Technokracja i powstanie państwa policyjnego

Każdy policjant, który strzela, by zabić, bawi się ogniem.

W tym ułamku sekundy przy podejmowaniu decyzji, czy strzelać i gdzie celować, oficer ten mianował się sędzią, ławą przysięgłych i kata nad innym obywatelem. A kiedy oficer strzela nie raz lub dwa razy w zabójcę, ale trzy, cztery i pięć razy, nie jest już strażnikiem ludu, ale działa jako płatny zabójca. W ten sposób doprowadził do zerwania systemu prawnego, który już dawno został ustanowiony w celu ochrony przed takimi nadużyciami ze strony agentów rządowych.

To trudne słowa, wiem, ale ciężkie czasy wymagają prostej rozmowy.

Zbyt długo tańczymy wokół kwestii policyjnych strzelanin, ale niedługo wpadniemy na ciężką rzeczywistość, jeśli nie zrobimy czegoś, aby zapobiec katastrofie.

Lepiej się przygotuj.

Łatwo się oburzyć, gdy policja bezprawnie strzela do dzieci, osób starszych i nieuzbrojonych obywateli podlewających trawniki lub z tendencją do pacjentów z autyzmem. Trudniej jest wzbudzić gniew społeczeństwa, gdy osoby zastrzelone przez policję są podejrzane o działania przestępcze lub uzbrojone w broń i noże. Oba scenariusze powinny być jednakowo naganne dla każdego, kto ceni ludzkie życie, właściwy proces i praworządność.

Na przykład Paul O'Neal był zastrzelony w plecy i zabity przez policję gdy uciekł po rzekomo wycierając z boku radiowóz podczas pościgu. X -UMX-latek był podejrzany o kradzież samochodu.

Korryn Gaines została zastrzelona i zabita - a jej-letni syn 5 został zastrzelony - przez policję po tym, jak Gaines oparł się aresztowaniu za nakaz ruchu i rzekomo groził zastrzeleniem policji. Policja najpierw zastrzelił Gainesa, a następnie otworzył ogień, kiedy podobno strzelił do nich.

Była Loreal Tsingine zastrzelony i zabity przez policjantapo tym, jak podeszła do niego, trzymając małą nożyczki medyczne. X-letnia Indianka 27 była podejrzana o kradzież w sklepie.

Żadna z tych osób nigdy nie będzie miała szansy stanąć przed sądem, zostać uznana za winną ani odbyć kary za rzekome zbrodnie, ponieważ funkcjonariusz policji - w ułamku sekundy - już ich osądził, uznał za winnych i skazał na śmierć.

W każdym z tych scenariuszy policja mógłby zastosowali mniej śmiertelną taktykę.

one mógłby próbowali deeskalować i rozbrajać sytuację.

one mógłby działali rozsądnie i kalkulacyjnie, zamiast reagować instynktem zabójcy.

To, że policja zamiast tego zdecydowała się na śmiertelne rozwiązanie tych spotkań, używając broni w stosunku do współobywateli, mówi wiele o tym, co jest złego w policji w dzisiejszej Ameryce, gdzie policjanci są ubrani w pułapki wojenne, ćwiczeni w śmiertelnej sztuce walki i szkoleni patrzeć na „każdą osobę, z którą wchodzą w interakcje, jako zbrojne zagrożenie i każda sytuacja jako śmiertelne spotkanie siły w trakcie tworzenia".

Porównaj te trzy śmiertelne strzelaniny policyjne z interwencja policji, która miała miejsce w moim rodzinnym mieście z Charlottesville, Wirginia.

Na. Sierpień 1, 2016, policja odpowiedziała na wezwanie o możliwym uprowadzeniu dziewczynki 17. Kiedy skonfrontowali się z „podejrzanym” z 46, podobno „rzucił w nie kosz na śmieci, a następnie oskarżył ich nożem”. Kiedy krzyczał na nich, by „zastrzelili mnie”, unikali go. Kiedy nie chcieli strzelać, dźgnął się w klatkę piersiową. Następnie oficerowie wytępili mężczyznę, aby go ujarzmić.

