Mandaty i blokady zawiodły sromotnie, ale nadal są forsowane?

Naukowcy na całym świecie zagłębili się w bezprecedensowe blokady i zakazy wstrzykiwania, które charakteryzują reakcję na pandemię COVID-19. Wyniki raz po raz potwierdzają to, co wielu instynktownie wiedziało od samego początku — że te totalitarne plany nie zadziałały i mogły wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Pomimo napisów na ścianie, urzędnicy ds. zdrowia i naukowcy nadal bronią drakońskich środków. Trudno przyznać się do wykroczenia, zwłaszcza na taką skalę, ale prędzej czy później stanie się powszechnie wiadome, że, jak ujął to Jeffrey Tucker, założyciel i prezes Brownstone Institute, „te interwencje zamieniły możliwą do opanowania pandemię w katastrofę”.¹

Setki badań pokazują, że blokady nie działały

Polityka zdrowia publicznego, która ogranicza ruch, zakazuje podróży międzynarodowych oraz zamyka szkoły i firmy, powszechnie znane jako blokady, została wdrożona w praktycznie każdym kraju na całym świecie podczas pandemii, zaczynając od Chin, a następnie we Włoszech i stamtąd rozprzestrzeniając się lotem błyskawicy.

Symulowane modele komputerowe przeprowadzone przez naukowców z Imperial College London w 2020 r. sugerowały, że blokady zmniejszyłyby śmiertelność COVID-19 nawet o 98%² — oszacowanie, które spowodowało, że wielu uczonych podniosło brwi i które nie zostało zrealizowane, nawet nie było bliskie.

W przeglądzie literatury i metaanalizie wpływu blokad na śmiertelność COVID-19 naukowcy z Johns Hopkins Institute for Applied Economics, Global Health oraz Study of Business Enterprise, Lund University i Centre for Political Studies w Kopenhadze w Danii , ujawniono, że blokady miały niewielki lub żaden wpływ na śmiertelność COVID-19.

Metaanaliza obejmowała 24 badania podzielone na trzy grupy: badania indeksu restrykcyjności blokady, badania na zamówienie (SIPO) i badania dotyczące konkretnych interwencji niefarmaceutycznych (NPI). Znaleźli:³

„Analiza każdej z tych trzech grup potwierdza wniosek, że blokady miały niewielki lub żaden wpływ na śmiertelność COVID-19. Dokładniej, badania indeksów rygorystycznych wykazały, że blokady w Europie i Stanach Zjednoczonych zmniejszyły śmiertelność COVID-19 średnio o 0.2%.

SIPO były również nieskuteczne, zmniejszając śmiertelność COVID-19 średnio o 2.9%. Specyficzne badania NPI również nie znajdują żadnych szeroko zakrojonych dowodów na zauważalny wpływ na śmiertelność COVID-19”.

Brownstone Institute w rzeczywistości zebrał ponad 400 badań pokazujących, że blokady, restrykcje i zamknięcia nie spełniły obietnicy.⁴ Wśród nich jest badanie przeprowadzone przez dr Gilberta Berdine, profesora nadzwyczajnego medycyny w Texas Tech University Health Sciences Center.

Wykorzystał dane dotyczące dziennych współczynników śmiertelności dla COVID-19, aby śledzić przebieg pandemii w Szwecji, Nowym Jorku, Illinois i Teksasie, z których każdy stosował różne reakcje na pandemię, i zasugerował, że blokady mogą okazać się „największym błędem politycznym tego pokolenia”.⁵ Nie oznacza to jednak, że blokady nie miały zauważalnych efektów. Chociaż nie udało im się znacząco zmniejszyć liczby zgonów związanych z COVID-19, odebrali ogromne straty w innych miarach zdrowia publicznego:⁶

„Chociaż ta metaanaliza stwierdza, że ​​blokady miały niewielki lub żaden wpływ na zdrowie publiczne, nałożyły ogromne koszty gospodarcze i społeczne tam, gdzie zostały przyjęte. W konsekwencji polityka blokowania jest nieuzasadniona i powinna zostać odrzucona jako instrument polityki pandemicznej”.

„Weryfikatorzy faktów” próbują bronić blokad

Kiedy metaanaliza Johnsa Hopkinsa przyciągnęła uwagę mediów, przynosząc ponure wyniki blokad z głównego nurtu, „kontrolery faktów” podjęły działania, aby obalić badanie.

Wśród nich było Science Media Center (SMC),⁷ ich odmiany istnieją w wielu krajach, w tym w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii, z misją dostarczania dziennikarzom „wysokiej jakości informacji naukowych”. Ich misją, jak podano na ich stronie internetowej, jest:⁸

„Dostarczanie, z korzyścią dla społeczeństwa i decydentów, dokładnych i opartych na dowodach informacji o nauce i inżynierii za pośrednictwem mediów, szczególnie w kontrowersyjnych i nagłówkowych wiadomościach, gdy pojawia się najwięcej zamieszania i dezinformacji”.

