Organizacja Narodów Zjednoczonych stworzyła cele zrównoważonego rozwoju w wyniku konferencji Agenda 2030. Miasta (technaci) to wielkie marzenie technokratów, w którym społeczeństwo może być prawdziwie „inżynierią naukową”. Niestety, nikt nie pyta mieszkańców miasta, co o tym myślą. ⁃ Edytor TN
Codzienne funkcjonowanie miast to skomplikowany biznes. Początkowe budżety, uciążliwe procesy zakupowe i brak talentów sprawiają, że niezwykle trudno jest skutecznie je wykonać. Dodaj do tego stale rosnącą listę wyzwań - zatkane systemy transportu zbyt często w połączeniu z brakiem niedrogich mieszkań lub dostępnych przestrzeni publicznych; nierówności, niesprawiedliwość i zmiany klimatu, niezależnie od tego, czy zarządcy miast zdecydują się je rozwiązać. Dla osób, którym powierzono znalezienie rozwiązania tych problemów, machanie palcem na temat priorytetów może być dość denerwujące. Ale dokładnie to Cele rozwoju zrównoważonego zrobić. I są już dawno spóźnione.
Połączenia SDGsą oparte na horyzoncie 15 celów 21 dotyczących walki z ubóstwem ustalonych w 2000 przez osiem Milenijnych Celów Rozwoju (MCRs). Co SDGcelem jest osiągnięcie, gdzie MCRZostało to przerwane, więc nie tylko eliminacja ubóstwa i zapewnienie równych szans kobietom i dziewczętom, ale także ochrona planety i wytyczenie kursu dla odpornej przyszłości. I w przeciwieństwie do MCRs, cele 17 i cele 169, które składają się na SDGnie zostały opracowane za zamkniętymi drzwiami. Grupy obywatelskie wniosły również znaczący wkład, pomagając opracować program, który łączy politykę z działaniem oraz integruje rozwiązania i podejścia opracowane na poziomie społeczności, nie tylko w biurach rządowych.
Co najważniejsze, jak Javier Solana wyjaśniaThe SDGs stworzyć bardziej równe warunki dla krajów rozwiniętych i rozwijających się. Podczas SDGZdając sobie sprawę z globalnych nierówności, kraje rozwinięte ponoszą większą odpowiedzialność za praktyki i polityki w kraju. Czyniąc to, SDGs także stworzyć bardziej integracyjne ramy dla uznawania postępów w miejscach, w których zasoby i finansowanie są bardziej ograniczone. Przez długi czas wierzyłem, że przywódcy miast w Stanach Zjednoczonych mogą uczyć się na osiągnięciach wykazanych przez ich międzynarodowych rówieśników, a nie tylko Europę, i korzystać z nich.
Jakie zatem miejsce ONZ, międzynarodowa organizacja o ograniczonym nadzorze i autorytecie, musi mówić burmistrzom i jej personelowi, co powinni robić w swoich miastach i społecznościach lokalnych? Okazuje się bardzo.
Połączenia SDGmogą pomóc zarządcom miast w podejmowaniu lepszych decyzji. Mogą również zmniejszyć prawdopodobieństwo, że dzisiejsze inwestycje będą miały charakter tymczasowy lub, co gorsza, będą musiały zostać cofnięte z powodu złego planowania i wdrożenia na początku. Weź na przykład, 11 bramki uczynić miasta i społeczności integracyjnymi, bezpiecznymi, odpornymi i zrównoważonymi. Ponieważ 95 procent ekspansji miejskiej w ciągu następnych dziesięcioleci ma miejsce w krajach rozwijających się, cele 10 celu 11 stanowią plan pokonywania wyzwań systemowych i poprawy warunków życia wszystkich, nie tylko tych, którzy mogą sobie na to pozwolić.
wpDiscuz