Jak technokraci używają prawa administracyjnego do omijania polityków

Udostępnij tę historię!

Zaczęło się od teorii prawa administracyjnego i ustąpiło miejsca późniejszej teorii prawa zwanej prawem refleksyjnym. Nie ma to też nic wspólnego z tradycyjnymi amerykańskimi „rządami prawa”, które mają zapewniać równą sprawiedliwość wszystkim Amerykanom, niezależnie od rasy, wyznania, koloru skóry i religii. Co więcej, kiedy te alternatywne teorie prawne są wprowadzane w życie, są one destrukcyjne dla pierwotnego celu. ⁃ Edytor TN

Większość Amerykanów wie, że istnieją dwie gałęzie prawa: cywilna i karna. Niewielu wie, że od czasu tuż po wojnie 2 wprowadzono trzecią gałąź zwaną Prawo administracyjne. Było to całkowite zrzeczenie się władzy politycznej i kontroli, która pozwala grupom i jednostkom ominąć Konstytucję i Kongres. Daje bezpośrednią, nieprzewidzianą moc technokratom.

Jego stworzenie mówi o upadku klasy politycznej, ale także o manipulacyjnej sile technokratów i technokracji. Powstał, ponieważ politycy nie mogli zrozumieć nauki i technologii. Bali się popełnienia błędu i ujawnienia swojej niewiedzy, co zagroziłoby ich karierze politycznej. Zamiast tworzyć ustawodawstwo, które doprowadziło do uzyskania informacji w sposób, który mogliby zrozumieć, dali całkowitą kontrolę nad zagadnieniami związanymi z nauką i technologią naukowcom, specjalistom i technologom. Oto co Prawo administracyjne robi,

Władze wykonawcze, ustawodawcze i sądownicze rządu federalnego Stanów Zjednoczonych nie zawsze mogą bezpośrednio wykonywać swoje konstytucyjne obowiązki. Dlatego wyspecjalizowane uprawnienia są przekazywane agencji, zarządowi lub komisji. Te organy administracji rządowej nadzorują i monitorują działania w złożonych obszarach, takich jak lotnictwo komercyjne, produkcja urządzeń medycznych i rynki papierów wartościowych.

Jeśli nie możesz zdecydować w pierwszej kolejności, nie będziesz wiedział, czy to, co mówią ci eksperci, jest prawdą.

Spójrzmy na najnowszy klasyczny przykład tego, jak prawo administracyjne zabrało naukę i technologię ludziom i umieściło ją w rękach niezliczonych biurokratów, którzy są prawdziwymi celami lobbystów branży.

Energia jest kluczem do tak dużej ilości przemysłu i technokracji, a jak powiedział profesor fizyki atmosfery MIT Richard Lindzen:

„Kontrolowanie emisji dwutlenku węgla to marzenie biurokraty. Jeśli kontrolujesz węgiel, kontrolujesz życie. ”

Agencja Ochrony Środowiska (EPA) stała się centralną częścią kontroli Obamy w zakresie kontroli węgla w postaci CO2. Problem polega na tym, że wiedział, że nie może uzyskać wsparcia kongresowego. Nie powiodło się, gdy Senat został poproszony o ratyfikację protokołu z Kioto (KP), międzynarodowego traktatu celowo utworzonego w celu ograniczenia i kontroli CO2. Senat nie głosował bezpośrednio nad Protokołem, prawdopodobnie dlatego, że nie chcieli wyglądać na mniej niż całkowicie „zielonych”, ale także dlatego, że mogli ominąć zajmowanie się naukową stroną problemu. Zamiast tego stworzyli Rozdzielczość Byrd / Hagel zapytał, czy powinni rozważyć głosowanie w sprawie protokołu. Debata dotyczyła tego, w jaki sposób niewielka redukcja CO2 nie była warta utraty miejsc pracy i wpływu na gospodarkę. Głosowali 95-0 przeciw głosowaniu w tej sprawie. Obama wykazał również świadomość tego problemu, gdy ustalił, że zastąpienie KP, paryskie porozumienie klimatyczne, nie może być traktatem.

Obama osiągnął to, wykorzystując kolejny rosnący problem z konstytucyjną równowagą sił, rosnącymi działaniami legislacyjnymi gałęzi sądownictwa - orzekając z ławki. Poniżej znajduje się krótki przegląd tego, w jaki sposób EPA osiągnęła swój cel kontrolowania CO2 poprzez system prawny.

