Zrównoważony rozwój ONZ wzywa do „głębokiej transformacji”

Cele zrównoważonego rozwoju i porozumienie paryskie w sprawie zmian klimatu wymagają głębokich przekształceń, które wymagają uzupełniających działań ze strony rządów, społeczeństwa obywatelskiego, nauki i biznesu. IIASA przyczyniło się do nowego badania, w którym przedstawiono sześć głównych transformacji, które będą konieczne do osiągnięcia tych ambitnych celów.

Cele zrównoważonego rozwoju ONZ (SDGs) koncentrują się na wyznaczonych w czasie celach w zakresie dobrobytu, ludzi, planety, pokoju i partnerstwa - łącznie określanych jako pięć punktów. Przyjmując Agendę 2030 z 17 celami zrównoważonego rozwoju i porozumieniem klimatycznym z Paryża, państwa członkowskie ONZ skutecznie stworzyły ramy dla działań krajowych i globalnej współpracy na rzecz zrównoważonego rozwoju, podczas gdy porozumienie paryskie zobowiązało państwa-sygnatariuszy do osiągnięcia zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do połowy wieku. Cel zrównoważonego rozwoju nr 13 dotyczący zmian klimatu w szczególności nawiązuje do porozumienia paryskiego, w którym stwierdza się, że Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu „jest głównym międzynarodowym, międzyrządowym forum negocjowania globalnej odpowiedzi na zmiany klimatu”. Pomimo wzajemnych powiązań i jasnych celów tych globalnych celów wydaje się, że zainteresowanym stronom brakuje wspólnego zrozumienia, w jaki sposób można zrealizować 17 celów zrównoważonego rozwoju.

Opierając się na wcześniejszych pracach The World in 2050 - globalnej inicjatywy badawczej powołanej przez IIASA - autorów badania opublikowanego w czasopiśmie Zrównoważony rozwój przyrody zaproponować sześć transformacji w celu zorganizowania interwencji SDG poprzez półmodularny program działań, który może być zaprojektowany przez dyskretne, ale współdziałające części rządu. Zgodnie z tym dokumentem proponowane ramy mogą zostać operacjonalizowane w strukturach rządów, przy jednoczesnym poszanowaniu silnych współzależności w SDG 17. Autorzy nakreślają również program działań dla nauki, aby zapewnić wiedzę potrzebną do projektowania, wdrażania i monitorowania transformacji SDG.

„Agenda 2030 i porozumienie paryskie dały światu aspiracyjną narrację i gotowy do działania program osiągnięcia sprawiedliwej, bezpiecznej i zrównoważonej przyszłości dla wszystkich w granicach planety. Sześć transformacji zapewnia zintegrowane i całościowe ramy działania, które zmniejszają złożoność, ale obejmują 17 celów zrównoważonego rozwoju, ich 169 celów oraz porozumienie paryskie. Zapewniają nowe podejście do przejścia od zmian przyrostowych do transformacyjnych; identyfikacja synergii z wykorzystaniem ścieżek zrównoważonego rozwoju; sformułować możliwe do wykonania plany działań; oraz skupienie się na wzajemnych relacjach, aby odkryć wiele korzyści i synergii ”- wyjaśnia współautor badania Nebojsa Nakicenovic, dyrektor wykonawczy inicjatywy badawczej Świat w 2050 roku (TWI2050) w IIASA.

W swoim artykule badacze zastanawiali się, które kluczowe interwencje byłyby konieczne do osiągnięcia celów SDG oraz w jaki sposób ich realizacja mogłaby być zorganizowana w ograniczony zestaw sześciu transformacji, a mianowicie edukację, płeć i nierówności; zdrowie, dobre samopoczucie i demografia; dekarbonizacja energii i zrównoważony przemysł; zrównoważona żywność, ziemia, woda i oceany; zrównoważone miasta i społeczności; oraz rewolucja cyfrowa na rzecz zrównoważonego rozwoju. Aby uprościć dyskusję na temat powiązań między interwencjami a celami zrównoważonego rozwoju, autorzy dodatkowo zidentyfikowali wyniki pośrednie wygenerowane przez kombinacje interwencji, które z kolei przyczyniają się do osiągnięcia każdego celu zrównoważonego rozwoju. Każda transformacja SDG opisuje zasadniczą zmianę w strukturze społecznej (ekonomicznej, politycznej, technologicznej i społecznej), aby osiągnąć długoterminowy zrównoważony rozwój, a jednocześnie przyczynia się do wielu SDG. Wykluczenie któregokolwiek z nich spowodowałoby praktycznie niemożliwe osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju.

Realizacja sześciu transformacji wymagać będzie głębokich, celowych, długoterminowych zmian strukturalnych w zakresie wykorzystania zasobów, infrastruktury, instytucji, technologii i relacji społecznych, które muszą nastąpić w stosunkowo krótkim czasie. Poprzednie transformacje społeczne, takie jak uprzemysłowienie w Europie 19 wieku, zostały zainicjowane przez zmiany technologiczne, takie jak silnik parowy, i były w dużej mierze bezkierunkowe, podczas gdy technologie 20 wieku, takie jak półprzewodniki, Internet i globalne systemy pozycjonowania, były promowane poprzez ukierunkowane innowacje w celu osiągnięcia celów wojskowych. Autorzy podkreślają, że kluczowe znaczenie ma formalne ukierunkowanie transformacji SDG, aby osiągnąć wyznaczone w czasie cele ilościowe, takie jak emisje dwutlenku węgla netto do połowy wieku.

Przeczytaj całą historię tutaj…