Chemtrails: Biały Dom otwarcie bada sposoby na ochłodzenie Ziemi poprzez odbijanie światła słonecznego z powrotem

Biały Dom koordynuje pięcioletni plan badawczy badanie sposobów modyfikowania ilości światła słonecznego docierającego do Ziemi w celu złagodzenia skutków globalnego ocieplenia, procesu zwanego czasami geoinżynierią słoneczną lub odbiciem światła słonecznego.

Plan badawczy będzie oceniał interwencje klimatyczne, w tym rozpylanie aerozoli w stratosferze w celu odbijania światła słonecznego z powrotem w kosmos, i powinien zawierać cele badawcze, co jest konieczne do analizy atmosfery i jaki wpływ mogą mieć tego rodzaju interwencje klimatyczne na Ziemię, według Białego DomuBiuro Polityki Naukowo-Technicznej. Kongres zlecił opracowanie planu badawczego w plan wydatków na rok 2022, który Prezydent Joe Biden podpisał w marcu.

Wiadomo, że niektóre techniki, takie jak rozpylanie dwutlenku siarki do atmosfery, mają szkodliwy wpływ na środowisko i zdrowie ludzi. Jednak naukowcy i liderzy klimatyczni, którzy obawiają się, że ludzkość przekroczy cele emisyjne, twierdzą, że badania są ważne, aby dowiedzieć się, jak najlepiej zrównoważyć te zagrożenia z potencjalnie katastrofalnym wzrostem temperatury Ziemi.

Przygotowanie do zbadania tematu jest bardzo wstępnym krokiem, ale warto zauważyć, że Biały Dom formalnie angażuje się w to, co w dużej mierze uważa się za materię dystopijnej fantazji. W powieści science fiction Kim Stanley Robinson, „Ministerstwo dla przyszłości” fala upałów w Indiach zabija 20 mln osób Z desperacji Indie postanawiają wdrożyć własną strategię ograniczania światła słonecznego docierającego do Ziemi.

Chris Sacca, założyciel funduszu inwestycyjnego Climate tech Kapitał niższej emisji, powiedział, że rozsądne jest, aby Biały Dom stał na czele wysiłków badawczych.

„Odbicie światła słonecznego ma potencjał, aby chronić źródła utrzymania miliardów ludzi i jest to znak przywództwa Białego Domu, że postępują oni naprzód w badaniach, aby wszelkie przyszłe decyzje mogły być zakorzenione w nauce, a nie w geopolitycznej krawędzi”, powiedział Sacca CNBC. (Sacca przekazał pieniądze na wsparcie badań w tym obszarze, ale powiedział, że ma „zerowe interesy finansowe poza filantropią” w tym pomyśle i nie uważa, że ​​w tej przestrzeni powinny istnieć prywatne modele biznesowe, powiedział CNBC.)

profesor Harvardu David Keith, który po raz pierwszy pracował nad tym tematem w 1989 roku, powiedział, że teraz traktuje się go znacznie poważniej. Wskazuje na formalne deklaracje poparcia dla badania odbicia światła słonecznego od Fundusz Ochrony ŚrodowiskaThe Union of Concerned ScientistsI Rada Obrony Zasobów Naturalnychi doradza utworzenie nowej grupy zwanej Komisja ds. Przekroczenia Klimatu, międzynarodowa grupa naukowców i prawodawców, która ocenia interwencje klimatyczne w ramach przygotowań do ocieplenia się świata poza zaleceniami paryskiego porozumienia klimatycznego.

„Nie można ocenić, co kraj robi w zakresie modyfikacji promieniowania słonecznego, nie patrząc na to, co robi w zakresie redukcji emisji, ponieważ priorytetem są redukcje emisji” – powiedział Janosa Pasztora, dyrektor wykonawczy Inicjatywa Carnegie w zakresie zarządzania klimatem. „Modyfikacja promieniowania słonecznego nigdy nie będzie rozwiązaniem kryzysu klimatycznego”.

Idea odbicia światła słonecznego pojawiła się po raz pierwszy w raporcie z 1965 roku dla prezydenta Lyndona B. Johnsona, zatytułowanym: „Przywracanie jakości naszego środowiska”, Keith powiedział CNBC. W raporcie pojawił się pomysł rozrzucenia cząstek w oceanie za cenę 100 dolarów za milę kwadratową. Jednoprocentowa zmiana współczynnika odbicia Ziemi kosztowałaby 500 milionów dolarów rocznie, co „nie wydaje się nadmierne”, napisano w raporcie, „biorąc pod uwagę nadzwyczajne gospodarcze i ludzkie znaczenie klimatu”.

Szacunkowa cena wzrosła od tego czasu. Obecne szacunki mówią, że uruchomienie programu, który schłodzi Ziemię o 10 stopień Celsjusza, kosztowałoby 1 miliardów dolarów rocznie. powiedział Edward A. Parson, profesor prawa ochrony środowiska w szkole prawniczej UCLA. Jednak liczba ta jest postrzegana jako wyjątkowo tania w porównaniu z innymi inicjatywami na rzecz łagodzenia zmiany klimatu.

A przełomowy raport wydany w marcu 2021 r. z Narodowe akademie nauk, inżynierii i medycyny zajęła się trzema rodzajami geoinżynierii słonecznej: wstrzykiwaniem aerozolu do stratosfery, rozjaśnianiem chmur morskich i rozrzedzaniem chmur cirrus.

Wtrysk aerozolu do stratosfery wiązałby się z latającym samolotem do stratosferalub od 10 mil do 30 mil w niebo i rozpylając drobną mgłę, która zawisłaby w powietrzu, odbijając część promieniowania słonecznego z powrotem w kosmos.

„Stratosfera jest spokojna, a rzeczy pozostają tam przez długi czas” – powiedział Parson CNBC. „Życie atmosferyczne substancji wstrzykiwanej w stratosferę trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat”.

Wstrzykiwanie aerozolu do stratosfery „natychmiast zabrałoby najwyższy poziom skrajnych temperatur” – powiedział Parson. A także „dość natychmiastowo” spowolniłoby ekstremalne opady, powiedział.

„Główne hasło o wtrysku aerozolu do stratosfery, które napisałem w artykule ponad 10 lat temu – ale wciąż jest trafne – jest szybkie, tanie i niedoskonałe. Szybkość ma kluczowe znaczenie. Nic innego, co robimy dla zmian klimatu, nie jest szybkie. Tani, tak tanio” – powiedział Parson CNBC.

„I nie jest niedoskonałe, ponieważ jeszcze tego nie zrobiliśmy. Jest niedoskonały, ponieważ niedoskonałość jest osadzona w sposobie, w jaki działa. Jest szybki z tego samego powodu, dla którego jest niedoskonały i nie da się tego obejść”.

Jedną z opcji aerozolu jest dwutlenek siarki, którego efekty chłodzące są dobrze znane z: erupcje wulkaniczne. Na przykład wybuchła erupcja góry Pinatubo w 1991 r. tysiące ton dwutlenku siarki do stratosfery, powodując globalne temperatury tymczasowo spaść o około 1 stopień Fahrenheita, według US Geological Survey.