Pełny tekst przemówienia Obamy z 9 września do Organizacji Narodów Zjednoczonych

Panie Przewodniczący, Panie Sekretarzu Generalny, koledzy delegaci, panie i panowie: XNUMX lat po utworzeniu Organizacji Narodów Zjednoczonych warto zastanowić się, co wspólnie członkowie tego organu pomogli osiągnąć.

Z popiołów drugiej wojny światowej, będąc świadkami niewyobrażalnej potęgi ery atomowej, Stany Zjednoczone współpracowały z wieloma narodami w tym Zgromadzeniu, aby zapobiec trzeciej wojnie światowej - tworząc sojusze ze starymi przeciwnikami; poprzez wspieranie stałego wyłaniania się silnych demokracji odpowiedzialnych przed swoim obywatelem, a nie przed jakimkolwiek obcym mocarstwem; budując międzynarodowy system, który nakłada koszty na tych, którzy wybierają konflikt zamiast współpracy, porządku, który uznaje godność i równą wartość wszystkich ludzi.

To jest dzieło siedmiu dekad. To ideał, do którego dążyło to ciało w najlepszym wydaniu. Oczywiście było zbyt wiele razy, kiedy zbiorowo nie osiągnęliśmy tych ideałów. Przez ponad siedem dekad straszne konflikty pochłaniały niezliczone ofiary. Ale my staraliśmy się, powoli i systematycznie, stworzyć system międzynarodowych zasad i norm, które będą lepsze, silniejsze i bardziej spójne.

To właśnie ten porządek międzynarodowy gwarantuje niezrównane postępy w wolności i dobrobycie człowieka. To wspólne przedsięwzięcie zaowocowało współpracą dyplomatyczną między głównymi mocarstwami świata i wzmocniło globalną gospodarkę, która uwolniła ponad miliard ludzi z ubóstwa. To właśnie te międzynarodowe zasady pomogły powstrzymać większe kraje od narzucania naszej woli mniejszym i przyczyniły się do powstania demokracji i rozwoju oraz wolności osobistej na wszystkich kontynentach.

Ten postęp jest prawdziwy. Można to udokumentować w ratowaniu życia, zawarciu umów, pokonaniu chorób i karmieniu ustami. A jednak spotykamy się dzisiaj, wiedząc, że marsz ludzkiego postępu nigdy nie przebiega w linii prostej, że nasza praca jest daleka od zakończenia; że niebezpieczne prądy mogą wciągnąć nas z powrotem do ciemniejszego, bardziej nieuporządkowanego świata.

Dziś widzimy upadek siłaczy i niestabilnych państw, które rodzą konflikty i zmuszają niewinnych mężczyzn, kobiety i dzieci do przekraczania granic na epokową skalę. W próżnię weszły brutalne sieci terroru. Technologie, które wzmacniają pozycję jednostek, są obecnie wykorzystywane również przez tych, którzy szerzą dezinformację, tłumią sprzeciw lub radykalizują naszą młodzież. Globalne przepływy kapitału napędzały wzrost i inwestycje, ale także zwiększały ryzyko zarażenia, osłabiły siłę przetargową pracowników i przyspieszyły nierówności.

Jak powinniśmy reagować na te trendy? Są tacy, którzy twierdzą, że ideały zapisane w Karcie Narodów Zjednoczonych są nieosiągalne lub nieaktualne - dziedzictwo ery powojennej nie pasujące do naszej. W efekcie opowiadają się za powrotem do reguł, które obowiązywały przez większość historii ludzkości i które poprzedzają tę instytucję: przekonanie, że władza jest grą o sumie zerowej; to może być słuszne; że silne państwa muszą narzucić swoją wolę słabszym; że prawa jednostek nie mają znaczenia; i że w czasach szybkich zmian porządek należy narzucić siłą.

Na tej podstawie widzimy, że niektóre główne mocarstwa bronią się w sposób sprzeczny z prawem międzynarodowym. Widzimy erozję demokratycznych zasad i praw człowieka, które są fundamentalne dla misji tej instytucji; informacje są ściśle kontrolowane, przestrzeń dla społeczeństwa obywatelskiego jest ograniczona. Powiedziano nam, że takie ograniczenie jest konieczne, aby pokonać zaburzenia; że to jedyny sposób na wykorzenienie terroryzmu lub zapobieżenie wtrącaniu się obcych osób. Zgodnie z tą logiką powinniśmy wspierać tyranów, takich jak Baszar al-Assad, który zrzuca bomby beczkowe, aby masakrować niewinne dzieci, ponieważ alternatywa jest z pewnością gorsza.

