Były prezes Greenpeace naukowo rozrywa zmiany klimatu na strzępy

Czy powinniśmy świętować dwutlenek węgla?

Moi Panowie i Panie, Panie i Panowie.

Dziękuję za możliwość przedstawienia moich poglądów na temat zmian klimatu. Jak wielokrotnie oświadczyłem publicznie, nie ma ostatecznego naukowego dowodu, poprzez obserwacje w świecie rzeczywistym, że dwutlenek węgla jest odpowiedzialny za jakiekolwiek niewielkie ocieplenie globalnego klimatu, które miało miejsce w ciągu ostatnich lat 300, od szczytu mała epoka lodowcowa. Gdyby istniał taki dowód poprzez testy i replikację, zostałby spisany dla wszystkich.

Twierdzenie, że emisje ludzkie mają obecnie dominujący wpływ na klimat, jest po prostu hipotezą, a nie powszechnie akceptowaną teorią naukową. Dlatego słuszne, wręcz graniczące z obowiązkowymi w tradycji naukowej, jest sceptyczne wobec tych, którzy wyrażają pewność, że „nauka jest ustalona” i „debata się zakończyła”.

Ale jest ponad wszelką wątpliwość, że CO2 jest budulcem wszelkiego życia na Ziemi i że bez jego obecności w globalnej atmosferze w wystarczającym stężeniu byłby to martwa planeta. Jednak dzisiaj nasze dzieci i nasze społeczeństwo uczy się, że CO2 jest toksycznym zanieczyszczeniem, które zniszczy życie i sprowadzi cywilizację na kolana. Mam nadzieję, że dziś wieczorem przewrócę tę niebezpieczną propagandę wywołaną przez człowieka. Dziś wieczorem pokażę, że emisje CO2 przez ludzi już uratowały życie na naszej planecie od bardzo przedwczesnego końca. Że przy braku emisji części węgla z powrotem do atmosfery, skąd w ogóle się pojawił, większość, a może całe życie na Ziemi zacznie umierać mniej niż dwa miliony lat od dzisiaj.

Ale najpierw trochę tła.

Urodziłem się i wychowałem w małej pływającej wiosce Winter Harbour na północno-zachodnim krańcu wyspy Vancouver, w lesie deszczowym nad Pacyfikiem. Do mojej wioski nie było drogi, więc przez osiem lat ja i kilkoro innych dzieci codziennie zabierało się łodzią do jednopokojowego budynku szkoły w pobliskiej wiosce rybackiej. Nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak dobrze się bawiłem na pływających strumieniach w strumieniu łososia w lesie deszczowym, dopóki nie zostałem wysłany do szkoły z internatem w Vancouver, gdzie osiągałem doskonałe wyniki w nauce. Studia licencjackie ukończyłem na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej, kierując się naukami przyrodniczymi - biologią, biochemią, genetyką i leśnictwem - środowiskiem i przemysłem, w którym moja rodzina pracuje od ponad 100 lat. Potem, zanim słowo to stało się znane opinii publicznej, odkryłem naukę o ekologii, naukę o tym, jak wszystkie żywe istoty są ze sobą powiązane i jak jesteśmy z nimi spokrewnieni. W szczytowym okresie zimnej wojny, wojny w Wietnamie, groźby wojny nuklearnej i nowo pojawiającej się świadomości środowiska zostałem przekształcony w radykalnego działacza na rzecz środowiska. Robiąc doktorat z ekologii w 1971 dołączyłem do grupy aktywistów, którzy zaczęli spotykać się w piwnicy Kościoła Unitarian, aby zaplanować podróż protestacyjną przeciwko testom amerykańskich bomb wodorowych na Alasce.

Udowodniliśmy, że grupa aktywistów, wyglądająca trochę na szmatę, mogła popłynąć starą łodzią rybacką przez ocean na północnym Pacyfiku i pomóc zmienić bieg historii. Stworzyliśmy centralny punkt, w którym media mogą zgłaszać sprzeciw społeczeństwa wobec testów.

Kiedy ta bomba H wybuchła w listopadzie 1971, była to ostatnia bomba wodorowa, którą zdetonowały Stany Zjednoczone. Mimo że w serii zaplanowano jeszcze cztery testy, prezydent Nixon anulował je z powodu sprzeciwu publicznego, który pomogliśmy stworzyć. To były narodziny Greenpeace.

Zarumieniony ze zwycięstwa, w drodze do domu z Alaski zostaliśmy braćmi Narodu Namgis w ich dużym domu w Alert Bay w pobliżu mojego północnego domu na wyspie Vancouver. Dla Greenpeace zapoczątkowało to tradycję Wojowników Tęczy, po indyjskiej legendzie Cree, która przewidywała spotkanie wszystkich ras i wyznań, aby ocalić Ziemię przed zniszczeniem. Nazwaliśmy nasz statek Rainbow Warrior, a następne piętnaście lat spędziłem w najwyższym komitecie Greenpeace, na pierwszej linii ruchu ekologicznego, gdy ewoluowaliśmy z piwnicy kościoła do największej na świecie organizacji działającej na rzecz środowiska.

