Globalna elita: regionalizm to tylko droga do nowego ładu świata

Globalistyczny plan Głębokiego Państwa dotyczący tego, co osoby nazywające „nowym porządkiem świata” - w zasadzie globalnym rządem kontrolowanym przez nich samych - zaczyna się od zanurzenia suwerenności państw narodowych w regionalne „porządki”. Są one lepiej rozumiane jako budowane rządy regionalne opierając się na umowach o „wolnym handlu”, których przykładem jest Unia Europejska. Skąd wiemy, że to jest plan? Ponieważ najlepsi globaliści z głębokiego stanu mówili to publicznie i wielokrotnie, i ponieważ jest to dokładnie taka strategia, którą stosuje się otwarcie.

Na całym świecie pseudo-„wolny handel” i inne programy niszczenia suwerenności są wykorzystywane do przekazywania coraz większej władzy ponadnarodowej biurokracji i sądom. Ostatecznie te regionalne porządki zostaną wplecione w nakładającą się mozaikę wielostronnych reżimów na drodze do stworzenia prawdziwie globalnego autorytetu, być może w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jakiegoś mniej zdyskredytowanego przyszłego globalnego organu. Przynajmniej taki jest plan globalistyczny. Ale zaczyna pojawiać się poważne pęknięcia wśród historycznego publicznego sprzeciwu.

Już w 1950 globaliści otwarcie ujawnili swój program globalnego rządu w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. W jego książce Wojna czy pokój, na przykład współzałożyciel globalnej Rady ds. Stosunków Zagranicznych, John Foster Dulles, jasno to wyraził. „Organizacja Narodów Zjednoczonych nie stanowi ostatniego etapu rozwoju porządku światowego, lecz jedynie prymitywny etap” - napisał Dulles. „Dlatego jego podstawowym zadaniem jest stworzenie warunków, które umożliwią bardziej rozwiniętą organizację.” W tej samej książce Dulles dalej argumentował, że istniejąca Karta Narodów Zjednoczonych była wystarczająco silna, aby służyć jako podstawa dla rządu światowego. „Nigdy nie spotkałem się z żadną propozycją zbiorowego bezpieczeństwa z„ zębami ”,„ rządem światowym ”lub„ federacją światową ”, której nie mogłaby zrealizować ani Organizacja Narodów Zjednoczonych, ani Karta Narodów Zjednoczonych” powiedział.

Niestety dla globalistów ludzkość nie była jeszcze gotowa oddać swojej suwerenności wszechmocnemu rządowi światowemu. Tak więc regionalizacja. W raporcie 1962 zatytułowanym „Świat skutecznie kontrolowany przez Organizację Narodów Zjednoczonych”, finansowanym przez Departament Stanu USA, członka CFR i długoletniego urzędnika Departamentu Stanu, Lincolna Bloomfielda, argumentowano, że globalny rząd można osiągnąć poprzez regionalizm. W planie zaproponował, aby „coraz większe jednostki ewoluowały przez związki celne, konfederację, regionalizm itp., Aż ostatecznie większe jednostki zlewały się pod globalnym parasolem”. Brzmi znajomo? Oczywiście jest to właśnie strategia, która została zastosowana, polegająca przede wszystkim na programach „wolnego handlu” - oprócz wojny i groźby wojny, inne kluczowe taktyki podkreślone w raporcie Bloomfielda.

Przez 1974, prawie ćwierć wieku po tym, jak założyciel CFR Dulles napisał swoją niesławną książkę, rzecznik organizacji globalistycznej, magazyn nazwany Sprawy zagraniczne, telegrafował swoją strategię globalizmu poprzez inkrementalizm do globalistów i użytecznych idiotów na całym świecie. „Krótko mówiąc,„ dom porządku światowego ”będzie musiał być budowany oddolnie, a nie odgórnie”, napisał były zastępca sekretarza stanu Richard N. Gardner w kwietniu w 1974. „Końcowy bieg wokół suwerenności narodowej, niszcząc ją kawałek po kawałku, osiągnie znacznie więcej niż staromodny atak frontalny”.