Narastający sceptycyzm naszego porządku międzynarodowego występuje również w najbardziej rozwiniętych demokracjach. Widzimy większą polaryzację, częstsze zatory; ruchy skrajnie prawicowe, a czasem lewicowe, które nalegają na powstrzymanie handlu, który wiąże nasz los z innymi narodami, wzywając do budowy murów, aby powstrzymać imigrantów. Najgorsze jest to, że obawy zwykłych ludzi są wykorzystywane poprzez odwoływanie się do sekciarstwa, plemienności, rasizmu lub antysemityzmu; odwołuje się do chwalebnej przeszłości, zanim polityka ciała została zainfekowana przez tych, którzy wyglądali inaczej lub inaczej wielbili Boga; polityka nas kontra oni.

Stany Zjednoczone nie są na to odporne. Nawet gdy nasza gospodarka rośnie, a nasze wojska w większości wróciły z Iraku i Afganistanu, w naszych debatach na temat roli Ameryki w świecie widzimy pojęcie siły, które jest definiowane przez sprzeciw wobec starych wrogów, postrzeganych przeciwników, wschodzących Chin lub odradzająca się Rosja; rewolucyjny Iran lub islam niezgodny z pokojem. Widzimy argument, że jedyną siłą, która ma znaczenie dla Stanów Zjednoczonych, są wojownicze słowa i pokazy siły militarnej; że współpraca i dyplomacja nie będą działać.

Jako prezydent Stanów Zjednoczonych zdaję sobie sprawę z niebezpieczeństw, przed którymi stoimy; codziennie rano przechodzą przez moje biurko. Dowodzę najsilniejszą armią, jaką świat kiedykolwiek znał, i nigdy nie zawaham się, aby chronić mój kraj lub naszych sojuszników, jednostronnie i siłą, jeśli to konieczne.

Ale stoję dziś przed wami, wierząc w głębi duszy, że my, narody świata, nie możemy powrócić do starych dróg konfliktu i przymusu. Nie możemy patrzeć wstecz. Żyjemy w zintegrowanym świecie - takim, w którym wszyscy mamy udział w wzajemnym sukcesie. Nie możemy odwrócić tych sił integracji. Żaden naród w tym Zgromadzeniu nie może odizolować się od groźby terroryzmu lub ryzyka zarażenia finansowego; napływ imigrantów lub niebezpieczeństwo ocieplenia planety. Nieład, który widzimy, nie jest napędzany wyłącznie przez konkurencję między narodami lub jakąkolwiek ideologią. A jeśli nie będziemy mogli skuteczniej współpracować, wszyscy poniesiemy konsekwencje. Dotyczy to również Stanów Zjednoczonych.

Bez względu na to, jak potężne są nasze wojska, jak silna jest nasza gospodarka, rozumiemy, że Stany Zjednoczone nie mogą same rozwiązać problemów świata. W Iraku Stany Zjednoczone nauczyły się ciężkiej lekcji, że nawet setki tysięcy odważnych, skutecznych żołnierzy, biliony dolarów z naszego Skarbu Państwa, nie mogą same z siebie narzucić stabilności na obcej ziemi. Jeśli nie będziemy współpracować z innymi narodami pod płaszczem międzynarodowych norm i zasad oraz prawa, które uzasadniają nasze wysiłki, nie odniesiemy sukcesu. I jeśli nie będziemy współpracować, aby pokonać idee, które doprowadzają różne społeczności w kraju takim jak Irak do konfliktu, każdy porządek, jaki mogą narzucić nasze siły zbrojne, będzie tymczasowy.

Tak jak sama siła nie może narzucić porządku na arenie międzynarodowej, tak wierzę w głębi serca, że ​​represje nie mogą stworzyć społecznej spójności umożliwiającej narodom sukces. Historia ostatnich dwóch dekad udowadnia, że ​​w dzisiejszym świecie dyktatury są niestabilne. Dzisiejsi siłacze jutro staną się iskrą rewolucji. Możesz więzić swoich przeciwników, ale nie możesz więzić pomysłów. Możesz próbować kontrolować dostęp do informacji, ale nie możesz zmienić kłamstwa w prawdę. To nie jest spisek wspieranych przez USA organizacji pozarządowych, który ujawnia korupcję i podnosi oczekiwania ludzi na całym świecie; to technologia, media społecznościowe i nieredukowalne pragnienie ludzi na całym świecie do dokonywania własnych wyborów dotyczących sposobu zarządzania.