Następnie podjęliśmy francuskie testy jądrowe na południowym Pacyfiku. Okazały się nieco trudniejsze niż testy nuklearne w USA. Przeprowadzenie testów pod ziemią na atolu Mururoa w Polinezji Francuskiej zajęło lata. W 1985, na bezpośrednie polecenie Prezydenta Mitterranda, francuscy komandosi zbombardowali i zatopili Rainbow Warrior w Auckland Harbour, zabijając naszego fotografa. Protesty te trwały długo po tym, jak opuściłem Greenpeace. Dopiero w połowie 1990 testy nuklearne zakończyły się na Południowym Pacyfiku, podobnie jak w większości innych części świata.

Cofając się do 1975 roku, Greenpeace postanowił uratować wieloryby przed wyginięciem z rąk wielkich flot wielorybniczych. Skonfrontowaliśmy się z radziecką flotą wielorybniczą na północnym Pacyfiku, stając przed harpunami w naszych małych gumowych łodziach, aby chronić uciekające wieloryby. Było to transmitowane w wiadomościach telewizyjnych na całym świecie, po raz pierwszy przenosząc ruch Save the Whales do wszystkich salonów. Po czterech latach rejsów w 1979 r. Połowy wielorybów fabrycznych zostały ostatecznie zakazane na Północnym Pacyfiku, a do 1981 r. Na wszystkich oceanach świata.

W 1978 usiadłem na dziecięcej pieczęci u wschodniego wybrzeża Kanady, aby chronić ją przed klubem myśliwego. Zostałem aresztowany i wywieziony do więzienia, pieczęć została obleczona i oskórowana, ale zdjęcie mojego aresztowania podczas siedzenia na dziecięcej pieczęci pojawiło się następnego dnia w gazetach 3000 na całym świecie. Podbiliśmy serca i umysły milionów ludzi, którzy uważali rzeź foki za przestarzałą, okrutną i niepotrzebną.

Dlaczego więc opuściłem Greenpeace po latach 15 na stanowisku kierowniczym? Kiedy Greenpeace zaczął, mieliśmy silną orientację humanitarną, aby ocalić cywilizację przed zniszczeniem przez wojnę nuklearną. Z biegiem lat „pokój” w Greenpeace stopniowo zanikał, a moja organizacja wraz z większością ruchu ekologicznego popadła w przekonanie, że ludzie są wrogami ziemi. Wierzę w humanitarny ekolog, ponieważ jesteśmy częścią przyrody, a nie oddzieleni od niej. Pierwszą zasadą ekologii jest to, że wszyscy jesteśmy częścią tego samego ekosystemu, jak to ujęła Barbara Ward, „Jedna ludzka rodzina na statku kosmicznym Ziemia”, i głoszenie w inny sposób uczy, że światowi byłoby lepiej bez nas. Jak zobaczymy w dalszej części prezentacji, istnieje bardzo dobry powód, aby postrzegać ludzi jako niezbędne do przetrwania życia na tej planecie.

W połowie 1980 znalazłem się jako jedyny dyrektor Greenpeace International z formalnym wykształceniem naukowym. Moi koledzy reżyserzy zaproponowali kampanię „zakazu chloru na całym świecie”, nazywając go „Diabelskim Żywiołem”. Zwróciłem uwagę, że chlor jest jednym z pierwiastków w układzie okresowym, jednym z elementów składowych Wszechświata i 11 najczęstszym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Argumentowałem, że chlor jest najważniejszym elementem zdrowia publicznego i medycyny. Dodanie chloru do wody pitnej było największym postępem w historii zdrowia publicznego, a większość naszych syntetycznych leków opiera się na chemii chloru. To padło na głuchy uszy, a dla mnie była to ostatnia słoma. Musiałem wyjść.

Kiedy opuściłem Greenpeace, ślubowałem opracować politykę środowiskową opartą na nauce i logice, a nie na sensacji, dezinformacji, antyhumanizmie i strachu. W klasycznym przykładzie niedawny protest prowadzony przez Greenpeace na Filipinach wykorzystał czaszkę i skrzyżowane piszczele do powiązania Złotego Ryżu ze śmiercią, podczas gdy w rzeczywistości Złoty Ryż może pomóc uratować milion dzieci 2 przed śmiercią z powodu niedoboru witaminy A każdego roku.

Krzywa Keelinga stężenia CO2 w atmosferze ziemskiej, ponieważ 1959 jest rzekomo palącym pistoletem katastroficznych zmian klimatu. Zakładamy, że CO2 był na poziomie 280 ppm na początku rewolucji przemysłowej, zanim działalność człowieka mogła wywrzeć znaczący wpływ. Zgadzam się, że większość wzrostu z 280 do 400 ppm jest spowodowana ludzkimi emisjami CO2, z możliwością, że część z nich wynika z odgazowania z ocieplenia oceanów.

NASA mówi nam, że „dwutlenek węgla kontroluje temperaturę Ziemi” w dziecinnym zaprzeczeniu wielu innym czynnikom związanym ze zmianami klimatu. Przypomina to twierdzenie NASA, że na Marsie może istnieć życie. Kilkadziesiąt lat po tym, jak wykazano, że na Marsie nie ma życia, NASA nadal używa go jako haka do pozyskiwania funduszy publicznych na kolejne wyprawy na Czerwoną Planetę. Rozpowszechnianie strachu przed zmianami klimatu służy teraz temu samemu celowi. Jak proroczo zauważył Bob Dylan, „pieniądze nie mówią, przysięgają”, nawet w jednej z najbardziej podziwianych organizacji naukowych na świecie.