Krótko mówiąc, globaliści zdali sobie sprawę z faktu, że ludzie nie byli skłonni zrzec się kontroli nad własnymi narodami i przeznaczeniem naraz. Zamiast tego plan musiał być realizowany powoli, cicho i zwodniczo. I tak, kawałek po kawałku, suwerenność została zniszczona przy użyciu narzędzi takich jak „wolny handel”, umowy międzynarodowe, regionalne sojusze wojskowe, takie jak Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i inne. Centralnym punktem spisku było przekonanie narodów i narodów do poddania się suwerenności nie od niektórych globalnych rządów oczekujących od razu, ale od organizacji regionalnych.

Zastanówmy się nad byłym doradcą ds. Bezpieczeństwa narodowego Zbigniewem Brzezińskim, wieloletnim członkiem CFR i jedną z kluczowych postaci stojącej za globalnym szefem Trójstronnej Komisji Davida Rockefellera. W 1995, przemawiając na forum „State of the World Forum” byłego sowieckiego dyktatora Michaiła Gorbaczowa, w którym wziął udział starszy redaktor magazynu New American William F. Jasper, Brzeziński wyraźnie nakreślił ten plan, być może zakładając, że rozmawia tylko z innymi globalistami i przyjaciółmi. „Nie możemy wskoczyć do rządu światowego jednym szybkim krokiem” - powiedział. „W skrócie, warunkiem ostatecznej globalizacji - prawdziwej globalizacji - jest postępująca regionalizacja, ponieważ w ten sposób dążymy do większych, bardziej stabilnych i bardziej kooperatywnych jednostek”.

Również w 1995 utworzona przez ONZ „Komisja ds. Globalnego zarządzania” - tak, naprawdę nazywała się „Komisją ds. Globalnego zarządzania” - dokładnie nakreśliła tę samą strategię w swoim raporcie „Nasze globalne sąsiedztwo”. „ONZ musi przygotować się na czas, gdy regionalizm stanie się coraz bardziej popularny na całym świecie i wspierać ten proces z wyprzedzeniem”, napisali globaliści w komisji ONZ, zapowiadając strategię, która miała się wkrótce przerodzić. „Współpraca regionalna i integracja powinny być postrzegane jako ważna i integralna część zrównoważonego systemu globalnego zarządzania.”

Rządy regionalne wszędzie

Ta regionalizacja i „integracja” jako krok w kierunku globalizacji władzy politycznej i gospodarczej jest dokładnie tym, co dzieje się na całym świecie. Oto niektóre z bardziej znanych przykładów - w żadnym wypadku nie jest to wyczerpująca lista:

• Unia Europejska: UE jest zdecydowanie najbardziej rozwiniętym ponadnarodowym reżimem na świecie, a były sowiecki dyktator Michaił Gorbaczow aprobująco opisuje go jako „nowego europejskiego sowieta” podczas wizyty 2000 w Wielkiej Brytanii. Pierwotnie zaczęło się jako umowa „Węgla i stali” między sześcioma narodami po II wojnie światowej. Dzięki kluczowemu wsparciu instytucji Deep State, takich jak Bilderberg, CFR, Centralna Agencja Wywiadowcza (CIA) i innych, stopniowo uzurpował sobie coraz więcej władzy pod pozorem „wolnego handlu”. W ciągu dziesięcioleci przekształcił się w europejską Wspólnota Gospodarcza, Wspólnota Europejska, a wreszcie Unia Europejska. 2012, ówczesny przewodniczący Komisji Europejskiej José Manuel Barroso, były maoistyczny rewolucjonista, chwalił się machinacjami, o których ostrzegał Nowy Amerykanin od dziesięcioleci, spisek, którego globaliści zaprzeczali podczas tworzenia UE. „Musimy przejść do federacji” - powiedział. „To jest nasz horyzont polityczny”. Dziś UE ma jedną walutę, organ ścigania, wojsko proto-kontynentalne i wiele innych. Bruksela, w której znajduje się główna siedziba potwora, ukradła więcej władzy, niż nawet rząd federalny USA odebrał niektórym stanom USA w niektórych obszarach, rzekomo posiadając uprawnienia do zawetowania budżetów krajowych uchwalonych przez parlamenty wybranych państw członkowskich. Pomimo sprzeciwu obywateli w referendach praktycznie na każdym kroku, UE nadal pracuje nad tym, by „pogłębić”, przejmując większą władzę, i „poszerzyć”, dodając coraz więcej członków. Pracuje także nad eksportem swojego globalistycznego modelu całkowitej scentralizowanej władzy do innych regionów świata.