Rzeczywiście wierzę, że w dzisiejszym świecie miarą siły nie jest już kontrola terytorium. Trwały dobrobyt nie wynika wyłącznie z możliwości dostępu do surowców i ich wydobycia. Siła narodów zależy od sukcesu ich narodów - ich wiedzy, innowacyjności, wyobraźni, kreatywności, motywacji, możliwości - a to z kolei zależy od praw jednostki, dobrego zarządzania i bezpieczeństwa osobistego. Zarówno wewnętrzne represje, jak i obca agresja są symptomami niepowodzenia w zapewnieniu tego fundamentu.

Polityka i solidarność, które polegają na demonizowaniu innych, czerpią z religijnego sekciarstwa lub wąskiego plemienności lub szowinizmu, mogą czasami wyglądać jak siła w tej chwili, ale z czasem jej słabość zostanie ujawniona. A historia mówi nam, że ciemne siły wyzwolone przez tego typu politykę z pewnością sprawiają, że wszyscy jesteśmy mniej bezpieczni. Nasz świat już tam był. Wracając nic nie zyskujemy.

Uważam raczej, że musimy iść naprzód w dążeniu do naszych ideałów, a nie porzucać ich w tym krytycznym momencie. Musimy wyrazić nasze najlepsze nadzieje, a nie nasze najgłębsze lęki. Ta instytucja powstała, ponieważ mężczyźni i kobiety, którzy byli przed nami, wiedzieli, że nasze narody są bezpieczniejsze, gdy przestrzegamy podstawowych praw i podstawowych norm oraz podążamy ścieżką współpracy w walce z konfliktami. A przede wszystkim silne narody są odpowiedzialne za utrzymanie tego porządku międzynarodowego.

Podam konkretny przykład. Po objęciu urzędu wyjaśniłem, że jedno z głównych osiągnięć tego organu - reżim nierozprzestrzeniania broni jądrowej - jest zagrożone przez naruszenie przez Iran NPT. Na tej podstawie Rada Bezpieczeństwa zaostrzyła sankcje wobec irańskiego rządu, a wiele narodów dołączyło do nas, aby je egzekwować. Razem pokazaliśmy, że prawa i umowy coś znaczą.

Ale zrozumieliśmy również, że celem sankcji nie było po prostu ukaranie Iranu. Naszym celem było sprawdzenie, czy Iran może zmienić kurs, zaakceptować ograniczenia i pozwolić światu sprawdzić, czy jego program nuklearny będzie pokojowy. Od dwóch lat Stany Zjednoczone i nasi partnerzy - w tym Rosja, w tym Chiny - trzymali się razem w skomplikowanych negocjacjach. Rezultatem jest trwałe, kompleksowe porozumienie, które uniemożliwia Iranowi uzyskanie broni jądrowej, a jednocześnie umożliwia mu dostęp do pokojowej energii. A jeśli ta umowa zostanie w pełni zrealizowana, zakaz broni jądrowej zostanie wzmocniony, potencjalna wojna zostanie zażegnana, nasz świat będzie bezpieczniejszy. To jest siła systemu międzynarodowego, kiedy działa tak, jak powinien.

Ta sama wierność porządkowi międzynarodowemu kieruje naszymi reakcjami na inne wyzwania na całym świecie. Weźmy pod uwagę aneksję Krymu przez Rosję i dalszą agresję na wschodniej Ukrainie. Ameryka ma niewiele interesów gospodarczych na Ukrainie. Rozpoznajemy głęboką i złożoną historię między Rosją a Ukrainą. Ale nie możemy stać z boku, gdy suwerenność i integralność terytorialna narodu są rażąco naruszane. Gdyby stało się to bez konsekwencji na Ukrainie, mogłoby się to przytrafić każdemu zgromadzonemu tu dziś narodowi. To podstawa sankcji, jakie Stany Zjednoczone i nasi partnerzy nakładają na Rosję. To nie jest chęć powrotu do zimnej wojny.

