Pojęcie technokracji unosi się wyżej w globalnej świadomości mediów, ale często w złym kontekście. Autor ten ogranicza swoją definicję do „rządzenia przez ekspertów” bez wspominania o technokracji jako systemie gospodarczym. ⁃ Edytor TN
Termin „technokracja” pochodzi od greckich słów „tekhne” i „kratos”, oznaczających odpowiednio umiejętności lub rzemiosło i moc. Oznaczało to zarządzanie społeczeństwem przez elitę ekspertów technicznych.
Technocrat vs. polityk
Z natury technokraci są niewybranymi ekspertami, co oznacza, że nie muszą dostosowywać się do sprzeczek politycznych i uspokajać opinię publiczną. Specjalistyczna wiedza technokratów może mieć szczególne znaczenie i być przydatna w uspokajaniu rynków finansowych i ogólnie zmniejszaniu niepewności.
Fakt, że ci urzędnicy nie zostali wybrani, umożliwia im wdrożenie polityk, które nie są popularne. Bez obaw związanych z postrzeganiem społeczeństwa i ponownym wyborem, zasady oparte na danych i wiedzy, działające na rzecz większego dobra, są bardziej prawdopodobne. Jest to jednak sprzeczne z rosnącą międzynarodową opinią, że niewybrani urzędnicy nie są reprezentatywni dla potrzeb i pragnień ludności.
Specjalistyczna wiedza bez wątpienia umożliwia skuteczne, aw niektórych przypadkach konieczne, zmiany. Jednak to nagłe i bezpośrednie podejście podważa wykonalność technokratów jako długoterminowego rozwiązania.
Historia osiągnięć technokracji
Grecja i Włochy mają historię przywództwa ze strony elit technicznych, a były dyrektor Banku Grecji Xenopon Zolotas, który jest także premierem Grecji między 1989 a 1990. Giuliano Amato (odpowiedzialny za wykluczenie Włoch z Europejskiego Systemu Walutowego), Carlo Azeglio Ciampi i Lamberto Dini (poproszony o reformę systemu emerytalnego) obaj stanowili premiera Włoch na rok (w 1992, 1993 odpowiednio 1995).
Niedawno Silvio Berlusconi i George Papandreou zostali zastąpieni przez Mario Monti (były komisarz ds. Konkursów UE) i Lucas Papademos (były wiceprezes Europejskiego Banku Centralnego). Ruchy te ilustrują chęć stawiania interesu narodowego nad polityką partyjną, sygnalizując skalę kryzysu tak poważnie, że działania polityczne nie wystarczą.
Technokraci mogą bardzo szybko wejść do sedna swojej roli, wiedząc, co należy zrobić i często mając doświadczenie w kontaktach z wyższymi przywódcami politycznymi. Środki, które muszą wdrożyć, nigdy nie uzyskałyby wystarczającego poparcia politycznego w normalnych okolicznościach: oznacza to, że doświadczenia opinii publicznej z tymi przywódcami nie są pozytywne.
Następny cel technokracji
Istnieje kilka przykładów technokratów w historii Europy, przede wszystkim we Włoszech i Grecji, a ostatnio na Węgrzech i w Czechach, ale jest mało prawdopodobne, aby pojawiło się to na szerszą skalę. Jest to technika dzieląca stosowana przez polityków w celu uzasadnienia cięć. Jednak technokratom generalnie brakuje siły, by poradzić sobie z luzem.
Niewybrany charakter tej kategorii rządów neguje rozpowszechnione w Europie przekonania dotyczące nacjonalizmu i skutecznej reprezentacji. Z drugiej strony rośnie zapotrzebowanie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, na polityków i ministrów z praktycznym doświadczeniem w dziedzinach, w których realizują politykę - na przykład Michael Gove jako były sekretarz stanu ds. Edukacji i Jeremy Hunt obecny sekretarz stanu ds. zdrowia.
Technokraci nadal będą środkiem nadzwyczajnym, o ile politycy będą traktować ludzi priorytetowo, a nie politykę.
wpDiscuz