• Unia Afrykańska: UA jest kolejnym z bardziej zaawansowanych związków regionalnych, które niszczą suwerenność narodową i nakładają na wybranych ludzi niewybranych, ponadnarodowych władców. Już teraz UA ma „parlament”, wojsko, „Trybunał Sprawiedliwości” i wiele innych. Działa również na walucie kontynentalnej. Ponieważ Afryka jest tak rozległa i nierozwinięta, globalni władcy stosują ten sam plan, który realizują na poziomie globalnym, aby objąć państwa narodowe, ale na skalę kontynentalną. Rozważ powstającą „Trójstronną Strefę Wolnego Handlu”. Zgodnie z planem różne obszary „wolnego handlu” na kontynencie afrykańskim zostaną ostatecznie połączone w jeden, obejmujący cały kontynent system „wolnego handlu” z otwartymi granicami od Kapsztadu do Kairu, i jeden afrykański paszport. Jeśli chcesz zajrzeć w przyszłość w ramach tego regionalnego reżimu, zastanów się, że ludobójczy marksistowski dyktator Robert Mugabe został przewodniczącym UA, zanim został obalony przez własne wojsko. I oczywiście jest bezspornym faktem, że osoby z zewnątrz - głównie rząd USA, UE i dyktatura zniewolące Chiny - finansują Afrykę i nakładają na nią UA. Pekin zbudował siedzibę UA. Tymczasem UE finansuje ponad 80 procent budżetu programu UA.

• Unia stanów Ameryki Południowej: W Ameryce Południowej globaliści i komuniści narzucali narodom wschodzące superpaństwo znane jako UNASUL lub UNASUR, w zależności od języka. Zainspirowane przez UE siły stojące za tym programem niszczenia suwerenności przewidują Stany Zjednoczone Ameryki Południowej wraz z południowoamerykańskim wojskiem, walutą, parlamentem i nie tylko. Aż do niedawnych sporów dotyczących brutalnej socjalistycznej dyktatury zniewolącej Wenezuelę niektóre państwa członkowskie tymczasowo zawiesiły swój udział, ponadnarodowe ciało zdominowane przez socjalistów i komunistów szybko przejmowało szeroką gamę uprawnień państw członkowskich. I podobnie jak w innych częściach świata podlegających władzom regionalnym, UNASUL / UNASUR jest tylko jedną z ogromnej konstelacji ponadnarodowych instytucji w Ameryce Łacińskiej, które „integrują” niegdyś suwerenne państwa narodowe w „porządku regionalnym, ”, A po nim„ porządek świata ”. Do innych należą MERCOSUR, Boliwariański Sojusz na rzecz Narodów Naszej Ameryki (ALBA), Wspólnota Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC) i wiele innych.

• Unia Eurazjatycka: W „Eurazji” rosyjski siłacz Władimir Putin przewodzi utworzeniu tak zwanej Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej, czyli EEU. Skupia Rosję, Białoruś, Kazachstan, Armenię i Kirgistan, wraz z wprowadzeniem innych krajów. W końcu mają nadzieję na rozszerzenie unii o inne byłe państwa radzieckie, zwłaszcza ze Wspólnoty Niepodległych Państw (WNP). „Europa 40 potrzebowała lat, aby przejść z Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali do pełnej Unii Europejskiej”, zauważył Putin w Izwiestia, dodając, że Unia Eurazjatycka „postępuje w znacznie szybszym tempie, ponieważ moglibyśmy skorzystać z doświadczeń UE i innych regionalnych stowarzyszeń”. Zharmonizowany system regulacyjny Eurazji jest „w większości przypadków zgodny ze standardami europejskimi”, dodał, zauważając że był „oparty na zasadach Światowej Organizacji Handlu”, obiecując jednocześnie, że unia „pomoże zapewnić globalny zrównoważony rozwój”. Putin zauważył, że w końcu UE i Unia Eurazjatycka mogłyby stworzyć „zharmonizowaną wspólnotę gospodarek od Lizbony po Władywostok , strefa wolnego handlu, a nawet bardziej wyrafinowane wzorce integracji ”, które prowadziłyby„ skoordynowane polityki w przemyśle, technologii, sektorze energetycznym, edukacji, nauce, a także w końcu do zniesienia wiz ”. Ostatecznie„ istniejące instytucje regionalne, takie jak Między innymi UE, NAFTA, APEC, ASEAN ”stałyby się„ cegłami integracyjnymi, które można wykorzystać do budowy bardziej zrównoważonej globalnej gospodarki. Top Przywódcy UE powtórzył tę retorykę dokładnie. Zwróć też uwagę na odniesienie do NAFTA.

