Chłodzenie klimatu? Najsłabszy cykl solarny w ciągu 100 lat mówi inaczej

Przegląd

Po raz drugi w tym miesiącu słońce całkowicie zgasło. W czerwcu 4th, słońce po raz pierwszy całkowicie nieskazitelnie czyste od 2011 i to ciche zaklęcie trwało około 4 dni. Regiony plam słonecznych pojawiały się sporadycznie przez następne kilka tygodni, ale ponownie całkowicie zniknęły z powierzchni Słońca. Puste słońce jest znakiem, że zbliża się kolejne minimum słoneczne i przez najbliższych kilka lat będzie coraz więcej dni bez skazy. Początkowo pustka będzie się rozciągać tylko przez kilka dni, a następnie będzie trwać kilka tygodni, a na koniec powinna trwać miesiące, kiedy cykl plam słonecznych osiągnie swój nadir. Kolejna minimalna faza słoneczna ma się odbyć wokół 2019 lub 2020. Obecny cykl słoneczny jest 24th od 1755, kiedy rozpoczęło się obszerne rejestrowanie aktywności plam słonecznych i jest najsłabszy od ponad wieku z najmniejszą liczbą plam słonecznych od czasu, gdy cykl 14 osiągnął szczyt w lutym 1906.

Cykl słoneczny 24

Jesteśmy obecnie ponad siedem lat w cyklu solarnym 24 i wydaje się, że maksimum słoneczne tego cyklu osiągnięto w kwietniu 2014 podczas gwałtownego wzrostu aktywności (aktualna lokalizacja wskazana strzałką). Wracając do 1755, w poprzednim 23 było tylko kilka cykli słonecznych, które miały mniejszą liczbę plam słonecznych podczas maksymalnej fazy. Szczyt aktywności w kwietniu 2014 był faktycznie drugim szczytem w cyklu słonecznym 24, który przekroczył poziom wcześniejszego szczytu, który miał miejsce w marcu 2012. Podczas gdy wiele cykli słonecznych ma podwójne piki, jest to pierwszy, w którym drugi pik w liczbie plam słonecznych był większy niż pierwszy pik. Wykres liczby plam słonecznych (powyżej) pokazuje wyraźny trend osłabienia w cyklach słonecznych, ponieważ cykl słoneczny 22 osiągnął szczyt wokół 1990.

Liczby plam słonecznych dla cykli słonecznych 22, 23 i 24, które wykazują wyraźny trend osłabienia; dzięki uprzejmości Dr. David Hathaway, NASA / MSFC

Chociaż słaby cykl słoneczny sugeruje, że silne burze słoneczne będą występować rzadziej niż podczas silniejszych i bardziej aktywnych cykli, nie wyklucza ich całkowicie. W rzeczywistości słynna „superstorma” znana jako wydarzenie Carrington z 1859 roku miała miejsce podczas słabego cyklu słonecznego (numer 10). Ponadto istnieją dowody na to, że większość dużych wydarzeń, takich jak silne rozbłyski słoneczne i znaczące burze geomagnetyczne, ma tendencję do zachodzenia w schyłkowej fazie cyklu słonecznego. Innymi słowy, nadal istnieje szansa na znaczną aktywność słoneczną w nadchodzących miesiącach i latach. Ostatnia faza minimum słonecznego trwała od 2007 do 2009 roku i była historycznie słaba. W rzeczywistości spowodował trzy z najbardziej nieskazitelnych dni na słońcu od połowy XIX wieku (wykres słupkowy poniżej).

Konsekwencje minimum słonecznego

Wbrew powszechnemu przekonaniu, minimum słoneczne nie jest okresem całkowitej ciszy i bezczynności, ponieważ wiąże się z wieloma interesującymi zmianami. Po pierwsze, promienie kosmiczne napływają do wewnętrznego układu słonecznego ze względną łatwością w okresach minimum słonecznego. Galaktyczne promienie kosmiczne pochodzące z zewnątrz układu słonecznego muszą rozprzestrzeniać się w górę rzeki pod wiatr słoneczny i gąszcz słonecznych pól magnetycznych. Wiatr słoneczny maleje, a pole magnetyczne Słońca słabnie podczas minimów słonecznych, co ułatwia promieniom kosmicznym dotarcie do Ziemi. Jest to bardziej niebezpieczny czas dla astronautów, ponieważ wzrost silnych promieni kosmicznych może z łatwością rozbić nić ludzkiego DNA. Ponadto, w latach o niższej liczbie plam słonecznych, ekstremalne promieniowanie ultrafioletowe (EUV) Słońca spada, a górna atmosfera Ziemi ochładza się i kurczy. Przy znacznie niższym oporze aerodynamicznym satelity mają mniej problemów z utrzymaniem się na orbicie - to dobra rzecz. Z drugiej strony śmieci kosmiczne mają tendencję do gromadzenia się, co czyni przestrzeń wokół Ziemi bardziej niebezpiecznym miejscem dla astronautów.

Przeczytaj całą historię tutaj…