Na froncie politycznym przywódcy G7 planują „położyć kres skrajnemu ubóstwu i głodowi” poprzez wycofanie 85% światowych dostaw energii, w tym 98% energii wykorzystywanej do transportu ludzi i towarów, w tym żywności. Cesarze świata wydają się ubrani na zdjęciu wykonanym na zakończenie spotkania, ale oczywiście był to sklep fotograficzny. Powinni być zobowiązani do stania nago za złożenie takiego głupiego oświadczenia.

Najwyższy organ klimatyczny na świecie, Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu, jest beznadziejnie sprzeczny ze względu na swój skład i mandat. Panel składa się wyłącznie ze Światowej Organizacji Meteorologicznej, prognozy pogody i Programu Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych, ekologów. Obie te organizacje koncentrują się przede wszystkim na krótkoterminowych ramach czasowych, od dni do może stulecia lub dwóch. Ale najbardziej znaczący konflikt dotyczy mandatu panelu ONZ. Wymagane są jedynie skupienie się na „zmianie klimatu, która jest bezpośrednio lub pośrednio przypisana działalności człowieka, która zmienia skład atmosfery i która jest dodatkiem do naturalnej zmienności klimatu”. Więc jeśli IPCC stwierdził, że zmiana klimatu nie była wpływ ludzkiej zmiany atmosfery lub fakt, że nie jest ona „niebezpieczna”, nie musieliby istnieć. Są praktycznie upoważnieni do znalezienia się po stronie apokalipsy.

Naukowa pewność, polityczna wędrówka, beznadziejnie skonfliktowany IPCC, a teraz Papież, duchowy przywódca Kościoła katolickiego, odważnie dążąc do wzmocnienia koncepcji grzechu pierworodnego, mówi, że Ziemia wygląda jak „ogromna kupa brudu” i musimy wracać do przedindustrialnej błogości, czy jest to nędza?

A potem jest ogromna kupa brudu, karmiona do nas ponad trzy razy dziennie przez sieć zielonych mediów, kipiący kocioł rychłej zagłady, jakbyśmy już byli skazani na potępienie w piekle, a szansa na odkupienie jest niewielka. Boję się o koniec Oświecenia. Boję się intelektualnego gułagu z Greenpeace jako moimi strażnikami więziennymi.

Zacznijmy od naszej wiedzy na temat długoterminowej historii temperatury Ziemi i CO2 w ziemskiej atmosferze. Nasze najlepsze wnioski z różnych serwerów proxy wskazują, że CO2 był wyższy przez pierwsze 4 miliardów lat historii Ziemi niż od okresu kambryjskiego do dziś. Skoncentruję się na minionych milionach lat, odkąd ewoluowały współczesne formy życia. Jest rażąco oczywiste, że temperatura i CO540 są w odwrotnej korelacji co najmniej tak często, jak w jakimkolwiek pozornym związku. Dwa wyraźne przykłady odwrotnej korelacji wystąpiły 2 milion lat i 150 milion lat temu. Pod koniec jury temperatura gwałtownie spadła, a CO50 gwałtownie się zwiększył. Podczas Eocene Thermal Maximum temperatura była prawdopodobnie wyższa niż kiedykolwiek w ciągu ostatnich 2 milionów lat, podczas gdy CO550 był w trendzie spadkowym przez 2 milionów lat. Same te dowody wystarczają, aby uzasadnić głęboką spekulację na temat jakiegokolwiek związku przyczynowego między CO100 a temperaturą.

Okres dewoński, rozpoczynający się 400 miliony lat temu, był kulminacją inwazji życia na ziemię. Rośliny ewoluowały w kierunku produkcji ligniny, która w połączeniu z celulozą stworzyła drewno, które z kolei po raz pierwszy pozwoliło roślinom urosnąć, konkurując ze sobą o światło słoneczne. W miarę jak rozległe lasy rozprzestrzeniają się na lądzie, żywa biomasa wzrasta o rzędy wielkości, zbierając węgiel jako CO2 z atmosfery, aby zrobić drewno. Lignina jest bardzo trudna do rozbicia i żaden gatunek rozkładający nie posiadał enzymów do jej trawienia. Drzewa padały jeden na drugim, aż osiągnęły głębokość 100 lub więcej. To właśnie powstawały wielkie złoża węgla na całym świecie, ponieważ ten ogromny magazyn sekwestrowanego węgla nadal gromadził się przez 90 miliony lat. Następnie, na szczęście dla przyszłości życia, grzyby białej zgnilizny ewoluowały, aby wytworzyć enzymy, które mogą trawić ligninę i zbiegły się z końcem ery węglowej.

Nie było żadnej gwarancji, że grzyby lub inne gatunki rozkładające rozwiną kompleks enzymów niezbędnych do trawienia ligniny. Gdyby tego nie zrobili, CO2, który został już po raz pierwszy w historii Ziemi przyciągnięty do poziomów podobnych do dzisiejszych, nadal by spadał w miarę wzrostu drzew i śmierci. Tak było, dopóki CO2 zbliżył się do progu 150 ppm, poniżej którego rośliny najpierw zaczynają głodować, potem przestają rosnąć, a następnie umierają. Nie tylko rośliny drzewiaste, ale wszystkie rośliny. Spowodowałoby to wyginięcie większości, jeśli nie wszystkich gatunków lądowych, ponieważ zwierzęta, owady i inne bezkręgowce głodowały z braku jedzenia. I to by było na tyle. Gatunek ludzki nigdy by nie istniał. To był pierwszy raz, kiedy istniała wyraźna możliwość, że życie zbliży się do samozatarcia z powodu braku CO2, który jest niezbędny do życia na Ziemi.