Na całym świecie istnieje oszałamiający wachlarz innych schematów „integracji”, które mają na celu połączenie niegdyś suwerennych państw narodowych w związki regionalne. Na przykład na Bliskim Wschodzie już funkcjonująca Rada Współpracy Zatoki Perskiej staje się ponadnarodowym reżimem nad narodami Półwyspu Arabskiego. Tymczasem globaliści z CFR i nie tylko starają się objąć cały region tym, co nazywają „Unią Bliskiego Wschodu”. „Podobnie jak walczący [europejski] kontynent znalazł pokój dzięki jedności, tworząc UE, Arabów i Turków , Kurdowie i inne grupy w regionie mogą znaleźć względny spokój w coraz bliższym związku ”, stwierdził Mohamed„ Ed ”Husain,„ asystent starszy na studia na Bliskim Wschodzie ”w CFR, w artykule 2014 opublikowanym w Financial Times. W Azji Południowo-Wschodniej „Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej”, bardziej znane jako ASEAN, robi to samo. W Ameryce Północnej globalistyczny architekt Henry „New World Order” Kissinger opisał NAFTA, która ustanowiła międzynarodowe trybunały i biurokracje, jako „najbardziej kreatywny krok w kierunku nowego porządku światowego podjętego przez dowolną grupę krajów od zakończenia zimnej wojny”.

Światowe oszustwo

Nie ma obecnie zaludnionego regionu na Ziemi, który nie byłby objęty przez samorządy regionalne. Oczywiście pomysł, że ludzie na całym świecie obudzili się pewnego dnia, próbując oddać suwerenność władzom regionalnym, jest absurdalny. Wszystko oczywiście zgodnie z projektem. Ale przez cały czas osoby odpowiedzialne oszukiwały społeczeństwo. Na przykład, podczas przykucania Wielkiej Brytanii do powstającego superpaństwa europejskiego, ówczesny premier Wielkiej Brytanii Edward Heath rażąco skłamał. „W tym kraju są tacy, którzy obawiają się, że przyjeżdżając do Europy, w jakiś sposób poświęcimy niezależność i suwerenność”, powiedział Heath w styczniowej audycji telewizyjnej premiera 1973. „Te obawy, nie muszę chyba mówić, są całkowicie nieuzasadnione”. Oczywiście nie tylko te obawy były całkowicie uzasadnione, ale nie docenili podważenia suwerenności, która miałaby miejsce. Według 2016 Brytyjczycy zmądrowali, a więcej osób głosowało za Brexitem, by odłączyć się od UE, niż kiedykolwiek głosowało na coś w historii Wielkiej Brytanii. Globaliści robią teraz wszystko, co możliwe, aby obalić głosowanie, ponownie stosując oszustwo.

Prawie trzy dekady po kłamstwach Heatha, w lipcowym wywiadzie dla 13, 2000 z gazetą Prasaówczesny premier Włoch Giuliano Amato nakreślił strategię oszustwa. „Unia jest awangardą tego zmieniającego się świata: wskazuje przyszłość książąt bez suwerenności” - powiedział. „Nowa istota nie ma twarzy, a ci, którzy dowodzą, nie mogą być ani przygwożdżeni, ani wybrani…. Tak też powstała Europa: tworząc organizmy wspólnotowe, nie dając organizmom, na czele których stoją rządy krajowe, wrażenia, że ​​są poddawane władzy wyższej…. Uważam, że nie jest dobrym pomysłem zastępowanie tej powolnej i skutecznej metody - która pozwala państwom narodowym uwolnić się od niepokoju w czasie, gdy są pozbawione władzy - dużymi skokami instytucjonalnymi. Dlatego wolę iść powoli i stopniowo kruszyć kawałki suwerenności, unikając gwałtownych przejść od władzy krajowej do federalnej [UE] ”.