Jaka jest zatem różnica między pierwszymi trzema scenariuszami a ostatnim, poza brakiem zbyt agresywnej policji lub oficerów zadowolonych ze spustu?

Ostatecznie sprowadza się to do szkolenia i odpowiedzialności.

Jest to różnica między funkcjonariuszami policji, którzy oceniają swoje bezpieczeństwo osobiste ponad wszystkich innych, a funkcjonariuszami policji, którzy rozumieją, że ich zadaniem jest służenie i ochrona. To różnica między policją przeszkoloną do strzelania do zabijania a policją przeszkoloną do pokojowego rozwiązywania sytuacji. Przede wszystkim jest to różnica między policją, która uważa, że ​​prawo jest po ich stronie, a policją, która wie, że będą pociągane do odpowiedzialności za swoje działania na podstawie tego samego prawa, co wszyscy inni.

Niestety, coraz więcej policji jest szkolonych, aby postrzegali siebie jako odrębnych od obywateli, aby uważali swoją władzę za nadrzędną w stosunku do obywateli i postrzegali ich życie jako cenniejsze niż życie ich obywateli. Zamiast uczyć się postrzegania siebie jako mediatorów i rozjemców, których śmiercionośną broń należy wykorzystać w ostateczności, są oni zmuszani do działania jak bandyci z instynktem zabójcy, którzy strzelają, by zabić, a nie tylko obezwładnić.

Zbliżamy się do punktu krytycznego.

Ten kryzys policyjny jest o wiele bardziej bezpośredni i niepokojący niż rządowa wojna z terroryzmem lub narkotykami.

Dlaczego więc nie robi się więcej, aby rozwiązać ten problem?

Jak wyjaśniam w mojej książce Battlefield America: The War on the American People, w grę wchodzi za dużo pieniędzy i za dużo władzy.

Odpowiedzialni za ten kryzys policyjny są tylko związki policyjne, które pomagają funkcjonariuszom policji uniknąć odpowiedzialności za wykroczenia; akademie policyjne, które uczą funkcjonariuszy policji, że ich życie jest cenniejsze niż życie tych, którym służą; korporacyjny sektor wojskowy, który dokonuje zabójstwa poprzez sprzedaż uzbrojenia, sprzętu, technologii i szkolenia taktycznego wojskowym służbom krajowym policji; establishment polityczny uzależniony od wsparcia kampanii i finansowania od potężnych związków policyjnych; oraz państwo policyjne, które przekształca funkcjonariuszy policji w rozbudowę wojska w celu rozszerzenia jego zasięgu i władzy.

To już nie jest debata na temat dobrych i złych gliniarzy.

Jest to przeciąganie liny między założycielami amerykańskiej republiki konstytucyjnej a państwem policyjnym, którym szybko się stajemy.

Jak zauważa były szef policji w Seattle Norm Stamper:Policja jest zepsuta. Tragicznie, został on złamany od samego początku istnienia instytucji. Rozwinął się jako paramilitarny, biurokratyczny układ organizacyjny, który oddala funkcjonariuszy policji od społeczności, które przysięgli chronić i służyć. Kiedy mamy strzelanie po strzale po strzale, które większość ludzi określiłaby jako co najmniej wątpliwe, czas spojrzeć nie tylko na kilka złych jabłek, ale na beczkę. Jestem przekonany, że zgniła beczka.

Jak więc naprawić to, co jest zepsute, zatrzymać bezsensowne strzelaniny i wprowadzić trwałą reformę?

Na początek przestań stosować taktykę zastraszania. W podobny sposób, w jaki obywatele amerykańscy są kokonowani w klimacie strachu - strachu przed terroryzmem, strachu przed ekstremizmem, strachu przed sobą - przez rząd, który dokładnie wie, które przyciski należy naciskać, aby uzyskać współpracę i zgodność opinii publicznej, policjanci są również indoktrynowani psychologią strachu.