Dobrze udokumentowany rekord globalnej temperatury w ciągu ostatnich 65 milionów lat pokazuje, że byliśmy w znacznym okresie chłodzenia od czasu Eocen Thermal Maximum 50 milionów lat temu. Ziemia była wówczas średnią temperaturą 16C, z większością podwyższonego ciepła na wyższych szerokościach geograficznych. Cała planeta, w tym Arktyka i Antarktyda, była wolna od lodu, a ziemia tam pokryta lasem. Przodkowie wszystkich gatunków na Ziemi przetrwali dziś najgorętszy okres w historii życia. Zastanawia nas straszne przewidywania, że ​​nawet wzrost temperatury 2C od czasów przedindustrialnych spowodowałby masowe wymieranie i zniszczenie cywilizacji. Lodowce zaczęły tworzyć się na Antarktydzie 30 milion lat temu, a na półkuli północnej 3 milion lat temu. Dzisiaj, nawet w tym interglacjalnym okresie plejstoceńskiej epoki lodowcowej, doświadczamy jednego z najzimniejszych klimatów w historii Ziemi.

Zbliżając się do teraźniejszości dowiedzieliśmy się z rdzeni lodowych Antarktydy, że w ostatnich latach 800,000 występowały regularne okresy znacznego zlodowacenia, a następnie okresy międzyglodowate w cyklach rocznych 100,000. Cykle te pokrywają się z cyklami Milankovitcha związanymi z mimośrodowością orbity Ziemi i jej osiowym przechyleniem. Jest wysoce prawdopodobne, że cykle te są związane z intensywnością słońca i sezonowym rozkładem ciepła słonecznego na powierzchni Ziemi. Istnieje silna korelacja między temperaturą a poziomem atmosferycznego CO2 podczas tych kolejnych zlodowaceń, co wskazuje na możliwy związek przyczynowo-skutkowy między nimi. CO2 opóźnia temperaturę średnio o 800 lat w ostatnim okresie 400,000, wskazując, że temperatura jest przyczyną, ponieważ przyczyna nigdy nie następuje po skutku.

Patrząc na ostatnie 50,000 lat temperatury i CO2, widzimy, że zmiany w CO2 podążają za zmianami temperatury. Można się tego spodziewać, ponieważ cykle Milankovitcha znacznie częściej powodują zmianę temperatury niż zmianę CO2. A zmiana temperatury jest o wiele bardziej prawdopodobne, że spowoduje zmianę CO2 z powodu odgazowania CO2 z oceanów w cieplejszych czasach i wnikania (absorpcji) CO2 w chłodniejszych okresach. Mimo to alarmiści klimatyczni upierają się przy twierdzeniu, że CO2 powoduje zmianę temperatury, pomimo nielogicznej natury tego twierdzenia.

Trzeźwiące jest rozważenie skali zmian klimatu w ciągu ostatnich lat 20,000, od szczytu ostatniego dużego zlodowacenia. W tym czasie na dzisiejszym Montrealu znajdowało się kilometry lodu 3.3, miasto liczące ponad X milionów ludzi. 3% Kanady pokryte było warstwą lodu. Nawet tak daleko na południe, jak Chicago, był prawie kilometr lodu. Jeśli cykl Milankovitcha nadal będzie dominował, a poza emisjami CO95 nie ma powodu, by myśleć inaczej, będzie to następowało stopniowo w ciągu następnych lat 2. Czy nasze emisje CO80,000 zapobiegną kolejnemu zlodowaceniu, jak sugerował James Lovelock? Jak dotąd wydaje się, że nie ma na to wielkiej nadziei, ponieważ pomimo tego, że 2 / 1 wszystkich naszych emisji CO3 zostały wydane w ciągu ostatnich lat 2, brytyjskie biuro Met Met twierdzi, że w tym stuleciu nie było statystycznie znaczącego ocieplenia.

Na wysokości ostatniego zlodowacenia poziom morza był o około 120 niższy niż obecnie. 7,000 lat temu wszystkie lodowce na niskich wysokościach i na średnich szerokościach geograficznych stopiły się. Od tego czasu nie ma zgody co do zmian poziomu morza, chociaż wielu naukowców doszło do wniosku, że poziom morza był wyższy niż dziś podczas Holocene Thermal Optimum od 9,000 do 5,000 lata temu, kiedy Sahara była zielona. Poziom morza mógł być również wyższy niż obecnie w średniowiecznym okresie ciepłym.

Setki wysp w pobliżu równika w Papui w Indonezji zostały podcięte przez morze w sposób, który potwierdza hipotezę, że w ciągu ostatnich tysięcy lat nastąpiła niewielka zmiana netto poziomu morza. Długo trwa erozja spowodowana delikatnym falowaniem w tropikalnym morzu.

Wracając do związku między temperaturą a CO2 we współczesnej erze, widzimy, że temperatura wzrosła w stałym powolnym tempie w środkowej Anglii od 1700, podczas gdy emisje CO2 u ludzi nie były istotne aż do 1850, a następnie zaczęły gwałtownie rosnąć po 1950. Nie wskazuje to na bezpośredni związek przyczynowy między nimi. Po regularnym zamarzaniu podczas Małej Ery Lodowej Tamiza po raz ostatni zamarła w 1814, gdy Ziemia wkroczyła w coś, co można nazwać nowoczesnym ciepłym okresem.

