Dlaczego Cap and Trade nie działa

Wiele osób, w tym wielu wysoko wykwalifikowanych ekonomistów, uważa, że ​​ekonomia dekarbonizacji gospodarki USA jest prosta i bezpośrednia. Ogranicz zużycie paliw kopalnych do produkcji towarów i usług, nakładając podatki równe szacunkowym kosztom ekonomicznym emisji CO2 generowanych przez ich produkcję. Zwiększenie produkcji i wykorzystania energii wiatrowej i słonecznej poprzez subsydiowanie energii z tych źródeł.

Rzeczywiste skutki takich podatków i dotacji nie są takie proste. Rozważ najpierw stronę podatkową. Podatek węglowy ma na celu podniesienie cen towarów lub usług, których produkcja generuje emisje CO2, obniżając popyt, a ostatecznie produkcję i emisje. Jednak w Stanach Zjednoczonych popyt na wiele rzeczy wymagających dużej emisji dwutlenku węgla - takich jak benzyna do samochodów oraz energia elektryczna do ogrzewania i chłodzenia - jest wysoce nieelastyczny. Oznacza to, że wyższe ceny nie zmniejszają znacząco liczby przejechanych kilometrów ani ilości zużytej energii elektrycznej. Wyższe ceny za towary i usługi o wysokiej emisji dwutlenku węgla prawie na pewno spowodują surowe ukaranie biednych i klasy średniej gospodarstw domowych wyższymi kosztami potrzeb życiowych - takich jak jazda do pracy i ogrzewanie domu, pozostawiając mniej pieniędzy na naprawdę uznaniowe wydatki.

Jeśli podatki od emisji dwutlenku węgla przyniosą więcej, i faktycznie zmniejszą emisje CO2, to mogą one faktycznie odnieść sukces. Głównym uzasadnieniem dla podatków od emisji dwutlenku węgla jest to, że przychody z takich podatków mogą być wykorzystane do obniżenia innych podatków, które zakłócają zachęty, jednocześnie umożliwiając utrzymanie finansowania usług publicznych. Ale jak pokazuje historia państwowych podatków od papierosów - wykorzystywanych do finansowania szkół publicznych - kiedy rządy stają się zależne od źródła podatków, ich bodźcem jest zwiększenie poziomu podatków, aby uzyskać więcej funduszy, nawet jeśli dane wskazują, że wzrost ten może nie być osiągając swój rzekomy cel.

Rzeczywiście, jeśli emisje CO2 nie spadną, a nawet nie wzrosną - jak by się to stało, gdyby jakimś cudem przyszła gospodarka USA w jakiś sposób umknęła swojej erze Obamy bez drastyczności wzrostu - presja na zwiększenie podatków od emisji dwutlenku węgla byłaby ogromna. Ale jeśli producenci węgla, ropy naftowej i gazu ziemnego oraz innych towarów i usług o wysokiej emisji dwutlenku węgla mieliby oczekiwać wyższych przyszłych podatków od emisji dwutlenku węgla, a tym samym niższych przyszłych przychodów, wówczas mieliby motywację do jak największej produkcji. W ten sposób nałożenie podatku od emisji dwutlenku węgla mogłoby bardzo realnie zwiększyć obecne emisje CO2.

Na drugiej stronie tej monety znajdują się dotacje na odnawialne źródła energii elektrycznej lub obowiązkowe korzystanie z nich. Zostały one rzekomo zaprojektowane w celu stworzenia zachęt do długoterminowego przechodzenia na odnawialne źródła energii i oddalania się od źródeł energii z paliw kopalnych. Jednak jak pokazują doświadczenia w Niemczech, dotacje na energię wiatrową i słoneczną nie tylko karają konsumentów ogromnym wzrostem cen energii elektrycznej, ale przewrotnie mogą ostatecznie wymagać dotacji dla elektrowni cieplnych opalanych paliwami kopalnymi.

O ekonomii tego świadczy znakomity niedawny raport szwajcarskiej firmy Finadvice. W Niemczech producenci energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii otrzymują stałe dotacje do produkowanej energii zwane taryfami gwarantowanymi (FIT). Kosztujący do tej pory ponad miliard dolarów 412 i według szacunków (byłego niemieckiego ministra środowiska Petera Altmeiera) 884 kosztuje miliard dolarów 2022, niemiecki FIT jest tak wysoki, że od czasu 2000 podwoił ceny energii elektrycznej w gospodarstwach domowych , a podatki i opłaty (dotacje) wzrosły z 25 procent całkowitej ceny w 1998 do 40 procent w 2012.

Przeczytaj całą historię tutaj…