Nowa zielona faszystowska umowa

"Zielony Nowy Ład”Jest faszystowskim utopijnym planem napisanym przez prawników zajmujących się ochroną środowiska, rzekomo zaprojektowanym w celu walki z apokalipsą globalnego ocieplenia, którą kapitalizm, szczególnie amerykański typu pijany paliwami kopalnymi, wytrącił przez lekkomyślność gospodarczą i rasizm kolonialny. CO2, gaz śladowy mierzony w częściach na milion, jest głównym winowajcą półapokaliptycznego kryzysu globalnego ocieplenia, którego można uniknąć tylko dzięki wszechstronnej kadrze demokratycznych zielonych prawników. To, że utopizm, legalizm polityczny i apokaliptyczność są przedstawiane jako twarda nauka, pokazuje ogólne szaleństwo współczesności, które jest w dużej mierze zakorzenione w Społeczny darwinowski naukowiec 1800, w których niemiecki zoolog Ernst Haeckel (1834-1919) sprzedawał rasistowską biologię polityczną wraz z silnymi wartościami ekologicznymi, które scharakteryzował jako Monizm - który mówi o monistycznej jedności lub holizmie z naturą po liniach totalitarnych, które współczesna nauka rzekomo oferowała składnikom II Rzeszy. Podczas gdy Haeckel ukuł termin „ekologia” w 1866 r., Zmieszał rasową eugenikę ze swoim ekologizmem. Dzisiaj ekologizm promuje antyhumanizm, kontrolę populacji, ekologiczny totalitaryzm i rdzenny wielokulturowy rasizm plemienny, którego „Nowy Zielony Ład” jest pełen.

Austriacki nazistowski leśniczy Guenther Schwab (1904-2006) był jednym z najbardziej udanych oryginałów popularyzatorzy apokaliptycznego ekologii w 1950-ach i 60-ach, które obejmowały strach przed globalnym ociepleniem CO2. Dzięki dużemu sukcesowi pism Schwaba prawdziwi zieleni naziści, tacy jak Werner Haverbeck, August Haussleiter i Werner Vogel, pomogli mu położyć podwaliny pod niemiecką partię zieloną pod koniec 1970. Był to jednak niemiecki badacz Hermann Flohn (1912-97), który wziął pod uwagę teorię globalnego ocieplenia, którą opętali wcześniejsi europejscy badacze, i dał jej zęby, aby coraz bardziej gryzły się w główną historię Zachodu jako 20^th wiek dobiegł końca. Flohn jest uważany za jednego z najważniejszych naukowców zajmujących się klimatem w 20 wieku, którego badania zasługują na wiele prestiżowych nagród.

Flohn's bardzo niemiecka odyseja faktycznie zaczął się w 1941, kiedy opublikował artykuł o globalnym ociepleniu zatytułowany „Aktywność człowieka jako czynnik klimatyczny” podczas zawrotnych szczytów nazistowskich rządów. Lata 1930ów na kurzach na amerykańskich równinach były wyjątkowo ciepłym okresem, który wywołał dyskusję na temat środowiska wśród wielu nazistów, którzy uznali taką katastrofę ekologiczną za przejaw chorego kapitalizmu przemysłowego, który zrujnował ziemię. Chociaż Flohn nie był członkiem partii nazistowskiej, otrzymał doktorat w 1934 i podjął pracę w niemieckiej służbie meteorologicznej w czasie, gdy narodowy socjalizm usiłował zjednoczyć niemieckie uniwersytety w zakresie ideologii. Później Flohn został głównym meteorologiem Luftwaffe pod zielonym nazistowskim zegarkiem Hermanna Goeringa. Wielka ironia polega na tym, że globalne ocieplenie 1930 gwałtownie się zatrzymało (co trwało do 1975) w samą porę na inwazję 1941 na Rosję, gdy Wehrmacht zasadniczo zamarzł na śmierć tuż za bramami Moskwy.

W czasie wojny ma dobry powód, że badania Flohna w wysokich warunkach atmosferycznych nie tylko umieściłyby go w bliskim sąsiedztwie nazistowskich eksperymentów na ludziach na dużych wysokościach, ale prawdopodobnie również umożliwiłyby mu regularny kontakt z Wernerem von Braunem i jego rakietą SS. chłopców. Po wojnie Flohn nadal potęgował strach przed globalnym ociepleniem CO2 jako groźniejszy niż nawet energia jądrowa. Takie powiązania wydają się sugerować, że apokalipsa globalnego ocieplenia mogła zostać pierwotnie wprowadzona w sposób ukierunkowany do amerykańskich laboratoriów badawczych poprzez Operacja Spinacz do papieru, kiedy naziści SS i niemieccy naukowcy zostali sprowadzeni do Stanów Zjednoczonych, aby pomóc Wujkowi Samowi zbudować rakiety, które miały konkurować w zimnej wojnie. SS było najbardziej zielonym ramieniem swastyki.