IPCC twierdzi, że „niezwykle prawdopodobne” jest to, że emisje ludzkie były dominującą przyczyną globalnego ocieplenia „od połowy 20X wieku”, czyli od 1950. Twierdzą, że „ekstremalnie” oznacza 95% pewności, mimo że liczba 95 została po prostu zerwana z powietrza jak magia. I „prawdopodobne” nie jest słowem naukowym, ale raczej wskazuje na sąd, innym słowem na opinię.

Nastąpił X-letni okres ocieplenia z 30-1910, następnie chłodzenie od 1940 do 1940, podobnie jak emisje CO1970 zaczęły gwałtownie rosnąć, a następnie roczne ocieplenie 2 od 30-1970, które było bardzo podobne pod względem czasu i temperatury wznieść się do wzrostu z 2000-1910. Można zatem zapytać „co spowodowało wzrost temperatury od 1940-1910, jeśli nie była to emisja ludzi? A jeśli to naturalne czynniki, skąd wiemy, że te same naturalne czynniki nie były odpowiedzialne za wzrost między 1940-1970. ”Nie musisz cofać się o miliony lat, aby znaleźć logiczny błąd w przekonaniu IPCC, że jesteśmy złoczyńcy w utworze.

Woda jest zdecydowanie najważniejszym gazem cieplarnianym i jest jedyną cząsteczką obecną w atmosferze we wszystkich trzech stanach, gazem, cieczą i ciałem stałym. Jako gaz para wodna jest gazem cieplarnianym, ale nie jest płynna i stała. Gdy płynna woda tworzy chmury, które w ciągu dnia wysyłają promieniowanie słoneczne z powrotem w przestrzeń kosmiczną i zatrzymują ciepło w nocy. Nie ma możliwości, aby modele komputerowe mogły przewidzieć efekt netto wody atmosferycznej w wyższej atmosferze CO2. Jednak ciepliści postulują, że wyższy CO2 spowoduje pozytywne sprzężenie zwrotne z wodą, zwiększając w ten sposób działanie samego CO2 razy 2-3. Inni naukowcy uważają, że woda może mieć neutralną lub negatywną informację zwrotną na temat CO2. Obserwacyjne dowody z pierwszych lat tego stulecia mają tendencję do wzmacniania tej ostatniej hipotezy.

Ilu polityków, przedstawicieli mediów lub opinii publicznej jest świadomych tego oświadczenia o zmianach klimatu od IPCC w 2007?

"powinniśmy uznać, że mamy do czynienia ze sprzężonym nieliniowym systemem chaotycznym i dlatego długoterminowe przewidywanie przyszłych stanów klimatycznych nie jest możliwe."

Istnieje wykres pokazujący, że modele klimatyczne rażąco wyolbrzymiły tempo ocieplenia, co potwierdza stwierdzenie IPCC. Jedyne trendy, które modele komputerowe wydają się być w stanie dokładnie przewidzieć, to te, które już miały miejsce.

Przechodząc do sedna mojej prezentacji, CO2 jest walutą życia i najważniejszym budulcem każdego życia na Ziemi. Całe życie opiera się na węglu, w tym nasze własne. Z pewnością cykl nauczania węgla i jego centralna rola w tworzeniu życia powinna być nauczana naszym dzieciom, a nie demonizacji CO2, że „węgiel” jest „zanieczyszczeniem”, które zagraża kontynuacji życia. Wiemy na pewno, że CO2 jest niezbędny do życia i że musi znajdować się na pewnym poziomie w atmosferze, aby przetrwać rośliny, które są obecnie podstawowym pożywieniem dla wszystkich innych żyjących obecnie gatunków. Czy nie powinniśmy zachęcać naszych obywateli, studentów, nauczycieli, polityków, naukowców i innych liderów do świętowania CO2 jako dawcy życia?

Udowodniono, że rośliny, w tym drzewa i wszystkie nasze rośliny spożywcze, mogą rosnąć znacznie szybciej przy wyższych poziomach CO2 niż obecnie w atmosferze. Nawet przy dzisiejszym stężeniu 400 ppm rośliny są stosunkowo głodne z powodu odżywiania. Optymalny poziom CO2 dla wzrostu roślin jest około 5 razy wyższy, 2000 ppm, ale alarmiści ostrzegają, że jest już zbyt wysoki. Muszą je codziennie stawiać czoła każdemu, kto zna prawdę w tej sprawie. CO2 jest dawcą życia i powinniśmy świętować CO2, a nie oczerniać go, tak jak jest to obecnie w modzie.

Jesteśmy świadkami „zazieleniania Ziemi”, ponieważ wyższe poziomy CO2, ze względu na emisje ludzkie z wykorzystaniem paliw kopalnych, sprzyjają wzrostowi roślin na całym świecie. Zostało to potwierdzone przez naukowców z CSIRO w Australii, Niemczech i Ameryce Północnej. Tylko połowa CO2, które emitujemy w wyniku wykorzystania paliw kopalnych, pojawia się w atmosferze. Bilans idzie gdzie indziej, a najlepsza nauka mówi, że większość z nich idzie w kierunku wzrostu globalnej biomasy roślinnej. A co może być z tym nie tak, skoro lasy i uprawy rolnicze stają się bardziej produktywne?

Cały CO2 w atmosferze powstał poprzez odgazowanie jądra Ziemi podczas masowych erupcji wulkanicznych. Było to o wiele bardziej rozpowszechnione we wczesnej historii Ziemi, gdy jądro było gorętsze niż obecnie. W ciągu ostatnich X milionów lat 150 nie dodano wystarczającej ilości CO2 do atmosfery, aby zrównoważyć stopniowe straty spowodowane zakopaniem w osadach.

