Inżynierowie z Harvardu planują nowy eksperyment geoinżynieryjny w „prawdziwym świecie”

Na ostatniej konferencji geoinżynieryjnej dwóch inżynierów z Harvardu ogłosiło plany eksperymentu inżynierii klimatu w świecie rzeczywistym, rozpoczynającego się w 2018.

Nauka o geoinżynierii w coraz większym stopniu staje się częścią publicznej dyskusji na temat zmian klimatycznych i zawsze kontrowersyjnym tematem w środowisku naukowym. Geoinżynieria to rodzaj modyfikacji pogody (lub inżynierii klimatu), który był badany, ale do niedawna uważany był za zbyt nieprzewidywalny, aby podejmować próby na dużą skalę. Według kongresu z 2013 roku raport:

Termin „geoinżynieria” opisuje ten szereg technologii, które mają na celu, na dużą skalę i celowe modyfikacje bilansu energetycznego Ziemi, obniżenie temperatur i przeciwdziałanie antropogenicznej zmianie klimatu. Większość tych technologii jest na etapie koncepcyjnym i badawczym, a ich skuteczność w obniżaniu temperatur na świecie nie została jeszcze udowodniona. Ponadto opublikowano bardzo niewiele badań dokumentujących koszty, skutki środowiskowe, skutki społeczno-polityczne i prawne konsekwencje geoinżynierii. W przypadku zastosowania technologii geoinżynieryjnych oczekuje się, że mogą potencjalnie powodować znaczące skutki transgraniczne.

Zasadniczo technologie geoinżynieryjne są klasyfikowane jako metoda usuwania dwutlenku węgla (CDR) lub metoda zarządzania promieniowaniem słonecznym (SRM) (lub modyfikacja albedo). Metody CDR zajmują się efektami cieplnymi gazów cieplarnianych poprzez usuwanie dwutlenku węgla (CO2) z atmosfery. Metody CDR obejmują nawożenie oceanów oraz wychwytywanie i sekwestrację węgla. Metody SRM dotyczą zmian klimatu poprzez zwiększenie współczynnika odbicia atmosfery lub powierzchni Ziemi. Wtrysk aerozolu i reflektory kosmiczne są przykładami metod SRM. Metody SRM nie usuwają gazów cieplarnianych z atmosfery, ale można je stosować szybciej dzięki względnie natychmiastowym globalnym efektom chłodzenia w porównaniu do metod CDR.

Ostrożność rządu Stanów Zjednoczonych wobec programów geoinżynieryjnych wydaje się zmieniać, na co wskazuje nowe ogłoszenie dotyczące zbliżającego się eksperymentu inżynierii klimatycznej w świecie rzeczywistym. Na niedawnym „Forum badań geoinżynierii słonecznej” inżynier z Harvardu (i konsekwentny zwolennik inżynierii klimatycznej) David Keith ogłosił swój plan nowego projektu, który będzie oceniał ryzyko i korzyści związane z wdrażaniem geoinżynierii na dużą skalę publiczną. Keith i inny inżynier, Frank Keutsch, zbadają korzyści i zagrożenia wynikające z rozpylania cząstek, takich jak dwutlenek siarki, tlenek glinu lub węglan wapnia, z balonu na dużej wysokości nad Arizoną w 2018 roku.

Przejście do testowania geoinżynierii w prawdziwym świecie nie powinno dziwić, biorąc pod uwagę, że w ostatnich dniach administracji byłego prezydenta Obamy US Global Change Research Program opublikował raport wyszczególnienie ścieżki badań nad zmianami klimatycznymi, w tym nowych badań nad geoinżynierią. Wraz z opublikowaniem raportu GCRP jako pierwsi naukowcy w rządzie federalnym oficjalnie zalecili badania obejmujące geoinżynierię. „Posunięcie to prawdopodobnie jeszcze bardziej znormalizuje dyskusję na temat celowego majstrowania przy atmosferze w celu ochłodzenia planety oraz bezpośredniego zbierania węgla z nieba, które to tematy były niegdyś verboten w społeczności klimatologów”, Science Mag przewidywane w tym czasie.

David Keith powiedział, że w ciągu najbliższych miesięcy 18 powstanie wielofazowy plan badań i przeprowadzania rzeczywistych testów. Keith wezwał również do opryskiwania stratosferycznego w ciągu trzech lat i ciągłego opryskiwania przez co najmniej sto lat. Przegląd technologii Raporty że Keith powiedział, że jego zespół jest już w trakcie „prac projektowych z firmą balonową World View Enterprises w Arizonie” i omawia „odpowiednią strukturę zarządzania dla takiego eksperymentu”.

Przeczytaj całą historię tutaj…