„Oczywiście nie jest to słowo używane w kręgach organów ścigania” - wyjaśnia profesor prawa Seth Stoughton. „Czujność, uważność, ostrożność, czujność lub spostrzegawczość to terminy, które pojawiają się najczęściej w publikacjach policyjnych. Ale nie popełnijcie błędu, oficerowie nie uczą się być czujnym, uważnym, ostrożnym, czujnym i uważnym tylko dlatego, że jest to zabawne. Robią to, ponieważ się boją. Strach jest wszechobecny w egzekwowaniu prawa… Oficerom ciągle przeszkadza wiadomość, że powinni się bać, że od tego zależy ich przetrwanie. ”

Pisanie dla Harvard Law ReviewStoughton kontynuuje:

Od najwcześniejszych dni w akademii, niedoszłym oficerom mówi się, że ich głównym celem, przysłowiowym „pierwszą zasadą egzekwowania prawa”, jest powrót do domu pod koniec każdej zmiany. Ale uczy się ich, że żyją w bardzo wrogim świecie. Świat, który dosłownie strzela dla nich. Już pierwszego dnia akademii policyjnej niebezpieczeństwa, na które napotykają oficerowie, są przedstawiane w graficznych i budzących niepokój nagraniach, które rejestrują ostatnie chwile poległego oficera. Mówi się, że śmierć jest zawsze jednym, małym błędem.

Pomimo propagandy prowadzonej przez rząd i związki policyjne, policja ma dziś mniej ofiar śmiertelnych w miejscu pracy niż kiedykolwiek historycznie.

Po drugie, wyrównaj szanse. Policja nie jest mniej lub bardziej wyjątkowa niż ty lub ja. Ich życie nie jest cenniejsze niż życie innych obywateli. Niezależnie od tego, czy mają broń, czy nie, policjanci są urzędnikami publicznymi, tak jak wszyscy inni urzędnicy rządowi, co oznacza, że ​​pracują dla nas. Odpowiadają nam. Jesteśmy ich pracodawcami. Podczas gdy policja ma prawo do każdej ochrony przewidzianej przez prawo, takiej samej jak każdy inny obywatel, nie należy im przyznawać żadnych specjalnych przywilejów. Większość Amerykanów, nieświadoma swoich praw, nawet nie zdaje sobie sprawy, że policjanci mają swoje Karta praw funkcjonariuszy organów ścigania, która chroni funkcjonariuszy policji przed poddaniem ich wyniszczającym zniewagom, na jakie narażony jest przeciętny obywatel, oraz przyznaje funkcjonariuszom policji oskarżonym o przestępstwo specjalne prawa i przywileje, których nie przysługują przeciętnemu obywatelowi.

Po trzecie, wymagają przeszkolenia funkcjonariuszy policji w zakresie nieśmiercionośnych taktyk. Według New York Times, ankieta przeprowadzona przez agencje policyjne 281 wykazała, że ​​przeciętny młody oficer otrzymał 58 godzin szkolenia z broni palnej i 49 godzin defensywnego szkolenia taktycznego, ale tylko osiem godzin treningu deeskalacji. W rzeczywistości „Schematy szkoleniowe w prawie wszystkich krajowych akademiach policyjnych w dalszym ciągu kładą nacisk na ćwiczenia w stylu wojskowym, w tym znaczne godziny spędzone na ćwiczeniu ćwiczeń, formacji i salutowaniu”. Jeśli policjanci biorą udział w zajęciach z strzelania, okaleczania i zabijania, czy nie powinny być również zobowiązane do wzięcia udziału w corocznych seminariach, w których uczą technik deeskalacji i uczą ich, jak szanować prawa konstytucyjne swoich obywateli, szczególnie w ramach pierwszej i czwartej poprawki?

Kongresowy ustawodawstwo zostało wprowadzone wymagać przeszkolenia policjantów w zakresie nieśmiercionośnej siły, przejść szkolenie interwencyjne w sytuacjach kryzysowych, aby pomóc im poradzić sobie z chorymi psychicznie, i użyć możliwie najniższego poziomu siły w reakcji na zagrożenie. Niestety związki policyjne są potężne, a politycy zachłanni, i jest mało prawdopodobne, aby jakiekolwiek takie ustawodawstwo zostało przyjęte w ważnym roku wyborczym.

