Dzień 9: Technokracja i inteligentne miasta

Pobierz ten wpis...

Koncepcja „inteligentnego wzrostu” była genialną strategią marketingową, która została wprowadzona na początku lat 1990. jako alternatywne określenie Agendy 21. Amerykanie nie lubią być włączani do „agend”, których nie stworzyli ani nie zatwierdzili, ale natychmiast ocieplili aż po ideę bycia „inteligentnym”. W końcu kto chce być „głupi”?

Koncepcja Smart Growth zrodziła mnóstwo pochodnych, takich jak Smart City, smartfony, inteligentne sieci, inteligentne domy, inteligentne ulice, inteligentne samochody, inteligentne sieci, inteligentne urządzenia itp. Zasadniczo, włączenie „inteligentnych” doszło do oznacza wszystko nasycone technologią zaprojektowaną do kontrolowania obiektu, na którym się skupia. 

Firmy Big Tech z Doliny Krzemowej i podobne centra technologiczne wyobrażają sobie, że są urbanistami, ale to błędne określenie. Tradycyjni planiści starają się budować funkcjonalne miasta, które pracują dla ludzi, podczas gdy planiści Smart City budują funkcjonalne miasta skupione na kontrolowaniu ludzi. 

Jak pamiętacie z innych esejów z tej serii, jednym z głównych celów Technokracji, czyli Zrównoważonego Rozwoju, jest przeniesienie zasobów z rąk i własności ludzi i ich reprezentatywnych instytucji w ręce globalnego wspólnego zaufania obsługiwanego przez globalną elitę. Kiedy David Rockefeller w 1973 roku założył Komisję Trójstronną w celu stworzenia „Nowego Międzynarodowego Porządku Gospodarczego”, chwytanie zasobów stało się głównym planem, a Zrównoważony Rozwój, inaczej Technokracja, stał się środkiem do osiągnięcia tego celu. 

Miasta nie mają zasobów materialnych, takich jak rolnictwo, minerały, drewno itp. Raczej to obszary wiejskie na świecie znajdują się i rozwijają takie zasoby. Tak więc, aby przygotować się do przejęcia dużych obszarów obszarów wiejskich, Technocrats opracował dwie skoordynowane strategie: po pierwsze, przenoszenie ludzi z obszarów wiejskich do miejskich, a po drugie, zatrzymanie ich tam.

Stany Zjednoczone zawierają 2.27 miliarda akrów ziemi. Rząd federalny jest właścicielem około 650 milionów akrów, co stanowi ponad 28% naszej całkowitej masy ziemi. Większość ziemi federalnej znajduje się w zachodnich stanach, które są bogate w zasoby naturalne. Konstytucja Stanów Zjednoczonych nie przewiduje szerokiej federalnej własności gruntów, ale nie powstrzymało to rządu przed rozszerzaniem swojego portfela. Przeprosiny za federalną własność posługują się uzasadnieniem, że naród amerykański faktycznie jest właścicielem tych akrów, ale w rzeczywistości znaczna część federalnej własności jest całkowicie niedostępna dla społeczeństwa. 

W Chinach, gdzie panuje Technokracja, zasady zawłaszczania ziemi są bardziej bezpośrednie. Na przykład Chiny odsłonił plan w 2014 r., aby ostatecznie przenieść 250 milionów rolników ze swoich gruntów do 2026 r. w megamiasta, które zostały już zbudowane, ale pozostały puste. Opuszczone tereny rolnicze są łączone w gigantyczne farmy fabryczne, które będą obsługiwane przez zaawansowane technologie, takie jak roboty rolnicze i ciągniki automatyczne. Pozornie rolnikom, którzy odmówią wyjazdu, pomoże się wraz z lufą pistoletu. 

Po przeniesieniu się do miast wybranych przez rząd, rolnicy ci wpadną w maszynę inżynierii społecznej, która będzie ich stale monitorować, śledzić, przypisywać oceny społeczne, aby ograniczyć ich dostęp do przywilejów itp. Nigdy nie odzyskają wystarczającej ilości zasobów lub mobilności, aby odejść. przydzielone im miasta. Innymi słowy, zostaną uwięzieni. 

Rozwój inteligentnego miasta

Na całym świecie istnieje kilka cech wspólnych Smart City, które można łatwo zaobserwować w praktyce i literaturze:

1. Obserwacja. Monitoruj ludzi za pomocą biometrycznego skanowania twarzy, śledzenia geoprzestrzennego, danych finansowych, mediów społecznościowych itp. Badaną populacją można łatwo kontrolować.
2. Transport. Zmuszaj ludzi do opuszczenia prywatnych pojazdów we wspólnym transporcie publicznym, takim jak skutery, rowery, autobusy, lekkie szyny itp. Bez transportu prywatnego są zamykani w mieście i poza terenem wiejskim.
3. Dane. Zbieraj dane w czasie rzeczywistym z Internetu wszystkiego (IoE). IoE to rozwinięcie koncepcji Internetu przedmiotów, które obejmuje także ludzi. 
4. Kontrola. Inżynieria społeczna zawsze prowadzi proces myślowy rozwoju Smart City. Jednak w przeciwieństwie do wybranych przedstawicieli politycznych, inżynierowie społeczni są zawsze samozwańczymi technokratami, którzy decydują, co obywatele powinni lub nie powinni robić, gdzie obywatele powinni lub nie powinni iść, z którymi obywatele powinni lub nie powinni się kojarzyć itp. 