EPA wyjaśnia tło na swojej stronie internetowej, jak następuje:

W kwietniu 2, 2007, w Massachusetts przeciwko EPA, 549 US 497 (2007), Sąd Najwyższy stwierdził, że gazy cieplarniane [w tym CO₂] to zanieczyszczenia powietrza objęte ustawą o czystym powietrzu. Trybunał orzekł, że administrator [EPA] musi ustalić, czy emisje gazów cieplarnianych z nowych pojazdów silnikowych powodują zanieczyszczenie powietrza lub przyczyniają się do takiego zanieczyszczenia, co można racjonalnie oczekiwać, że zagraża zdrowiu publicznemu lub dobrobytowi, czy też nauka nie jest zbyt niepewna, aby dokonać uzasadniona decyzja.

Sprawili, by sąd orzekł, że określają warunki zagrożenia. Jak można się spodziewać, w grudniu 7, 2009, EPA uzbrojona w swój wyrok, wydała „Wykrywanie zagrożenia”, że emisje GHG rzeczywiście zagrażają zdrowiu, stwierdzając:

Administrator stwierdza, że obecne i prognozowane stężenia sześciu kluczowych dobrze wymieszanych gazów cieplarnianych - dwutlenku węgla (CO₂), metan (CH4), podtlenek azotu (N2O), wodorofluorowęglowodory (HFC), perfluorowęglowodory (PFC) i heksafluorek siarki (SF6) - w atmosferze zagrażają zdrowiu publicznemu i dobrobytowi obecnych i przyszłych pokoleń

Administrator stwierdza, że łączna emisja tych dobrze wymieszanych gazów cieplarnianych z nowych pojazdów silnikowych i nowych silników pojazdów silnikowych przyczynia się do zanieczyszczenia gazów cieplarnianych, które zagraża zdrowiu publicznemu i dobrobytowi.

Istnieje odroczenie do administratora w celu zdefiniowania problemu. Aby zilustrować inną część problemu, stworzona przez nich definicja była tak niejasna, że można uwzględnić tlen, ponieważ powoduje on rdzę. To jest tak, jak chcą, czysto polityczne i arbitralne. Teraz musieli wrócić do Sądu Najwyższego, aby uzasadnić swoje działania.

Jest prawdopodobne, że EPA zmówiła się ze stanem Massachusetts, aby zmusić je do pozwania EPA w poparciu dla oznaczenia gazów cieplarnianych jako zanieczyszczeń. Massachusetts twierdziło, że EPA zagraża życiu ich obywateli, nie kontrolując szkodliwej substancji, a mianowicie CO₂.

Problem polega na tym, że większość ludzi myśli o tej sprawie w kontekście prawa karnego lub cywilnego. W rzeczywistości ma to kluczowe znaczenie dla problemów spowodowanych przez nieobliczalnych biurokratów, zostało rozstrzygnięte na podstawie Prawo administracyjne (AL), trzeci element amerykańskiego systemu prawnego.

Sędzia Scalia podsumował sytuację, w której sprawa trafiła do Sądu Najwyższego w 2007:

Alarm Trybunału dotyczący globalnego ocieplenia może, ale nie musi, być uzasadniony, ale nie powinien zniekształcać wyniku tego sporu. Jest to prosta sprawa administracyjno-prawna, w której Kongres uchwalił plastyczny statut, dający szeroki zakres uznania, nie nam, ale agencji wykonawczej. Bez względu na to, jak ważne są leżące u podstaw kwestie polityczne, Trybunał nie może zastępować własnego pożądanego wyniku uzasadnionym wyrokiem właściwej agencji.

Tutaj to całkowity sprzeciw Scalii. Jednak w jego komentarzach jest jedna ogromna dziura, która nie tylko ilustruje, co jest nie tak z prawem administracyjnym w tej sprawie, ale w prawie każdym przypadku, gdy jest to podstawa orzeczenia. To EPA określiła ten CO₂ była szkodliwą substancją. Sąd Najwyższy znajduje się w głupiej sytuacji, skutecznie orzekając, że EPA musi kontrolować szkodliwą substancję, o której EPA uznała, mając niewiele dowodów, za szkodliwą substancję. Nic dziwnego, że tak wielu biurokratów zajmuje stanowisko u technokratów po tym, jak opuszczają rząd, aby pomóc im zdobyć to, czego chcą, bez konieczności przekupywania polityków.