Naukowiec Denier Anthony Fauci: Najwyższy kapłan naukowości w Ameryce

13 kwietnia wydawcy „National Review” stwierdzili: „Ponad rok temu Amerykanie powitali [dr.] Anthony Fauci do ich domów jako trzeźwy naukowiec, który pomagał im zrozumieć nowy, śmiercionośny wirus. Ale wyczerpał to powitanie.

Spadkobiercy Williama F. Buckleya mają całkowitą rację, a oto dlaczego.

Anthony Fauci nie jest już postrzegany jako trzeźwy „naukowiec” naszego narodu, ponieważ nim nie jest. Zamiast tego okazał się politycznym oportunistą i nowym arcykapłanem „scjentyzmu” w naszym kraju.

W mojej nowej książce „Dorośnij! Życie nie jest bezpieczne, ale jest dobre.” Proponuję, co następuje: Na początku XX wieku GK Chesterton mówił o nieuniknionych konsekwencjach czczenia nauki ponad sacrum. Obserwując, że przyrodnicy jego czasów byli zbyt chętni do przekształcenia swojej nauki w filozofię, a następnie narzucenia swojej nowej religii całej kulturze z niemal fanatycznym zapałem, Chesterton powiedział: „Nigdy nie powiedziałem ani słowa przeciwko wybitnym naukowcom. To, na co narzekam, to niejasna, popularna filozofia, która zdaje się być naukowa, podczas gdy w rzeczywistości jest niczym innym, jak rodzajem nowej religii i niezwykle paskudnej”.

Zdając sobie sprawę, że nauka nigdy nie może ośmielić się konkurować na arenie moralnej, Chesterton poszedł dalej.

„Pomieszanie nauki z filozofią to tylko stworzenie filozofii, która straciła całą swoją idealną wartość i nauki, która straciła całą swoją wartość praktyczną. To do mojego prywatnego lekarza należy powiedzieć, czy to czy tamto jedzenie mnie zabije. To do mojego prywatnego filozofa należy powiedzieć, czy powinienem zostać zabity. 

Chesterton wiedział, że nauka może odpowiedzieć na pytania matematyki i medycyny, ale był również doskonale świadomy, że niewiele ma do powiedzenia na temat sensu i moralności. Ostrzegł, że „postęp” naukowy, nieskrępowany świętymi zasadami, jest pełen niebezpieczeństw. „Przetrwanie najlepiej przystosowanych” – twierdził – może być interesującą akademicką dyskusją w odniesieniu do warzywa, zwierzęcia lub minerału, ale gdy jest praktykowane na ludziach, jego konsekwencje są po prostu przerażające.

CS Lewis mówił także o umniejszaniu przez zachodnie społeczeństwo porządku stworzonego przez Boga, przy jednoczesnym podnoszeniu osobistej mocy, aby wypełnić chaotyczną pustkę. Przewidując wzrost tego, co on i inni nazwali „scjentyzmem”, Lewis ostrzegał przed dystopią, w której polityka publiczna, a nawet przekonania moralne i religijne byłyby dyktowane przez oligarchów, którzy zbyt chętnie przejmą rolę naszych nowych kulturalnych arcykapłanów.

W swojej powieści „Ta ohydna siła” Lewis zadaje oczywiste pytanie: po dwóch wojnach światowych, w których technologia przyniosła nam „postęp” masowego rzezi, pocisków balistycznych i bomby atomowej, jak się ma nasz nowy bóg stworzony przez człowieka? „scjentyzmu” pracującego dla nas?

„Nauki fizyczne”, powiedział Lewis, „same w sobie dobre i niewinne, [już] zaczęły się wypaczać. [Zostali] subtelnie wymanewrowani w określonym kierunku. Rozpacz nad obiektywną prawdą [była] coraz bardziej insynuowana w skoncentrowanie się na samej władzy…” Lewis wiedział, że naukowcy, nieskrępowani żadnym obiektywnym moralnym ograniczeniem, zawsze sięgaliby po to, co jego przyjaciel JRR Tolkien nazwał „jednym pierścieniem, aby rządzić nimi wszystkimi, ” i odpowiednio ostrzegł swoich czytelników.

Lista tych, którzy ostrzegali przed nieuniknionymi konsekwencjami „scjentyzmu” dla nauki, jest długa. Chesterton, Lewis, JRR Tolkien, TS Eliot i wielu innych, zarówno przed nimi, jak i po nich, wszyscy wiedzieli, że kiedy zastępujemy Boży porządek stworzony przez polityczne manewry człowieka, zawsze pociąga to za sobą straszne konsekwencje.

Przeczytaj całą historię tutaj…