Ostrzeżenie z Wielkiej Brytanii: technokracja i globalny technate są nieuchronne

W ciągu ostatnich kilku lat pytanie dot rządy technokratyczne stał się tematem rozmów w zachodnim społeczeństwie. Debata dotyczy stopnia, w jakim wykwalifikowani eksperci powinni wpływać, a nawet kontrolować politykę.

W dużej mierze z powodu rozczarowania klasą polityczną, wiele osób ogólnie popiera ten pomysł. Dlatego ważne jest, abyśmy zrozumieli, że zarządzanie technokratyczne jest tylko jednym z aspektów technokracji.

Technate — technokracja zastosowana do całego społeczeństwa — nie ogranicza się do technokratycznego zarządzania. Idzie znacznie dalej i jest nową i odrębną konstruktem społeczno-politycznym.

Zarządzanie technatem a technokracją

Podczas pseudopandemia, wybitni członkowie rządowej Naukowej Grupy Doradczej ds. Sytuacji Kryzysowych (SAGE) nie tylko udzielali porad, ale pozornie prowadzili politykę. Ludzie tacy jak Chris Whitty i Patrick Vallance byli „widziani” przez miliony telewidzów jako kierujący decyzjami rządu. Towarzysząca mantra brytyjskich polityków brzmiała, że ​​„kierują nimi nauka”.

Ludzie założyli, że to technokracja. Tak nie jest i ważne jest, abyśmy zrozumieli pełne, przerażające implikacje prawdziwej technokracji.

Jeśli my przyjrzyj się bliżej tej relacji między ekspertem – technokratą – a politykiem w czasie pseudopandemii, być może bardziej trafne byłoby stwierdzenie, że nauka została wybrana przez polityków, ponieważ wspierała ich politykę. Biorąc to pod uwagę, polityka rzeczywiście prowadzona przez technokratów nie jest niczym niezwykłym na Zachodzie, zwłaszcza polityka pieniężna.

Polityczna i gospodarcza reakcja na Covid-19 po obu stronach Atlantyku jest przykładem technokratycznego wpływu i kontroli. Na przykład ekonomiści i finansiści z banków centralnych – „eksperci” – zobowiązali podatników Unii Europejskiej (UE) do finansowania polityki bez żadnego znaczącego nadzoru ze strony polityków.

Christine Lagarde, szefowa Europejskiego Banku Centralnego (EBC), przemawiając w 2020 roku, Powiedział:

Rada Prezesów jest zdecydowana zrobić wszystko, co konieczne w ramach swojego mandatu, aby pomóc strefie euro przejść przez ten kryzys. [. . .] Jest w pełni przygotowany do zwiększenia rozmiaru swojego programu skupu aktywów[.]

Rada Prezesów EBC zdecydowała, że ​​obywatele UE muszą początkowo zainwestować ponad 1 bilion euro, aby skutecznie chronić płynność banków komercyjnych. EBC jest całkowicie niezależne od Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej i rządów wszystkich państw członkowskich UE:

Ani EBC, ani krajowe banki centralne (KBC), ani żaden członek ich organów decyzyjnych nie mogą zwracać się o instrukcje ani ich przyjmować od instytucji lub organów UE, żadnego rządu państwa członkowskiego UE ani żadnego innego organu.

Rada Prezesów EBC Mandat jest „formułowanie polityki pieniężnej dla strefy euro”. Zatem do A znaczny zakres, polityka gospodarcza UE jest również kształtowana przez niewybieralnych technokratów. Mówi się, że opodatkowanie bez reprezentacji to tyrania, ale wydaje się, że nikt się tym nie przejmuje. Komisja Europejska chętnie to podkreśla reprezentuje UE „demokracja, która przeciwstawia się autokracji”.

Niezależnie od debaty na temat względnych zalet i słabości zarządzania technokratycznego, od globalnego zrównoważonego rozwoju i polityki zdrowia publicznego po politykę gospodarczą i obronną, technokraci wyraźnie przewodzą formułowaniu polityki na całym świecie. Ale samo to nie jest technokracją.

W 1933 Technokracja Inc. opublikował swoje Kurs Technokracji który dostarczył specyfikacji technicznych dla proponowanej północnoamerykańskiej technokracji kontynentalnej. Społeczeństwo oparte na zasadach technokracji nazywa się Technate:

Technokracja stwierdza, że ​​produkcja i dystrybucja obfitości fizycznego bogactwa na skalę kontynentalną do użytku wszystkich obywateli kontynentu może być osiągnięta jedynie przez kontynentalną kontrolę technologiczną, zarządzanie funkcjami, technate.

Czym jest technokracja?

