Fuzja transczłowieka i maszyny dla żołnierza-cyborga do 2050 roku

Ukrywanie się w zwykłym miejscu na wojskowej stronie internetowej to raport z 2019 r., który został opublikowany przez Dowództwo Rozwoju Zdolności Bojowych Armii Stanów Zjednoczonych Centrum Biologii Chemicznej.

Streszczenie tego raportu przedstawia jego cele:

CYBORG SOLDIER 2050: FUZJA CZŁOWIEKA I MASZYNY I IMPLIKACJE DLA PRZYSZŁOŚCI DOD

STRESZCZENIE: Biuro Podsekretarza Obrony ds. Badań i Inżynierii (Alexandria, Wirginia) powołało grupę badawczą DOD Biotechnologies for Health and Human Performance Council (BHPC) w celu ciągłej oceny badań i rozwoju w dziedzinie biotechnologii…

Na polecenie Komitetu Wykonawczego BHPC grupa badawcza BHPC przeprowadziła całoroczną ocenę zatytułowaną „Cyborg Soldier 2050: Fusion człowiek/maszyna i wpływ na przyszłość Departamentu Obrony”.

Głównym celem tych wysiłków było prognozowanie i ocena wojskowych implikacji maszyn, które są fizycznie zintegrowane z ludzkim ciałem, aby zwiększyć i poprawić wydajność człowieka w ciągu następnych 30 lat.

Niniejszy raport podsumowuje tę ocenę i ustalenia;

identyfikuje cztery potencjalne zastosowania wojskowe nowych technologii w tej dziedzinie; i ocenia ich wpływ na strukturę organizacyjną DOD, doktrynę i taktykę wojenną oraz interoperacyjność z sojusznikami USA i społeczeństwem obywatelskim.

W innej części autorzy badania kontynuują:

…nasze użycie terminu cyborg ma na celu wyobrażenie sobie wspanialszej i zasadniczo bardziej złożonej przyszłości obejmującej technologie człowiek-maszyna w ciągu najbliższych 30 lat.

Technologie cyborgów oceniane w tym badaniu wykraczają poza augmentację, która przywraca funkcję po urazie lub chorobie, i mają na celu poprawę wydajności poprzez szereg modyfikacji, od funkcjonalnych po radykalnie strukturalne, wykraczające poza normalną linię bazową dla ludzi.

Można również założyć, że niektóre aspekty możliwości cyborga zostaną umożliwione dzięki zastosowaniu inżynierii genetycznej, biologii syntetycznej, nanotechnologii, sztucznej inteligencji lub dowolnej liczby pojawiających się technologii…

Głównymi celami tego badania jest przewidywanie kierunku, w którym technologia cyborgów podąży w ciągu najbliższych 30 lat, określenie, w jaki sposób może to fundamentalnie wpłynąć na bezpieczeństwo narodowe, i przedstawiać zalecenia wyższemu kierownictwu Departamentu Obrony, jak chronić Stany Zjednoczone i łagodzić zagrożenie stwarzane przez wzajemne wykorzystywanie tych technologii.

Cztery przykłady ludzkich ulepszeń przedstawione w tym badaniu, które zdaniem autorów mają największe szanse powodzenia, to:

Spośród czterech wymienionych powyżej przykładów, stwierdziłem, że „optogenetyczne body” jest głęboko niepokojące:

Przywrócenie i zaprogramowana kontrola mięśni za pomocą sieci czujników optogenetycznych Bodysuit

Opis techniczny: W tym scenariuszu kontrola mięśni jest wzmocniona dzięki sieci umieszczonych podskórnie czujników, które dostarczają optogenetyczną stymulację za pomocą zaprogramowanych impulsów świetlnych.

To ulepszenie najlepiej opisać jako wszczepiony cyfrowy system wykrywania i stymulacji, który jest połączony z zewnętrznymi czujnikami (np. wkładkami do butów i urządzeniami do noszenia), które są połączone z centralnym kontrolerem obliczeniowym.

W efekcie ciało ludzkie miałoby szereg małych czujników optycznych wszczepionych pod skórę w obszarach ciała, które należy kontrolować.

Czujniki te mogą objawiać się jako cienkie nici optyczne, które są umieszczone w regularnych odstępach nad krytycznymi mięśniami i wiązkami nerwowymi i są połączone z centralnym obszarem kontrolnym zaprojektowanym do stymulacji każdego węzła tylko wtedy, gdy mięśnie poniżej niego są potrzebne. Kontrola optyczna odbywałaby się w sieci nici optycznych w zaprogramowany sposób, aby wywołać płynne działanie mięśni w choreograficznym „tańcu”.

