Naukowcy odkrywają, jak czytać w myślach niemal z prędkością myśli

Eksperyment naukowców z University of Washington przygotowuje grunt pod postęp technologii czytania w myślach. Korzystając z implantów mózgu i zaawansowanego oprogramowania, badacze mogą teraz przewidywać, co ich pacjenci widzą z zadziwiającą szybkością i dokładnością.

Możliwość obejrzenia dwuwymiarowego obrazu na stronie lub ekranie komputera, a następnie przekształcenia go w coś, co nasze umysły mogą natychmiast rozpoznać, jest neurologicznym procesem, który pozostaje tajemniczy dla naukowców. Aby dowiedzieć się więcej o tym, jak nasze mózgi wykonują to zadanie - i zobaczyć, czy komputery mogą zbierać i przewidywać to, co dana osoba widzi w czasie rzeczywistym - zespół badawczy kierowany przez neurobiologa z Uniwersytetu Waszyngtońskiego Rajesha Rao i neurochirurga Jeffa Ojermanna wykazał, że można dekodować ludzki mózg sygnalizuje niemal z prędkością percepcji. Szczegóły ich pracy można znaleźć w nowym artykule w PLOS Computational Biology.

Zespół zwrócił się o pomoc do siedmiu pacjentów leczonych z powodu padaczki. Leki nie pomagały złagodzić ich napadów, więc tym pacjentom podano tymczasowe implanty mózgu, a elektrody wykorzystano do ustalenia ogniskowych napadów. Badacze UW postrzegali to jako okazję do przeprowadzenia eksperymentu. „Zamierzali zdobyć elektrody bez względu na wszystko” - zauważył Ojermann w artykule UW NewsBeat. „Po prostu dawaliśmy im dodatkowe zadania do wykonania podczas pobytu w szpitalu, podczas gdy w przeciwnym razie po prostu czekają”.

Pacjentom pokazano losową sekwencję zdjęć - wizerunków ludzkich twarzy, domów i pustych szarych ekranów - na monitorach komputerowych w krótkich milisekundowych odstępach 400. Ich szczególnym zadaniem było obserwowanie wizerunku domu do góry nogami.

W tym samym czasie elektrody w ich mózgu zostały podłączone do oprogramowania, które wyodrębniło dwie odrębne właściwości sygnału mózgu, mianowicie „potencjały związane ze zdarzeniem” (gdy ogromne partie neuronów jednocześnie zapalają się w odpowiedzi na obraz) i zmiany „widma szerokopasmowego” ( sygnały, które pozostają po obejrzeniu obrazu).

Gdy obrazy migotały na ekranie, komputer próbkował i digitalizował przychodzące sygnały mózgowe z prędkością 1,000 razy na sekundę. Ta rozdzielczość pozwoliła oprogramowaniu ustalić, która kombinacja lokalizacji elektrod i sygnałów najlepiej koreluje z tym, co widzą pacjenci. „Otrzymaliśmy różne odpowiedzi z różnych lokalizacji (elektrod); niektóre były wrażliwe na twarze, a niektóre wrażliwe na domy - powiedział Rao.

Przeczytaj całą historię tutaj…