To ważny artykuł z Australii, który poprawnie identyfikuje technokrację w jej historycznym kontekście oraz współczesnych technokratów, którzy są radykalnym i ukrytym niebezpieczeństwem kryjącym się za strukturami politycznymi i politykami. ⁃ Edytor TN
Znajomy widok na ekranach telewizyjnych w ciągu ostatnich kilku miesięcy premiera oraz przywódców państwa i terytorium towarzyszący, a często odkładający się do ich starszych ekspertów ds. Zdrowia, sugeruje wygodny i w pełni wykonalny związek między osobami wybranymi do rządzenia a tymi przy szczególnej wiedzy specjalistycznej.
Niewiele jest w tym, co obserwowaliśmy, aby wskazać na napięcia - jednak tocząca się debata na temat właściwej roli ekspertów w demokracji ujawnia, że napięcia są ogromne. W rzeczy samej,
Można argumentować, że nie ma bardziej palącego problemu zarówno w polityce publicznej, jak i w myślach demokratycznych, niż ten związek między władcami i ekspertami, a co za tym idzie, między tym, czego ludzie chcą i na co eksperci się zgadzają. To nie jest tylko suchy akademicki argument.
Wysoce kwestionowana rola ekspertów w rządzie jest obecnie powszechnie postrzegana jako główny czynnik przyczyniający się do globalnego wzrostu populizmu, ponieważ przywódcy populistów wzywają ludzi do „odebrania sobie życia”. Jest to znaczący czynnik obecnego wzrostu nacjonalizmu w Europie, z populistami na czele zarzutów przeciwko „niedemokratycznej technokracji” Unii Europejskiej; odegrał kluczową rolę w debacie o Brexicie, która wyprowadziła Wielką Brytanię z UE; i to w dużej mierze część Ameryki Donalda Trumpa.
Parametry dyskusji są skrajnie szerokie. Obejmują one od fanatyków na jednym końcu spektrum opowiadających się za zastąpieniem polityków ekspertami w systemie, w którym przywódcy są wybierani ze względu na ich odpowiednie umiejętności i sprawdzone wyniki, w przeciwieństwie do tego, czy odpowiadają oni interesom większości społeczeństwa, czy też nie. drugi koniec spektrum reprezentowany przez Donalda Trumpa, który według Philipa Ruckera i Carol Leonnig w ich książce A Very Stable Genius, wielokrotnie powtarzał swojemu szefowi sztabu Johnowi Kelly'emu, ustawiając ekspertów, aby go poinformowali: rozmawiać z kimkolwiek. Wiem więcej niż oni. Wiem lepiej niż ktokolwiek inny ”.
Idea technokracji zaczęła się rozwijać na początku XX wieku jako koncepcja polityki publicznej, której celem jest propagowanie zastosowania metody naukowej do rozwiązywania problemów społecznych.
Termin został wymyślony przez amerykańskiego inżyniera Williama Henry'ego Smytha w 1919 r. I przyjęty jako kluczowy temat przez socjologa i ekonomistę Thorsteina Veblena w jego wpływowej książce Inżynierowie i system cen (1921).
Został dalej spopularyzowany przez Jamesa Burnhama w jego szeroko czytanej Rewolucji menedżerskiej (1941). Termin ten zaczął oznaczać „rząd poprzez podejmowanie decyzji technicznych”.
Jako ruch społeczny technokracja zyskała na znaczeniu, przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (ale także w Niemczech i Związku Radzieckim) krótko w latach 1930. XX wieku, opowiadając się za zastąpieniem wybranych polityków i ludzi biznesu naukowcami, inżynierami i ekonomistami, którzy mieli wiedzę techniczną specjalistyczna wiedza w zakresie zarządzania gospodarką i rozwiązywania problemów Wielkiego Kryzysu.
wpDiscuz