Taka sieć wszczepialnych czujników, obliczeń i stymulacji mięśni zapewnia zestaw w pętli zamkniętej, który można wykorzystać do zmniejszenia wskaźników obrażeń i śmiertelności żołnierzy poprzez zautomatyzowane unikanie zagrożeń.

Sieć zwiększyłaby również ich możliwości fizyczne na polu walki.

„Body” brzmi jak fajna rzecz, ale to nie jest „body”. Jest to sieć podskórnych (wszczepionych) – światłowodów, które mogą kontrolować organizm. Te wszczepione czujniki mogą być połączone z jakimś egzoszkieletem lub nie.

Czym jest „dziedzina” Optogenetyki:

Zatrudnienie taktyczne: ...

Wraz z rozwojem technologii w kierunku roku 2050, optogenetyczna kontrola ciała może pomóc odpowiedzieć na ciągłe zapotrzebowanie żołnierzy na wykonywanie coraz trudniejszych zadań, które często doprowadzają ich do granic możliwości fizycznych. Trwające wysiłki mające na celu opracowanie egzosystemów wojowników w celu zmniejszenia wydatków na energię ujawniły, że obecne technologie często utrudniają wydajność operatora i zwiększają koszty metaboliczne.

Sterowany optogenetycznie kombinezon mógłby być używany do wykrywania stanu jednostki i zapewniania interfejsu w czasie rzeczywistym między człowiekiem a egzosystemem.

To ludzkie ulepszenie umożliwiłoby dynamiczne adaptacyjne sprzężenie ludzkiego ciała z zewnętrznym egzosystemem, doprowadziłoby do bardziej stabilnych i zwinnych zachowań fizycznych oraz zoptymalizowałoby wydatek energetyczny w środowiskach operacyjnych.

Optogenetyczne systemy kontroli układu mięśniowo-szkieletowego nie tylko umożliwiłyby wojownikom łączenie się z systemami zewnętrznymi, które nie są trwale przyklejone do ich ciał, ale mogłyby być również zaprogramowane do kontrolowania ich ciał w celu wykonywania złożonych zadań, do których nie są przyzwyczajeni.

Kontroler optogenetyczny przejmowałby w efekcie kontrolę nad ruchami kończyn wojownika, umożliwiając w ten sposób nowicjuszowi (tj. wojownikowi) wykonywanie funkcji zawodowych.

Czytając to, uderza mnie fakt, że posiadanie innej osoby lub komputera kontrolującego czyjeś ciało brzmi strasznie, jakby można było użyć tego do zmuszenia ludzi do robienia rzeczy wbrew ich woli. Niewolnictwo to brzydkie słowo, a jednak optogenetyczna kontrola ciała wydaje się dokładnie taka.

Kiedy myślę o tym, jak wykorzystujemy bydło do orki, a nawet jazdy konnej. Czy nie zmuszamy ich do oddania kontroli nad swoimi ciałami za pomocą technologii takich jak uprząż? Jak to się różni?

Od razu pojawia się szereg wątpliwości i pytań. Czy technologia ta może być wykorzystywana do kontrolowania więźniów, zmuszania rekrutów do armii najemników, do niebezpiecznych ćwiczeń, może być kontrolowana przez świadomą sztuczną inteligencję?

Kiedy ta technologia zostanie wyjęta z kontekstu wojskowego i oddana w ręce dyktatury (lub korporacji)?

Autorzy przyznają, że jest to poważny problem i że obecnie nie ma ram prawnych, które pozwalałyby odpowiedzieć na takie pytania.

Maszyny reagują na polecenia, a jeśli polecenia i kontrola zostaną zhakowane, człowiek/maszyna zostanie naruszona. Możliwość hakowania przez siły zewnętrzne może wywołać strach przed kontrolą ze strony innych. Nawet jeśli ryzyko to można złagodzić za pomocą ulepszonych metod szyfrowania, zmiennych wymagań dotyczących uwierzytelniania lub innych metod, wrażenie, że kontrola może zostać obalona, ​​może prowadzić do problemów z zaufaniem między rówieśnikami.

Na przykład, jeśli wrogi aktor mógłby obejść optogenetyczny kombinezon lub implant neuronowy, który kontroluje ruch mięśni, mogłoby to nie tylko stworzyć prawdziwe zagrożenie dla jednostki, organizacji i misji, ale także mogłoby wywołać obawy wśród szeregów nieulepszonych i wzmocnione osobniki.

Raport DoD zatytułowany „Transformacja żołnierza-cyborga: ramy analizy społecznych i etycznych problemów przyszłej wojny”, który został napisany w 1998 roku, pokazuje, jak długo wojsko pracuje nad przyszłością cyborgów.

