`` Ograniczony sukces '' Lokalnej Agendy 21 był druzgocący dla lokalnych społeczności w Stanach Zjednoczonych, ale źle nakierował Lokalną Agendę 2030 na przyspieszoną realizację Agendy 2030. ⁃ Edytor TN
Coraz częściej słyszymy o miastach i ich roli w zrównoważonym rozwoju. Ale w trakcie tej rosnącej dyskusji, w jaki sposób możemy budować możliwości, aby zapewnić prawdziwy sukces zrównoważonego rozwoju w świecie miejskim?
W październiku Siedlisko III konferencja na temat urbanizacji doprowadziło do przyjęcia rocznej strategii 20 dotyczącej zrównoważonych miast. Ten dokument, New Urban Agenda, promuje miasta jako pozytywne siły dla zrównoważonego rozwoju. Już samo to uznanie stanowi ważną zmianę paradygmatu.
Niemniej jednak nowa agenda miejska nie spełnia dwóch wyzwań.
Po pierwsze, nie harmonizuje on odpowiednio z globalnymi porozumieniami zawartymi w 2015, w szczególności z Cele rozwoju zrównoważonego (SDGs), Porozumienie paryskie w sprawie klimatuoraz program działań Addis Abeba w sprawie finansowanie rozwoju. Wspólnie umowy te będą kierować globalnymi wysiłkami na rzecz zrównoważonego rozwoju w kierunku 2030 - tak zwanej Agendy 2030. Luka w nowej agendzie miejskiej jest problematyczna, biorąc pod uwagę to siedlisko III był postrzegany jako możliwość „lokalizacji” SDGsw miastach.
Po drugie, nowa agenda miejska nie zawiera jasnych wytycznych dotyczących realizacji własnych celów.
Luki te pozostawiają dziurę w centrum kluczowej strategii globalnych działań na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich w zakresie wyboru priorytetów i budowania polityk publicznych. W odpowiedzi proponujemy nową inicjatywę: Lokalną Agendę 2030, inspirowaną dziesięcioletnią Lokalną Agendą 21.
Wczesna próba lokalizacji
Lokalna agenda 21 była próbą wdrożenia na poziomie lokalnym globalnej strategii środowiskowej, która wyszła z 1992 „Szczytu Ziemi” w Rio. Po szczycie eksperci i sieci na całym świecie zaangażowali się w nowe kampanie informacyjne, oferujące wskazówki metodyczne, tworzenie wymiany peer-to-peer i inne. Ten wspólny proces uczenia się był szczególnie kluczowy dla zaangażowania władz lokalnych w ten proces i budowania politycznego rozmachu.
W ciągu następnej dekady program lokalny 21 pobudził inicjatywy 6,000, aby lokalnie dostosować i przyjąć program globalny. W projekcie poruszono kwestię środowiska na poziomie lokalnym, ale promowano także kompleksowe podejście do rozwiązywania problemów związanych ze zrównoważonym rozwojem.
I miał charakter partycypacyjny: Lokalna Agenda 21, kierowana przez władze lokalne, miała na celu zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego, lokalnego biznesu i urzędników rządowych oraz budowanie konsensusu i koalicji w sprawie priorytetów regionalnych. Wreszcie, w lokalnej agendzie 21 podkreślono szereg kluczowych kroków mających na celu skuteczne wdrożenie - diagnozowanie, planowanie, programowanie, budżetowanie i monitorowanie.
Inicjatywa okazała się kluczowa w podnoszeniu świadomości w kwestiach zrównoważonego rozwoju, zarówno wśród władz publicznych, jak i społeczności lokalnych. Lokalnie wszystkim zainteresowanym stronom udało się wykorzystać okazję tego globalnego programu, aby wysunąć nowe obawy - w tym przypadku wokół środowiska. Wpłynął także na pomysł „myśleć globalnie, działaj lokalnie”, jednocześnie podchodząc do poglądu, że władze lokalne powinny być odpowiedzialne za wdrażanie globalnej agendy.
Niestety, lokalna agenda 21 była często słaba we wdrażaniu. Chociaż fazy konsultacyjne były zazwyczaj solidne, po ustaleniu planu działania wdrożenie niekoniecznie nastąpiło. Nieuchronnie spowodowało to zarówno frustrację, jak i ograniczoną zdolność do zwiększania skali.
W związku z tym możemy wskazać trzy problemy, które nękają Lokalną Agendę 21. Po pierwsze, inicjatywa koncentrowała się wyłącznie na środowisku, nadrzędnym priorytecie, który nie sprzyjał działaniom międzysektorowym. Po drugie, brak wsparcia krajowego ograniczył środki realizacji projektu, szczególnie pod względem zasobów finansowych. Po trzecie, zaangażowanie podmiotów zewnętrznych, takich jak lokalne społeczeństwo obywatelskie i przedsiębiorstwa, często ograniczało się do konsultacji, a nie do faktycznego udziału w procesie decyzyjnym.
