Christine Lagarde, która przeniosła się z MFW na stanowisko szefa EBC, zaszokowała analityków, żądając „kluczowej roli” w kwestiach zmian klimatycznych. To jest tektoniczna zmiana misji banków centralnych.
Należy również zauważyć, że przewodniczący Fed Minneapolis stwierdza, że nadszedł czas, aby banki centralne zdecydowały o sposobie redystrybucji bogactwa.
Obie idą ze sobą w parze, ale potwierdzają, że centralny system bankowy jest w pełni współdziałający, jeśli nie przyczynowy, w głównym planie wdrożenia Zrównoważonego Rozwoju, czyli Technokracji.
Ottmar Edenhofer, główny autor Czwartego Raportu Oceniającego IPCC z 2007 roku stwierdził: „Trzeba uwolnić się od iluzji, że międzynarodowa polityka klimatyczna jest polityką środowiskową. To nie ma już prawie nic wspólnego z polityką środowiskową ”. ⁃ Edytor TN
Ponieważ przez dekadę nie udało się „spłynąć w dół” bogactwa giełdowego, zgodnie z ich zamiarem, Ben Bernanke wyjaśnił w swoim Nov 4, 2010 WaPo opbanki centralne przeszły na szlachetniejsze przyczyny.
W weekend Neil Kashkari, szef Fed w Minneapolis, zasugerował, że tak czas, aby banki centralne mogły bezpośrednio zdecydować o sposobie redystrybucji bogactwa, twierdząc, że to nielogicznie „Polityka pieniężna może odgrywać rolę redystrybucji, którą kiedyś uważano za domenę wybieranych urzędników”, najwyraźniej nie zdając sobie sprawy, że Fed nie składa się z wybieranych urzędników, ale niewybranych technokratów, którzy służą na licytacji właścicieli banków komercyjnych Fed.
Nie decydując, co jest biedne i kto jest bogaty, bankierzy centralni z przyjemnością osiedlają się po prostu naprawiając klimat.
Z dnia na dzień prezes Banku Japonii Haruhiko Kuroda dołączył do swoich europejskich kolegów z bankowości centralnej przez popieranie rząd planuje skompilować pakiet wydatków fiskalnych na pomoc w przypadku katastrof i środki, które pomogą gospodarce powstrzymać rosnące globalne ryzyko. Kuroda powiedział, że klęski żywiołowe, takie jak silny tajfun, który nawiedził Japonię w październiku, mogą spowodować erozję aktywów i wartości zabezpieczeń, a związane z tym ryzyko może stanowić poważne wyzwanie dla instytucji finansowych, powiedział Kuroda.
Krótko mówiąc, nadszedł czas, aby banki centralne zajęły się globalnym ociepleniem zmian klimatycznych:
„Ryzyko związane z klimatem różni się od innych rodzajów ryzyka tym, że jego stosunkowo długofalowy wpływ oznacza, że skutki będą trwać dłużej niż inne rodzaje ryzyka finansowego, a wpływ jest znacznie mniej przewidywalny”, powiedział. „Dlatego konieczne jest dokładne zbadanie i analiza wpływu ryzyka związanego z klimatem.”
Krucjata Kurody mająca na celu ujarzmienie klimatu miała miejsce zaledwie kilka godzin po tym, jak nowa szefowa EBC, Christine Lagarde, naciskała na zmiany klimatu mają być częścią strategicznego przeglądu celu Europejskiego Banku Centralnego, „Przewodzi globalnemu dążeniu do uczynienia środowiska istotnym elementem kształtowania polityki monetarnej”.
Jak to ujęła FT, plan „podkreśla deklarowany cel pani Lagarde jako prezydent, aby zmiany klimatyczne stały się priorytetem dla banku centralnego o„ krytycznym znaczeniu ”. Przychodzi, gdy przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen, której zespół w środę uzyskał oficjalne poparcie Parlamentu Europejskiego, ma zamiar przedstawić swój pierwszy przełomowy pakiet polityki klimatycznej.
„Dotarliśmy do punktu, w którym ryzyko utraty reputacji przez nic nie jest na tyle duże, że będą musieli coś ogłosić na końcu przeglądu - najważniejsze pytanie brzmi: co” - powiedział Stanislas Jourdan, szef grupy pozytywnych pieniędzy na Europę .
Funny Jourdan powinien poruszyć ryzyko utraty reputacji: w końcu miał na myśli skazanego kryminalistą byłego szefa MFW, który niedawno spalił dziesiątki miliardów funduszy pomocowych MFW w Argentynie. Ten sam były szef MFW, który w Kwiecień 2016 przyznał że aby MFW „prosperował”, świat musiał „zejść z górki” i że MFW „aby był zrównoważony” musi być „bardzo w kontakcie z naszą bazą klientów”, dodając jednocześnie, że „kiedy świat będzie dobrze się rozwijał i mieliśmy lata wzrostu, tak jak miało to miejsce w 2006 i 2007 roku, MFW nie radzi sobie tak dobrze, zarówno pod względem finansowym, jak i innym ”.
Oczywiście, próba Lagarde, aby przejąć misję EBC od nieosiągania celu inflacyjnego przez lata, odwracając się od misji Mario Draghiego katastrofalne dziedzictwo bańki, a od czynienia najszerszego podziału majątku między bogatymi i biednymi, jaki kiedykolwiek był, oraz do jednego z praktycznie nieograniczonej monetyzacji długu i MMT pod pozorem sygnalizującej cnotę monetyzacji deficytów fiskalnych w celu „ratowania klimatu”, natychmiast spostrzegł prawdziwi bankierzy centralni, tacy jak prezes Bundesbanku Jens Weidmann, który powiedział w zeszłym miesiącu, że będzie „bardzo krytycznie” oceniał każdą próbę przekierowania działań EBC w zakresie polityki pieniężnej na walkę ze zmianami klimatycznymi. Z drugiej strony, jak miało to miejsce od dawna, opinia publiczna jest już dobrze świadoma „złego gliniarza” Weidmanna - kiedy przyjdzie kolej na all-in, Niemiec zawsze pasuje, znowu będzie pasował.
Nie tylko Weidmann był zbulwersowany pełzaniem misji Lagarde. W nocy Michael Every z Rabobank napisał, że „zaledwie 24 godziny po tym, jak Daily zażartował, że banki centralne dodadzą docelową emisję CO2 do celu CPI, widzimy raport Financial Times, w którym prezes EBC Lagarde pragnie kluczowej roli dla zmian klimatu w nadchodzącym przeglądzie EBC; najwyraźniej sprzeciwiają się temu Niemcy, którzy uważają, że banki centralne powinny skupiać się jedynie na niezadowalaniu wskaźnika CPI ”.
wpDiscuz