi zmianami warunków rynkowych (stopy procentowe, kursy walut, niewypłacalność itp.). Sprzedawane są jako ubezpieczenie od ryzyka, które przechodzi na drugą stronę zakładu. Ale ryzyko nadal istnieje, a jeśli kontrahent nie może zapłacić, obie strony przegrywają. W sytuacjach „istotnych systemowo” rząd musi pokryć rachunek.

Podobnie jak na torze wyścigowym, gracze mogą obstawiać, chociaż nie są zainteresowani aktywami bazowymi (koń). Pozwoliło to zakładom pochodnym na wielokrotny wzrost globalnego PKB i dodało kolejny element ryzyka: jeśli nie jesteś właścicielem stodoły, na którą obstawiasz, istnieje pokusa, aby spalić stodołę, aby uzyskać ubezpieczenie. Podmioty finansowe przyjmujące te zakłady zazwyczaj zabezpieczają się, obstawiając w obie strony, i są one ze sobą silnie powiązane. Jeśli kontrahenci nie dostaną zapłaty, nie będą mogli zapłacić swoim kontrahentom, a cały system może bardzo szybko ulec awarii, co stanowi ryzyko systemowe zwane „efekt domina".

Dlatego niewypłacalne SIFI musiały zostać uratowane podczas światowego kryzysu finansowego (GFC) w latach 2007-09, najpierw za pomocą 700 miliardów dolarów z pieniędzy podatników, a następnie przez Rezerwę Federalną za pomocą „luzowania ilościowego”. Derywaty były w centrum uwagi tamtego kryzysu. Lehman Brothers był jednym z podmiotów pochodnych z zakładami w całym systemie. Podobnie było z firmą ubezpieczeniową AIG, której udało się przetrwać dzięki ogromnemu dofinansowaniu w wysokości 182 miliardów dolarów z Departamentu Skarbu USA; Ale Lehman uznano za zbyt słabo zabezpieczone uratować. Spadł, a potem nastąpiła Wielka Recesja.

Ryzyka ukryte w cieniu

Instrumenty pochodne są w dużej mierze tworem systemu „równoległego systemu bankowego”, grupy pośredników finansowych, która ułatwia tworzenie kredytów na całym świecie, ale której członkowie są nie podlega nadzorowi regulacyjnemu. Równoległy system bankowy obejmuje również nieuregulowaną działalność instytucji regulowanych. Obejmuje rynek repo, który ewoluował jako rodzaj lombardu dla dużych inwestorów instytucjonalnych z ponad 250,000 XNUMX USD do zdeponowania. Rynek repo jest bezpiecznym miejscem dla tych pożyczkodawców, w tym funduszy emerytalnych i Departamentu Skarbu USA, do parkowania swoich pieniędzy i zarabiania na odsetkach. Ale jego bezpieczeństwo jest zapewnione nie przez FDIC, ale przez solidne zabezpieczenie złożone przez pożyczkobiorców, najlepiej w postaci federalnych papierów wartościowych.

Ten system bankowy (system bankowy „cień” lub „równoległy”) – repo oparte na sekurytyzacji – jest prawdziwym systemem bankowym, tak dużym jak tradycyjny, regulowany system bankowy. Ma kluczowe znaczenie dla gospodarki, ponieważ stanowi podstawę finansowania tradycyjnego systemu bankowego. Bez tego tradycyjne banki nie będą udzielać pożyczek i nie powstaną kredyty, które są niezbędne do tworzenia miejsc pracy.

Chociaż prawdą jest, że banki tworzą pieniądze, które pożyczają, po prostu zapisując pożyczki na kontach swoich pożyczkobiorców, nadal potrzebują płynności, aby rozliczać wypłaty; iw tym celu w dużej mierze polegają na rynku repo, który ma dzienne obroty tylko w USA ponad 1 bilion dolarów. Brytyjski komentator finansowy zauważa Alasdair MacLeod że rynek instrumentów pochodnych został zbudowany na tanim kredycie repo. Ale stopy procentowe poszybowały w górę, a kredyty nie są już tanie, nawet dla instytucji finansowych.

Zgodnie z raport BIS z grudnia 2022 r, 80 bilionów dolarów w walutowych instrumentach pochodnych, które są pozabilansowe (udokumentowane tylko w przypisach do raportów bankowych), mają zostać zresetowane (rolowane po wyższych stopach procentowych). Komentator finansowy George Gammon omawia zagrożenie, jakie stanowi to w podcaście, który nazywa:BIS ostrzega przed 2023 Black Swan – bombą zegarową dla instrumentów pochodnych".

Kolejną bombą zegarową w wiadomościach jest Credit Suisse, gigantyczny szwajcarski bank instrumentów pochodnych, który został trafiony 88 miliardów dolarów ucieka z jego depozytów przez dużych inwestorów instytucjonalnych pod koniec 2022 r. Bank został uratowany przez Szwajcarski Bank Narodowy poprzez linie swapowe z Rezerwą Federalną USA z oprocentowaniem 3.33%.

Przeczytaj całą historię tutaj…