Po czwarte, porzuć quasi-militarną obsesję. Siły policyjne nigdy nie miały być armiami stojącymi. Mimo to, gdy agencje policyjne ubierają się jak wojsko w kamuflaż i zbroję, trenują z wojskiem, używają broni wojskowej, jeżdżą w pojazdach opancerzonych, rekrutują weteranów wojskowych, a nawet mogą pochwalić się tytułami wojskowymi, ciężko naciskać na rozróżnienie między nimi. Jednak naszym zadaniem jest upewnienie się, że możemy je rozróżnić, a to oznacza utrzymanie policji na swoim miejscu jako cywili - obywateli niewojskowych - którym powierzono ochronę podróży po prawa.

Po piąte, zdemilitaryzować. Istnieje wiele przykładówkraje, w których policja nie jest uzbrojona i niebezpiecznai nie są dla niego gorsze. Rzeczywiście, ich wskaźnik przestępczości jest niski, a ich policjanci są szkoleni, aby postrzegać każdego obywatela jako cenny. Mimo całej dyskusji polityków na temat przemocy z bronią i konieczności uchwalenia przepisów utrudniających Amerykanom zdobycie broni, niewiele robi się w celu demilitaryzacji i rozbrajania policji. Rzeczywiście, prezydent Obama tak naprawdę jestponowne rozważenie jego ograniczony zakaz przepływu sprzętu wojskowego na policję. Problemem nie jest to, że policja jest w większym niebezpieczeństwie niż wcześniej. Ubierając się jak wojownicy, zachowują się raczej jak wojownicy i zwiększają niebezpieczeństwo związane z każdym spotkaniem policji.

Po szóste, porzuć nastawienie wojownika policyjnego na rzecz podejścia opiekuńczego. Jak wyjaśnia Stoughton: „Przeciwnie do intuicji, mentalność wojowników… sprawia, że ​​policja jest mniej bezpieczna zarówno dla oficerów, jak i cywilów”. Powoduje także przemoc, której można uniknąć, nalegając na szacunek i przestrzeganie przepisów, oraz „zwiększa ryzyko, z jakim inni oficerowie spotykają się w innych spotkaniach”. Podejście opiekuna , „jednak priorytetem jest służba zamiast walki z kryminalistą… instruuje oficerów, że ich interakcje z członkami społeczności muszą być bardziej niż prawnie uzasadnione, muszą też dawać siłę, być sprawiedliwymi, szanującymi i rozważnymi. Myślenie opiekuna kładzie nacisk na komunikację nad komendami, współpracę nad zgodnością i legalność nad autorytetem. W kontekście użycia siły Guardian kładzie nacisk na cierpliwość i powściągliwość w kontroli, stabilność w działaniu ”.

Po siódme, przestań zmuszać podatników do płacenia za nadużycia policyjne. Niektóre społeczności próbują wymagać od policji posiadania własnego ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej. Logika jest taka, że ​​gdyby policja musiała zapłacić z własnej kieszeni za własne wykroczenia, mogą być bardziej ostrożni i mniej skłonni strzelać najpierw i zadawać pytania później.

Po ósme, przestań polegać na technologii, aby naprawić to, co jest nie tak z tym krajem. Kamery ciała nie zatrzymały policyjnych strzelanin i nie będą tak długo, jak długo kamery będą mogły być włączane i wyłączane do woli, podczas gdy materiał filmowy pozostaje niedostępny dla publiczności. Jeden departament policji Karoliny Północnej testuje nawet pilotowy system uczenia maszynowego „uczy się dostrzegać czynniki ryzyka nieprofesjonalnego postępowania”, a następnie poleca oficerowi wczesną interwencję. Brzmi bardzo podobnie do programu przed przestępstwem skierowanego tylko do funkcjonariuszy policji, który wysyła własne sygnały ostrzegawcze.