Technokracja to pozornie naiwna próba niewielkiej grupy inżynierów, ekonomistów, socjologów i innych maniaków, aby zająć się wszystkimi problemami społecznymi, ekonomicznymi i politycznymi, tak jak je postrzegali. Miałoby to rzekomo nastąpić poprzez zastąpienie zachodniego systemu kapitalistycznego, aw szczególności systemu monetarnego, technokracją. W dalszej części artykułu będziemy nazywać tę grupę „technokratami”.

Pewne aspekty technokracji, takie jak krytyka „systemu cen” (systemu monetarnego) i systemu prawnego, nie były bezpodstawne. Zamiar zapewnienia ludziom „życia w dostatku” był godny pochwały.

Niestety, podobnie jak wiele pozornie dobrych pomysłów, wiele epistemicznych niedociągnięć technokracji, takich jak całkowity brak uznania motywacji, uczyniło z niej doskonałe narzędzie dla autorytarystów. W rękach tych, którzy są zmotywowani do wywierania globalnej władzy, jest to najbardziej wszechstronny system kontroli społecznej, jaki kiedykolwiek wymyślono. Stąd jego apel do klasa pasożytów.

W modelu technokracji „klasa” w sensie społeczno-ekonomicznym jest rzekomo eliminowana. To kolejna wada modelarzy: technokracja tworzy najbardziej sztywną strukturę klasową, jaką można sobie wyobrazić.

Starając się uwolnić nas od klasy społeczno-ekonomicznej, technokraci zmienili nazwę struktury klasowej na „prawa dziobania”. Zrównali ogromną złożoność ludzkiego społeczeństwa z „prawami dziobania” obserwowanymi w stadach krów i kurnikach. W rezultacie doszli do wniosku, że najlepszą organizacją społeczną dla ludzkości jest taka, „w której jednostki [są] umieszczone jak najbliżej innych jednostek zgodnie z prawami dziobania”.

Argumentowali, że prawa do dziobania zdobywają ci, którzy mają wymagane umiejętności techniczne i naturalną zdolność do przywództwa. Podobno więc prawa dziobania są niezbędne, aby społeczeństwo ludzkie funkcjonowało tak wydajnie, jak to tylko możliwe. Kurs do nauki o technokracji stwierdza:

W miarę możliwości nie może dochodzić do odwrócenia naturalnych „praw dziobania” wśród mężczyzn.

Technokraci nazwali swoje pojęcie praw dziobania „podstawą spontanicznego naturalnego pierwszeństwa”. Na swój dość skąpy sposób najwyraźniej próbowali opisać „spontaniczny porządek” sugerowany przez filozofów szkockiego oświecenia, który później formalnie zaproponowali ekonomiści tacy jak Friedrich Hayek i Milton Friedman.

W swojej pozornej naiwności technokraci zignorowali „teorię elit” Vilfredo Pareto, Gaetano Mosca, Roberto Michelsa i innych, która wykazała, że ​​władzę polityczną sprawują ci, którzy kontrolują zasoby. Podobnie jak technokraci, teoretycy elit głosili, że oligarchia jest wynikiem pewnego rodzaju merytokracji.

Podczas gdy zarówno teoria elit, jak i technokracja uważały ten porządek społeczny za nieunikniony, w przeciwieństwie do technokracji, teoria elit uznawała, w jaki sposób można skorumpować i nadużywać władzy. Technokraci najwyraźniej nie byli świadomi lub postanowili zignorować prawdopodobieństwo kontynuacji korupcji w ich przeprojektowanym systemie technokratycznym.

W Technokracji Inc. Study Course Słowo „technokrata” nie jest przywoływane. Zamiast tego „centralna kwatera główna” obsadzona przez „technicznie przeszkolony personel” administruje „całą operacją społeczną oraz wszystkimi zapisami produkcji i dystrybucji” dla Technate. Wszystkie „funkcje” społeczne, przemysłowe i technologiczne miały być współzależne, a zatem cały system funkcjonalny mógł być centralnie planowany i zarządzany.

Technate rzekomo działałby poprzez staranną kontrolę różnych „sekwencji funkcjonalnych”:

Podstawową jednostką tej organizacji jest Sekwencja Funkcjonalna. Sekwencja funkcjonalna to jedna z większych jednostek przemysłowych lub społecznych, której różne części są ze sobą powiązane w bezpośredniej sekwencji funkcjonalnej. Tak więc wśród głównych sekwencji przemysłowych mamy transport (koleje, drogi wodne, drogi lotnicze, autostrady i rurociągi); komunikacja (poczta, telefon, telegraf, radio i telewizja); rolnictwo (rolnictwo, hodowle, mleczarstwo itp.); oraz główne jednostki przemysłowe, takie jak tekstylia, żelazo i stal itp. Wśród Sekwencji Usług znajduje się edukacja (obejmowałoby to pełne szkolenie młodszego pokolenia) oraz zdrowie publiczne (medycyna, stomatologia, higiena publiczna oraz wszystkie szpitale i farmacja zakłady pracy oraz instytucje dla ułomnych).

