Ponad połowa świata mieszka w miastach, a duża część Habitat III koncentrowała się na wykorzystaniu sieci danych do lepszego planowania i rozwoju obszarów miejskich. Pozostawia to jednak wiele pytań bez odpowiedzi.
Połączenia New Urban Agenda został oficjalnie przyjęty w Quito w Ekwadorze na ostatniej sesji plenarnej Siedlisko III konferencja.
Porządek obrad przewiduje: „Mapa drogowa” na rok 20 prowadzić zrównoważony rozwój obszarów miejskich na całym świecie.
Tekst samej nowej agendy miejskiej został uzgodniony na długo przed Habitat III na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ we wrześniu, podczas nadzwyczajnej nieformalnej sesji negocjacyjnej, która trwała więcej niż 30 godzin.
Umożliwiło to skupienie się w Quito na zaangażowaniu i działaniu. Pod hasłem „Plan wdrożenia Quito”, Zobowiązania obejmowały rozwój i udoskonalanie krajowe polityki miejskie, do integracji między różne poziomy rządu.
Podczas konferencji pojawiły się również ogłoszenia o nowych źródłach międzynarodowa pomoc rozwojowa aby kraje zapewniły lepszy dostęp do mieszkań i schronienia milionom ludzi na całym świecie.
Zrównoważony rozwój obszarów miejskich dla wszystkich
Więcej niż połowa światowej populacji mieszka teraz w miastach. Ma więc sens, że Nowa agenda miejska znacznie ją ukształtuje UN 2030 Agenda for Sustainable Development.
Program 2030 opiera się na szeregu celów zrównoważonego rozwoju (SDG). Najbardziej odpowiedni dla nowej agendy miejskiej jest SDG 11, która ma na celu „uczynienie miast i osad ludzkich integracyjnymi, bezpiecznymi, odpornymi i zrównoważonymi”. Nowa agenda miejska została jednak wprowadzona krytykowane za brak bezpośrednich linków do cele określone w ramach celu 11.
W przeciwieństwie do swoich poprzedników Milenijne Cele Rozwoju, cele zrównoważonego rozwoju dotyczą jednakowo wszystkich państw członkowskich ONZ.
Podczas gdy większość szybkiego rozwoju miast na świecie ma miejsce na Globalnym Południu, wyzwania stoją w miastach Europy, Ameryki Północnej, Australii, Nowej Zelandii i Azji Wschodniej. W tych regionach modernizacja istniejącej infrastruktury i unikanie „blokada węglowa”- tam, gdzie stare, wysokoemisyjne konstrukcje uniemożliwiają zastosowanie alternatyw niskoemisyjnych - będą wymagać znacznych wysiłków transformacyjnych.
Wiele z Habitat III koncentrowało się na zastosowaniu nowych technologii i zbieraniu dużych zbiorów danych, szczególnie w tych uznanych ośrodkach miejskich. Pod parasolem smiasta mart, korzystanie z otwartych sieci danych w celu lepszego planowania urbanistycznego zapewniło miastom optymistyczną, opartą na technologii przyszłość. Jednak pytania dotyczące bezpieczeństwa, etyki i nadzoru nad gromadzeniem informacji na dużą skalę pozostają w dużej mierze bez odpowiedzi.