Stockman: Gigantyczny (pseudo)naukowy eksperyment Fed

Fed uważa stopy procentowe za główny zawór kontrolny, przy czym niższe stanowią bodziec dla PKB, a wyższe hamują. Oczywiste jest zatem, że stopy procentowe poniżej poziomu inflacji są bodźcem, ponieważ oznaczają ekonomiczne subsydiowanie długu i wynikające z tego wydatki lub inwestycje.

Mimo to nawet prymitywna teoria krzywej Phillipsa dotycząca kompromisów między wzrostem a inflacją krzyczy, że Fed jest daleko w tyle, nawet w oparciu o własne wadliwe modele ekonomiczne. W końcu, dlaczego, u licha, pozwolił, aby jego ostateczny zawór kontrolny i wzorzec — 10-letni UST — miał ujemną realną rentowność przez 36 z ostatnich 38 miesięcy.

Zgadza się. We współczesnej historii nie ma nic podobnego do schematu pokazanego poniżej, a jednak keynesistowscy głupcy mieszkający w budynku Eccles byli zaskoczeni zjadliwością i uporczywością obecnej fali inflacji.

Rentowność skorygowana o inflację na 10-letnim UST, od sierpnia 2019 do października 2022

Rzeczywiście, mniej więcej o to błagali. Na przykład Lael Brainard jest jednym z czołowych tak zwanych myślicieli politycznych w Fed, ale zaledwie 33 miesiące temu, w lutym 2020 r., wygenerowała nagłówek Bloomberga, który brzmiał: „Fed's Brainard wzywa do nowej strategii w celu zwiększenia inflacji” i zawierał następujące perełki:

Gubernator Rezerwy Federalnej Lael Brainard wezwał w piątek do przyjęcia przez bank centralny nowych strategii w celu osiągnięcia celu inflacyjnego 2% i walki z przyszłymi recesjami.

Fed powinien dążyć do wzrostu cen powyżej poziomu docelowego, aby zrekompensować poprzednie niedobory inflacji i powinien ograniczyć rentowność długu skarbowego, jeśli zostanie zmuszony do obniżenia krótkoterminowych stóp procentowych tak daleko, jak to możliwe w okresie pogorszenia koniunktury, powiedziała w przemówieniu w Nowym Jorku.

„Dzisiejsza niska inflacja i niskie stopy procentowe wymagają nie tylko nowych narzędzi walki z recesją, ale także nowej strategii radzenia sobie z utrzymującym się spadkiem celu inflacyjnego – i ryzykiem dla oczekiwań inflacyjnych – na długo przed spadkiem” – powiedziała.

Dodała, że ​​w tym celu „polityka monetarna może być akomodacyjna przez długi czas”, aby zrekompensować wcześniejsze spadki inflacji.

Cóż, utrzymywali ją bardzo akomodacyjną przez naprawdę długi czas, aż do marca 2022 r., kiedy rok do roku CPI rósł już o 8.6%. Tak więc zaledwie sześć miesięcy później nagłówek Brainarda, generujący skłonność w Bloombergu, przybrał zupełnie inny ton: „Fed obiecuje, że Brainard będzie walczył z inflacją tak długo, jak będzie to konieczne”.

Jesteśmy w tym tak długo, jak potrzeba, aby obniżyć inflację” – powiedział Brainard na konferencji zorganizowanej przez The Clearing House i Bank Policy Institute w Nowym Jorku. „Polityka pieniężna będzie musiała być restrykcyjna przez jakiś czas, aby dać pewność, że inflacja zbliża się do celu.

Szybkość cyklu zacieśniania i jego globalny charakter, a także niepewność co do tempa, w jakim skutki zacieśniania warunków finansowych przekładają się na zagregowany popyt, stwarzają ryzyko związane z nadmiernym zacieśnianiem”.

Jednocześnie „ważne jest, aby unikać ryzyka zbyt szybkiego wycofania się” – powiedziała.

Innymi słowy, nie ma pojęcia, czy centralni planiści monetarni powinni zacieśniać, czy łagodzić io ile lub jak długo.

Oznacza to, że keynesowska bankowość centralna zmieniła gospodarkę amerykańską w gigantyczny eksperyment nauk ekonomicznych. Latają za siedzeniem spodni, zgadując po drodze, udając, że wszystko wynika z naukowych modeli ekonomicznych.

Nie jest!

Przeczytaj całą historię tutaj…