Przyszłość żywności: co będziemy jeść w 2030?

Porady dietetyczne sugerują, że 500g na osobę na tydzień to zdrowe spożycie mięsa = 26 kg na rok; jak widać, przekraczamy to średnio na całym świecie, szczególnie w bogatym świecie

Zatem z jednej strony rosną prognozy popytu, ale z drugiej strony rosną również ważne czynniki polityczne, które mogą ograniczać wzrost popytu - lub zwiększać popyt na „zrównoważone odżywianie”.

Jest niewątpliwie prawdą, że niektóre obszary świata potrzebują dostępu do radykalnie większej ilości żywności, ale również inne obszary świata cierpią z powodu jedzenia zbyt dużej ilości niewłaściwego rodzaju żywności i wypełniania składowisk odpadów odpadami. Wielu komentatorów zgadza się, że prawdopodobnie będziemy potrzebować modelu „umowy i zbieżności”, lub jak to elokwentnie stwierdził Tim Lang, profesor polityki żywności na City University w Londynie: „bogata potrzeba jedzenia mniej i inaczej, więc biedni mogą jeść więcej i inaczej ”.

Oprócz niepewności co do tego, jak będzie ewoluować globalny popyt, istnieje niepewność co do tego, jak będzie ewoluować produkcja. Od czasu zielonej rewolucji na całym świecie skupiono się na produkcji stosunkowo niewielkiej garści upraw podstawowych - kukurydzy, pszenicy, ryżu, soi, oleju palmowego - w coraz większych ilościach i przy coraz większej wydajności technicznej. Oznacza to, że rolnictwo „na dużą skalę” może wytwarzać kalorie bardzo tanio.

Dla wielu żywność jest tańsza niż kiedykolwiek (w stosunku do dochodów), co pozwala nam zarówno dużo jeść, jak i marnować dużo. Jednak bez względu na to, jak skuteczny jest „duży ag”, powoduje znaczne koszty środowiskowe - szczególnie w przypadku niszczenia zdrowia gleby, jakości wody i zmniejszania różnorodności biologicznej. Obsługuje również kilka źródeł utrzymania, przy rosnących inwestycjach kapitałowych i spadających wymaganiach pracy.