Ale SMC nie jest niezależną agencją informacyjną, jak twierdzi, ponieważ zalicza się do swoich największych sponsorów wielu graczy branżowych wysokiego szczebla o globalnych programach, w tym Wellcome Trust, GlaxoSmithKline, CropLife International, Sanofi i AstraZeneca.⁹

Tucker wyjawił szczególnie arogancki komentarz w artykule SMC — komentarz Setha Flaxmana, profesora nadzwyczajnego na wydziale informatyki na Uniwersytecie Oksfordzkim, który powiedział:¹⁰

„Palenie powoduje raka, ziemia jest okrągła, a nakazanie ludziom pozostania w domu (prawidłowa definicja blokady) zmniejsza przenoszenie chorób. Nic z tego nie budzi kontrowersji wśród naukowców. Badanie, które ma udowodnić coś przeciwnego, jest prawie pewne, że zawiera fundamentalne błędy”.

Ale kategoryzowanie blokad jako całkowicie pozbawionych kontrowersji, takich jak fakt, że palenie powoduje raka, jest błędne. Jednak prace Flaxmana są nieustannie cytowane w obronie blokad, mimo że nie ma on doświadczenia w medycynie. Tucker napisał:¹¹

„Widzisz, jak działa ta retoryka? Jeśli kwestionujesz jego twierdzenie, nie jesteś naukowcem; zaprzeczasz nauce! ... Powiedzieć, że nie jest to kontrowersyjne, jest śmieszne, ponieważ nigdy wcześniej nie próbowano takiej polityki na taką skalę. Taka polityka wcale nie przypomina ustalonego twierdzenia o przyczynach (palenie zwiększa ryzyko raka) ani zwykłej obserwacji empirycznej (ziemia jest okrągła). Podlega weryfikacji.

… To, że Flaxman nadal twierdziłby inaczej, mimo że całe doświadczenie pokazuje, że nie obserwuje rzeczywistości, ale wymyśla dogmaty z własnej intuicji. Flaxman mógłby powiedzieć, że jest pewien, że transmisja mogłaby być wyższa, gdyby ludziom nie nakazano pozostania w domu, i mogą istnieć okoliczności, w których to prawda, ale nie jest w stanie podnieść tego roszczenia do statusu „ziemi”. jest okrągłe.'

… Dogmat nakazujący ludziom pozostanie w domu – na jak długo? – zawsze zmniejsza rozprzestrzenianie się nie dzięki dowodom, ale modelowaniu w stylu Flaxmana oraz niezwykłej zdolności do ignorowania rzeczywistości”.

Nakazy wstrzykiwania są kontrproduktywne i szkodliwe

Szybkie pojawienie się powszechnych nakazów wstrzykiwania COVID-19, paszportów szczepionek i ograniczeń opartych na statusie wstrzyknięć jest również bezprecedensowe i doprowadziło do kontrowersji na tle etycznym, naukowym i politycznym.

Zespół 12 naukowców z Johns Hopkins School of Public Health, Harvard Medical School, University of Oxford i innych instytucji przedstawił kluczowe powody, dla których te nakazy przyniosły efekt przeciwny do zamierzonego i szkodliwe.¹²

„Podczas gdy polityka szczepień została w dużej mierze sformułowana jako oferująca „korzyści” ze swobodami dla tych, którzy podejmują pełną serię szczepień przeciwko COVID-19, zawierają elementy karne, dyskryminujące i przymusowe, w tym warunkowanie dostępu do zdrowia, pracy, podróży i opieki społecznej życie w stanie szczepień w wielu miejscach” – czytamy w gazecie preprint.¹³

Badane są cztery dziedziny, z potencjalnymi niezamierzonymi konsekwencjami nakazów wstrzykiwania przedstawionych w następujący sposób:

1. Psychologia behawioralna — nakazy wstrzykiwania COVID-19 mogą prowadzić do reaktancji i okopania się, dysonansu poznawczego, stygmatyzacji i kozła ofiarnego, teorii spiskowych i nieufności
2. Skutki polityczne i prawne — Nakazy wstrzykiwania mogą spowodować erozję swobód obywatelskich, polaryzację i brak jedności w globalnym zarządzaniu zdrowiem
3. Społeczno-ekonomia — Nakazy wstrzykiwania mogą powodować dysproporcje i nierówności, zmniejszoną wydajność systemu opieki zdrowotnej oraz wykluczenie z pracy i życia społecznego
4. Uczciwość nauki i zdrowia publicznego — Konsekwencje obejmują erozję świadomej zgody, zaufanie do polityki zdrowia publicznego i zaufanie do nadzoru regulacyjnego