Już w 1935 roku nazistowskie Niemcy były najbardziej zielonym reżimem na świecie. Ich projekty ekologiczne współgrały z ich dzikimi biologicznymi programami społeczno-darwinowskimi związanymi z eugeniką i naukową higieną rasową. Oczyszczanie krwi obejmowało również oczyszczanie środowiska. Rzeczywiście, nazistowski biolog Ernst Lehman odpowiednio zdefiniował faszyzm: „Zdajemy sobie sprawę, że oddzielenie ludzkości od natury, od całości życia prowadzi do własnego zniszczenia ludzkości i do śmierci narodów. Tylko dzięki ponownej integracji ludzkości z całą naturą nasz lud może stać się silniejszy. To jest podstawowa kwestia biologicznych zadań naszych czasów. Sama ludzkość nie jest już centrum myśli, ale raczej życie jako całość… To dążenie do połączenia z całością życia, z samą naturą, naturą, w której się rodzimy, to najgłębszy sens i prawdziwa istota National Myśl socjalistyczna ”.

Z takiego nazistowskiego, całościowego, opartego na naturze światopoglądu wyłoniło się wiele praw środowiskowych, które poprzedzały ich bardziej jawne prawa rasowe. W 1933 roku naziści uchwalili surową ustawę o prawach zwierząt. W 1934 roku uchwalili prawo łowieckie. W podobny sposób naziści wprowadzili również zrównoważone praktyki leśne i zasadniczo stali się twórcami tego, co dziś nazywa się zrównoważonym rozwojem, który obejmował wielką troskę o recykling. Nawet plan czteroletniej wojny nazistowskiej miał kierować się troską o zrównoważony rozwój. W 1935 roku naziści uchwalili totalitarną ustawę Rzeszy o ochronie przyrody, która otworzyła drzwi do ekologicznej regulacji własności prywatnej.

W tym samym roku amerykański głęboki ekolog Aldo Leopold odwiedził nazistowskie Niemcy, aby być świadkiem ich silnego nacisku na programy ekologiczne, które właśnie wprowadzili. Podczas gdy Leopold krytykował nazistowskie wysiłki, był bardzo uprzejmy, ponieważ powiedział, że nie tylko rozmawiają o problemach środowiskowych, ale faktycznie coś robią. Leopold zaciągnął również do Ameryki kult „Nigdy nie płacz wilka”, ponieważ nazistowskie Niemcy były pierwszym krajem na świecie, który chronił wilki. Innymi słowy, zachodni most między postmodernistycznym socjalizmem / faszyzmem a ekologią pierwotnie zakorzeniony we wczesnym niemieckim zielonym ruchu 1800 został zbudowany przez narodowy socjalizm w 1930, na długo przed Rachel Carson Cicha wiosna.

Bez niemałej ironii obecny silny związek, który obecnie istnieje między nowoczesnym ekologiem a lewicowymi związkami zawodowymi, narodził się w nazistowskich Niemczech. W czerwcu 1933, zielony nazista Rudolf Hess i Walther Schoenichen wchłonęli wiele grup ekologicznych Republiki Weimarskiej pod rządami Wernera Haverbecka Bund National Race and Landscape Bund to był podział Niemieckiego Frontu Pracy. Niemiecki Front Pracy przyjął więc Zielonych do swojej organizacji politycznej. Nazistowski architekt Albert Speer był dumny ze swoich osiągnięć środowiskowych jako zielony budowniczy Trzeciej Rzeszy, który był także innym przywódcą niemieckiego Frontu Pracy.

Po wojnie, spędzając czas w więzieniu w Spandau, Hess często rozmawiał ze Speerem o problemach gospodarki rynkowej. Speer pracował pod kierunkiem Hessa, ponieważ obaj byli zasadniczo odpowiedzialni za nazistowskie projekty robót publicznych. Speer zauważył że Hess lubił krytykować amerykański kapitalizm, który nazwał liberalną demokracją jako formą choroby: „Raz po raz przychodzi do mnie z przykładami nadmiernej konsumpcji w Stanach Zjednoczonych. Z radością odnotowuje doniesienia o błędnych inwestycjach w gospodarkę rynkową, zbiera przykłady spekulacji gruntami, przestępczości, złej postawy u dzieci i szkód zdrowotnych spowodowanych przez konserwy. ”

Hess wymyślił nawet plan zrównoważonego rozwoju, którym podzielił się z innymi nazistowskimi więźniami w 1951 roku. Ponieważ nad jezdniami ustawiano światła drogowe, Hess uznał, że nie będzie konieczne, aby samochody włączały jednocześnie reflektory. W ten sposób można zaoszczędzić energię, wyłączając reflektory, gdy paliły się światła drogowe. Speer zauważył: „To oszczędziłoby prąd, który konserwuje, a montaż i konserwację reflektorów można byłoby łatwo sfinansować z zaoszczędzonych w ten sposób pieniędzy. Sprzeciwiam się temu, że generatory samochodu i tak działałyby, aby dostarczyć prąd do świec zapłonowych. On to odrzuca; generator mógł wyłączyć się automatycznie, gdy tylko akumulator został naładowany. W ten sposób energia byłaby przechowywana, paliwo oszczędzone, a te oszczędności można by wydać na finansowanie oświetlenia autostrad ”. Takie szaleństwo z pewnością zapowiada nastroje przeciwko samochodowej energii odnawialnej, które stały się jednym ze znaków towarowych nowoczesnego ruchu zielonego - który również odgrywa niemałą rolę w Zielonym Nowym Ładzie. Krótko mówiąc, scharakteryzowanie Zielonego Nowego Ładu jako faszystowskiego nie jest metaforą.

Przeczytaj całą historię tutaj…