Teraz w Rosji media kontrolowane przez państwo mogą opisywać te wydarzenia jako przykład odradzającej się Rosji - pogląd ten podziela, nawiasem mówiąc, wielu amerykańskich polityków i komentatorów, którzy zawsze byli głęboko sceptyczni wobec Rosji i wydają się przekonani, że w rzeczywistości nadchodzi nowa zimna wojna. A jednak spójrz na wyniki. Ukraińcy są bardziej niż kiedykolwiek zainteresowani zbliżeniem się do Europy zamiast Rosji. Sankcje doprowadziły do ​​ucieczki kapitału, kurczącej się gospodarki, upadku rubla i emigracji lepiej wykształconych Rosjan.

Wyobraź sobie, że zamiast tego Rosja zaangażowała się w prawdziwą dyplomację i współpracowała z Ukrainą i społecznością międzynarodową, aby zapewnić ochronę swoich interesów. Byłoby to lepsze dla Ukrainy, ale także dla Rosji i dla świata - dlatego nadal nalegamy, aby ten kryzys został rozwiązany w sposób, który pozwoli suwerennej i demokratycznej Ukrainie określić swoją przyszłość i kontrolować swoje terytorium. . Nie dlatego, że chcemy izolować Rosję - nie chcemy - ale dlatego, że chcemy silnej Rosji, która zainwestuje we współpracę z nami, aby wzmocnić system międzynarodowy jako całość.

Podobnie na Morzu Południowochińskim Stany Zjednoczone nie roszczą sobie praw do tamtejszego terytorium. Nie orzekamy w sprawach roszczeń. Ale jak każdy zgromadzony tu naród, w naszym interesie jest przestrzeganie podstawowych zasad wolności żeglugi i swobodnego przepływu handlu oraz rozwiązywanie sporów w drodze prawa międzynarodowego, a nie prawa siły. Będziemy więc bronić tych zasad, jednocześnie zachęcając Chiny i inne pretendentów do pokojowego rozwiązywania sporów.

Mówię to, uznając, że dyplomacja jest trudna; że wyniki są czasami niezadowalające; że rzadko jest popularna politycznie. Uważam jednak, że w szczególności przywódcy dużych narodów mają obowiązek podjąć takie ryzyko - właśnie dlatego, że jesteśmy wystarczająco silni, aby chronić nasze interesy, jeśli dyplomacja zawiedzie i kiedy.

Uważam również, że aby iść naprzód w tej nowej erze, musimy być wystarczająco silni, aby przyznać, że to, co robisz, nie działa. Przez 50 lat Stany Zjednoczone prowadziły politykę Kuby, która nie poprawiła jakości życia Kubańczyków. Zmieniliśmy to. Nadal mamy różnice z rządem kubańskim. Będziemy nadal bronić praw człowieka. Ale rozwiązujemy te kwestie poprzez stosunki dyplomatyczne i zwiększony handel oraz więzi międzyludzkie. Ponieważ kontakty te przynoszą postęp, jestem przekonany, że nasz Kongres nieuchronnie zniesie embargo, które nie powinno już obowiązywać. (Oklaski) Zmiana nie nadejdzie na Kubę z dnia na dzień, ale jestem przekonany, że otwartość, a nie przymus, będzie wspierać reformy i polepszyć życie, na jakie Kubańczycy zasługują, tak samo jak wierzę, że Kuba odniesie sukces, jeśli będzie dążyć do współpraca z innymi narodami.

Otóż, jeśli w interesie głównych mocarstw leży utrzymanie międzynarodowych standardów, jest to jeszcze bardziej prawdziwe w przypadku reszty społeczności narodów. Rozejrzyj się po świecie. Od Singapuru po Kolumbię i Senegal, fakty pokazują, że narody odnoszą sukcesy, gdy dążą do pokoju i dobrobytu w swoich granicach oraz współpracują z krajami poza swoimi granicami.

Ta ścieżka jest teraz dostępna dla narodu takiego jak Iran, który od tej chwili nadal wysyła brutalnych pełnomocników, aby wspierać swoje interesy. Wydaje się, że wysiłki te dają Iranowi przewagę w sporach z sąsiadami, ale podsycają konflikt na tle wyznaniowym, który zagraża całemu regionowi i izoluje Iran od obietnicy handlu i handlu. Irańczycy mają dumną historię i są przepełnieni niezwykłym potencjałem. Ale skandowanie „Death to America” nie tworzy miejsc pracy ani nie zwiększa bezpieczeństwa Iranu. Gdyby Iran wybrał inną ścieżkę, byłoby to dobre dla bezpieczeństwa regionu, dla narodu irańskiego i dla świata.