Po dziewiąte, weź głęboki oddech, ponieważ zmiana wymaga czasu.Jak ostrzega Stoughton: „Zdobycie zaufania publicznego potrwa dziesięciolecia i będzie wymagało ponownego przemyślenia sposobu szkolenia funkcjonariuszy, a także prawnych i administracyjnych standardów stosowanych do oceny przemocy policyjnej. Będzie to wymagało zmiany samej kultury działań policyjnych poprzez potwierdzenie, że działania policyjne muszą odbywać się w społeczności, a nie w społeczności ”.

Po dziesiąte, przestań być zajętymi ciałami i kapusiami.Nadmierna kryminalizacja częściowo podsyciła dążenie do „policji” wszystkiego, od dzieci chodzących do samego placu zabaw i kurników na podwórku po ogródki warzywne na podwórku. Ale zacznijmy brać odpowiedzialność za własne społeczności i przestańmy zamieniać każdy drobny incydent w powód do wezwania policji.

Wreszcie, poprzyj odpowiedni proces dla wszystkich, nie tylko dla osób z twojego kręgu. Pamiętaj, że nie musisz już być biedny, czarny lub winny, aby być traktowanym jak przestępca w Ameryce. Wszystko, co jest wymagane, to należeć do podejrzanej klasy - zwanej także obywatelstwem - amerykańskiego państwa policyjnego. Jak de facto członek tej tak zwanej klasy przestępczej, każdy obywatel USA jest teraz winny, dopóki nie zostanie udowodniony niewinności.

Możesz być następną osobą, która zostaje zastrzelona przez policjanta za niewłaściwe poruszanie się podczas zatrzymania na drodze, niewłaściwe bieganie w pobliżu funkcjonariusza policji lub obronę przed inwazją domową, gdypolicja pojawia się pod niewłaściwym adresem w środku nocy. Z tych właśnie powodów ludzie zostali bezprawnie zastrzeleni i zabici.

Przestań więc osądzać i zacznij pociągać do odpowiedzialności urzędników państwowych za zapewnienie, że każdemu Amerykaninowi przysługuje odpowiedni proces prawny, co oznacza, że ​​nikt nie może zostać pozbawiony „życia, wolności lub własności” przez urzędnika państwowego bez przestrzegania pewnych uczciwych i prawnych procedur .

W Ameryce nie może być sprawiedliwości, gdy Amerykanie są zabijani, przetrzymywani i obrabowywani na celowniku przez urzędników rządowych na podstawie samego podejrzenia popełnienia przestępstwa.

Niestety, Amerykanie zostali tak upowszechnieni, upolitycznieni i spolaryzowani, że wielu czuje się zmuszonych do wyboru stron między obroną policji za wszelką cenę lub uznaniem ich za niebezpiecznie poza kontrolą. Nic nie jest tak czarno-białe, ale jest kilka rzeczy, których możemy być pewni: Ameryka nie jest polem bitwy. Obywatele amerykańscy nie są wrogami. A policjanci - bez względu na to, jak odważni - nie są żołnierzami.

Na tym polega problem: pozwoliliśmy rządowi stworzyć alternatywną rzeczywistość, w której wolność jest drugorzędna w stosunku do bezpieczeństwa, a prawa obywateli są mniej ważne niż władza rządu. W ten sposób leży szaleństwo.

Im dłużej czekamy, aby rozbić bańkę na tej fałszywej chimerze, tym trudniej będzie wrócić do czasów, gdy policja była urzędnikiem, a wolność rzeczywiście coś znaczyła, a tym większe ryzyko zarówno dla funkcjonariuszy policji, jak i reszty obywateli.

Coś musi zostać zrobione i wkrótce.

Państwo policyjne chce dychotomii „my kontra oni”. Chce, abyśmy się wzajemnie oddawali, nie ufali sobie nawzajem i byli sobie w gardłach, podczas gdy nadal gromadzi moc. Chce funkcjonariuszy policji, którzy zachowują się jak wojsko, oraz obywateli kulących się ze strachu. Chce podejrzane społeczeństwo. Chce, abyśmy przestrzegali jego zasad, zamiast rozliczać się z rządów prawa.

Najlepszy sposób na pokonanie stanu policyjnego: nie graj według ich zasad.

Niech zamiast tego zagrają u nas.