„Teoria krytyczna” niszczy tkankę społeczną, rodzi totalitaryzm

Do tej pory większość Amerykanów słyszała o krytycznej teorii rasowej. Ale wielu nie wie, jak radykalny lub zgubny jest CRT — ponieważ, jak nowe badanie z danych American Enterprise Institute wynika, że ​​media w swoich relacjach nie wyjaśniają swoich kluczowych zasad. Poprosiłem więc jednego z wybitnych historyków naszego kraju, profesora Uniwersytetu Princeton Allena C. Guelzo, aby wyjaśnił CRT i dlaczego jest tak niebezpieczny.

krytyczna teoria rasy, Guelzo mówi, jest podzbiorem teorii krytycznej, zapoczątkowanej przez Immanuela Kanta w latach 1790. XVIII wieku. Była to odpowiedź na — i odrzucenie — zasad Oświecenia i Wieku Rozumu, na których powstała republika amerykańska. Kant uważał, że „powód był niewystarczający, aby nadać kształt naszemu życiu”, dlatego postanowił „opracować teorię krytyki rozumu”, mówi Guelzo.

Ale krytyka rozumu zakończyła się uzasadnieniem „sposobów odwołania się do pewnych bardzo nierozsądnych rzeczy jako wyjaśnień – takich jak rasa, narodowość, klasa” mówi. W ten sposób teoria krytyczna pomogła w XX wieku zapoczątkować ideologie totalitarne, takie jak marksizm i nazizm, które nauczały, że wszystkie relacje międzyludzkie są stosunkami władzy między klasą ciemiężycieli a klasą uciskaną. Dla marksistów burżuazja była ciemiężcami. Dla nazistów ciemięzcami byli Żydzi. A dzisiaj, w Ameryce XXI wieku, krytyczna teoria rasy uczy, że Biali są ciemiężcami.

W CRT „wszyscy Biali są instynktownie zwolennikami białej supremacji”, mówi Guelzo, dodając: „Mówię „instynktownie”, ponieważ nie jest to funkcja rozumu”. To dlatego jego zwolennicy mówią o „rasizmie systemowym” – termin CRT, który wkradł się do naszego publicznego dyskursu, a nawet był objęty Prezydenta Bidena. „Systemowe brzmi jak systematyczne, ale oczywiście tak nie jest” – mówi Guelzo. „Kiedy próbujesz znaleźć coś, co jest systematyczne, musisz znaleźć dowody”. Ale „systemowość implikuje coś tak głębokiego i tak instynktownego, że nawet nie jesteś tego świadomy. … [że] istnieje instynktowne uprzedzenie, które jest wbudowane w ludzi o określonych kolorach”.

CRT odrzuca demokrację jako „relikt oświeceniowego rozumu”, mówi Guelzo i przekonuje, że Biali „używają sztuczek takich jak demokracja i poszukiwanie prawdy… aby wyzyskiwać, uciskać i dominować ludzi kolorowych”. Nie wierz mu na słowo. Richard Delgado i Jean Stefancic, autorzy „Krytyczna teoria rasy: wprowadzenie" były że „krytyczna teoria rasy kwestionuje same podstawy porządku liberalnego, w tym teorię równości, rozumowanie prawne, racjonalizm oświeceniowy i neutralne zasady prawa konstytucyjnego”.

Ponieważ teoria krytyczna odrzuca rozum, nie można jej kwestionować. W tej rubryce Guelzo mówi, jedynym celem pytań jest służenie interesom klasy uciskającej, a „każda odpowiedź, jaką wymyślisz, która nie mówi w kategoriach jakiejś ukrytej struktury ucisku, może być po prostu odrzucona jako część struktury ucisku ”. Na przykład „jeśli wierzysz, tak jak naziści, że Żydzi są odpowiedzialni za wszystkie wydarzenia polityczne i gospodarcze, to moje wykazanie, że przeważająca większość przywódców politycznych nie jest Żydami, pokazuje jedynie, że jestem albo naiwniakiem Żydów albo że jestem w poprawce. Podobnie, jeśli kwestionujesz, czy wszyscy Biali są ciemiężycielami, „samo pytanie jest przykładem tego, w jaki sposób jesteś w ucisku”.

Dla zwolenników CRT jedynym rozwiązaniem systemowego ucisku jest „odwrócenie siły kolorów”, wyjaśnia Guelzo. Tak więc, podczas gdy większość Amerykanów sprzeciwia się dyskryminacji rasowej, krytyczna teoria rasy obejmuje ją. Ibram X. Kendi, jeden z czołowych orędowników CRT, otwarcie deklaruje: „Jedynym lekarstwem na dyskryminację rasistowską jest dyskryminacja antyrasistowska. Jedynym lekarstwem na przeszłą dyskryminację jest obecna dyskryminacja. Jedynym lekarstwem na obecną dyskryminację jest dyskryminacja w przyszłości”.