Ale naprawdę oszałamiająca liczba to ilość węgla, która została wydzielona z atmosfery i zamieniona w skały węglowe. 100,000,000 miliardów ton, czyli jeden kwadrylion ton węgla, zostały zamienione w kamień przez gatunki morskie, które nauczyły się samodzielnie robić opancerzenie, łącząc wapń i węgiel w węglan wapnia. Wapień, kreda i marmur pochodzą z całego życia i stanowią 99.9% całego węgla kiedykolwiek obecnego w globalnej atmosferze. Białe klify w Dover zbudowane są z szkieletów węglo-wapniowych kokkolitoforów, małego fitoplanktonu morskiego.

Zdecydowana większość dwutlenku węgla pochodzącego z atmosfery została zatrzymana i dość trwale przechowywana w skałach węglowych, gdzie nie może być wykorzystywana przez rośliny jako pokarm.

Począwszy od 540 miliona lat temu, na początku okresu kambryjskiego, wiele gatunków morskich bezkręgowców rozwinęło zdolność kontrolowania zwapnienia i budowania pancerza w celu ochrony swoich miękkich ciał. Mięczaki, takie jak małże i ślimaki, koralowce, kokofitofory (fitoplankton) i foraminifera (zooplankton) zaczęły łączyć dwutlenek węgla z wapniem, a tym samym usuwać węgiel z cyklu życia, gdy skorupy zanurzały się w osady; 100,000,000 miliard ton osadów węglowych. Ironią losu jest to, że samo życie, opracowując zbroję ochronną, określiło swój ostateczny upadek poprzez ciągłe usuwanie CO2 z atmosfery. Jest to duża sekwestracja węgla i duża ilość miejsca do przechowywania. Są to osady węglowe, które tworzą złoża łupków, z których dziś szczelinujemy gaz i ropę naftową. I dodaję moje wsparcie tym, którzy mówią: „OK Wielka Brytania, zdobądź fracking”.

W ciągu ostatniego miliona lat 150 obserwowano ciągłe pobieranie CO2 z atmosfery. Składa się na to wiele elementów, ale najważniejszy jest efekt netto - usuwanie średnio X ton ton węgla z atmosfery każdego roku przez milion milionów lat. Ilość CO37,000 w atmosferze została zmniejszona o około 150% w tym okresie. Oznacza to, że emisje wulkaniczne CO2 zostały zrównoważone przez utratę węgla w osadach węglanu wapnia na podstawie wielu milionów lat.

Jeśli ten trend się utrzyma, CO2 nieuchronnie spadnie do poziomów, które zagrażają przetrwaniu roślin, które do przetrwania wymagają minimum 150 ppm. Jeśli rośliny umrą, umrą także wszystkie zwierzęta, owady i inne bezkręgowce, których przetrwanie zależy od roślin.

Jak długo potrwa na obecnym poziomie zubożenia CO2, dopóki większość lub całe życie na Ziemi nie będzie zagrożone wyginięciem z powodu braku CO2 w atmosferze?

Podczas tej plejstoceńskiej epoki lodowcowej CO2 ma tendencję do osiągania minimalnego poziomu, gdy kolejne zlodowacenia osiągają szczyt. Podczas ostatniego zlodowacenia, które osiągnęło szczyt 18,000 2 lat temu, poziom CO180 osiągnął dno na poziomie 2 ppm, co jest niezwykle prawdopodobnym najniższym poziomem CO30 w historii Ziemi. To tylko 180 ppm powyżej poziomu, na którym rośliny zaczynają umierać. Badania paleontologiczne wykazały, że nawet przy 2 ppm istnieje poważne ograniczenie wzrostu, ponieważ rośliny zaczęły umierać z głodu. Wraz z nadejściem cieplejszego okresu międzylodowcowego CO280 odbił się do 2 ppm. Ale nawet dzisiaj, przy emisji człowieka powodującej, że CO400 osiąga 2 ppm, rośliny nadal mają ograniczone tempo wzrostu, które byłoby znacznie wyższe, gdyby CO1000 wynosił 2000-XNUMX ppm.

Oto szokująca wiadomość. Gdyby ludzie nie zaczęli uwalniać części węgla zmagazynowanego jako paliwa kopalne, z których wszystkie znajdowały się w atmosferze jako CO2 przed sekwestracją przez rośliny i zwierzęta, życie na Ziemi wkrótce by się skończyło z tego niezbędnego składnika odżywczego i zacząłoby umierać . Biorąc pod uwagę obecne trendy zlodowacenia i okresy międzyglodowcowe, prawdopodobnie nastąpiłoby to za niespełna X milionów lat od dzisiejszego dnia, mrugnięcie okiem natury, 2% miliardowej historii życia 0.05.

Żaden inny gatunek nie byłby w stanie wykonać zadania polegającego na wprowadzeniu części węgla z powrotem do atmosfery, która była usuwana i zamykana w skorupie ziemskiej przez rośliny i zwierzęta na przestrzeni tysiącleci. Właśnie dlatego honoruję Jamesa Lovelocka w moim dzisiejszym wykładzie. Jim przez wiele lat był przekonany, że ludzie są jedynym i nieuczciwym gatunkiem na Gai, przeznaczonym do spowodowania katastrofalnego globalnego ocieplenia. Podoba mi się hipoteza Gai, ale nie jestem nią religijna i dla mnie było to zbyt podobne do grzechu pierworodnego. To było tak, jakby ludzie byli jedynym złym gatunkiem na Ziemi.

