Ludzcy programiści tworzą ludzkie algorytmy według własnego rodzaju, z uprzedzeniami i strukturami przekonań wywodzącymi się od ich twórców. Jeśli „twórca” szuka Utopii, programy ostatecznie to odzwierciedlą. Technokraci cierpią na śmiertelną chorobę intelektualną, jaką jest myślenie grupowe. ⁃ Edytor TN
Zastanawiam się ostatnio nad algorytmami. Samo słowo pochodzi od łacińskiej nazwy perskiego uczonego Mohammed ibn-Musa al-Khwarizmi, rzekomo wynalazca algebry, który rozkwitł podczas kalifatu Abbasydów w dziewiętnastowiecznym Bagdadzie. 1200 lata później, wraz z pojawieniem się komputera, nastał wiek programowania i uczenia maszynowego, udoskonalania i stosowania al-Kwarizmi schemat numeracji w regiony konceptualne, których nigdy nie mógł sobie wyobrazić. Zgodnie ze standardową definicją algorytm jest zbiorem reguł określających charakter i kolejność obliczeń komputerowych, główny składnik wyszukiwarek, które przejmują bazy danych w oparciu o słowa kluczowe.
In Algorytm głównyPedro Domingos pisze: „Programista - ktoś, kto tworzy algorytmy i koduje je - jest pomniejszym bogiem, który dowolnie tworzy wszechświaty. Można nawet powiedzieć, że sam Bóg Genesis jest programistą ”. Wąż w Algorithm Eden to złożoność - przestrzeni, czasu i ludzkich ograniczeń - tworząca świat, który staje się „coraz bardziej kruchy”. Dane zamieniają się w informacje, a informacje w wiedzę.
Ale sytuacja staje się coraz bardziej zagmatwana, gdy zdamy sobie sprawę, że algorytmy mogą odzwierciedlać ignorancję programisty, uprzedzenia lub jawny projekt, i że algorytmy mogą również nauczyć się pisać od nowa, to znaczy mogą również sam się programować, wprowadzając pewien stopień niepewności do oryginalne parametry. Wiedza może być wypaczona, zainfekowana błędem, a nawet padać ofiarą złudzeń - drzewa, którego owoców nie należy zrywać i jeść.
Podobnie Frank Pasquale w The Black Box Society: The Secret Algorytmy, które kontrolują pieniądze i informacje ostrzega nas przed niepokojącym faktem, że algorytmy, często nieprzejrzyste dla ich własnych programistów, mogą służyć wzmocnieniu społecznych tabu, uprzedzeń i wcześniejszych założeń, które odzwierciedlają nieświadome postawy programistów. Ale te postawy mogą być również dość świadome, wprowadzając element propagandowy do algorytmu. Pasquale pisze: „Zastrzeżone algorytmy… są odporne na kontrolę”, czyniąc nas podatnymi na inwigilację, cenzurę i maskowanie przymusu jako perswazję, a tym samym „podważając otwartość naszego społeczeństwa”. Wskazuje, że wydobywanie danych z mediów społecznościowych w polowanie na potencjalnych złoczyńców „wiąże się z wysokim ryzykiem fałszywych alarmów”. Powinniśmy także mieć świadomość, że wiąże się to z rosnącą pewnością fałszywych negatywów. Rzeczywiście, biorąc pod uwagę monopolistyczną potęgę głównych sieci społecznościowych, praktycznie wszystkich promujących progresywne memy i lewicową politykę, takie zanieczyszczenie jest nieuniknione.
Główne sieci społecznościowe - Facebook, Google, Twitter, YouTube, Patreon itp. - wszystkie opierają się na tajnych algorytmach wywodzących się z ludzkich emocji i ideologii. Jak Jim Treacher pisze, w PJ Media „Firmy technologiczne są znane ze swojej liberalnej kultury. ... Gorzej, firmy technologiczne, takie jak Facebook, Google, Amazon i Twitter, polegają na Southern P ubach Law Centre (SPLC), skrajnie lewicowej fabryce rozmazywania, która tworzy marki nienawidzących organizacji konserwatywnych i chrześcijańskich. ”Oczywiście sieci te nie są po prostu cyfrowy zwykli przewoźnicy ale gatunek politycznej kabały.
Studium teorii sieci Nialla Fergusona w jego niedawno wydanym wydaniu Plac i wieża pokazuje nam, jak często jesteśmy ofiarami „rozbieżności między ideałem a rzeczywistością”, więc poprzez „łączenie świata bardziej” - misja Facebooka - sieci te mogły w rzeczywistości uczynić świat bardziej podatnym na manipulacje. Jak wspomniano, odfiltrowują treści uważane za „nienawistne” - to znaczy niesmaczne dla administratorów, którzy rutynowo posty i wiadomości cenzury konserwatywnego paska pod pretekstem, że „wyglądają jak spam” lub stanowią „mowę nienawiści” - i dążą do wspierania „zarządzania społecznościami” w skali globalnej, co oznacza masową kontrolę odgórną. W efekcie te algorytmiczne konglomeraty stały się zarówno znakiem, jak i siłą napędową, jak mówi Ferguson, „rozpadającego się” świata.
W moich zwariowanych chwilach lubię fantazjować, że zamieszanie i programowanie myśli, na które cierpimy we współczesnym Zachodzie, jest produktem spisku dżihadystów, zorganizowanym przez muzułmańskiego mistrza o imieniu Mohammeda al-Gorithma, który przekonał nas, że islam jest religia pokoju, a ci, którzy się sprzeciwiają, są winni islamofobii. Albo że nikczemna postać, której prawdziwe imię to Al-Gorithm, przekonała nas, że kula ziemska spala się z powodu wykładniczego nagromadzenia węgla. Oczywiście przywoływane tutaj bazy danych podlegają wcześniejszej inżynierii, wydobyte informacje są uszkodzone, a zdobyta wiedza jest wypełniona błędem na temat świata, w którym żyjemy.
Na poważniejszej płaszczyźnie musimy przyznać, że nasze przekonania i czyny coraz bardziej opierają się na fałszu. Islam jest spokojny, planeta się ociepla, morza się podnoszą, a niedźwiedzie polarne są na skraju wyginięcia. Ostatecznie, doprowadzając takie obliczenia do ich logicznego ekstremum, możemy stwierdzić, że płeć jest konstrukcją społeczną - istnieje 32 lub więcej morfizmów seksualnych, z którymi możemy się identyfikować - lub że nasze uniwersytety są miejscami tolerancji i swobodnej debaty lub że męskość jest toksyczna lub że wielokulturowa różnorodność czyni nas silniejszymi lub że socjalizm jest rozwiązaniem wszystkich naszych problemów politycznych i gospodarczych. Tworzymy alternatywną rzeczywistość bez związku z rzeczywistą społeczną, polityczną i fizyczną rzeczywistością, która, cytując filozofa Ludwiga Wittgensteina w Tractatus Logico-Philosophicus, jest "wszystko w tym przypadku".
Przeciwnie, algorytmy działające obecnie w sferze społecznej i politycznej głównie nam wierzą i promują wszystko tak nie jest. Sprawiają, że zachowujemy się w sposób, który nieomylnie prowadzi nas do śmierci jako racjonalnych istot, gdy stajemy się ludzkimi botami poszukującymi coraz bardziej oszukańczej epistemologii.
wpDiscuz