Oczywiście na całym świecie nadal będziemy mieć do czynienia z narodami, które odrzucają te lekcje historii, miejscami, w których konflikty domowe, spory graniczne i wojny religijne prowadzą do enklaw terrorystycznych i katastrof humanitarnych. Tam, gdzie porządek całkowicie się załamał, musimy działać, ale będziemy silniejsi, gdy będziemy działać razem.

W takich wysiłkach Stany Zjednoczone zawsze będą działać z naszej strony. Zrobimy to pamiętając o lekcjach z przeszłości - nie tylko o lekcjach z Iraku, ale także o przykładzie Libii, gdzie dołączyliśmy do międzynarodowej koalicji na mocy mandatu ONZ, aby zapobiec rzezi. Nawet gdy pomogliśmy narodowi libijskiemu zakończyć panowanie tyrana, nasza koalicja mogła i powinna była zrobić więcej, aby wypełnić pozostawioną pustkę. Jesteśmy wdzięczni Organizacji Narodów Zjednoczonych za jej wysiłki na rzecz stworzenia rządu jedności. Pomożemy każdemu prawowitemu rządowi Libii, który stara się zjednoczyć kraj. Musimy jednak także uznać, że jako społeczność międzynarodowa musimy w przyszłości skuteczniej pracować nad budowaniem potencjału państw znajdujących się w trudnej sytuacji, zanim upadną.

I dlatego powinniśmy świętować fakt, że później Stany Zjednoczone przyłączą się do ponad 50 krajów, aby pozyskać nowe zdolności - piechotę, wywiad, helikoptery, szpitale i dziesiątki tysięcy żołnierzy - w celu wzmocnienia operacji pokojowych ONZ. (Oklaski) Te nowe możliwości mogą zapobiec masowym zabójstwom i zapewnić, że porozumienia pokojowe są czymś więcej niż tylko słowami na papierze. Ale musimy to zrobić razem. Razem musimy wzmocnić naszą zbiorową zdolność do zapewniania bezpieczeństwa tam, gdzie załamał się porządek, i wspierania tych, którzy szukają sprawiedliwego i trwałego pokoju.

Nigdzie nasze zaangażowanie w porządek międzynarodowy nie jest bardziej sprawdzone niż w Syrii. Kiedy dyktator morduje dziesiątki tysięcy własnego narodu, nie jest to tylko kwestia wewnętrznych spraw jednego narodu - rodzi to ludzkie cierpienie na skalę, która dotyka nas wszystkich. Podobnie, kiedy grupa terrorystyczna ścina jeńców, morduje niewinnych i zniewala kobiety, nie jest to problem bezpieczeństwa narodowego pojedynczego narodu - to jest atak na całą ludzkość.

Powiedziałem wcześniej i powtórzę: nie ma miejsca na przyjęcie apokaliptycznego kultu, jakim jest ISIL, a Stany Zjednoczone nie przepraszają za wykorzystanie naszych sił zbrojnych jako części szerokiej koalicji, aby je ścigać. Robimy to z determinacją, aby zagwarantować, że nigdy nie będzie bezpiecznej przystani dla terrorystów popełniających te zbrodnie. I przez ponad dekadę wykazaliśmy nieustanne pogoń za Al-Kaidą, że ekstremiści nas nie prześcigną.

Ale chociaż siła militarna jest konieczna, nie wystarczy do rozwiązania sytuacji w Syrii. Trwała stabilność może zostać utrzymana tylko wtedy, gdy ludność Syrii zawrze porozumienie, by żyć razem w pokoju. Stany Zjednoczone są gotowe do współpracy z każdym narodem, w tym z Rosją i Iranem, w celu rozwiązania konfliktu. Musimy jednak przyznać, że po tylu rozlewach krwi i rzeziach nie może być powrotu do przedwojennego status quo.