Ale James Lovelock ujrzał światło i zdał sobie sprawę, że ludzie mogą być częścią planu Gai, i ma ku temu dobry powód. I szanuję go, ponieważ potrzeba odwagi, aby zmienić zdanie po zainwestowaniu tak dużej części swojej reputacji wbrew przeciwnej opinii. Zamiast postrzegać ludzi jako wrogów Gai, Lovelock widzi teraz, że możemy współpracować z Gają nad „ociepleniem innej epoki lodowcowej” lub poważnym zlodowaceniem. Jest to o wiele bardziej prawdopodobne niż scenariusz zagłady i mroku klimatycznego, ponieważ nasze uwolnienie CO2 z powrotem do atmosfery zdecydowanie odwróciło stały spadek tego niezbędnego pożywienia na całe życie i, mam nadzieję, może zmniejszyć szansę, że klimat przejdzie w inny okres znacznego zlodowacenia. Możemy być pewni, że wyższy poziom CO2 spowoduje wzrost wzrostu roślin i biomasy. Naprawdę nie wiemy, czy wyższe poziomy CO2 zapobiegną lub zmniejszą ewentualne ześlizgnięcie się do innego zlodowacenia. Osobiście nie mam na to nadziei, ponieważ długoterminowa historia po prostu nie popiera silnej korelacji między CO2 a temperaturą.

Wbrew naszej wiedzy wprawia to w osłupienie, że poziom CO2 stale spada, a emisje CO2 przez ludzi nie są powszechnie uznawane za cud zbawienia. Z bezpośredniej obserwacji wiemy już, że ekstremalne prognozy wpływu CO2 na globalną temperaturę są bardzo mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę, że około jedna trzecia wszystkich naszych emisji CO2 została rozładowana w ciągu ostatnich lat 18 i nie było statystycznie znaczącego ocieplenia. I nawet gdyby doszło do dodatkowego ocieplenia, które z pewnością byłoby lepsze niż eksterminacja wszystkich lub większości gatunków na planecie.

Słyszałeś to tutaj. „Emisje dwutlenku węgla przez człowieka uratowały życie na Ziemi przed nieuchronnym głodem i wyginięciem z powodu braku CO2”. Aby użyć analogii z zegarem atomowym, gdyby Ziemia miała 24 godzin, bylibyśmy w 38 sekund do północy, kiedy odwróciliśmy trend ku Czasom Końca. Jeśli to nie jest dobra wiadomość, nie wiem, co jest. Nie da się uniknąć Armageddonu każdego dnia.

Rzucam każdemu wyzwanie rzucenia przekonującego argumentu, który sprzeciwia się mojej analizie danych historycznych i prognozie głodu CO2 na podstawie trendu 150 na milion lat. Argumenty ad hominem dotyczące „negujących” nie muszą mieć zastosowania. Twierdzę, że znaczna część społeczeństwa została zbiorowo wprowadzona w błąd, wierząc, że globalny CO2 i temperatura są zbyt wysokie, gdy jest odwrotnie. Czy ktoś zaprzecza, że ​​poniżej 150 ppm CO2 rośliny umrą? Czy ktoś zaprzecza, że ​​Ziemia znajdowała się w milionowym okresie chłodzenia 50 i że ta plejstoceńska epoka lodowcowa jest jednym z najzimniejszych okresów w historii planety?

Jeśli zakładamy, że emisje ludzkie do tej pory dodawały do ​​atmosfery około X miliardów ton CO200, nawet jeśli dzisiaj przestaliśmy używać paliw kopalnych, kupiliśmy już kolejny milion 2 na życie na Ziemi. Ale nie przestaniemy wykorzystywać paliw kopalnych do napędzania naszej cywilizacji, więc jest prawdopodobne, że uda nam się zapobiec głodowi roślin z powodu braku CO5 przez co najmniej 2 milionów lat. Nawet gdy paliwa kopalne stają się rzadkie, mamy biliardy ton węgla w skałach węglowych, które możemy przekształcić w wapno i CO65 do produkcji cementu. I już wiemy, jak to zrobić za pomocą energii słonecznej lub jądrowej. Już samo to, niezależnie od zużycia paliw kopalnych, z nadwyżką zrekompensuje utratę CO2 z powodu zakopania węglanu wapnia w osadach morskich. Bez wątpienia gatunek ludzki umożliwił przedłużenie życia na Ziemi o ponad X milionów lat. Nie jesteśmy wrogiem natury, ale jej zbawieniem.

Jako postscriptum chciałbym poczynić kilka uwag na temat drugiej strony rzekomej niebezpiecznej monety o zmianach klimatu, naszej polityki energetycznej, w szczególności o wiele złowionych paliw kopalnych; węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny.

W zależności od tego, w jaki sposób jest to uformowane, paliwa kopalne stanowią między 85-88% światowego zużycia energii i ponad 95% energii do transportu ludzi i towarów, w tym naszej żywności.