Wszystko to odpowiada oryginalnej definicji Technokracji, jak widać w Technokrat magazyn w 1939:

Technokracja jest nauką inżynierii społecznej, naukowym działaniem całego mechanizmu społecznego, mającego na celu produkcję i dystrybucję towarów i usług wśród całej populacji.

Oryginalni technokraci postrzegali ludzi jako nic więcej niż zasoby na tym samym poziomie, co zwierzęta i zasoby naturalne na naszej planecie. Ich celem było - i nadal jest - zastosowanie „nauki” do efektywnego bilansowania zasobów poprzez kontrolowanie produkcji dóbr i usług oraz ich konsumpcji. Obiekty tej socjotechniki nie miałyby większej kontroli nad własnym życiem niż bydło w pasie. 

Inteligentne miasta i regionalizacja 

W Stanach Zjednoczonych polityka Smart City jest coraz częściej narzucana przez regionalizację. 

Połączenia Krajowe Stowarzyszenie Rad Regionalnych (NARC) to organizacja pozarządowa, która „Służy jako krajowy głos dla regionów, opowiadając się za współpracą regionalną jako najskuteczniejszym sposobem zajęcia się różnorodnymi możliwościami i problemami w zakresie planowania i rozwoju społeczności”. Według jego strony internetowej istnieje ponad 500 rad regionalnych we wszystkich 50 stanach obsługujących obszary ludności od mniej niż 50,000 19 do ponad XNUMX milionów. 

Te podmioty regionalne, zwane Radami Rządów (COG) lub Organizacjami Planowania Metropolitalnego (MPO), narzucają polityki zrównoważonego rozwoju wszystkim docelowym społecznościom, miastom i powiatom w obrębie ich rzekomej jurysdykcji, omijając oficjalnie wybranych przedstawicieli. Literatura NARC jest bardzo jasna, jeśli chodzi o jej cel. NARC obsługuje:

• Federalne konsultacje z lokalnymi samorządami przy formułowaniu polityk dotyczących środowiska, energii i użytkowania gruntów
• planowanie odporności społeczności w celu złagodzenia skutków ekstremalnych zdarzeń pogodowych
• rozwinąć federalne zachęty do zmniejszenia zależności energetycznej i promowania wykorzystania energii odnawialnej
• rozwiązania obejmujące wiele jurysdykcji w celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych
• umożliwiając regionom wykorzystanie możliwości stworzonych przez technologię i dane, w tym zautomatyzowane i połączone pojazdy
• inwestycje publiczne i prywatne, które zapewniają regionom narzędzia potrzebne do tworzenia żywotnych gospodarczo i zrównoważonych społeczności. 

W 2019 r. W Arizonie uruchomiono nowy program regionalizacji o nazwie Smart Region Initiative (SRI). Stworzy zasady wdrażania technologii Smart City w danym regionie miast i powiatów. Jak napisałem w lutym 2019 r. 

Inicjatywa Inteligentnego Regionu w obszarze Phoenix to program pilotażowy mający na celu sprawdzenie, jak wiele suwerenności można pozbawić miast członkowskich bez masowego powstania przez pozbawionych praw obywateli. Bez wybieranych urzędników SRI dąży do dominacji w 22 miastach i 4.2 miliona ludzi, aby dyktować jednolite wdrażanie polityki i technologii Smart City.

Jeśli pilot ten odniesie sukces, zostanie wdrożony w całym kraju w celu szybkiej instalacji technologii Smart City, w tym małych wież 5G, inteligentnych lamp ulicznych z kamerami, czujnikami i urządzeniami nasłuchowymi, inteligentnych technologii ulicznych dla pojazdów autonomicznych, gromadzenia danych technologia i tak dalej. 

Wnioski

Tam, gdzie dorastałem na farmie w północnej Kalifornii, uprawy takie jak pomidory i melony wymagały dużej ilości pracy fizycznej, aby zebrać owoce w okresie żniw. Tysiące pracowników z Meksyku otrzyma „zielone karty” na czasowy wjazd do Stanów Zjednoczonych, a po zakończeniu pracy wrócą do własnego kraju.

Gdy przenosili się z gospodarstwa do gospodarstwa, byli umieszczani w obiektach przypominających dormitoria, zwanych „obozami pracy”. Umożliwiło to spanie i jedzenie, a niektóre udogodnienia były ledwo lepsze niż namioty, ale praca została wykonana i pracownicy wrócili do domu z wypłatą w ręku.

Przypominają mi się te obozy pracy, kiedy patrzę na dzisiejszą nowoczesną koncepcję Smart City, w którym zasoby siły roboczej są obfite, dostępne i możliwe do wyszkolenia. Czy to naprawdę jest cel życia miasta w XXI wieku? Tak by się wydawało. 

Co stało się z wszystkimi zasobami fizycznymi na rozległych obszarach wiejskich Ameryki dla mieszkańców miast? Cóż, to już nie twoja sprawa. W końcu jesteś teraz „mądry”.