Zaproponowano dodatkowe „specjalne” Sekwencje Funkcjonalne. Cały rozwój technologiczny i naukowy byłby kontrolowany przez Sekwencję Badań Kontynentalnych. „Sekwencja Stosunków Społecznych” czuwałaby nad prawem i porządkiem. Ławy przysięgłych miały zostać zlikwidowane, a Sekwencja Stosunków Społecznych miała stworzyć wszystkie „reguły”, a jej dyrektorzy mieli następnie badać i wydawać wyroki na wszystkich, którzy nie funkcjonowali skutecznie. Ponieważ własność prywatna również zostałaby zniesiona, nie byłoby sporów ani sporów o własność.

Trzeba przyznać, że technokraci nie uważali kwestii legalności za ostateczną przy określaniu moralności rzekomej „zbrodni”. Unikali nawet słowa „zbrodnia”. Jak na ironię, wskazywali, że system prawny jest nieskończenie skorumpowany i że tak zwaną sprawiedliwość można kupić. Ale nie mogli zrozumieć natury korupcji, którą zidentyfikowali.

Technokracja upada na twarz, ponieważ technokraci nie mogli wczuć się w swoich bliźnich. W związku z tym nie mieli interdyscyplinarnej oceny tego, co Zadzwonił Wilhelm Dilthey „nauki humanistyczne”. Próbowali przeprojektować społeczeństwo, nie rozumiejąc, czym ono jest i jak się tworzy.

Ten fundamentalny błąd w ich podejściu został zilustrowany przez ich koncepcję „przestępstwa”. Bez względu na to, czy było to nielegalne, czy nie, wierzyli, że wszystkie przestępstwa są całkowicie wytworem „systemu cen” i są oderwane od chciwości lub wrogości. Technokraci zignorowali motywy i wykroczenia i przypisywali wszelkie przestępstwa wyłącznie środkom i możliwościom.

Sekwencja Sił Zbrojnych egzekwowałaby zasady narzucone przez Sekwencję Stosunków Społecznych i działała zgodnie ze strategicznymi decyzjami Sekwencji do Spraw Zagranicznych. Sekwencja Sił Zbrojnych miała nie tylko koordynować obronę wojskową Technate, ale także bezpieczeństwo wewnętrzne oraz szkolenie i wyposażenie Policji Kontynentalnej.

Całe bezpieczeństwo wewnętrzne byłoby kontrolowane w ramach „jednej jurysdykcji”, a Kontynentalna Policja egzekwowałaby zasady ustalone przez Dyrekcję Sekwencji Stosunków Społecznych.

Kontynent północnoamerykański miał zostać podzielony na regiony zarządzane przez „Sekwencję Kontroli Obszaru”. Wszystkie Sekwencje Funkcjonalne byłyby nadzorowane przez Kontynentalną Sekwencję Kontrolną.

Tak więc w technokracji całym Technatem rządzi jedno samozwańcze ciało:

Personel wszystkich Sekwencji Funkcjonalnych będzie piramidalny na podstawie zdolności szefa każdego departamentu w Sekwencji, a wynikowy sztab generalny każdej Sekwencji będzie częścią Kontroli Kontynentalnej. Rząd funkcji! Dyrektor Kontynentalny, jak sama nazwa wskazuje, jest szefem całego mechanizmu społecznego. Do jego bezpośredniego personelu należą dyrektorzy sił zbrojnych, stosunków zagranicznych, badań kontynentalnych oraz stosunków społecznych i kontroli obszaru. [. . .] Dyrektor Kontynentalny jest wybierany spośród członków Kontroli Kontynentalnej przez Kontrolę Kontynentalną. Ze względu na fakt, że Kontrolę tę tworzy zaledwie około 100 członków, z których wszyscy dobrze się znają, nie ma nikogo lepiej przystosowanego do dokonania tego wyboru niż oni.

Technocracy inc mogła mieć nadzieję na stworzenie systemu, który zapewniłby wszystkim „życie w dostatku”, ale redukcja ludzi przez technokratów do maszyn biologicznych oznaczała, że ​​wskazywali na zenit nieludzkiego totalitaryzmu. Mimo aluzji do spontaniczny porządek, technokracja obala mechanizmy gospodarcze i społeczne, które potencjalnie mogłyby pozwolić na rozkwit spontanicznego porządku. Zastępuje je ostatecznym systemem scentralizowanej władzy i kontroli zasobów.

To jest właśnie mechanizm, który umożliwia władzy uciskanie populacji w obecnym systemie społeczno-politycznym. Jako Technate, w skali kontynentalnej i globalnej, ta siła może działać bez ograniczeń.