Pamiętajmy, jak to się zaczęło. Assad zareagował na pokojowe protesty, nasilając represje i zabijając, co z kolei stworzyło środowisko dla obecnego konfliktu. Dlatego Assad i jego sojusznicy nie mogą po prostu spacyfikować znacznej większości populacji, która została brutalnie wykorzystana przy użyciu broni chemicznej i masowych bombardowań. Tak, realizm podpowiada, że ​​potrzebny będzie kompromis, aby zakończyć walki i ostatecznie stłumić ISIL. Ale realizm wymaga również zarządzanego przejścia od Assada do nowego przywódcy oraz inkluzywnego rządu, który uznaje, że musi nastąpić koniec tego chaosu, aby naród syryjski mógł rozpocząć odbudowę.

Wiemy, że ISIL - który wyłonił się z chaosu Iraku i Syrii - zależy od wiecznej wojny, aby przetrwać. Ale wiemy też, że zyskują zwolenników z powodu trującej ideologii. Zatem częścią naszej wspólnej pracy jest praca nad odrzuceniem takiego ekstremizmu, który zaraża zbyt wielu naszych młodych ludzi. Częścią tego wysiłku musi być ciągłe odrzucanie przez muzułmanów tych, którzy wypaczają islam w celu głoszenia nietolerancji i promowania przemocy, a także odrzucenie przez niemuzułmanów ignorancji, która utożsamia islam z terrorem. (Oklaski.)

Ta praca zajmie trochę czasu. Nie ma łatwych odpowiedzi dla Syrii. Nie ma prostych odpowiedzi na zmiany, które zachodzą na większości Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Ale tak wiele rodzin potrzebuje teraz pomocy; nie mają czasu. I dlatego Stany Zjednoczone zwiększają liczbę uchodźców, których przyjmujemy w naszych granicach. Dlatego nadal będziemy największym dawcą pomocy na rzecz tych uchodźców. A dziś podejmujemy nowe wysiłki, aby zapewnić, że nasi ludzie i nasze firmy, nasze uniwersytety i organizacje pozarządowe również mogą pomóc - ponieważ w obliczu cierpiących rodzin nasz naród imigrantów widzi siebie.

Oczywiście, w dawnym myśleniu, los bezsilnych, los uchodźców, los marginalizowanych nie miał znaczenia. Znajdowali się na peryferiach światowego zainteresowania. Dziś naszą troską o nich kieruje nie tylko sumienie, ale również własny interes. Ponieważ pomaganie ludziom, którzy zostali zepchnięci na margines naszego świata, to nie tylko dobroczynność, ale kwestia zbiorowego bezpieczeństwa. Celem tej instytucji jest nie tylko unikanie konfliktów, ale pobudzenie zbiorowego działania, które polepsza życie na tej planecie.

Zobowiązania, które podjęliśmy w zakresie Celów Zrównoważonego Rozwoju, potwierdzają tę prawdę. Wierzę, że kapitalizm był największym twórcą bogactwa i możliwości, jakie kiedykolwiek znał świat. Ale wiemy też, że od dużych miast po wiejskie wioski na całym świecie, dla zbyt wielu ludzi wciąż jest okrutnie poza zasięgiem dobrobytu. Jak przypomina nam Jego Świątobliwość Papież Franciszek, jesteśmy silniejsi, kiedy najmniej cenimy spośród nich i postrzegamy ich jako równych nam pod względem godności i naszych synów i córek.

Możemy cofnąć chorobę, której można było zapobiec i zakończyć plagę HIV / AIDS. Możemy stłumić pandemie, które nie znają granic. Ta praca może nie być w tej chwili w telewizji, ale jak pokazaliśmy, odwracając rozprzestrzenianie się wirusa Ebola, może uratować więcej istnień ludzkich niż cokolwiek innego, co możemy zrobić.

Razem możemy wykorzenić skrajne ubóstwo i zlikwidować bariery dla szans. Ale to wymaga trwałego zaangażowania na rzecz naszych ludzi - aby rolnicy mogli wyżywić więcej ludzi; aby przedsiębiorcy mogli założyć firmę bez płacenia łapówki; dzięki czemu młodzi ludzie mają umiejętności potrzebne do odniesienia sukcesu w tej nowoczesnej, opartej na wiedzy gospodarce.

Możemy promować wzrost poprzez handel, który spełnia wyższe standardy. I to właśnie robimy w ramach Partnerstwa Transpacyficznego - umowy handlowej, która obejmuje prawie 40 procent światowej gospodarki; porozumienie, które otworzy rynki, chroniąc jednocześnie prawa pracowników i środowisko, co umożliwi trwały rozwój.

