Uwaga TN: Autor tego artykułu jest szefem ONZ Komisja Gospodarcza i Społeczna ds. Azji i Pacyfiku. Niemniej jednak jego ekonomiczna naiwność jest przerażająca. Gospodarka światowa pogrąża się w depresji deflacyjnej, a odpowiedzią ONZ jest „ożywienie popytu wewnętrznego”.
Wzrost gospodarczy w regionie Azji i Pacyfiku nie jest ani silny, ani wystarczająco sprzyjający, aby wesprzeć Agendę 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju, zgodnie z aktualizacją na koniec roku sztandarowego raportu Komisji Ekonomiczno-Społecznej ONZ dla Azji i Pacyfiku. Raport, zapoczątkowany dziś przez dr Shamshada Akhtara, sekretarza wykonawczego ESCAP, podkreśla znaczenie ożywienia popytu wewnętrznego i zaleca, aby kraje zajęły bardziej proaktywne stanowisko w sprawie polityki fiskalnej i wzmocniły produktywność, zamiast nadmiernie polegać na zadłużeniu w celu utrzymania wzrostu.
„Przyjęcie Agendy 2030 następuje w czasie, gdy globalni decydenci wciąż walczą o ożywienie wzrostu gospodarczego, pomimo podjęcia nadzwyczajnych działań. Podczas gdy agenda 2030 promuje szerszą koncepcję dobrobytu ludzi, silny wzrost jest ważny dla tworzenia miejsc pracy i poprawy ogólnych wyników rozwoju ”, powiedział dr Akhtar. Dodała, że „spowolnienie wzrostu gospodarczego w regionie budzi wątpliwości co do ciągłej zdolności Azji i Pacyfiku do kierowania się w kierunku ożywienia gospodarczego na świecie”.
Połączenia Aktualizacja na koniec roku ankiety ekonomiczno-społecznej w Azji i regionie Pacyfiku 2015 pokazuje, że gospodarki rozwijające się w regionie Azji i Pacyfiku wzrosły o około 4.5 w 2015, najniższym od 2009, ponieważ konsumpcja prywatna i inwestycje spowolniły, a eksport pozostał słaby. Oczekiwany wzrost w wyniku umiarkowanego ożywienia w gospodarkach rozwiniętych i niższych międzynarodowych cenach towarów został zrównoważony przez stopniowe spowolnienie w chińskiej gospodarce, które wpływa również na rynki akcji i rynków walutowych w Chinach, a także w regionie i poza nim; kilka ostatnich epizodów zaobserwowano niedawno. To wydaje się być tylko korektą na rynku finansowym, ponieważ fundamenty gospodarcze Chin pozostają zasadniczo silne. Niemniej Chiny stoją w obliczu poważnych wyzwań związanych ze zrównoważeniem wzrostu, takich jak wysokie nierówności, szybkie narastanie długu prywatnego i poważne problemy związane z zanieczyszczeniem.
Skromne odbicie do procentowego wzrostu 5 jest prognozowane dla 2016, w porównaniu do średniego procentowego wzrostu 9.4 w 2005-2007 przed globalnym kryzysem finansowym i gospodarczym. Oprócz słabego popytu zewnętrznego czynniki krajowe, takie jak słaba produktywność i wzrost płac, wąskie gardła w infrastrukturze oraz wolniejsze wdrażanie reform, hamują potencjał wzrostu regionu.
Raport podkreśla wyzwania stojące przed regionalnymi bankami centralnymi i organami nadzoru finansowego. Podczas gdy wolniejszy wzrost gospodarczy i niższa inflacja wyraźnie sprzyjają dalszym obniżkom stóp procentowych, względy odpływu kapitału i kursu walutowego, a także obawy o stabilność finansową w niektórych krajach, wymagają ostrożności. Niedawny wzrost stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych Ameryki wywołał presję zewnętrzną na odpływy kapitału i może doprowadzić do wzrostu krajowych kosztów finansowania w regionie Azji i Pacyfiku. „Stanowi to szczególne wyzwanie dla krajów, które zgromadziły znaczne zadłużenie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw poprzez finansowanie zewnętrzne i ze znaczną ekspozycją na sektor nieruchomości”, wyjaśnił dr Akhtar.
Biorąc pod uwagę mniejsze pole manewru dla polityki pieniężnej, raport zaleca proaktywne podejście do polityki fiskalnej, które zapewnia antycykliczne wsparcie dla gospodarki i wzmacnia podstawy przyszłego wzrostu i rozwoju. W szczególności wydatki publiczne na edukację, opiekę zdrowotną i infrastrukturę mogą zwiększyć produktywność i pomóc w realizacji Agendy 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju. „Aby stworzyć więcej przestrzeni fiskalnej do inwestowania w tych krytycznych obszarach, rządy powinny zmienić priorytety wydatków i zwiększyć ich efektywność przy jednoczesnej poprawie polityki podatkowej i administracji”, powiedział dr Akhtar. Raport podkreśla pewne pozytywne kroki podjęte przez kraje w tym kierunku, w tym wycofywanie nieefektywnych i niesprawiedliwych dopłat do paliw.
W raporcie zauważono, że pomimo znacznych postępów w ograniczaniu ubóstwa, w wielu gospodarkach regionu utrzymują się znaczne nierówności dochodów i szans, co utrudnia osiągnięcie szerszych celów rozwojowych. Dr Akhtar podkreślił, że „niezwykle ważne jest przyspieszenie wzrostu wydajności i przeniesienie jego korzyści na siłę roboczą”. Zamiast nadmiernego polegania na zadłużeniu w celu wspierania wzrostu, kroki takie będą sprzyjać bardziej zrównoważonemu wzrostowi poprzez wzmocnienie popytu krajowego i pomoc kraje realizujące Agendę 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju. „Wzrost gospodarczy wspierany przez wzrost płac realnych jest bardziej odporny niż wzrost oparty na akumulacji długu”, powiedział dr Akhtar.
Kolejna ocena makroekonomiczna i prognoza zostaną opublikowane w maju 2016 w Ankieta ekonomiczno-społeczna Azji i Pacyfiku 2016, który będzie zawierał pełny rozdział na temat roli produktywności w kontekście zrównoważonego rozwoju. W tym samym miesiącu ESCAP wyda również drugie wydanie Kraje Azji i Pacyfiku o sprawozdaniu w sprawie specjalnych potrzeb, który analizuje wyjątkowe wyzwania, przed którymi stoją kraje najsłabiej rozwinięte, małe wyspiarskie kraje rozwijające się i kraje rozwijające się bez dostępu do morza, oraz sposoby, w jakie cele zrównoważonego rozwoju mogłyby zostać dostosowane i skutecznie wdrożone w tych gospodarkach.
* Dr Shamshad Akhtar jest podsekretarzem generalnym ONZ i sekretarzem wykonawczym ESCAP.
wpDiscuz
Poziom pokazanej tutaj ignorancji ekonomicznej jest prawie średni dla większości, jeśli nie dla całej ONZ.