Autorzy utrzymują, że segregacja społeczeństwa na tych, którzy dostali i tych, którzy nie otrzymali szczepionki, przy jednoczesnym ograniczeniu dostępu do pracy i edukacji na podstawie statusu iniekcji, jest naruszeniem praw człowieka, które promuje polaryzację społeczną i niekorzystnie wpływa na zdrowie i samopoczucie. W związku z tym zauważają:¹⁴

„Przyjęcie nowej polityki dotyczącej statusu szczepień wywołało wielowarstwowy globalny i lokalny sprzeciw, opór i polaryzację, które grożą eskalacją, jeśli obecna polityka będzie kontynuowana. Ważne jest, aby podkreślić, że te polityki nie są postrzegane jako „zachęty” lub „ponaglanie” przez znaczną część populacji, zwłaszcza w grupach marginalizowanych, niedocenianych lub o niskim ryzyku COVID-19.

Odmawianie jednostkom edukacji, środków do życia, opieki medycznej lub życia społecznego, chyba że zostaną zaszczepione, nie wydaje się pokrywać z zasadami konstytucyjnymi i bioetycznymi, zwłaszcza w liberalnych demokracjach.

Chociaż wydaje się, że poparcie społeczne ugruntowało się za tymi politykami w wielu krajach, powinniśmy przyznać, że ramy praw człowieka zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić ich poszanowanie i promowanie nawet w sytuacjach kryzysowych dotyczących zdrowia publicznego.

… Twierdzimy, że obecne zasady dotyczące szczepień przeciwko COVID-19 powinny zostać ponownie ocenione w świetle negatywnych konsekwencji, które mogą przewyższać korzyści. Wykorzystanie strategii wzmocnienia pozycji opartych na zaufaniu i konsultacjach społecznych stanowi bardziej zrównoważone podejście do ochrony osób najbardziej zagrożonych zachorowalnością i umieralnością na COVID-19 oraz zdrowia i dobrostanu społeczeństwa”.

Badanie z 2006 r.: Blokady nie działają

W 2006 roku urzędnicy ds. zdrowia publicznego przeanalizowali listę działań łagodzących, które można zastosować w przypadku pandemii grypy, wraz z ich potencjalnymi skutkami.¹⁵

Nie zaleca się blokad, w tym kwarantanny i przedłużonego zamykania szkół, ponieważ wyjaśniono tę nadrzędną zasadę: „Doświadczenie pokazuje, że społeczności dotknięte epidemią lub innymi niepożądanymi zdarzeniami reagują najlepiej iz najmniejszym niepokojem, gdy normalne funkcjonowanie społeczności jest najmniej zakłócony”.

W przypadku kwarantanny naukowcy wyjaśnili, że „nie ma podstaw” do poddawania kwarantannie ani grup, ani osób, ponieważ rodzi to „ogromne” problemy. „Wtórne skutki nieobecności i zakłóceń społeczności, a także możliwe negatywne konsekwencje, takie jak utrata zaufania publicznego do rządu i stygmatyzacja osób i grup poddanych kwarantannie, będą prawdopodobnie znaczne” – zauważyli.¹⁶

Nie zalecano również zamykania szkół powyżej 10 do 14 dni, chyba że zamknięto również wszystkie inne punkty kontaktowe, takie jak restauracje i kościoły. Zauważyli jednak, że „tak szeroko rozpowszechnione zamknięcia, utrzymywane przez całą pandemię, prawie na pewno miałyby poważne negatywne skutki społeczne i gospodarcze”.¹⁷

Odradzali również odwoływanie lub przekładanie spotkań lub wydarzeń z udziałem dużej liczby osób, wyjaśniając, że „odwołanie lub przełożenie dużych spotkań prawdopodobnie nie będzie miało znaczącego wpływu na rozwój epidemii” oraz „… ogólnospołeczne zamknięcie imprez publicznych wydaje się niewskazane ”.¹⁸ Mimo to, jak napisał Tucker, „półtorej dekady później rządy na całym świecie i tak próbowały blokować”.¹⁹

Wraz z rosnącym uznaniem, że blokady były bezużyteczne, a zastrzyki z COVID-19 nie działają tak, jak reklamowano, ludzie się buntują. Strzały z COVID-19 miały cię uwolnić i przywrócić życie do tego, jak wyglądało w 2019 roku – bez masek, bez blokad i wolności dla wszystkich, niezależnie od statusu szczepień.

Blokady również miały być środkiem do celu – zakończenia pandemii, która dwa lata później wciąż trwa. Jeśli nie zgadzasz się z ograniczeniami i nakazami związanymi z COVID-19 w Twojej okolicy, nadszedł czas, aby wypowiedzieć pokojowy protest, aby wymusić pozytywne zmiany wspierające zdrowie i ogólną wolność.

Źródła i referencje