Globalne połączenie regionów

Globaliści w ostatnich latach stają się odważniejsi, mówiąc otwarcie o swoich machinacjach i zamiarach. Na przykład były doradca ds. Bezpieczeństwa narodowego i sekretarz stanu Henry Kissinger przedstawili ten sam spisek mający na celu rozwój globalizmu, jak jego współspiskowiec Brzeziński dwie dekady wcześniej podczas konfabuły Gorbaczowa, po prostu bardziej otwarcie. „Współczesne dążenie do ładu światowego będzie wymagało spójnej strategii ustanowienia koncepcji ładu w różnych regionach i powiązania tych regionalnych porządków ze sobą”, wyjaśnił Kissinger w fragmencie swojej książki Porządek świataktóre pojawiło się w sierpniu 29, 2014, pod nagłówkiem „Henry Kissinger o Zgromadzeniu Nowego Porządku Świata” w Wall Street Journal. Wzywając do „struktury międzynarodowych zasad i norm”, która jest „wspierana w powszechnym przekonaniu”, pochwalił w szczególności rozwój wydarzeń po drugiej stronie Atlantyku. „Europa postanowiła przekroczyć państwo” - powiedział Kissinger. Pomimo użycia nieprzejrzystego i sterylnego języka, jasne jest, że Kissinger apelował o podzielenie narodów i narodów świata na „porządki regionalne” jako preludium do finału „Nowego Porządku Świata”.

A ponieważ UE dąży do wykroczenia poza państwo narodowe w kraju, jednocześnie pracuje nad tym samym na całym świecie, w tym w Ameryce Północnej. W ujawniającym dokumencie wydanym w czerwcu 2016 UE faktycznie poprzysiągła „wspierać regionalne zamówienia spółdzielcze na całym świecie”, w tym w obu Amerykach, jednocześnie propagując globalne zarządzanie składające się z rządów regionalnych opartych na „silnej ONZ”. „Będziemy inwestować w zamówienia regionalne oraz we współpracy między regionami i wewnątrz nich ”, oświadczył superpaństwo w dokumencie„ Globalna strategia ”, odzwierciedlając niemal dokładnie schematy nakreślone przez Kissingera w jego książce Porządek świata. „I będziemy promować zreformowane globalne zarządzanie…. UE będzie dążyć do silnej ONZ jako fundamentu wielostronnego porządku opartego na zasadach ”.

Jak na ironię, dokument UE potwierdza, że ​​ludzie są zaniepokojeni globalistyczną agendą. Rzeczywiście, dokument „Globalna strategia” UE został wydany zaledwie pięć dni po tym, jak Brexit wywołał fale wstrząsów w ruchu globalistycznym na całym świecie. Ale oficjalny dokument dalej sugeruje, że potajemne podważanie samorządu na całym świecie w celu budowania samorządów regionalnych służy dobru ludzkości, dlatego i tak należy go kontynuować. „W świecie uwięzionym między globalną presją a lokalnym odepchnięciem na pierwszy plan wysuwa się regionalna dynamika” - argumentował dokument. „Dobrowolne formy zarządzania regionalnego dają państwom i narodom możliwość lepszego zarządzania problemami bezpieczeństwa, czerpania korzyści gospodarczych z globalizacji, pełniejszego wyrażania kultur i tożsamości oraz wpływu projektów na sprawy światowe”.

W końcu, jak wyjaśnili Kissinger i inni, po tym, jak rządy regionalne mają pełną kontrolę, planuje się połączyć je ze sobą w nakładające się rządy regionalne, ponownie wykorzystując „handel” jako pretekst. Na przykład transatlantyckie partnerstwo handlowo-inwestycyjne miało na celu zbliżenie UE i Ameryki Północnej do biurokracji transatlantyckiej, od dawna realizowanego przez pokolenia globalistycznego celu. Ta transatlantycka unia stworzyłaby wówczas regulacje i ponadnarodowe sądy kangurowe na ponad połowę światowego PKB.

Po drugiej stronie Stanów Zjednoczonych partnerstwo trans-pacyficzne zrobiło praktycznie to samo. Reasumując, ponadnarodowy reżim regulacyjny, który wyłoniłby się z reżimów „handlowych”, rządziłby praktycznie całą globalną gospodarką, a nawet narody, które technicznie nie były pod jego kontrolą, były zmuszone poddać się tylko po to, by nadal uczestniczyć w handlu.

Jeśli naród amerykański nie przeciwstawi się masowo tym planom, rezultatem będzie koniec samorządu, wolności, dobrobytu i cywilizacji zachodnio-chrześcijańskiej.

Przeczytaj całą historię tutaj…