Laboratoria polityki
W oparciu o te doświadczenia nowa inicjatywa - Lokalna agenda 2030 - może teraz pomóc w ułatwieniu „lokalizacji” SDGi Porozumienie paryskie oraz wdrożenie nowej agendy miejskiej. Kluczem tutaj będzie wyjście poza aspiracyjne aspekty tych ram i skoncentrowanie się na konkretnych mechanizmach wdrażania i mapach drogowych działania. W ten sposób lokalna agenda 2030 miałaby potencjał do sformułowania zarówno politycznej wizji zrównoważonego rozwoju, jak i środków działania.
Agenda 2030 ma kilka zasobów, których nie miała poprzednia platforma. Nowa wizja 15 na lata wykracza poza kwestie środowiskowe, ponieważ obejmuje kwestie społeczne, gospodarcze i instytucjonalne związane ze zrównoważonym rozwojem. Dlatego błąd środowiskowy, który charakteryzował Lokalną Agendę 21, nie byłby problemem.
Lokalna agenda 2030 będzie mógł korzystać z umów 2015, w szczególności z SDGs, jako polityczny kręgosłup do określania lokalnych priorytetów. W ten sposób może pogodzić wyzwanie, jakim jest przyczynienie się do SDGpoprzez lokalizację z ambicją umieszczenia miast w centrum zrównoważonego rozwoju
W jaki sposób można opracować priorytety polityki w ramach Lokalnej Agendy 2030? To pytanie dotyczy środków realizacji. Ostatni z SDGCele 17 bezpośrednio podejmują ten problem i oferują pomysły dotyczące kluczowych czynników zmian. Przetłumaczone na poziomie lokalnym, oznaczałoby to promowanie lokalnego finansowania, technologii i innowacji na rzecz rozwoju obszarów miejskich i budowania potencjału gminy. Oznaczałoby to także zajęcie się zagadnieniami systemowymi spójności polityki lokalnej poprzez planowanie strategiczne, partnerstwa z udziałem wielu zainteresowanych stron i monitorowanie lokalne.
Korzystając z doświadczeń zdobytych w ramach Lokalnej Agendy 21, możemy zidentyfikować trzy główne zalety nowej takiej inicjatywy.
Po pierwsze, Agenda 2030 oferuje atrakcyjną międzynarodową perspektywę wokół zrównoważonego rozwoju, która zapewnia wsparcie ze strony przywódców politycznych, urzędników państwowych, przedsiębiorstw i społeczeństwa obywatelskiego. Ramy te nie wymagają dalszych negocjacji: zostały już przyjęte przez wszystkich członków Organizacji Narodów Zjednoczonych, ich wdrażanie rozpoczęło się w ubiegłym roku i będzie teraz kierować globalnymi i wieloma wysiłkami krajowymi w ciągu następnej dekady.
W ten sposób Lokalna Agenda 2030 mogłaby przygotować grunt dla wszystkich lokalnych interesariuszy do zebrania i pracy nad planami działań, dla których cele już istnieją. Taka inicjatywa byłaby dość odporna na obrót polityczny i byłaby gotowa ułatwić lokalne podnoszenie świadomości i zaangażowanie - oba te szczególne ograniczenia Lokalnej Agendy 21.
Po drugie, miasta stanowią idealne laboratoria do testowania wykonalności zintegrowanych działań. Wyprowadzenie polityk krajowych z „silosów” wymaga czasu i wysiłku. Jednak na poziomie lokalnym planowanie i zarządzanie dają więcej możliwości angażowania się w zintegrowane działania terytorialne. Władze lokalne są de facto dyrygentami polityki, którzy mogą ułatwić współpracę. Dlatego miasta mogłyby służyć jako mikroinkubatory, eksperymentując z nowymi narzędziami i partnerstwami, które z kolei mogłyby być replikowane i powiększane. Polityka międzynarodowa i krajowa może coś zmienić, promując tego rodzaju podejście „laboratoryjne”.
Po trzecie, kwestia działań następczych i przeglądu - w jaki sposób będziemy mogli śledzić postępy w realizacji tych celów. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że wskaźniki, według których należy oceniać ten postęp istnieją głównie na poziomie krajowym. Aby służyć jako narzędzie do monitorowania lokalnych polityk, większość z nich SDGbędą wymagać zlokalizowanych danych. Jednak obecnie w wielu miastach brakuje takich danych, szczególnie tam, gdzie urbanizacja jest nieformalna.
Wiemy jednak o kilku ważnych sposobach ułatwienia zarządzania lokalną wiedzą. Technologia może pomóc w tym procesie - na przykład poprzez systemy informacji geograficznej lub oprogramowanie adresujące. Podobnie mogą być innowacje społeczne - na przykład poprzez partycypacyjne wyliczanie i mapowanie.
Ale te informacje wciąż muszą zostać oficjalnie potwierdzone. Będzie to wymagało zmiany filozofii monitorowania i przeglądu - od skupienia się na odgórnej ocenie ekspertów na oddolnej agregacji danych wytwarzanych lokalnie. I w tym, Lokalna agenda 2030 może odegrać kluczową rolę.
Jak to robimy?
Aby spełnić te obietnice, lokalna agenda 2030 musiałaby zmobilizować dedykowane zasoby instytucjonalne, finansowe i ludzkie. I choć lokalne władze będą miały kluczowe znaczenie w tej inicjatywie, społeczność międzynarodowa będzie musiała również podjąć kilka początkowych kroków wspierających.
