Ta historia została napisana przez samego George'a Sorosa. Jest chodzącą dialektyką heglowską. Wzywając do zjednoczonej UE, naciska na politykę, która ją złamie i zniszczy. Technokraci dążą do globalnego resetu gospodarczego, który ustąpi technokracji. ⁃ Edytor TN
Kryzys uchodźczy w Europie już popychał Unię Europejską w kierunku rozpadu, gdy w czerwcu 23 pomógł Brytyjczykom w głosowaniu za Brexitem w UE. Kryzys uchodźczy i katastrofa spowodowana Brexitem wzmocniły ksenofobiczne ruchy nacjonalistyczne, które będą dążyć do zdobycia szeregu nadchodzących głosów - w tym wyborów krajowych we Francji, Holandii i Niemczech w 2017, referendum na Węgrzech w sprawie polityki UE dotyczącej uchodźców w październiku 2 i powtórkę wyborów prezydenckich w Austrii tego samego dnia.
Zamiast jednoczyć się, aby przeciwstawić się temu zagrożeniu, państwa członkowskie UE coraz bardziej nie chcą ze sobą współpracować. Prowadzą samolubną, migrującą żebraka sąsiada politykę migracyjną - taką jak budowanie płotów granicznych - które jeszcze bardziej rozdrabniają Unię, poważnie szkodzą państwom członkowskim i podważają globalne standardy praw człowieka.
Obecna fragmentaryczna reakcja na kryzys uchodźczy, której kulminacją jest porozumienie osiągnięte na początku tego roku między UE a Turcją w celu powstrzymania napływu uchodźców ze wschodniej części Morza Śródziemnego, ma cztery podstawowe wady. Po pierwsze, nie jest naprawdę europejski; umowa z Turcją została wynegocjowana i narzucona Europie przez niemiecką kanclerz Angelę Merkel. Po drugie, jest poważnie niedofinansowany. Po trzecie, przekształciła Grecję w de facto długopis o niewystarczających możliwościach.
Co najważniejsze, odpowiedź nie jest dobrowolna. UE stara się narzucić kwoty, którym wiele państw członkowskich zdecydowanie się sprzeciwia, zmuszając uchodźców do zamieszkania w krajach, w których nie są mile widziani i nie chcą jechać, oraz wracając do Turcji innymi, którzy dotarli do Europy nielegalnymi środkami.
Jest to niefortunne, ponieważ UE nie może przetrwać bez kompleksowej polityki azylowej i migracyjnej. Obecny kryzys nie jest wydarzeniem jednorazowym; zapowiada okres zwiększonej presji migracyjnej w dającej się przewidzieć przyszłości z różnych przyczyn. Należą do nich niedobory demograficzne w Europie i eksplozja ludności w Afryce; pozornie wieczne konflikty polityczne i militarne w szerszym regionie; i zmiany klimatu.
Umowa z Turcją od początku była problematyczna. Samo założenie umowy - że osoby ubiegające się o azyl mogą zostać legalnie zwrócone do Turcji - jest zasadniczo błędne. Turcja nie jest „bezpiecznym krajem trzecim” dla większości syryjskich osób ubiegających się o azyl, zwłaszcza od czasu nieudanego zamachu stanu w lipcu.
Jak wyglądałoby kompleksowe podejście? Bez względu na ostateczną formę miałby być zbudowany na siedmiu filarach.
