Uwaga: Jeśli myślisz, że Agenda 21 jest niebezpieczna dla wolności i wolności, po prostu poczekaj, aż zobaczysz New Urban Agenda które zostaną wyprodukowane na zbliżającej się konferencji Habitat III. Oryginalna „Agenda miejska” została oparta na Milenijnych Celach Rozwoju (MCR), które zostały zaktualizowane o Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDG) i będą stanowić podstawę Nowej Agendy Miejskiej.
Co to jest nowa agenda miejska?
Nowa agenda miejska będzie dokumentem końcowym uzgodnionym w Siedlisko III konferencja miast w październiku 2016. Z kolei będzie kierować wysiłkami wokół urbanizacji wielu podmiotów - państw narodowych, liderów miast i regionów, międzynarodowych sponsorów rozwoju, programów ONZ i społeczeństwa obywatelskiego - na następne lata 20. Nieuchronnie program ten położy także podwaliny pod polityki i podejścia, które rozciągną się i będą miały wpływ na dalszą przyszłość.
Kto napisze nową agendę miejską?
Proces przygotowawczy na drodze do Quito wpłynie na sformułowanie nowej agendy miejskiej, która została zaprezentowana jako „zerowy projekt” w maju 2016. Ten proces przygotowawczy obejmował obszerną serię oficjalnych i półoficjalnych wydarzeń, w tym spotkania regionalne, spotkania tematyczne i „Miastowe kampusy myślowe” w celu uzyskania wkładu zainteresowanych stron.
Ponadto od sierpnia 2015 do lutego 2016 grupa ekspertów 200, zwanych „jednostkami politycznymi”, przedstawiła ważne zalecenia dotyczące opracowania i wdrożenia nowej agendy miejskiej. Te rekomendacje również były otwarte na szeroki komentarz publiczny.
Odzwierciedlając idee wypracowane w globalnym dialogu, który doprowadził do październikowego wydarzenia 2016, ostatecznie Biuro Habitat III (złożone z państw członkowskich 10 U. N.) i Sekretariat napisały projekt zerowy. Jego warunki są obecnie negocjowane przez państwa członkowskie, zanim miejmy nadzieję, że porozumienie zostanie osiągnięte w Quito.
Obecne myślenie ONZ o globalnej urbanizacji zostało podsumowane w Agendzie siedliskowej: Deklaracji stambulskiej w sprawie osadnictwa, dokumencie wynikowym uzgodnionym w 1996 na konferencji Habitat II. Wezwał do zapewnienia odpowiedniego schronienia dla wszystkich i zrównoważonych osad ludzkich w zurbanizowanym świecie.
Od tego czasu kraje 100 przyjęły konstytucyjne prawa do odpowiednich warunków mieszkaniowych, co jest dużym sukcesem agendy siedliskowej. Jednocześnie jednak międzynarodowe organizacje pomocowe i dwustronne agencje rozwoju systematycznie ograniczały swoje inwestycje w miastach i ograniczały swoje programy miejskie. Są to trendy, które zakwestionowały pełne wdrożenie Agendy siedliskowej.
Jakie jest dziedzictwo tego poprzedniego programu?
W ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych wpływ agendy siedliskowej był szeroki w ciągu ostatnich dwóch dekad. Jego główne postanowienia wpisały się w Milenijne Cele Rozwoju (MDG) 2000, a ich celem było osiągnięcie „miast bez slumsów”. Milenijne Cele Rozwoju koncentrują się na eliminacji ubóstwa i zapewnieniu zrównoważenia środowiskowego ściśle skorelowanego z Agendą Siedliskową.
Od tego czasu główne spotkania ONZ dotyczące zrównoważonego rozwoju, takie jak Światowy Szczyt Zrównoważonego Rozwoju w 2002 i Rio + 20 w 2012, konsekwentnie potwierdzają podstawowe założenia Agendy Siedliskowej.
Obecne dyskusje wokół Agendy rozwoju po 2015 również opierają się na zasadach Agendy siedliskowej. Na przykład „Realizując przyszłość, którą chcemy dla wszystkich”, raport 2012 dla sekretarza generalnego przez zespół zadaniowy ONZ zauważył, że według 2050 „70 procent światowej populacji będzie mieszkał w miastach”. Raport ten również zwrócił uwagę na wyzwania rozwojowe związane z szybką urbanizacją.
Wreszcie program działań następczych w związku z MCR, cele zrównoważonego rozwoju (SDG), również zawierają wyraźne odniesienie do ducha agendy siedliskowej. Zorientowany na miasto SDG, cel 11, może być również postrzegany jako rozszerzenie pomysłu po raz pierwszy opracowanego w Agendzie siedliskowej.