Publiczność spała. Nadszedł czas, aby się obudzić i odzyskać kontrolę nad naszą armią, która w pełni zamierza rozwijać tę technologię w porozumieniu z zastosowaniami cywilnymi.

Wzmocnienie neuronowe (z raportu):

Zatrudnienie taktyczne: W tym scenariuszu implanty neuronowe do interfejsu mózg-komputer (BCI) umożliwiłyby bezproblemową interakcję między osobami a zasobami wtórnymi (maszynami). Ta kontrola może być wywierana na drony, systemy uzbrojenia i inne zdalne systemy obsługiwane przez ulepszoną osobę. Udoskonalenie obejmowałoby nie tylko kontrolę użytkownika nad sprzętem (mózg do maszyny), ale także transmisję do operatora (maszyna do mózgu) i człowieka do człowieka (dynamika dowodzenia i kontroli) w celu zwiększenia świadomości sytuacyjnej, gdy dron, obliczenia analityczne i informacje przekazywane są przez człowieka do operatora….

Wzmocnienie układu nerwowego poprzez wszczepienie elektrod modulujących do mózgu umożliwi szybką interakcję między maszyną a operatorem poprzez mechanizm typu odczyt/zapis. Umożliwi to szybsze i zintegrowane sterowanie wieloma zasobami przez ulepszonego operatora, poprawiając w ten sposób świadomość pola bitwy i śmiertelność wojowników.

Aktywność mózgu będzie monitorowana nieinwazyjnie za pomocą elektrod umieszczonych na skórze głowy lub czaszce lub bardziej inwazyjnie poprzez bezpośrednie wszczepienie elektrod do powierzchni mózgu lub głębszych struktur i sieci.

Obecnie naukowcy nie byli w stanie określić, czy implantacja elektrod jest odwracalna ani w jakim stopniu dotknięte nią sieci neuronowe dostosowują się do obecności implantu, komplikując w ten sposób usuwanie.

W miarę dojrzewania tej technologii przewiduje się, że do 2030 roku wyspecjalizowani operatorzy będą wykorzystywać implanty neuronowe do usprawnienia działania majątku. pojazdy (USV), takie jak drony i personel wywiadowczy. Grupa BHPC przewiduje, że do 2050 roku nastąpi znaczny postęp w zrozumieniu sieci neuronowych i technologii implantów neuronowych.

Przy większym zrozumieniu przewiduje się, że technologie te będą szerzej stosowane w siłach zbrojnych, umożliwiając kontrolowane użycie systemów uzbrojenia, komunikację sieciową i interakcję (np. urazów) oraz poprawioną świadomość wojownika dzięki komunikacji maszyna-mózg (oraz zdalnie mózg-mózg z obsługą maszyn) za pomocą rozproszonych czujników, nadajników i dronów zwiadowczych.

Pisałem o tym wcześniej interfejsy mózg-komputer. To, że mogą one obejmować zarówno interwencje nieinwazyjne, jak i inwazyjne, rodzi wiele pytań i wątpliwości. Ponownie, kwestie bioetyczne są rozległe. W tym zdolność kogoś do utraty kontroli nad własnym umysłem.

Wczesny przykład tego, jak tego typu technologie można wykorzystać jako broń –

Syndrom Havanny:

Syndrom Havanny, który jest prawdziwy, stworzył wiele pytań. Tylko co to jest? Kto to kontroluje? Czy tę technologię można wykorzystać do unieruchomienia dużych grup ludzi? Jak działa technologia? Czy to w ogóle „prawdziwy” syndrom? Nasza CIA, po latach twierdzeń, że syndrom Havanna był dziełem nikczemnych aktorów, przedstawiła wysoce zredagowany iw większości tajny raport, w którym wydaje się, że wycofują się z niektórych z tych zarzutów. Ale krytycy twierdzą, że ten raport jest niczym więcej niż zasłoną dymną dla tego, co naprawdę się dzieje.

Czy syndrom Havanny jest przykładem wczesnego nieinwazyjnego interfejsu mózg-komputer lub broni?

Ta technologia, zwłaszcza bez implantów neuronowych (poprzez fale radiowe i pulsacyjne pola elektromagnetyczne), może oddziaływać nie tylko na „ochotników”, ale także na osoby niebędące ochotnikami.

Ponadto, jeśli w grę wchodzą implanty – kto je kontroluje? Użytkownik, komputer czy program obsługi? Co się stanie, gdy ktoś odejdzie z wojska? Czy implanty można przeprogramować lub zhakować? Kto jest właścicielem danych?