Na początku tego roku przywódcy krajów G7 zgodzili się, że paliwa kopalne powinny zostać wycofane przez 2100, co najmniej dziwaczny rozwój. Oczywiście żadna inteligentna osoba tak naprawdę nie wierzy, że tak się stanie, ale jest to dowód potęgi elit, które zbiegły się wokół katastrofalnych zmian klimatu spowodowanych przez człowieka, że ​​tak wielu rzekomych światowych liderów musi wziąć udział w tej szaradzie. Jak przekonać ich do świętowania CO2, a nie do oczerniania go?

Wiele paskudnych rzeczy mówi się o paliwach kopalnych, mimo że są one w dużej mierze odpowiedzialne za naszą długowieczność, nasz dobrobyt i komfort życia.

Węglowodory, składniki energetyczne paliw kopalnych, są w 100% organiczne, jak w chemii organicznej. Zostały one wyprodukowane przez energię słoneczną w starożytnych morzach i lasach. Kiedy są spalane na energię, głównymi produktami są woda i CO2, dwa najbardziej niezbędne produkty spożywcze na całe życie. Paliwa kopalne są zdecydowanie największym akumulatorem bezpośredniej energii słonecznej na Ziemi. Nic innego się nie zbliża, z wyjątkiem paliwa jądrowego, które jest również słoneczne w tym sensie, że zostało wyprodukowane w umierających gwiazdach.

Dzisiaj Greenpeace protestuje przeciwko rosyjskim i amerykańskim platformom wiertniczym za pomocą statków napędzanych silnikiem wysokoprężnym 3000 HP i wykorzystuje silniki zaburtowe 200 HP do wsiadania do platform i zawieszania plastikowych banerów przeciwolejowych wykonanych z paliw kopalnych. Następnie wydają informację medialną, w której informujemy, że musimy „zakończyć uzależnienie od ropy”. Nie miałbym nic przeciwko temu, gdyby Greenpeace jechał rowerami na swoje żaglówki i wiosłował swoje małe łódki na platformach, aby zawiesić transparenty z bawełny organicznej. Nie mieliśmy bomby H na pokładzie łodzi, która płynęła podczas pierwszej kampanii Greenpeace przeciwko próbom nuklearnym.

Część światowej ropy pochodzi z mojego rodzinnego kraju w kanadyjskich piaskach naftowych w północnej Albercie. Nigdy nie pracowałem z interesami związanymi z paliwami kopalnymi, dopóki nie zirytowałem się kłamstwami dotyczącymi produkcji ropy w moim kraju w stolicach naszych sojuszników na całym świecie. Odwiedziłem operacje piasków roponośnych, aby dowiedzieć się, co się tam dzieje.

Prawdą jest, że nie jest to ładny widok, gdy ziemia jest odsłonięta, aby dostać się na piasek, aby olej mógł zostać z niego usunięty. Kanada faktycznie usuwa największe naturalne wyciek ropy w historii i czerpie z tego zyski. Olej wydobył się na powierzchnię, gdy Góry Skaliste zostały wyrzucone przez zderzający się talerz Pacific. Kiedy piasek jest zawracany z powrotem na ląd, 99% tak zwanego „toksycznego oleju” został z niego usunięty.

Działacze przeciw ropie naftowej twierdzą, że operacje piasków roponośnych niszczą borealny las Kanady. Borealny las Kanady stanowi 10% wszystkich lasów na świecie, a obszar piasków roponośnych jest dla porównania jak pryszcz na słoniu. Zgodnie z prawem każdy cal kwadratowy ziemi zakłócony wydobyciem piasków roponośnych musi zostać zwrócony do rodzimego lasu borealnego. Kiedy miasta takie jak Londyn, Bruksela i Nowy Jork, które zniszczyły środowisko naturalne, powrócą do swoich rodzimych ekosystemów?

Sztuka i nauka o odtwarzaniu ekologii lub rekultywacji, jak to się nazywa w górnictwie, jest ugruntowaną praktyką. Teren jest ponownie wyprofilowany, pierwotna gleba jest odkładana, a rodzime gatunki roślin i drzew są ustalane. Możliwe jest, poprzez tworzenie zagłębień w miejscach, w których ziemia była płaska, zwiększenie różnorodności biologicznej poprzez tworzenie stawów i jezior, w których rośliny i tereny podmokłe, owady i ptactwo wodne mogą powstać w odzyskanym krajobrazie.

Stawy odpadów, z których zwracany jest oczyszczony piasek, wyglądają brzydko przez kilka lat, ale w końcu zostają odzyskane na użytki zielone. Fort McKay First Nation ma kontrakt na zarządzanie stadem żubrów na zregenerowanym stawie odpadowym. Każdy staw odpadowy zostanie odzyskany w podobny sposób po zakończeniu operacji.

Jako ekolog i ekolog od ponad lat 45 jest to dla mnie wystarczająco dobre. Ziemia jest zaniepokojona w mgnieniu oka w czasie geologicznym, a następnie wraca do zrównoważonego ekosystemu lasu borealnego z czystszym piaskiem. Jako bonus otrzymujemy paliwo do zasilania naszych chwastów, skuterów, motocykli, samochodów, ciężarówek, autobusów, pociągów i samolotów.

Podsumowując, dwutlenek węgla ze spalania paliw kopalnych jest życiem, personelem życia, walutą życia, a nawet kręgosłupem życia na Ziemi.

Jestem zaszczycony, że zostałem wybrany na coroczny wykład.

Dziękuję za wysłuchanie mnie tego wieczoru.

Mam nadzieję, że zobaczyłeś CO2 z nowej perspektywy i dołączy do mnie, aby świętować CO2!

Przeczytaj całą wypowiedź tutaj…