Co obejmie Nowa agenda miejska?
Nowa agenda miejska, będąca kontynuacją krystalizacji programu rozwoju po 2015, będzie dążyć do stworzenia wzajemnie wzmacniającego się związku między urbanizacją a rozwojem. Chodzi o to, że te dwie koncepcje staną się równoległymi narzędziami zrównoważonego rozwoju.
Wczesne dokumenty na temat nowej agendy miejskiej sugerują, że szczególnie uwypukli to, co określa się mianem „czynników rozwoju” i „czynników operacyjnych”. Razem, takie myślenie idzie, te dwa czynniki będą w stanie dalej umocnić związek między urbanizacją a zrównoważonym rozwojem.
Czynniki ułatwiające rozwój można traktować jako ramy, które mają na celu wykorzystanie wielu, często chaotycznych sił urbanizacji, w sposób, który może generować ogólny wzrost. Przykłady czynników rozwoju, na które zwróci uwagę nowa agenda miejska, obejmują krajową politykę miejską; prawa, instytucje i systemy zarządzania; i szeroko pojętą gospodarkę miejską.
Z drugiej strony, ułatwienia operacyjne mają na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich - lub w ogóle umożliwić. Po wdrożeniu dają lepsze wyniki w zakresie wzorców użytkowania gruntów, sposobu tworzenia miasta i zarządzania zasobami. W nowej agendzie miejskiej zostaną uwypuklone trzy czynniki operacyjne, które wspólnie ONZ-Habitat określi jako „trójnożne” podejście: lokalne systemy podatkowe, planowanie urbanistyczne oraz podstawowe usługi i infrastruktura.
Jakie priorytety będą kierować nową agendą miejską?
Poza konkretnymi technokratycznymi rozwiązaniami ekonomii i zarządzania, kilka podstawowych pomysłów będzie stanowić ideologiczne podstawy nowej agendy miejskiej. Wstępne dokumenty sugerują, że na przykład znaczący będzie demokratyczny rozwój i poszanowanie praw człowieka, podobnie jak związek między środowiskiem a urbanizacją.
Podobnie, nowa agenda miejska prawie na pewno obejmie znaczny nacisk na sprawiedliwość w obliczu globalizacji, a także na sposób zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim mieszkańcom obszarów miejskich, niezależnie od płci i wieku. Istotną rolę odegrają również redukcja ryzyka i odporność miast. Nowy program będzie miał kluczowe znaczenie przy opracowywaniu globalnego mechanizmu monitorowania w celu śledzenia wszystkich tych problemów i obaw.
Tymczasem podstawowe kwestie Agendy siedliskowej - odpowiednie warunki mieszkaniowe i zrównoważone osiedla ludzkie - pozostają na stole, ponieważ liczba ludzi na całym świecie żyjących w miejskich slumsach stale rośnie. Rzeczywiście, od czasu przyjęcia agendy siedliskowej świat stał się w większości miastem miejskim, co nadaje pilną potrzebę nowej agendzie miejskiej.
Coraz częściej uznaje się, że miasta przekształciły się w megaregiony, miejskie korytarze i regiony miejskie, których geografia gospodarcza, społeczna i polityczna jest sprzeczna z tradycyjnymi koncepcjami „miasta”. Nowa agenda miejska będzie musiała uwzględniać te trendy urbanizacji, jednocześnie uznając, że miasta i obszary metropolitalne są głównymi czynnikami napędzającymi gospodarki krajowe.
W szczególności fakt ten powinien zachęcić państwa członkowskie do nadania wiarygodności założeniom nowej agendy miejskiej.
Czy nowa agenda miejska będzie wiążącą umową dla państw członkowskich?
Nie. Jako „agenda” zapewni wytyczne dla państw narodowych, władz miejskich i regionalnych, społeczeństwa obywatelskiego, fundacji, organizacji pozarządowych, badaczy akademickich i agencji USA w ich myśleniu o miastach, urbanizacji i zrównoważonym rozwoju. Ale wytyczne nie są wiążące.
Porozumienie to różni się na przykład od grudniowych negocjacji klimatycznych 2015 w Paryżu, które dążyły do uzyskania prawnie wiążącej umowy - warunków, które mogłyby teraz znaleźć odzwierciedlenie w nowej agendzie miejskiej. W końcu coraz powszechniejsze jest porozumienie, że miasta mają dziś klucz do szybkich i natychmiastowych działań w sprawie globalnych zmian klimatu.
wpDiscuz