Raport trwa:

Do roku 2050 postępy w technologii implantów neuronowych mogą być znaczące. Oczekiwane ulepszenia skupiałyby się na zmniejszeniu poziomu inwazyjności samego implantu. Można to osiągnąć poprzez montaż elektrod w określonym miejscu przy użyciu biokompatybilnych nanocząstek, które można kierować siłą zewnętrzną (nanocząsteczki domieszkowanego tlenku żelaza, które można pozycjonować za pomocą ukierunkowanych pól magnetycznych) lub poprzez ulepszenia możliwości pozyskiwania sygnału przez umieszczone zewnętrznie elektrody i procesory. Grupa badawcza spodziewa się, że potrzeby wojowników będą miały wpływ na te postępy technologiczne; jednak takie postępy prawdopodobnie doprowadziłyby do rewolucyjnych zmian w codziennych interakcjach społeczeństwa z maszynami. Te technologie (roboty osobiste, opcje rozrywki i pojazdy) byłyby napędzane i utrzymywane przez podmioty komercyjne.

Raport omawia również społeczną akceptację technologii cyborgów i rolę Departamentu Obrony w przezwyciężaniu obaw opinii publicznej dotyczących tych technologii:

Uczestnicy warsztatów jednogłośnie przewidywali, że przeciwnicy państwowi i niepaństwowi będą starali się wykorzystać rozmieszczenie wzmocnionych bojowników USA do podważenia interesów USA i napiętnowania Departamentu Obrony jako nieetycznego.

Biorąc pod uwagę wyniki badania Pew, religia wydaje się być prawdopodobną platformą do ożywienia tych argumentów przeciwko interesom USA za pomocą rozrywki i mediów społecznościowych.

Środki masowego przekazu, w tym film i literatura, są również znanym etapem demonizowania cyborgów. Od Frankensteina do Terminatora przesłanie jest często takie, że integracja technologii z ludzkim ciałem pozbawia ludzkiego ducha współczucia i prowadzi do przemocy oraz poważnych, niezamierzonych konsekwencji.

Jednak fikcja może również odzwierciedlać fantazyjne zastosowania pojawiających się technologii, a także rzeczywiste obawy związane z tymi technologiami. Z tych powodów beletrystyka może być potężnym narzędziem angażowania opinii publicznej w dyskusje na temat bioetyki. Lepiej poinformowana opinia publiczna, która tworzy i konsumuje media związane z pojawiającymi się technologiami, może zatem pomóc DOD i jego partnerom w przewidywaniu obaw ELSI w celu złagodzenia problemów na wczesnym etapie rozwoju możliwości związanych z ulepszeniami.

Grupa badawcza zaleciła podjęcie wysiłków w celu odwrócenia negatywnych narracji kulturowych dotyczących technologii ulepszających i wykorzystania mediów jako środka angażowania opinii publicznej. W popularnych mediach społecznościowych i open source, literaturze i filmie wykorzystanie maszyn do poprawy kondycji fizycznej gatunku ludzkiego spotkało się z zniekształconą i dystopijną narracją w imię rozrywki. Dokładniejsze przedstawienie technologii i jej zastosowań w mediach fikcji i literatury faktu może położyć podwaliny pod nowe pokolenie, które widzi szansę na korzyści społeczne w technologiach cyborgów.

Jeśli technologia ma stać się bardziej intymnym partnerem w fizycznym ulepszaniu gatunku ludzkiego, personel DOD musi pomóc zmienić zniekształcone narracje kulturowe. Realistyczna, wyważona (jeśli nie bardziej pozytywna) narracja posłuży do lepszego edukowania opinii publicznej, złagodzenia obaw społecznych i usunięcia barier w produktywnym wdrażaniu tych nowych technologii. Chociaż nie jest to z natury misja Departamentu Obrony, przywódcy obronni powinni zrozumieć, że jeśli zamierzają wprowadzić te technologie, trzeba będzie zrozumieć i przezwyciężyć publiczne i społeczne postrzeganie.

Uważam, że ten raport sugeruje, że Departament Obrony angażuje się w operacje psychologiczne, aby przekonać zarówno Amerykanów, jak i ludzi na całym świecie, że te technologie są bezpieczne, a ich rozwój będzie lepiej służył naszej przyszłości.

Niniejszy raport został opublikowany w 2019 r. Lista autorów znajduje się na okładce. Zrobiłem mały due diligence tych autorów i znalazłem to Scotta Walpera, Dyrektor naukowy, US Office of Naval Research Global, Londyn (drugi autor tego raportu) spędził ten rok na tworzeniu „kolektywu” ludzi, aby na nowo wyobrazić sobie świat.

Serendipity Collective jest wyraźnie dzieckiem mózgu DoD (marynarki wojennej), a jednak nie jest to dokładnie krystalicznie czyste na  ...

Wydaje mi się, że psy-ops już się zaczęły!

Przeczytaj całą historię tutaj…