Możemy cofnąć zanieczyszczenie, które wyrzucamy na nasze niebo, i pomóc gospodarkom wydobyć ludzi z ubóstwa, nie skazując naszych dzieci na spustoszenie przez wiecznie ocieplający się klimat. Ta sama pomysłowość, która doprowadziła do powstania epoki industrialnej i epoki komputerów, pozwala nam wykorzystać potencjał czystej energii. Żaden kraj nie może uciec przed spustoszeniami wynikającymi ze zmiany klimatu. Nie ma silniejszego znaku przywództwa niż stawianie przyszłych pokoleń na pierwszym miejscu. Stany Zjednoczone będą współpracować z każdym narodem, który zechce wykonać swoją część, abyśmy mogli spotkać się w Paryżu, aby zdecydowanie stawić czoła temu wyzwaniu.

I wreszcie, nasza wizja przyszłości tego Zgromadzenia, moja wiara w pójście naprzód, a nie wstecz, wymaga od nas obrony demokratycznych zasad, które pozwalają społeczeństwom odnieść sukces. Zacznę od prostej przesłanki: katastrofy, takie jak to, co widzimy w Syrii, nie mają miejsca w krajach, w których panuje prawdziwa demokracja i poszanowanie uniwersalnych wartości, których ta instytucja ma bronić. (Oklaski.)

Zdaję sobie sprawę, że demokracja przybierze różne formy w różnych częściach świata. Sama idea rządzącego sobą narodu zależy od tego, czy rząd da wyraz swojej wyjątkowej kulturze, wyjątkowej historii, niepowtarzalnym doświadczeniom. Ale niektóre uniwersalne prawdy są oczywiste. Nikt nie chce być więziony za pokojowe wielbienie Boga. Żadnej kobiety nigdy nie należy bezkarnie znęcać się nad dzieckiem, ani dziewczynie nie wolno chodzić do szkoły. Wolność do pokojowego składania petycji do rządzących bez obawy przed arbitralnymi prawami - to nie są idee jednego kraju czy jednej kultury. Są fundamentalne dla postępu ludzkości. Są kamieniem węgielnym tej instytucji.

Zdaję sobie sprawę, że w wielu częściach świata panuje inny pogląd - przekonanie, że silne przywództwo nie może tolerować sprzeciwu. Słyszę to nie tylko od przeciwników Ameryki, ale przynajmniej prywatnie słyszę to od niektórych naszych przyjaciół. Nie zgadzam się. Uważam, że rząd, który tłumi pokojowy sprzeciw, nie okazuje siły; pokazuje słabość i pokazuje strach. (Oklaski) Historia pokazuje, że reżimy, które boją się własnego narodu, w końcu upadną, ale silne instytucje zbudowane na zgodzie rządzonych będą istnieć długo po odejściu jakiejkolwiek jednostki.

Dlatego nasi najsilniejsi liderzy - od George'a Washingtona po Nelsona Mandelę - podnieśli wagę budowania silnych, demokratycznych instytucji ponad pragnienie wiecznej władzy. Liderzy, którzy zmieniają konstytucje, aby pozostać na stanowisku, przyznają tylko, że nie udało im się zbudować kraju odnoszącego sukcesy dla swoich obywateli - ponieważ nikt z nas nie jest wieczny. Mówi nam, że władza jest czymś, do czego przylegają dla niej samej, a nie dla dobra tych, którym rzekomo służą.

Rozumiem, że demokracja jest frustrująca. Demokracja w Stanach Zjednoczonych jest z pewnością niedoskonała. Czasami może to być nawet dysfunkcyjne. Ale demokracja - nieustanna walka o rozszerzenie praw na większą liczbę naszych ludzi, aby dać głos większej liczbie ludzi - pozwoliła nam stać się najpotężniejszym narodem na świecie. (Oklaski.)

To nie jest po prostu kwestia zasad; to nie jest abstrakcja. Demokracja - demokracja inkluzywna - wzmacnia kraje. Kiedy partie opozycyjne mogą pokojowo zabiegać o władzę w drodze głosowania, kraj czerpie nowe pomysły. Kiedy wolne media mogą informować opinię publiczną, korupcja i nadużycia są ujawniane i można je wykorzenić. Kiedy społeczeństwo obywatelskie kwitnie, społeczności mogą rozwiązywać problemy, których rządy niekoniecznie mogą rozwiązać samodzielnie. Kiedy imigranci są mile widziani, kraje są bardziej produktywne i żywsze. Kiedy dziewczęta mogą chodzić do szkoły, znaleźć pracę i wykorzystywać nieograniczone możliwości, kraj w pełni realizuje swój potencjał. (Oklaski.)

