Harvard Kennedy School for Public Policy jest legendą w świecie akademickim. Problem w tym, że według jednego z uczniów wypompowuje technokratów. Twierdzi, że program nauczania jest „zaprojektowany, aby tworzyć elitarnych technokratów. Jeśli jesteś zainteresowany wprowadzeniem znaczących zmian w dążeniu do lepszego społeczeństwa, Szkoła Kennedy'ego nie jest dla Ciebie. ” ⁃ Edytor TN
Ponieważ tegoroczni przyjęci studenci rozważają decyzję o podjęciu edukacji Kennedy School, mogą sobie przypomnieć pytanie eseju na które odpowiedzieli we wniosku:
„Motto Harvard Kennedy School, przypominające Prezydenta, od którego nazwana jest Szkoła, brzmi:„ Zapytaj, co możesz zrobić ”. Podziel się z Komitetem Rekrutacyjnym o swoich planach wprowadzenia pozytywnych zmian poprzez publiczne przywództwo i usługi. ”
Wchodzimy do Kennedy School z pytaniem, co możemy zrobić, aby wprowadzić pozytywne zmiany. Oczekujemy, że nasza edukacja tutaj pomoże. Rada przyszłego absolwenta: nie.
Program nauczania Kennedy School ma na celu wytwarzanie elitarnych technokratów. Jeśli jesteś zainteresowany dokonaniem znaczącej zmiany w dążeniu do lepszego społeczeństwa, szkoła Kennedy'ego nie jest dla ciebie.
Program nauczania Kennedy School oparty jest na modelu polityki, który zachodzi w granicach istniejących relacji władzy. Dowiadujemy się, że tworzenie polityki to sztuka akceptowania status quo i znajdowania w nim „rozwiązań”. Nie ma krytycznej analizy systemów, które powodują problemy, a na pewno nie próbuje się ich zmieniać. Naszym zadaniem jest projektowanie odgórnych, przyrostowych rozwiązań, które mogą zapewnić pewne korzyści na marginesie.
Podobnie jak ryba, która nie wie, czym jest woda, podstawowy model polityki w Kennedy School jest tak wszechobecny, że trudno go dostrzec. Uosabiamy technokratyczny sposób myślenia, ilekroć przygotowujemy zasady dotyczące tego, co jest akceptowalne dla tych, którzy już posiadają władzę. Robimy to, gdy planujemy uleczyć nasze miasta za pomocą sztucznej inteligencji i partnerstwa Google, lub gdy mówimy o rasie i płci tylko w kategoriach różnorodności zatrudnienia i reprezentacji na szczycie, lub gdy znajdziemy wszystkie nasze odpowiedzi rozwojowe w randomizowanych kontrolowanych badaniach i społeczna przedsiębiorczość, lub kiedy wywyższamy „duże zbiory danych” jako ostateczne rozwiązanie dla lokalnych samorządów lub gdy próbujemy pokonywać drogę do zdrowszego życia.
Innowacje, dane i wydajność niekoniecznie są złe. Problem w Kennedy School i wszędzie tam, gdzie dominuje technokracja, polega na tym, że staje się postrzegana jako jedyne uzasadnione rozwiązanie, wypychające krytyczne oceny głębszych przyczyn problemów i możliwości znaczącej zmiany władzy. Po co walczyć o redystrybucję, skoro możemy rozwiązać problem ubóstwa za pomocą aplikacji?
Choć marketingowa jako apolityczna, technokracja staje się strażnikiem status quo. Nic dziwnego, że bogata, potężna szkoła szkoli absolwentów, aby służyli interesom bogatych i potężnych.
W pierwszym roku studiów magisterskich z zakresu polityki publicznej więcej niż jedną czwartą wszystkich wymaganych kredytów są zarezerwowane na statystyki. To samo dotyczy ekonomii. Oprócz tego dwa wymagania dotyczą umiejętności zawodowych i menedżerskich. A MPP jest uważane za mniej techniczne. Mistrza administracji publicznej w wymagającym programach rozwoju międzynarodowego, prawie każda klasa to ekonomia lub statystyka.
Podczas wiosennego kursu analizy polityki, podstawowego szkolenia MPP dotyczącego sztandarowej umiejętności „analizy polityki”, uczniowie są wyraźnie uczeni, jak projektować rozwiązania, które odwołują się do istniejącej struktury władzy interesariuszy. Ze studiów przypadków starannie wybranych jako modele aspiracyjne, kiedy brałem udział w kursie, poszukiwano rozwiązań zmian klimatu poprzez ujawnianie inwestorom ryzyka finansowego. Innemu, co prawda cennemu zestawowi dobrowolnych wytycznych dotyczących biznesu i praw człowieka, towarzyszył wykład, który wykazał głęboką pogardę nie dla przedsiębiorstw nadużywających praw, ale dla działaczy na rzecz praw człowieka, którzy odważyli się naciskać na wiążące regulacje. Trzeci opowiadał się za określeniem użytkowania gruntów w lasach deszczowych poprzez kwantyfikację potencjału gospodarczego. Zapytany, czy kwantyfikacja sprzyjałaby silniejszym interesom gospodarczym nad społecznymi i kulturowymi potrzebami rdzennych grup, wykładowca odrzucił pytanie: dlaczego miałoby to być?
We wszystkich programach magisterskich Kennedy School nie ma ani jednego wymaganego kursu, a bardzo niewiele jest w ofercie, które koncentrują się na współczesnych, krytycznych perspektywach społecznych: antropologii, socjologii, kulturoznawstwie, mediach, badaniach gender, teorii feministycznej, teorii postkolonialnej , teoria post-rozwojowa, teoria ras krytycznych lub teoria queer. Jeszcze rzadsze są kursy mające na celu przygotowanie studentów do działania w oparciu o te krytyki w dążeniu do znaczących zmian władzy. Nieliczne wyjątki - obieralne wykłady profesora Khalila G. Muhammada z Kennedy'ego, starszego wykładowcy Marshalla L. Ganza 64, wykładowcy Douglasa A. Johnsona i profesora HKS Katheryna Sikkinka - dowodzą, że możliwe jest włączenie krytycznych perspektyw do nasze zajęcia. Szkoła Kennedy'ego po prostu nie chce tego robić.
wpDiscuz