Jedną z kluczowych strategii będzie zbudowanie wspólnoty zainteresowań, lobbingu i wiedzy na temat zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich. Oznacza to tworzenie zestawów metodologicznych, mechanizmów wzajemnego uczenia się i mechanizmów koordynacji, dostosowanych wskaźników i kryteriów przez międzynarodowe platformy i / lub instytucje. Edukacja będzie potrzebna zarówno dla władz lokalnych, jak i ogółu społeczeństwa. W tym przypadku istnieją już pewne mocne przykłady, takie jak „Zestaw narzędzi do lokalizowania SDGs”, Odsłonięty w Habitat III by UN- Siedlisko i globalna grupa zadaniowa samorządów lokalnych i regionalnych.
Liderzy polityczni również muszą zatwierdzać lokalne programy i stać się mistrzami lokalnej realizacji programu SDGs. Nadrzędne wizje będą musiały zostać zinstytucjonalizowane w administracjach miejskich, wraz z procedurami zapewniającymi, że są one odpowiednie i włączone do głównego nurtu - procesy, które będą wyraźnie wymagać od urzędników publicznych. W tym przypadku rola mediów i środowisk akademickich w budowaniu silnych narracji i strukturyzacji dyskursów politycznych może być krytyczna.
Ważne będzie również, aby państwa krajowe udzieliły mandatu - i zasobów - władzom niższym niż krajowy. Może to być niezależne od upolitycznionych procesów decentralizacji, ale nadal przyczyniać się do budowania zdolności władz lokalnych i wielopoziomowego sprawowania rządów. Zaproszenia do projektów, inicjowane przez rządy krajowe lub sieci międzynarodowe, mogą pobudzić nowe inicjatywy lokalne.
Nagrody za eksperymenty mogą istotnie zmobilizować wsparcie finansowe i techniczne dla władz lokalnych i pomóc zwiększyć ich zdolność do wdrażania polityk zrównoważonego rozwoju. Identyfikacja najlepszych praktyk w tej dziedzinie zwiększyłaby widoczność lokalnej agendy 2030 - pomocnego wyzwalacza, który może pochodzić na przykład z fundacji filantropijnych.
Rola miasta
W habitacie III, burmistrzowie postawili się na czele zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich - i ostrzegli, że będą potrzebować środowisk sprzyjających do spełnienia tej roli. Miasta coraz częściej wydają się być uzasadnionymi i zaangażowanymi stronami zaangażowanymi w rozwiązywanie globalnych problemów.
Niemniej jednak siedlisko III nie rozwiązał problemu roli i miejsca burmistrzów w sferze międzynarodowej. Coraz wyraźniej widać, że władze krajowe będą musiały współpracować z władzami lokalnymi. Lokalna agenda 2030 może służyć zarówno jako dźwignia, jak i wsparcie dla tej ewolucji.
Bezpośrednie odniesienie do umów międzynarodowych ma również strategiczne znaczenie dla władz lokalnych. Wiele rządów krajowych niechętnie z zasady zdecentralizuje się, ale można je przekonać, gdy miasta udowodnią, że mogą przyczynić się do realizacji strategii krajowych - ogólnie w zakresie klimatu lub zrównoważonego rozwoju.
Niezależnie od tego, czy pod względem rządów krajowych zatwierdzających eksperymenty miast, władze lokalne dowodzą swoich możliwości, czy społeczność międzynarodowa zapewniająca wytyczne, promowanie Lokalnej Agendy 2030 byłoby korzystne dla wszystkich. Społeczność międzynarodowa zyskałaby wiedzę z praktyk na poziomie ziemi, państwa zyskałyby wkład lokalny w ich strategie krajowe, a władze lokalne zyskałyby na uznaniu politycznym.
Udział i bliskość z lokalnymi interesariuszami również prawdopodobnie przyciągną popularną trakcję, co jest szczególnie istotnym elementem sukcesu Lokalnej Agendy 21. Dzisiaj społeczności miejskie, klimatyczne i zajmujące się zrównoważonym rozwojem mogłyby skoncentrować się na promowaniu powstania Lokalnej Agendy 2030 i dedykowanej współpracy na wielu poziomach, torując tym samym drogę do sukcesu w 2030 przy wsparciu wszystkich.
„W ten sposób Lokalna Agenda 2030 może przygotować grunt dla wszystkich lokalnych interesariuszy do zebrania i pracy nad planami działań, dla których cele już istnieją. Taka inicjatywa byłaby dość odporna na zmiany polityczne i gotowa do ułatwienia lokalnego podnoszenia świadomości i zaangażowania ”.
wpDiscuz
„W ten sposób Lokalna Agenda 2030 może przygotować grunt dla wszystkich lokalnych interesariuszy do zebrania i pracy nad planami działań, dla których cele już istnieją. Taka inicjatywa byłaby dość odporna na zmiany polityczne i gotowa do ułatwienia lokalnego podnoszenia świadomości i zaangażowania ”.
Ale nie ma globalistycznych spisków.