Uważam, że to jest największa siła Ameryki. Nie wszyscy w Ameryce się ze mną zgadzają. To część demokracji. Wierzę, że to, że można teraz chodzić ulicami tego miasta i mijać kościoły, synagogi, świątynie i meczety, w których ludzie modlą się swobodnie; fakt, że nasz naród imigrantów odzwierciedla różnorodność świata - tutaj w Nowym Jorku można spotkać każdego - (brawa) - fakt, że w tym kraju każdy może wnieść swój wkład, każdy może uczestniczyć bez względu na to kim jest lub jak wyglądają lub kogo kochają - to czyni nas silnymi.

Uważam, że to, co jest prawdą w przypadku Ameryki, jest prawdą w przypadku praktycznie wszystkich dojrzałych demokracji. I to nie przypadek. Możemy być dumni z naszych narodów, nie definiując się w opozycji do jakiejś innej grupy. Możemy być patriotami, nie demonizując kogoś innego. Możemy pielęgnować naszą własną tożsamość - naszą religię, nasze pochodzenie etniczne, nasze tradycje - bez poniżania innych. Nasze systemy opierają się na założeniu, że władza absolutna zepsuje, ale ludzie - zwykli ludzie - są zasadniczo dobrzy; że cenią rodzinę i przyjaźń, wiarę i godność ciężkiej pracy; i że dzięki odpowiednim kontrolom i wyważeniom rządy mogą odzwierciedlić tę dobroć.

Uważam, że to przyszłość, której musimy razem szukać. Wierzyć w godność każdego człowieka, wierzyć, że możemy zniwelować różnice i wybrać współpracę zamiast konfliktu - to nie jest słabość, to jest siła. (Oklaski) Jest to praktyczna konieczność w tym połączonym świecie.

Nasi ludzie to rozumieją. Pomyśl o liberyjskim lekarzu, który chodził od drzwi do drzwi w poszukiwaniu przypadków wirusa Ebola i mówił rodzinom, co mają robić, jeśli wykażą objawy. Pomyśl o irańskim sklepikarzu, który po transakcji nuklearnej powiedział: „Jeśli Bóg pozwoli, teraz będziemy mogli zaoferować znacznie więcej towarów po lepszych cenach”. Pomyśl o Amerykanach, którzy opuścili flagę na naszą ambasadę w Hawanie w 1961 r. - roku, w którym się urodziłem - i wrócili tego lata, aby ponownie ją podnieść. (Oklaski) Jeden z tych ludzi powiedział o Kubańczyku: „Moglibyśmy dla nich coś zrobić, a oni mogliby coś dla nas zrobić. Kochaliśmy ich ”. Przez 50 lat ignorowaliśmy ten fakt.

Pomyśl o rodzinach, które porzucają wszystko, co znali, ryzykując jałową pustynią i burzliwą wodą tylko po to, by znaleźć schronienie; tylko po to, by uratować swoje dzieci. Pewien uchodźca z Syrii, którego powitano w Hamburgu ciepłym pozdrowieniem i schronieniem, powiedział: „Czujemy, że wciąż są ludzie, którzy kochają innych”.

Mieszkańcy Organizacji Narodów Zjednoczonych nie różnią się tak bardzo, jak im się mówi. Mogą się bać; można ich nauczyć nienawidzić - ale potrafią też odpowiedzieć nadzieją. Historia jest zaśmiecona niepowodzeniami fałszywych proroków i upadłych imperiów, którzy wierzyli, że to może zawsze być słuszne i tak będzie nadal. Możesz na to liczyć. Ale jesteśmy wezwani do zaoferowania innego rodzaju przywództwa - przywództwa wystarczająco silnego, aby uznać, że narody mają wspólne interesy, a ludzie mają wspólne człowieczeństwo, i tak, istnieją pewne idee i zasady, które są uniwersalne.

Tak rozumieli ci, którzy 70 lat temu ukształtowali ONZ. Przenieśmy tę wiarę w przyszłość - bo to jedyny sposób, w jaki możemy zapewnić, że przyszłość będzie jaśniejsza dla moich dzieci i dla waszych.

Dziękuję bardzo.